Zapiski Donnarummy (8. sezon). Uliczkę znam w Barcelonie....

Zapiski przeszłe:

1. sezon (2015/16)

2. sezon (2016/17)

3. sezon (2017/18)

4. sezon (2018/19)

5. sezon (2019/20)

6. sezon (2020/21)

7. sezon (2021/22)

Do tej pory

Reprezentacyjne rozczarowania

Latem 2022 roku, po ośmiu latach przerwy, Italia znów zagra w Mistrzostwach Świata! Tym żyli wszyscy - w tym oczywiście ja! Mój pierwszy Mundial! Na turniej do Maroka trener-selekcjoner Eugenio Corini powołał aż 11 zawodników Milanu plus jednego, który miał do nas wkrótce dołączyć (na razie nie zdradzę, kto to jest):

Żałowałem, że w samolocie zabrakło miejsca dla mojego przyjaciela, Patricka Cutrone. 15 ligowych goli to zbyt mały dorobek, aby dostać powołanie...

Niestety - cały ten turniej okazał się dla mnie wielkim rozczarowaniem. Corini już od jakiegoś czasu dawał do zrozumienia, że dla niego numerem 1 jest Simone Scuffet z Romy. Co prawda nie uważam się za gorszego bramkarza od tego gościa, ale jako profesjonalista gotów byłem zaakceptować decyzję selekcjonera. Scuffet jest o trzy lata starszy, podobno lepiej się koncentruje i jest bardziej opanowany... Zobaczcie sami:

Grupę wylosowaliśmy niezbyt silną: Liban, Nigeria i Brazylia. Po planowych zwycięstwach z Libanem (3-0) i Nigerią (1-0), przegraliśmy 0-2 z Brazylią. W 1/8 finału trafiliśmy na Argentynę i zostaliśmy zmiażdżeni... Drużyna Messiego wygrała aż 4-0... Sam Leo - mimo że 3 dni wcześniej obchodził już 35 urodziny - zagrał genialnie: dwa gole i dwie asysty. Nie będę ukrywał, że gra dwóch naszych stoperów, moich kolegów z Milanu, Ruganiego i Romagnoliego wyglądała tragicznie... A moja rola w tym turnieju ograniczyła się do „podziwiania“ Scuffeta. A tak na serio - nie było czego podziwiać; Simone specjalnie nie pomógł, ale też nie można zrzucać na niego winy za klęskę...

Pocieszam się, że moje rozczarowanie z powodu braku gry jest niczym wobec rozczarowania Gelsona Martinsa, który nie został do reprezentacji Portugalii powołany... wcale! To co opowiadał o swoim selekcjonerze, Mourinho, nie nadaje się do cytowania Summa summarum Portugalia również odpadła w 1/8, a turniej wygrali Francuzi. Prowadzeni przez Zidane'a z ławki, a na boisku przez Pogbę i Martiala - nie mieli sobie równych. W finale rozjechali "czarnego konia" turnieju, Chile, 3-0.

Wyprzedzając nieco fakty, muszę napisać, że moja przygoda ze Squadra Azzurra w tym sezonie była pasmem osobistych niepowodzeń. Corini po turnieju nie został zwolniony i u niego nadal numerem 1 pozostawał Scuffet. Otrzymywałem powołania, lecz bronił mój rywal, choć - po transferze do Manchesteru City - wcale w Anglii nie błyszczał! Wydawało się, że chociaż w meczu towarzyskim z Wenezuelą to ja dostanę szansę. Nic z tego... Po Mundialu przez cały sezon 2022/23 reprezentacja rozegrała 7 spotkań (cztery w Lidze Narodów, jedno towarzyskie i dwa w eliminacjach Euro’2024). We wszystkich meczach między słupkami stał Scuffet. Muszę być sprawiedliwy - wyniki po mistrzostwach świata były bardzo dobre, a zatem trudno mieć pretensje... Niemniej to boli; przecież wydawało się, że to ja będę portero numero uno na lata....

Piszę te słowa 4 czerwca 2023 roku, szykujemy się właśnie do półfinału Ligi Narodów, zagramy z Chorwacją. Jak wygramy - awansujemy do finału, przegramy - jadę wreszcie na wakacje. Fakty są takie - ostatni raz zagrałem w reprezentacji 1 czerwca 2022, zastępując na ostatnie 26 minut Scuffeta w towarzyskim meczu z Urugwajem. To było przed Mundialem. Minął więc rok. Potem nie udało mi się dorzucić ani jednego występu do uzbieranych 28... Nie tracę jednak nadziei, że to ja wkrótce znów będę wodził rej w bramce Italii! A wyższość nad Scuffetem... hmmm... - przeczytajcie do końca te zapiski!

Transferowe niespodzianki

Latem nasz menedżer pożegnał trzech zasłużonych dla klubu zawodników:

Lorenzo Insigne (107 meczów i 14 goli we wszystkich rozgrywkach, lata: 2018-22), fantastyczny, lecz niezwykle podatny na urazy zawodnik odszedł za 10 mln euro do Carpi.

Simone Verdi (133/16 w latach 2016-22), bardzo solidny rezerwowy odszedł za 9 mln euro do Fulham.

Wreszcie Stephan El Shaarawy, który w latach 2016-22 zagrał 201 razy dla Milanu i zdobył w tych meczach 41 goli - stwierdził, że potrzebuje nowych wyzwań. Znalazł je w Premier League, a walijska Swansea wyłożyła za niego aż 30 mln euro.

Miejsce tej trójki (dwóch skrzydłowych i ofensywny środkowy pomocnik) zajęło... dwóch napastników! Pierwszym z nich był Antonio Branca, wychowanek klubu, który przez trzy ostatnie lata zbierał doświadczenia na wypożyczeniach:

Czyżycki uznał, że jest gotowy do gry w Milanie:

Dołączenie do kadry pierwszego zespołu Antonio, sprawiło, że... nareszcie przestałem być najmłodszym graczem Milanu!!! A taka sytuacja miała miejsce przez 7 wcześniejszych sezonów, spójrzcie:

Drugim - i ostatnim - piłkarzem, który dołączył do nas w trakcie letniego mercato był prawdziwy GWIAZDOR! Czyżycki sprowadził ze Stoke City etatowego reprezentanta Włoch, Domenico Fabiano!

Zapytacie zapewne: kto to jest ten Fabiano? Otóż jest to napastnik, który potrafi wszystko! Szybki, świetny technicznie, dobrze grający głową, opanowany, skuteczny pod bramką, a do tego wcale nie egoista i nie boiskowy leń w stylu Balotelliego!

Urodzony w Szwajcarii, we włoskiej rodzinie, przygodę z piłką zaczynał w Grasshoppers. W lidze szwajcarskiej zadebiutował jako szesnastolatek, wiosną 2017 roku. Po nieudanym wypożyczeniu do Livorno (sezon 2017/18), gdy zaledwie 3 razy wszedł z ławki w meczach Serie A, wrócił do Szwajcarii i został podporą Koników Polnych. W latach 2018-21 rozegrał 69 meczów ligowych dla Grasshoppers, strzelając w nich 38 goli. 7 października 2020 zadebiutował w reprezentacji Włoch (towarzyski mecz z Meksykiem, 0-0), a latem 2021 przeszedł do Stoke za 13 mln euro.

Sezon 2021/22 to 33 mecze i 15 goli w Premier League, a także 9 meczów i 5 trafień w Champions League. Stoke, które sezon wcześniej niespodziewanie zajęło 4 miejsce w PL, spisało się w Lidze Mistrzów naprawdę dobrze, odpadając w 1/8 finału. Fabiano był jednym z architektów tak dobrych rezultatów. Również w reprezentacji zdobywał coraz mocniejszą pozycję, a na Mundialu w Maroku (lato 2022) był podstawowym napastnikiem w talii Coriniego. W meczu z Libanem strzelił bramkę, niestety w drugim spotkaniu z Nigerią już w 16 minucie naciągnął więzadła w kolanie i jego udział  w turnieju dobiegł końca. A szkoda, bo z nim w składzie może zaszlibyśmy dalej!

Poznałem bliżej Domenico w takcie Mundialu i muszę Wam wyznać, że się zaprzyjaźniliśmy. Fakt, iż przechodzi do nas sprawił, że mieliśmy wspólny temat - A.C. Milan! Fabiano wiązał wielkie nadzieje z tym transferem i nie mógł doczekać się rozpoczęcia sezonu! Czyżycki zapłacił za niego 46 mln euro, sami oceńcie czy jest tyle wart:

Taktyczna wolta

Byłem niezwykle zaskoczony, że Czyżycki sprzedaje pomocników, a sprowadza do zespołu napastników. Wkrótce jednak wszystko się wyjaśniło. Na tradycyjnym przedsezonowym spotkaniu, Łukasz powiedział:

- Panowie, przypomnę Wam jak graliśmy przez pierwsze siedem lat naszej wspólnej pracy. W sezonach 2015/16 i 2016/17 tak:

2015/16

2016/17

Jak wiemy nie przyniosło to dobrych rezultatów... A zatem w sezonach 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2020/21 i 2021/22 przeszliśmy na taktykę, którą potocznie nazywam „krzyżem“:

2017/18

2018/19

2019/20

2020/21

2021/22

Ta taktyka dała nam kilka sukcesów; mistrzostwo Włoch, trzy puchary kraju, dwa superpuchary i raz wygraną w Lidze Europy. Uważam jednak, że powinniśmy znów coś zmienić, powinniśmy zrobić kolejny krok w naszej taktycznej edukacji. Zapewne zauważyliście, że z klubem rozstało się kilku pomocników, a są z nami Branca i Fabiano, czyli napastnicy. To nie jest działanie nieprzemyślane, a wprost przeciwnie! Panowie, przechodzimy na grę dwójką napastników!

I w tym miejscu nastąpił wykład  naszego menedżera na temat podziału ról i obowiązków oraz sposobu wykorzystania w praktyce nowego ustawienia. Czyżycki ustalił taką oto hierarchię w drużynie:

Jak widzicie brakuje miejsca dla typowej „dziesiątki“. Verdi odszedł, a Saponara wystawiany bywał na skrzydle.  Nową taktykę można określić jako 1-4-1-1-2-2.

W trakcie sezonu zagrali:

Donnarumma (Sportiello) -
Calabria (Mastalli), Rugani (Vitturini, Benedetti), Romagnoli (Goldaniga), De Sciglio (Felicioli) -
Crisetig (Rondoni) -
Sturaro (Valzania, Locatelli) -
Embolo (Saponara), Gelson Martins (Bernardeschi) -
Fabiano (Branca), Cutrone (Bonazzoli).

Zasada: dwóch „stranierich“ - reszta Włochów, została zachowana.

Brakujący element

Szybko się okazało, że transfer Fabiano był „strzałem w dyszkę“, a nowy system gry, no cóż... Chyba to jest nareszcie to!!!

Zacznę jednak od rozgrywek, w których zupełnie nam się nie powiodło (a a tak naprawdę nie powiodło się dublerom). Puchar Włoch to tym razem tylko dwa mecze:

Jednak niepowodzenie w Coppa Italia powetowaliśmy sobie w Lidze Mistrzów i Serie A. Oto nasze dokonania na półmetku:

Fantastycznie graliśmy w lidze! Nowy system - teoretycznie bardziej przecież ofensywny od starego sprawił, że... przez pierwsze 19 spotkań straciliśmy zaledwie 6 goli, w tym trzy z Palermo na początku drogi.

Rozegraliśmy fenomenalną rundę, wygrywając m.in. 15 meczów z rzędu i nie tracąc gola w 11 kolejnych występach! Potem ta ostatnia passa przedłużona zostanie o trzy kolejne spotkania i wyśrubujemy rekord bez straty bramki do 14 gier!!! Szkoda, że w meczu z Cagliari wystąpił Sportiello, gdyż te 14 meczów byłyby też moimi meczami bez straty gola! A tak - na swoje prywatne konto zapisać mogę „tylko“ 11 kolejnych meczów z czystym kontem. Pokonał mnie dopiero Zé Gomes, napastnik Palermo, a stało się to 8 lutego 2023 w 22 minucie meczu. Tym samym czyste konto zachowałem przez 1012 minut (nie liczę tu czasu doliczonego)! A w kadrze broni Scuffet...

Tabela na półmetku wyglądała tak:

Siedem punktów przewagi nad Juve wydawało się solidną zaliczką. Runda rewanżowa nie była już jednak tak dobra jak pierwsze 19 spotkań. Szczególnie mocno zapadło mi w pamięć spotkanie z Napoli. Drużyna z południa Włoch broniła się desperacko przed spadkiem, a jej menedżerem jest - jak wiadomo - Jacek Magiera, który przez kilka lat był asystentem Czyżyckiego w Milanie. I... no cóż... nie chcę zbyt dużo napisać, ale mecz z Napoli nie wyglądał mi na normalne spotkanie! Czyżycki wystawił dublerów (plus ja w bramce). Antonio Branca zdobył jednak w pierwszej połówce prowadzenie i wydawało się, że jesteśmy na dobrej drodze do wywiezienia korzystnego rezultatu. Łukasz jednak w przerwie był jakiś niemrawy i nieobecny. Nie motywował nas. Oczywiście nie zamierzam powiedzieć, że kazał nam przegrać, ale w powietrzu było coś takiego... że wszyscy czuli, iż właśnie tego chce! Fakty są takie, że Napoli w 76 i 83 minucie zdobyło dwie potrzebne do zwycięstwa bramki. I po meczu nikt się specjalnie nie martwił, a Jacek Magiera odwiedził nas w hotelu... Kiedy dodam, że te trzy punkty pozwoliły Napoli utrzymać się w lidze, to.... Myślcie co chcecie!

Tymczasem nasza przewaga nad Juventusem zaczęła niebezpiecznie topnieć, a największą plamą była porażka z Interem (u siebie, choć to tylko teoria, bo przecież dzielimy stadion) aż 0-3! Fakt, w tym meczu zagrali dublerzy, ale przez wszystkie poprzednie lata nigdy z Interem nie przegraliśmy, a w rundzie jesiennej rozjechaliśmy ich 5-0!

A zatem porażka aż 0-3 była szokująca... Na kolejkę przed końcem sytuacja w tabeli wyglądała tak:

Mieliśmy tyle samo punktów co Juventus, ale w bezpośrednich meczach byliśmy lepsi (2-0, 0-1). Tym samym w ostatniej kolejce wystarczyło wygrać z Brescią i wracamy na tron! Czy to się nam udało? Przejrzyjcie wyniki wiosennych spotkań:

Końcowa tabela:

Ligowe statystyki

Najlepsi snajperzy Serie A:

23 razy zachowałem czyste konto, mój rekord ligowy:

Piłkarz roku i młody piłkarz roku:

Champions League

Wiosną przytrafiło nam się kilka ligowych wpadek, ponieważ skupiliśmy się na Lidze Mistrzów. Uznaliśmy - przedwcześnie, co pokazuje tabela - że tytuł mistrzów Włoch mamy już w garści. O mały włos, a byśmy się przeliczyli...

Tymczasem w 1/8 finału Champions League wylosowaliśmy Benfikę Lizbona. Po tym, co spotkało nas rok wcześniej (również w 1/8 finału LM) bardzo się Portugalczyków obawialiśmy. Przypomnę, że 12 miesięcy wcześniej przegraliśmy z nimi dwa razy (0-1, 1-2).

Tym razem z wyjazdu przywieźliśmy 0-0, a grać z powodu kontuzji nie mógł Fabiano.

Rewanż to spora nerwówka, ale wygrywamy po trafieniu Patricka Cutrone i przechodzimy do następnej rundy!

Ćwierćfinał to dwumecz z Barceloną, wciąż mającą w składzie m.in. Messiego i Neymara. U siebie jednak dominowaliśmy, lecz jak w transie bronił ter Stegen. W końcu w 75 minucie Czyżycki daje sygnał - schodzi Bonazzoli, wchodzi Branca. I właśnie młody Antonio, po kapitalnym podaniu Fabiano, przesądza o naszym zwycięstwie!

Rewanż zapowiadał się na niezwykle ciężką przeprawę... I rzeczywiście, Barca ma inicjatywę, atakuje. Lecz bardzo długo nic z tego nie wynika. Dopiero w 78 minucie były piłkarz Realu i Monaco, Fabinho, strzela mi piękną bramkę... Mijają kolejne minuty, czyżby dogrywka?

Od 73 minuty zamiast De Sciglio gra już Felicioli, zawodnik niezwykle szybki. I oto w doliczonym czasie gry Felicioli wpada w pole karne, a wracający za nim wykończony Neymar nie widzi innego wyjścia niż faul! Rzut karny!

Jeszcze turecki obrońca Barcy, Emin Gül,  puścił wiązankę w kierunku sędziego Damira Skominy, za co dostał drugą żółtą kartkę i... do piłki podszedł Breel Embolo. Nie chybił, gramy dalej!

Półfinały to dwumecz z Manchesterem United, drużyną, z którą potykaliśmy się wcześniej w grupie (3-0, 1-2). Tym razem pierwszy mecz gramy na Old Trafford i do 78 minuty trzymamy 0-0. Właśnie wtedy, po fenomenalnej solowej akcji, gola strzelił mi Anthony Martial. Mimo tego nieprzyjemnego zdarzenia w chłopaków wstąpił nowy duch! Zamiast się załamać - zdobyli dwa gole! I to kto! Najpierw nasz kapitan, Daniele Rugani, który po dośrodkowaniu Valzanii z wolnego wyskoczył zza pleców obrońców i kopnął obok zrozpaczonego De Gei. Trzy minuty później rzut rożny wykonywał Crisetig, a szybszy i sprytniejszy od graczy Man Utd okazał się Alessio Romagnoli, nota bene MVP tego meczu! To był wieczór stoperów!

Mając taką zaliczkę - po prostu nie mogliśmy zawieść na San Siro! I nie zawiedliśmy! Po raz pierwszy za kadencji Czyżyckiego awansowaliśmy do finału Champions League!!!

Warto zauważyć, że Man Utd prowadzony przez Unaia Emery'ego, w dwóch poprzednich sezonach wygrywał Ligę Mistrzów! A zatem nie wyeliminowaliśmy byle kogo!

Wreszcie to zrobiliśmy! Finał! Mam 24 lata, od ośmiu jestem pierwszym bramkarzem Milanu, a zatem „trochę“ się naczekałem! Decydujący mecz zaplanowano na Camp Nou, a rywalem do wiecznej sławy jest Manchester City ze... Scuffetem w bramce! Dotychczasowe potyczki z tą drużyną nie napawały optymizmem:

Tymczasem jest 3 czerwiec 2023, drużyny rozpoczynają w składach:

Zmiany:

Manchester City:

72' Bernardo Silva / Berardi
72' Paco Alcácer / Lukaku
82' Vidmer / Mário Fernandes

Milan:

74' Valzania / Sturaro
76' Felicioli / De Sciglio
80' Bernardeschi / Gelson Martins

Mecz niezwykle wyrównany, do przerwy bez bramek.

I oto tuż po starcie drugiej połowy rozpoczyna się... No właśnie.. Co? Nasz dramat? Patrick Cutrone, który rozgrywa dopiero trzeci mecz po miesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją, ostro ładuje się w nogi stopera Man City, Jonathana Taha. Niemiecki sędzia, który wyraźnie nas nie lubi sięga po czerwoną kartkę...

Czyżby koniec marzeń? Rozjadą nas teraz?

Dzieje się jednak coś dziwnego... Czuję, że adrenalina u wszystkich lawinowo wzrasta, czuję, że drużyna staje się jednością! I wszyscy postanowiliśmy, że tanio skóry nie sprzedamy!

City nam praktycznie nie zagraża, za to dwie niezłe okazje ma Fabiano. W 55 minucie strzela głową obok bramki po dośrodkowaniu z rzutu wolnego Gelsona Martinsa. Trzy minuty później świetne zagranie od Embolo i gdyby nie ofiarna interwencja Stonesa, to kto wie...

City odgryza się groźnym strzałem Kondogbii tuż nad poprzeczką, a w 63 minucie uderzeniem z 30 metrów (rzut wolny) próbuje zaskoczyć mnie Isco.

W 70 minucie mocna laga do przodu w wykonaniu Romagnoliego, piłkę przejmuje Fabiano, ale Scuffet broni strzał oddany z dość ostrego kąta...

Wreszcie 74 minuta. Mamy rzut wolny, który wykonuje Gelson Martins:

Zwróćcie uwagę, że Domenico Fabiano jest pilnowany przez potężnego Taha, a z prawej strony stoi (twarzą do piłki) Stones. Jednak Fabiano zdołał wybić się wyżej niż obydwaj stoperzy Manchesteru City!!!

Cudownie trafia głową, a Scuffet mimo rozpaczliwej parady nie zapobiegł utracie gola!

The Citizens w szoku, a my czujemy, że ich mamy! Karmimy się ich frustracją!

Dwie minuty później zapada wyrok! Wychodzimy z kontrą po rzucie rożnym dla nich. Gelson Martins odbiera piłkę Kondogbii i błyskawicznie zagrywa do Embolo. Ten mija Mário Fernandesa, a z lewej strony już pędzi Fabiano!!!

„Podaj mu, proszę, podaj mu tylko dobrze...“ - błagałem w myślach... Niepotrzebnie się martwiłem! Szwajcar idealnie obsłużył Fabiano:

A nasz bohater, nowe bożyszcze Mediolanu, cudownym wolejem pakuje piłkę do bramki!

Nikt już nam tego pucharu nie zabierze!!! Manchester City na deskach!!!

Oto wszyscy, którzy zagrali w drodze po trofeum:

Wszyscy moi koledzy

W sezonie 2022/23 wystąpiło w Milanie 24 piłkarzy.

Dwóch stranierich: Gelson Martins (Portugalia) i Breel Embolo (Szwajcaria) oraz 22 Włochów.

Statystyki meczów we wszystkich rozgrywkach (Liga, Puchar Włoch i Liga Mistrzów). Noty od najwyższej:

Mój rozwój

Po awansie do pierwszej drużyny (lato 2015):

Po zakończeniu poprzedniego sezonu (lato 2022):

Po zakończeniu obecnego sezonu (lato 2023):

Dorobek

Oto pakiet statystyczny, przygotowany przez jednego z kronikarzy mojej kariery:

Liczby to: mecze / wpuszczone gole, gwiazdki - wygrane rozgrywki, na czerwono - mecze z czystym kontem

Jubileuszowe, okrągłe występy plus reprezentacja

Jubileusze (oficjalne mecze w A.C. Milan):

1. mecz/ogółem- 16/08/2015 (vs Modena 4-2, dom, Puchar Włoch)

1. mecz w lidze - 23/08/2015 (vs Atalanta 2-0, dom)

100. mecz/ogółem - 31/01/2018 (vs Sampdoria 2-0, dom, liga)

100. mecz w lidze - 04/02/2018 (vs Juventus 0-1, wyjazd)

200. mecz/ogółem - 20/02/2020 (vs Beşiktaş 0-0, wyjazd, Liga Europy)

200. mecz w lidze - 05/12/2020 (vs Juventus 1-0, dom)

300. mecz/ogółem - 15/03/2022 (vs Benfica 1-2, dom, Liga Mistrzów)

Pierwsza reprezentacja Włoch: 28 A (stan na 04/06/2023):

1. mecz - 01/09/2017 (vs Liechtenstein 4-0, Vaduz (wyjazd), eliminacje MŚ, 90 minut)

2. mecz - 20/03/2018 (vs Kamerun 0-0, Ascoli (dom), mecz towarzyski, od 83 minuty)

3. mecz - 12/10/2018 (vs Chorwacja 3-0, Turyn (dom), Liga Narodów, 90 minut)

4. mecz - 16/10/2018 (vs Szwecja 3-1, Neapol (dom), mecz towarzyski, do 81 minuty)

5. mecz - 05/09/2019 (vs Bośnia 2-0, Bergamo (dom), eliminacje ME, 90 minut)

6. mecz - 08/09/2019 (vs Kazachstan 2-0, Astana (wyjazd), eliminacje ME, 90 minut)

7. mecz - 10/10/2019 (vs Albania 2-0, Udine (dom), eliminacje ME, 90 minut)

8. mecz - 13/10/2019 (vs Słowacja 2-0, Trnawa (wyjazd), eliminacje ME, 90 minut)

9. mecz - 14/11/2019 (vs Wyspy Owcze 6-0, Bari (dom), eliminacje ME, 90 minut)

10. mecz - 17/11/2019 (vs Bośnia 4-0, Zenica (wyjazd), eliminacje ME, 90 minut)

11. mecz - 27/03/2020 (vs Dania 1-1, Bergamo (dom), mecz towarzyski, do 45 minuty)

12. mecz - 06/06/2020 (vs Francja 2-1, Saint-Denis (wyjazd), mecz towarzyski, do 74 minuty)

13. mecz - 09/06/2020 (vs Irlandia Płn. 4-0, Bari (dom), mecz towarzyski, 90 minut)

14. mecz - 14/06/2020 (vs Walia 0-1, Bruksela (neutralny), finały ME, 90 minut)

15. mecz - 18/06/2020 (vs Anglia 1-4, Bruksela (neutralny), finały ME, 90 minut)

16. mecz - 22/06/2020 (vs Rumunia 4-0, Amsterdam (neutralny), finały ME, 90 minut)

17. mecz - 04/09/2020 (vs Czechy 2-1, Neapol (dom), Liga Narodów, 90 minut)

18. mecz - 08/09/2020 (vs Holandia 0-1, Amsterdam (wyjazd), Liga Narodów, 90 minut)

19. mecz - 07/10/2020 (vs Meksyk 0-0, East Rutherford (neutralny), mecz towarzyski, do 82 minuty)

20. mecz - 13/10/2020 (vs Holandia 3-0, Mediolan (dom), Liga Narodów, 90 minut)

21. mecz - 13/11/2020 (vs Czechy 1-0, Praga (wyjazd), Liga Narodów, 90 minut)

22. mecz - 25/03/2021 (vs Liechtenstein 3-0, Vaduz (wyjazd), eliminacje MŚ, 90 minut)

23. mecz - 28/03/2021 (vs Finlandia 2-0, Bergamo (dom), eliminacje MŚ, 90 minut)

24. mecz - 02/09/2021 (vs Grecja 3-0, Pireus (wyjazd), eliminacje MŚ, 90 minut)

25. mecz - 05/09/2021 (vs Dania 1-2, Florencja (dom), eliminacje MŚ, 90 minut)

26. mecz - 10/10/2021 (vs Finlandia 2-1, Helsinki (wyjazd), eliminacje MŚ, 90 minut)

27. mecz - 11/11/2021 (vs Grecja 1-1, Palermo (dom), eliminacje MŚ, 90 minut)

28. mecz - 01/06/2022 (vs Urugwaj 0-0, Triest (dom), mecz towarzyski, od 64 minuty)

19 razy zachował czyste konto.

Wpuszczone gole:

16/10/2018 vs Szwecja (Alessio Romagnoli - samobójcza)
06/06/2020 vs Francja (Anthony Martial - rzut karny)
14/06/2020 vs Walia (Louis Thompson)
18/06/2020 vs Anglia (Ross Barkley-2, Jordon Ibe, Raheem Sterling)
04/09/2020 vs Czechy (Vaclav Cerny)
08/09/2020 vs Holandia (Piet Esajas)
05/09/2021 vs Dania (Domenico Berardi - samobójcza, Pierre-Emile Højbjerg)
10/10/2021 vs Finlandia (Roni Peiponen)
11/11/2021 vs Grecja (Kostas Fortounis)