Euro 2016 na starcie - czyli pierwsze koty za... bramki

CZEKANIE…

24 reprezentacje, 10 stadionów, na których rozgrywane będą mecze, miliony kibiców na trybunach i przed telewizorami. Wszyscy od dawna gotowi, od dawna z niecierpliwością odliczający dni w kalendarzu.

No i wreszcie jest – oto nadszedł ten moment, zaczęło się Euro 20116, odpalamy kibicowskie silniki i startujemy! Spirala oczekiwania była od jakiegoś już czasu tak skutecznie nakręcana przez media, że wprost stało się to nie do zniesienia. W końcu ileż można słuchać  i czytać o czymś, co chce się po prostu zobaczyć! Jasne, że można sobie jakoś umilać ten czas czekania - na przykład lekturą ciekawych artykułów, piłkarskich biografii (których ostatnimi czasy mamy na rynku potężny wysyp), analizowaniem składów, czy zabawą w typowanie wyników.

Ale przecież to wszystko, to tylko przystawka przed daniem głównym – coś, co ma wyostrzyć apetyty, nie zaś je zaspokoić. Wszak prawdziwego kibica futbolu, jest w stanie usatysfakcjonować tylko dobry mecz, nie zaś jego otoczka, choćby ta była najbardziej pieczołowicie przygotowana i w najlepszym wydaniu. Wygłodniali piłkarskich emocji i spragnieni spektakularnych zagrań fani, zaczynali być coraz bardziej poirytowani tym niekończącym się stanem oczekiwania. W dodatku cały ten  marketingowy szał związany ze sprzedażą Euro-gadżetów, który dawno już przekroczył granice absurdu, a często również – granice dobrego smaku, dodatkowo tylko wzmagał coraz bardziej wyczuwalne kibicowskie zniecierpliwienie.

ONE MEN SHOW – CZYLI FRANCJA MA NOWEGO BOHATERA

Na szczęście, tak jak nawet najdłuższa podróż w końcu kiedyś się kończy, tak wreszcie my kibice mamy już za sobą ten nieznośny czas oczekiwania na największe w Europie piłkarskie święto, które potrwa aż miesiąc. Zainaugurowane ono zostało oczywiście przez gospodarzy turnieju, Francuzów, którzy w pierwszym meczu podejmowali Rumunię.

Ceremonia otwarcia, trójkolorowy szał na trybunach i wreszcie pierwszy gwizdek, po którym padają trzy pierwsze bramki tych mistrzostw. Mecz, który mógł się podobać, a już z pewnością francuscy kibice nie mają prawa narzekać, czy czuć się rozczarowani.

Ponadto wszyscy mogliśmy podziwiać i zachwycać się niesamowicie efektowną (i efektywną) grą pomocnika West Ham United, Dimitri Payet’a.

Cudowna asysta i kosmiczny gol. Ponadto oddać mu trzeba, że wykreował niemal każdą ofensywną akcję „Trójkolorowych”. To był zdecydowanie jego dzień, jego wieczór i to jemu gospodarze zawdzięczać mogą swoje pierwsze trzy punkty na tym turnieju. Gdy najlepszy gracz drużyny Didier’a Deschamps’a schodził w końcówce meczu z boiska, żegnały go owacje na stojąco rozentuzjazmowanych trybun, a on sam nie krył łez wzruszenia.

Francja, będąca w tym meczu faworytem, jako zespół może i nie zachwyciła, ale za to mając w swoim składzie taką piłkarską perełkę, nadal może śmiało pretendować do tytułu najlepszej drużyny Europy.

W tym miejscu, należy też oddać sprawiedliwość drużynie przeciwników i pochwalić Rumunów za ambitną i momentami naprawdę dobrą, efektowną grę. Z pewnością nie mają się czego wstydzić i po tym co pokazali wczoraj na boisku, nie zdziwię się, gdy usłyszymy  o nich jeszcze wiele dobrych słów w trakcie tych mistrzostw.

NAJLEPSZE WCIĄŻ PRZED NAMI…

No dobrze, mecz otwarcia za nami, a z nim pierwsze emocje, kontrowersje i komentarze. Z pewnością było na co popatrzeć przez te 90 minut, ale nie oszukujmy się – to nie było to, na co polscy kibice czekają najbardziej. Bo prawda jest taka, że choćby wczoraj padło i z tuzin goli, a dla świata futbolu objawił się nowy bóg w postaci jeszcze bardziej błyskotliwego piłkarza niż Payet, to przecież jutro i tak nikt z nas nie będzie o tym pamiętał… W niedzielę 12 czerwca 2016 r., chyba wszystkie polskie serca będą bić w rytm odgrywanego przed meczem Mazurka Dąbrowskiego, a nasze oczy zwrócone będą w kierunku stadionu Allianz Riviera w Nicei.

Jesteście gotowi? Ja już od dawna. Jeszcze tylko na koniec cytat z wczorajszego  Skarbu Kibica (dodatku Przeglądu Sportowego), autorstwa zastępcy redaktora naczelnego tej gazety, Przemysława Rudzkiego:

„Mamy  najmocniejszą drużynę od 1982 roku, jestem tego pewien. Trenera, który – tak jak wówczas Antoni Piechniczek – stawia na ciężką pracę. Lidera w postaci Lewandowskiego, tak jak wtedy mieliśmy Bońka. Rzeczywistość wokół nas zmieniła się diametralnie i piłkarze są inni – stali się obywatelami świata. Natomiast liczba analogii jest spora. Potrzeba nam mocnego wejścia w ten turniej. Pewnego zwycięstwa na początek, które da nam rozpęd i pokarze innym, że należy się bać Polski. Potrzeba nam spokoju przed meczem z Niemcami, by nie sprawić, że będzie to bój o wszystko. Jeśli dobrze wystartujemy, trudno będzie nas zatrzymać. Potrzeba nam wiary w tę drużynę, bo w pełni zasłużyła na wielki kredyt zaufania.”

A zatem – nie bójmy się być optymistami i niech nasze serca pełne będą wiary w drużynę Adama Nawałki! Niech nasze wspólne, pozytywne emocje poniosą ją do zwycięstw. I niech wreszcie stanie się tak, że za miesiąc, po skończonych mistrzostwach, my nadal będziemy nimi żyli, z poczuciem dumy i radości z postawy naszej reprezentacji.

Kibicujmy wszyscy naszym!

Orły do boju!!!

Polska!!!