Baćko nasz Bandera, Ukraina maty... mam dość! Wołyń 1943 - pamiętamy!

Zanim ktoś nazwie mnie „ruskim trollem“, „komuchem“, lub wymyśli jakąś inną obelgę, informuję: od prawie roku uczestniczę w programie brytyjskiego rządu o nazwie „Homes For Ukraine“. Aby ktokolwiek miał możliwość stać się jego częścią, musi najpierw zostać dokładnie prześwietlony przez państwowe instytucje. Podstawową sprawą jest niekaralność (tzw. DBS Check), potem następuje wywiad lokalny polegający na sprawdzeniu warunków mieszkaniowych. Po pozytywnej weryfikacji, otrzymałem prawo do goszczenia w swoim domu osoby, która jest uchodźcą wojennym z Ukrainy. I od września 2022 ta osoba ze mną mieszka. Noszę dumne miano „sponsora“ (ang. sponsor) lub „gospodarza“ (ang. host). Pod spodem kilka dokumentów potwierdzających, że to, co mówię jest prawdą:

Zatem - pomagam, jak mogę. Proszę to wziąć pod uwagę, zanim zaczniecie mnie oceniać.

Dlaczego piszę ten tekst? Otóż miesiąc temu, przed jednym z meczów Śląska Wrocław, kibice zaprezentowali taką oprawę:

Następnie - nie wiadomo dlaczego - zostali za to skrytykowani przez różne media. Również transparent w Szczecinie o treści „Wołyń 1943 - pamiętamy“, wywołał furię, tym razem w mediach ukraińskich.

Pisano o „rosyjskiej prowokacji“!

No to ja, kurwa, PROTESTUJĘ!

W lipcu 2023 minęło równo 80 lat od przerażającej masakry bezbronnej ludności cywilnej na Wołyniu. Lipiec i sierpień 1943 to kulminacja ukraińskiego bestialstwa. Dlaczego więc hołd i pamięć pomordowanym jest oceniane jako faux pas?! Dlatego, że trwa wojna ukraińsko-rosyjska? A co ma piernik do wiatraka?! Dlaczego mamy zamiatać pod dywan ludobójstwo w imię tego, co się dzieje obecnie? Nie rozumiem tego i nie aprobuję! Czy ofiary nie zasługują na pamięć?!

Istnieje bogata literatura dokumentująca ludobójstwo na Wołyniu. Bodaj najpotworniejszą lekturą były dla mnie książki: „Kres. Wołyń, historie dzieci ocalonych z pogromu“ (autorzy: Leon Popek, Konrad Piskała, Tomasz Potkaj) i „Ostrówki. Wołyńskie ludobójstwo" (autor: Leon Popek).

Bądźmy szczerzy: polityka sanacyjnych rządów wobec mniejszości ukraińskiej była samobójcza. Uczyniono z nich obywateli drugiej kategorii, nie powołano obiecanego w ustawie Sejmu z 1922 r. uniwersytetu ukraińskiego, blokowano kariery, itd. W rewanżu za sabotażowe akcje OUN (zabójstwa Hołówki czy Pierackiego) stosowano odpowiedzialność zbiorową pacyfikując Galicję Wschodnią: aresztowano, bito, niszczono świątynie, dobytek i plony. "Polonizowano". Tym samym wyhodowano miliony wrogów i nie pomogły liberalne rządy wojewody Józefskiego.

Jednak wszystkie te koszmarne winy sanacji w żadnym stopniu nie usprawiedliwiają zbrodni wołyńskiej zaplanowanej z zimną krwią przez faszystów z OUN-B (Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów - frakcja Bandery, zwanych potocznie “banderowcami“). Ofiarami rzezi byli bowiem zwykli mieszkańcy, sąsiedzi, których jedyną winą była polskość. To nie oni byli odpowiedzialni za sanacyjną politykę!

Są  jeszcze dwie inne kwestie z którymi należy się zmierzyć. Pierwsza - dlaczego dowództwo AK nie pospieszyło Polakom na ratunek?! O tej zbrodni zaniechania popełnionej przez chujków mających „ważniejsze“ sprawy (wywołanie kompletnie bezsensownego powstania w Warszawie) możecie przeczytać w książce Piotra Zychowicza „Wołyń zdradzony, czyli jak dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA“.

Drugą kwestią są morderstwa na ukraińskiej ludności cywilnej (zabijanie kobiet, mężczyzn i dzieci) popełniane przez tak hołubionych przez obecną władzę „żołnierzy wyklętych“. W rzeczywistości zwykłych zbirów, kryminalistów i przestępców. Tutaj również polecam książkę Zychowicza „Skazy na pancerzach. Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych“. Nie doczekali się ich pomocy mordowani siekierami Polacy. Za to później nie mieli oporów by „wojować“ z kobietami i dziećmi. Przykładem - zbrodnia w Sahryniu.

Oczywiście zbrodnie popełniane przez „wyklętych“ nie mogą być usprawiedliwieniem i listkiem figowym dla faszystów z OUN-UPA! Tym bardziej, że ich skala była nieporównywalna i nie próbuję tu relatywizować; stwierdzam po prostu fakty.

Tymczasem na Ukrainie lwowska rada obwodowa ogłosiła rok 2022 rokiem.... Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA)! A wcześniej były pomysły, aby budowany na EURO 2012 stadion nazwać imieniem Stjepana Bandery! Cała Ukraina usiana jest pomnikami tego „narodowego bohatera“, a czerwono-czarne flagi były i są tam normą.

Polityka historyczna prowadzona przez tamtejszy rząd to prawdziwy policzek dla każdego Polaka!

Próbuje się nam wmówić, że Bandera w trakcie zbrodni popełnianych na Wołyniu „siedział w hitlerowskim obozie“ i nie miał nic wspólnego, itd..... Owszem, siedział, ale nie jako szeregowy więzień! Ukraina kolaborowała wcześniej z Niemcami, łudząc się, że za aprobatą Hitlera będą mogli proklamować identyczne, faszystowskie państwo. Srodze się jednak zawiedli, bo A.H. traktował Reichskommissariat Ukraine jako tereny trofiejne, przeznaczone do bezwzględnej eksploatacji. Wsadzono zatem Banderę - nota bene agenta Abwehry o pseudonimie Konsul - do obozu w Sachsenhausen i osadzono w odizolowanym od reszty kompleksu oddziale dla więźniów specjalnych zwanym Zellenbau. W Zellenbau więźniowie polityczni mieli dużo lepsze warunki bytowania niż pozostali. Warunki w jakich przebywał w obozie Bandera były wyjątkowo dogodne: miał do dyspozycji dwupokojową celę – pokój gościnny i sypialnię - z dywanami i obrazami, posiłki spożywał w jadalni SS, nie musiał nosić stroju obozowego i nie był zmuszany do pracy. W ciągu dnia cela, w której przebywał nie była zamknięta i pozwalano mu na kontakt z żoną i ze światem zewnętrznym. Bandera był trzymany przez Abwehrę w rezerwie i wykorzystano go w grudniu 1944 do akcji dywersyjnej przeprowadzonej wraz z Abwehrkommando 202.

Kreowana przez ukraińskie władze narracja, że Bandera „nie wiedział o akcji na Wołyniu“ jest po prostu śmieszna! To, że fizycznie nie był tam wtedy obecny, nie zwalnia go z odpowiedzialności. To tak, jakby powiedzieć, że Hitler nie wiedział o potwornej działalności Einsatzgruppen w ZSRR!

Najsmutniejsze jest jednak to, że większość Ukraińców nie zna swojej historii, natomiast są zaczadzeni „polityką historyczną“ prowadzoną przez obecne władze! Znam to z autopsji! Mój ukraiński gość o zbrodni wołyńskiej dowiedział się dopiero ode mnie, kiedy zaproponowałem obejrzenie filmu Smarzowskiego „Wołyń“!

Kiedy pytałem: jak możecie wysławiać Banderę, dlaczego powiewają u was czarno-czerwone flagi? - odpowiedź była zawsze tra sama. Otóż - podobno - Banderę kocha się tylko na zachodzie kraju (np. Lwów), a w Kijowie już niekoniecznie.

Niestety, wszystkie te wyjaśnienia są dla mnie nieprzekonujące. Jest bowiem na Ukrainie bardzo popularna piosenka, która nosi tytuł „Батько наш - Бандера“ (Baćko nasz Bandera - Ojciec nasz Bandera).

Jak ocenić fakt, że piosenkę tę potraktowano jako tzw. flashmob i śpiewają ją na Ukrainie wszyscy: od małych dzieci, do parlamentarzystów?!

W październiku 2021 probanderowską pieśń wykonali na sali obrad Rady Najwyższej (tj. ukraińskiego jednoizbowego parlamentu) deputowani frakcji Europejskiej Solidarności. Śpiewali m.in. były szef ukraińskiego IPN, “kłamca wołyński” Wołodymyr Wjatrowycz i były gubernator obwodu lwowskiego, znany miłośnik OUN-UPA i SS Galizien - Ołeh Syniutka:

Deputowani zakończyli pieśń faszystowsko-banderowskim pozdrowieniem “Sława Ukrajini-herojam sława!“.

Wszystko to uwłacza pamięci ofiar rzezi wołyńskiej!

Najgorsze jest jednak to, że w komentarzach pod wspomnianą piosenką Polacy są wyszydzani. Proszę przeczytać sobie choćby komentarze pod zalinkowanym materiałem:

Przykłady komentarzy:

(Mój polski sąsiad był tak szczęśliwy, kiedy słuchał tej piosenki, że aż rozbił okno, żeby słyszeć ją lepiej)

(Puściłem tą piosenkę mojemu polskiemu dziadkowi i tak mu się spodobała, że zaczął się tarzać po podłodze ze szczęścia)

(Najlepsza piosenka, kiedy spacerujesz po Warszawie)

I tak dalej i tak dalej.

Nie wiem, może dla kogoś to wszystko jest normalne, ale dla mnie na pewno nie. Życzyłbym sobie, aby Ukraińcy zmienili swoją obłędną politykę historyczną opartą na wynoszeniu pod niebiosa i na kreowaniu bohaterami narodowymi faszystów z OUN-UPA, SS Galizien, Bandery i całej tej zbrodniczej bandy...

Ludzie! Toż oni nazywają ulice miast nie tylko na cześć Bandery, ale odsłonili we Lwowie tablicę ku czci Szuchewycza! Naprawdę!!! A podczas uroczystości obok flag narodowych powiewały "tradycyjnie" czerwono-czarne...

Żródło: https://kresy.pl

Jeżeli oni nie zmienią swojej polityki historycznej, jeżeli nie przeproszą, jeżeli nie zgodzą się na zbudowanie pomników upamiętniający zbrodnie wołyńskie (bez żadnych warunków!!!), jeżeli nie potępią inspiratorów mordów - to na pojednanie między naszymi narodami nie ma co liczyć.

Ja mam dość!

Nie zamierzam milczeć!