BUY ME A COFFEE. FOOTBALL MANAGER 2024. DODATEK: POWRÓT DO NORMALNOŚCI. BAZA 1994/95!

Przez ostatnie dwa miesiące poświęciłem setki godzin na przygotowanie dodatku, który nazwałem „POWRÓT DO NORMALNOŚCI“. Dodatek kosztuje 50 zł (POLSKA) lub 10 funtów (WIELKA BRYTANIA).

BUY ME A COFFEE!

Wpłaty - do wyboru dwa konta:
 

POLSKA

Jarosław Wechman
Santander Bank Polska
09 1090 1711 0000 0001 4028 1704

 

WIELKA BRYTANIA

Lukasz Czyzycki
Barclays Bank
sort code: 20-85-26
account number: 73263398


 

A oto opis dodatku „POWRÓT DO NORMALNOŚCI“. Możesz albo obejrzeć krótki filmik-prezentację, albo przeczytać artykuł pod oknem youtube, w którym znajdziesz więcej szczegółów.

FOOTBALL MANAGER 2024. 
DODATEK: POWRÓT DO NORMALNOŚCI.
BAZA 1994/95!

Specjalne podziękowania dla MadScientist, którego baza danych była punktem wyjściowym pracy nad dodatkiem. Zmodyfikowałem tam praktycznie wszystko, poświęcając na prace prawie 440 godzin. 

Oto pełna lista tego, czego możecie oczekiwać kupując dodatek:

1. Zasady ogólne:

a/ Można wybrać sobie klub z następujących lig:
- Anglia (1 i 2 poziom rozgrywkowy)
- Francja (1)
- Hiszpania (1)
- Holandia (1)
- Niemcy (1)
- Portugalia (1)
- Szkocja (1)
- Włochy (1 i 2)

Ranking:

b/ Baza danych 1994/95. Jako, że świat gry rozpoczyna się latem 2023, wszyscy zawodnicy zostali „odmłodzeni" o 29 lat.

c/ Zaryzykuję twierdzenie, że pojawiła się wtedy największa konstelacja gwiazd (i przyszłych gwiazd) w historii futbolu. Symboliczny przykład: Raúl. Latem 1994 właśnie skończył 17 lat i awansował do pierwszej drużyny. Kto chce sprawdzić, jakie miał już wtedy umiejętności, polecam obejrzeć pierwsze jego derby z Atlético Madryt. Rzecz miała miejsce 6 listopada 1994. Raúl wywalczył karnego, zaliczył asystę przy trafieniu Zamorano i w końcu sam zdobył gola. Mecz zakończył się wynikiem 4:2 dla Królewskich, a jedną z bramek dla Atlético strzelił Roman Kosecki. Poprowadzenie Raúla przez całą karierę może być jednym z najpiękniejszych i najprzyjemniejszych wyzwań tego świata gry!

A podobnych piłkarzy jest mnóstwo, uwierzcie mi. Choćby wciąż 17-letni "brazylijski" Ronaldo (mistrz świata 1994, choć tylko jako rezerwowy), który właśnie przybył do Europy zakontraktowany przez PSV Eindhoven.

d/ Do meczu można zgłosić maksimum trzech cudzoziemców. Po kilku dniach poszukiwań, testów, prób i błędów udało mi się sprawić, że w występujący w klubach angielskich piłkarze z Wysp Brytyjskich (Szkocja, Walia, Irlandia Płn. i Irlandia) i dawnych dominiów (np. Australia, Nowa Zelandia) nie są traktowani jak obcokrajowcy zarówno w lidze, jak i europejskich pucharach. Jest to zgodne ze stanem faktycznym, choć w rywalizacji europejskiej nie zawsze tak było.

e/ Usunąłem „podwójne“ obywatelstwa wielu młodym graczom z Argentyny i Brazylii (najczęściej włoskie i hiszpańskie), ponieważ były one fikcją. Vide: sprawa Juana Sebastiána Veróna. Drugie obywatelstwo można nabyć głównie drogą asymilacji (kilkuletniej gry w danym kraju). Najłatwiej uzyskać je Brazylijczykom w Hiszpanii (wystarczą dwa lata). 

f/ Zlikwidowano VAR; gra w FM 2024 stała się koszmarem, ponieważ niemal każdego gola „wideoweryfikowano“. Dość!!!

g/ Koniec z tematem „Arabia Saudyjska i transfery do tego kraju“. Uff!

2. Udział w europejskich pucharach ma być świętem, a nie projekcją absurdu! Teraz jest to spęd przeciętniaków, vide: dzisiejsza Liga Konferencji, pomyślana jako ochłap rzucony dla drużynek, które nie załapały się na podział tortu przeznaczonego dla bogaczy.  Zatem:

a/ Liga Mistrzów w najlepszej formule! Przede wszystkim, aby zagrać w Champions League, należy wygrać krajową ligę. Nie ma innej możliwości! Żadnych dzisiejszych historii, że po trzy-cztery zespoły z danego kraju mogą wystąpić w tych prestiżowych rozgrywkach. A nawet... sześć. Paranoja. Zachowano klasyczny układ: runda wstępna, cztery grupy po cztery drużyny (2 punkty za zwycięstwo, 1 za remis), potem ćwierćfinały, półfinały i wielki finał.

b/ Puchar UEFA (system wyłącznie pucharowy) to miejsce, gdzie zagrają drużyny, które w najlepszych ligach (Anglia, Francja, Hiszpania, Niemcy, Włochy) zajmą miejsca od 2 do 4. W trochę gorszych (Holandia, Portugalia, Szkocja) - miejsca od 2 do 3.

c/ Zrezygnowałem z Pucharu Zdobywców Pucharów. Zrobiłem to z dwóch powodów. Pierwszy - te rozgrywki i tak po kilku sezonach zlikwidowano. Drugi - jest coś w „twardym“ kodzie gry, co sprawia, że gra nie potrafi się uporać z prawidłowym wrzucaniem drużyn do tych rozgrywek. Mimo że ustawienia wyraźnie wskazywały, że mają do nich trafiać „zdobywcy krajowych pucharów“ to kod „wyżej oceniał“ Puchar UEFA (zrobiony na bazie Ligi Europy). I gra wariowała, wrzucając czasem do PZP drużyny, które wcale się tam nie powinny znaleźć. W związku z tym (po dziesięciosezonowych testach, w których sytuacja się nagminnie powtarzała) zdecydowałem się zrezygnować z PZP.

d/ Jedynym ukłonem i nawiązaniem do historii PZP jest Superpuchar Europy AD 1994, w którym zmierzą się AC Milan (zwycięzca Ligi Mistrzów 1994) i Arsenal (zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów 1994). W kolejnych sezonach o Superpuchar Europy grać już będą zwycięzca Ligi Mistrzów ze zdobywcą Pucharu UEFA.

3. W niektórych ligach - zgodnie z prawdą historyczną - zachowano system: 2 punkty za zwycięstwo, 1 punkt za remis. Ma to miejsce w Hiszpanii, Holandii. Niemczech i Portugalii. Moim zdaniem ta punktacja była znacznie lepsza; nie tworzyła się aż tak wielka przewaga punktowa pomiędzy czołówką, a każdy remisik swoje ważył.

4. Zmieniłem CA, PA i ustawiłem prawidłowe pozycje setkom piłkarzy.

5. Stworzyłem od zera kilkuset graczy. Ze szczególnym pietyzmem została potraktowana przeze mnie Polska. Jakkolwiek nie ma możliwości pogrania w ekstraklasie, to możecie poprowadzić reprezentację przez wiele długich lat i wciąż będziecie mieć do dyspozycji realnych zawodników.  Czeka na was wiele niespodzianek!

6. Pamiętajcie, że rok 2023 to dzięki temu dodatkowi de facto rok 1994 i rozpoczynają się właśnie eliminacje EURO 1996! Macie szansę osiągnąć z reprezentacją Polski to, czego nie udało się Henrykowi Apostelowi i kilku jego następcom. Potencjał jest naprawdę spory.

7. Wprowadzono ponownie zasadę w meczach pucharowych, że „w przypadku równej liczby bramek po dwóch meczach, drużyna która strzeliła ich więcej na wyjeździe wygrywa dwumecz“. Potocznie mówiło się o tym, że „gole strzelone na wyjeździe liczą się podwójnie“.

8. Przywróciłem „prawidłowe“ funkcjonowanie superpucharów we Włoszech i Hiszpanii (koniec z „miniturniejami grudniowo-styczniowymi“!) O Superpuchar grać w tych krajach będą PRZED rozpoczęciem sezonu mistrz ze zdobywcą pucharu (lub jego finalistą w razie dubletu mistrza). Ustawiłem prawidłowe drużyny przed sezonem 2023/24 (1994/95), ponieważ MadScientist pozostawił tam te współczesne.

9. Zaimplementowałem możliwość dokonywania pięciu zmian we wszystkich rozgrywkach (ligowych, pucharowych, międzynarodowych). Jest to jedna z niewielu nowinek we współczesnej piłce, które uważam za słuszne. Da wam to możliwość do oszczędnego szafowania siłami zawodników i ogrywania dublerów.

10. Ustawiłem „rezygnację z występów reprezentacyjnych“ większości zawodników zgodnie ze stanem faktycznym. Nie musiała to być nawet formalna rezygnacja. Przykład: Manuel Sanchis, kapitan Realu Madryt, grał w klubie do roku 2001, ale w reprezentacji po raz ostatni w roku 1992. Podobna sytuacja z kilkoma zawodnikami polskimi, którzy w roku 1994 i kolejnych, nie byli już powoływani, np. Furtok, Urban, Dziekanowski, Kubicki, Wdowczyk. Rezygnację z gry w reprezentacji ustawiłem też Franco Baresiemu, który po MŚ 1994 zagrał w kadrze jeden raz (7 września 1994 w Mariborze ze Słowenią), ale stwierdził, że „nigdy więcej“. I dotrzymał słowa.

11. Obecność w grze Marco van Bastena ma wymiar symboliczny. Nie może on grać (poważna kontuzja) lecz pozostanie na liście płac Milanu do końca sezonu 1994/95 (2023/24). Potem zakończy karierę. MadScientist „zrobił“ z Van Bastena jedną z największych gwiazd tej bazy, co jest nonsensem! Holender po raz ostatni zagrał dla Milanu w lidze 16 maja 1993, a w Lidze Mistrzów 26 maja 1993. Potem już tylko i wyłącznie się leczył. A Milan płacił mu pensję jeszcze przez dwa sezony (1993/94 i 1994/95).

12. 33-letni Diego Maradona, ukarany po MŚ dyskwalifikacją, wróci do futbolu w barwach Boca Juniors jesienią 1995 (2024).

13. Kwoty transferowe i pensje są rozsądne!

14. Pieniądze, które można zarobić za grę w lidze, są dzielone przez kluby praktycznie po równo. W związku z tym nie ma sytuacji, że dwa zespoły (jak np. teraz Real i Barcelona) dostają najwięcej, a reszta bieduje.

15. Zasada "przyszłego transferu" (future transfer) została zastosowana tylko wobec kilku zawodników oraz... niespodzianek (gracze z roczników 1978-81). Możecie więc stworzyć prawdzwie alternatywną rzeczywistość!

INSPIRACJA

Do pracy nad tym dodatkiem zainspirowało mnie kilka rzeczy.

1. Przed MŚ 1994, jak przed każdym turniejem, kupiłem „Skarb Kibica“ i studiowałem kadry uczestników. Zszokowało mnie to, że jeden z piłkarzy, Kameruńczyk Rigobert Song, urodził się w tym samym roku co ja. Traktuję więc lato 1994 jako pewną cezurę. Od tamtej chwili rozpoczął się w moim życiu okres, kiedy rówieśnicy zaczęli wchodzić do dorosłej piłki. Dość szybko na światowych boiskach zaczęli dominować zawodnicy, którzy byli mniej więcej w moich wieku: "brazylijski" Ronaldo, Totti, Kluivert, Raúl, Henry, Seedorf, Emerson, Fowler, Nesta, Vieira, Trezeguet, Szewczenko, Van Nistelrooy czy Beckham. Wszyscy ci, co pojawili po nich, to byli już piłkarze młodsi ode mnie. Zatem to pokolenie - moje pokolenie - jest dla mnie wyjątkowe. Idolami pozostali gracze o 20 lat starsi (Boniek, Platini. Elkjær Larsen), a ci urodzeni w latach 1975-77 to po prostu rówieśnicy, którym się powiodło. Zawsze z przyjemnością ich oglądałem.

2. Dzisiejszy futbol uważam - pod wieloma względami - za znacznie gorszy od tego z lat 80. i 90. Są oczywiście wyjątki (Messi, Cristiano Ronaldo, Mbappé), ale w porównaniu do wielkich indywidualności sprzed 30-40 lat, obecni piłkarze wyglądają jak spod sztancy. Szybkobiegacze z bardzo przeciętnymi umiejętnościami. Ilu jest obecnie, na przykład, specjalistów od rzutów wolnych?! 90% dzisiejszych graczy nie przetrwałoby nawet połówki meczu, skonfrontowani z twardą piłką czasów, o których piszę. Tatuaże, żel, lans, komórki, plastik i niemoralnie wielkie pieniądze - oto dzisiejszy świat futbolu. Byle gówniarz ma już swojego „menedżera“ i próbuje dyskutować z trenerem, aby wyznaczył mu „ścieżkę kariery“. A kiedyś to musiało przyjść naturalnie i młody miał - za przeproszeniem - gówno do powiedzenia w szatni. Musiał ciężko trenować, trzymać gębę na kłódkę, słuchać starszych i uczyć się. Przechodził też „falową“ inicjację, był od tego, aby „przynieść, wynieść i pozamiatać“. Znał swoje miejsce w szeregu. Szatnię i gówniarstwo trzymali za twarz starzy wyjadacze i liderzy w stylu Tony’ego Adamsa czy Roya Keane’a. Teraz się wszystko popierdoliło. Ot, taka moda na „bezstresowe wychowanie“. 

3. Nienawidzę VAR-u i tych „spalonych“, bo „pięta była dalej niż ręka“ czy na odwrót. Odrażające.

4. Kiedy zobaczyłem, że w Lidze Mistrzów 2025/26 ma uczestniczyć... SZEŚĆ angielskich drużyn, to pomyślałem, że poziom absurdu poszybował zdecydowanie za wysoko.

5. UEFA i najbogatsze kluby „wycyckały“ te biedne, dając im jako ochłapy „Ligę Europy“ i jeszcze żałośniejszą „Ligę Konferencji“. A najsmakowitsze kąski dzielą między siebie. Steaua Bukareszt (1986) czy Crvena Zvezda (1991) - od takich „anomalii“ bogacze się zabezpieczyli...

6. Od momentu wejścia w życie Prawa Bosmana wszystkie kluby zaczęły wyglądać tak samo. Są to koncerny. Zbiorowiska cudzoziemców zainteresowanych tylko i wyłącznie kasą. Dla mnie stało się kompletnie obojętne, czy wygra Real, Man City lub inne PSG. Bo żaden z tych klubów nie ma „duszy“, nie ma krajowych piłkarzy-ikon kojarzonych tylko i wyłącznie z nimi.

7. Temat „Arabia Saudyjska“ uważam za kompletne wariactwo.

8. Nie podoba mi się zlikwidowanie zasady określanej potocznie „bramki zdobyte na wyjeździe liczą się podwójnie“ (rozgrywki pucharowe). Dokładnie zasada ta brzmiała: „w przypadku równej liczby bramek po dwóch meczach, drużyna która strzeliła ich więcej na wyjeździe wygrywa dwumecz“. Nie wiem, komu to przeszkadzało; od dziecka było to dla mnie coś naturalnego.

9. Inspiracją było też coś, co mi się w obecnym futbolu podoba: możliwość dokonania pięciu zmian w trzech przerwach. Daje to możliwość pokazania się większej ilości piłkarzy i pozwala oszczędzać tych, którzy w trakcie meczu pracują najciężej. Dlatego zaimplementowałem możliwość tych zmian zarówno w rozgrywkach klubowych, jak i międzynarodowych.