Ewolucja Gwiazd. Adam Poturalski (2019-23) Wspaniały junior nie zawsze stanie się wspaniałym seniorem...

Dziś chciałbym zaprezentować zawodnika, który jako junior zapowiadał się fantastycznie. I w tym momencie zawsze przychodzi mi do głowy piłkarz, który nazywał się Javier Portillo. Jako 12-latek dołączył do Realu Madryt i w drużynach młodzieżowych bił rekordy zdobywanych goli, przewyższając samego Raúla. Przepowiadano mu wielką karierę, pamiętam zresztą dokładnie tamten okres, gdyż grałem już w Football Managera (dokładnie - Championship Managera). I co się stało? Ano - wszystko po trochu... Real Madryt kupił Ronaldo (tego brazylijskiego) i w składzie zaczęło brakować miejsca nawet dla Morientesa, co tu więc mówić o Portillo... Jestem niemal pewien, że gdyby na niego postawiono, to jego kariera mogłaby się rozwinąć naprawdę bajkowo. Z drugiej strony - grając na wypożyczeniach, nie potwierdził wielkiej klasy. Może zabrakło mu determinacji? Może był stworzony tylko i wyłącznie do gry w wielkim klubie? Trudno stwierdzić. Chociaż patrząc na jego karierę tylko jeśli chodzi o liczby, nie było tak źle. 291 meczów i 71 goli we wszystkich rozgrywkach, daje bramkę średnio raz na cztery spotkania.

No dobrze, po tym „królewskim“ wstępie, przejdźmy do mojej kariery klubem La Pologne. Wiosną 2019 wygenerowało się kilku zawodników, wśród których najbardziej podobał mi się Adam Poturalski. Oto jak wyglądał miesiąc po dołączeniu do drużyny juniorów:

Zwraca uwagę wysoka sprawność ogólna oraz wysoki atrybut wykańczania akcji (17). Atutem jest również zrównoważony charakter (któż nie ceni zrównoważonych osób?!) oraz raport asystenta, który ocenił jego potencjał na 3 i pół gwiazdki z zaznaczonym na czarno „obszarem niewiadomej“ (to moje prywatne określenie), które wskazuje, że potencjał może wynieść nawet 4 i pół gwiazdki.

I rzeczywiście, Adam Poturalski rozwijał się bardzo harmonijnie:

koniec sezonu 2019/20:

koniec sezonu 2020/21:

koniec sezonu 2021/22:

Warty pokazania jest jego dorobek strzelecki:

Wychodzi więc na to, że od momentu dołączenia do drużyny juniorów (wiosna 2019) do końca sezonu 2021/22 zdobył 122 gole w 188 meczach. Są to mecze i gole dla U-19, rezerw, reprezentacji Polski U-19 oraz dla pierwszej drużyny w meczach towarzyskich. W spotkaniu oficjalnym nie zadebiutował.

Zapytacie - dlaczego? Z prostego powodu. Gram jednym napastnikiem, a miejsce to zajmuje Stępiński. Jego dublerem jest Kownacki, a numerem 3 - Niezgoda. Poturalski nie przekonał mnie, że jest (lub będzie) lepszy od któregokolwiek z nich! A już zaczynał przejawiać pierwsze oznaki niezadowolenia, że nie gra... Zatem gdybym go dołączył do kadry pierwszego zespołu i byłby tam numerem 3-4, skończyłoby się na fochach i pretensjach.

Co zrobiłem? Otóż po zakończeniu sezonu 2021/22 postanowiłem go wypożyczyć do innego klubu. Przede wszystkim spójrzmy, jak go obecnie ocenia asystent.

Nie jest już tak różowo: dwie gwiazdki potencjału plus „czarny obszar niewiadomej“ mówiący, że być może będą to trzy gwiazdki. Czyli - jestem pewien, że nic nadzwyczajnego jednak z niego nie będzie, jeśli chodzi o futbol seniorski.

W lipcu 2022 przychodzi oferta z Parmy, która płaci 200 000 euro za roczne wypożyczenie. I co się okazało? 18-letni Poturalski nie zaliczy pobytu we Włoszech do udanych... Zagrał 20 razy (tylko 5 od początku), strzelił 2 gole, a Parma spadła z Serie A...

Jak zatem widzimy, dziesiątki goli strzelanych w meczach rezerw czy juniorów nie dają żadnych gwarancji, że piłkarz będzie równie skuteczny wśród seniorów. Jak wygląda bieżąca ocena Poturalskiego? Nie za dobrze...

Jaki z tego morał? Niech nas nie zmylą początkowe „gwiazdki potencjału“ przyznawane przez asystenta