Poznańskie koziołki Oldboya

Słowem wstępu

Witam wszystkich! Chciałbym zaprezentować Wam moje poczynania w najnowszej wersji FM-a. Dotychczas grałem w wersję z 2013 roku, ale strona MFM, na którą przypadkiem natknąłem się w internecie a zwłaszcza konkurs RM, który śledzę bardzo uważnie zdopingowały mnie aby zakupić kiedy nadarzyła się okazja w przecenie najnowsze wydanie gry. Początkowo chciałem wziąć udział w Rozgrywce Mistrzów, ale uznałem, że jest dla mnie niewykonalne rozegranie mniej więcej 10 sezonów w tak krótkim czasie, zważając na ilość wolnego czasu oraz fakt, że niektóre rzeczy mogą być dla mnie nowe. Sezon, który chcę Wam opisać rozpocząłem około 15 lipca a zakończyłem w połowie sierpnia. Startowanie więc w RM-ie mija się z celem. Postanowiłem zatem skupić się na grze moim ulubionym klubem, który zawsze prowadziłem w swojej historii gry w FMa, ale chcę go poprowadzić tak jak w zadaniu nr 3. Lech Poznań ma wspaniałą szkółkę jak na polskie warunki, czego przykładem są ostatnie transfery wychowanków za granicę. Szkoda, że w ich miejsce pojawia się na boisku kilku zawodników niegodnych obecnie noszenia niebieskiej koszulki (N.B. Nielsen, D. Rakels…)…

Transfery

Mój Lech docelowo zatrudniać będzie tylko i wyłącznie polskich zawodników. Szczególnie chcę dawać szansę rozwoju swoim wychowankom. Postanowiłem, że żaden z zastanych w klubie stranierich nie będzie miał przedłużonego kontraktu a w miarę możliwości chcę każdego z nich sprzedać, kiedy tylko będę miał godnych polskich zastępców. Wyjątkiem jest dwóch wypożyczonych z HSV Niemców, których ściągnąłem zanim miałem wyklarowane w głowie zasady. Z tej dwójki zagrał tylko prawy obrońca, napastnik nie pojawił się ani razu na boisku. Radosław Murawski z miejsca zajął miejsce w środku pola, w przyszłości zastąpi Tetteha. Budzińskiego ściągnąłem aby był zmiennikiem Kownackiego, ma dobre atrybuty predysponujące go do roli cofniętego napastnika. Początek w nowym klubie miał bardzo dobry, potem jednak długo nie mógł się przełamać. Morawski to transfer z myślą o przyszłości, moi skauci dosyć wysoko oceniali jego potencjał. Największą stratą jest oczywiście sprzedaż Bednarka, lecz kiedy zimą zaczęły do klubu spływać oferty, a sam zawodnik zaczął się buntować, mogłem tylko próbować sprzedać go najdrożej, co poniekąd się udało, a kwota była dla mnie zadowalająca. Na wypożyczeniach ogrywali się głównie młodzi piłkarze, którzy nie mieścili się w kadrze a mogą stanowić o sile zespołu w kolejnych sezonach.

Lipiec – grudzień

Pierwszy oficjalny mecz to spotkanie przeciwko odwiecznemu rywalowi z Warszawy. Mimo lekkiej przewagi mój debiut kończy się porażką, na szczęście Superpuchar nigdy nie jest dla żadnego klubu wielkim priorytetem więc idziemy dalej. Ligę udaje się jednak rozpocząć jak należy. 5 zwycięstw w 5 meczach + zwycięstwo z niełatwym rywalem w PP to był rewelacyjny wstęp do niezwykle udanej jesieni. Ciężkie wyjazdy do Gdańska i Warszawy zakończyły się powrotem z tarczą, a w PP zamiast Legii mieliśmy niełatwą przeprawę z innym mazowieckim zespołem. Zimę Lech spędza na fotelu lidera  ligi z bilansem 15-5-0 oraz w półfinale PP, gdzie mierzyć siły będzie z I-ligową Miedzią Legnica.

Wiosna

Runda rewanżowa nie rozpoczęła się w wymarzony sposób. Seria 3 remisów, gdzie w meczu z Lechią przegrywaliśmy już 0-2 pozwoliła Legii zbliżyć się w tabeli na niebezpieczną odległość. Gra zespołu nie zachwycała, ale prawdziwy dołek przyszedł na przełomie marca i kwietnia. Mimo, że kilku zawodników nie zdążyło wrócić ze zgrupowań kadr narodowych i musiałem wystawić kilku juniorów nie sądziłem, że Miedź zdoła nas zatrzymać na Bułgarskiej. Decydująca bramka padła z karnego w 90+2 minucie. W lidze też zdarzyła się pierwsza porażka, niestety w najgorszym wariancie, czyli w bezpośrednim starciu z Legią i to u siebie! Z 10-12 pkt przewagi jaką miałem jesienią został już tylko jeden. Rewanż z Miedzią zakończył się nikłym zwycięstwem, ale kompromitacja w pierwszym spotkaniu zadecydowała o braku awansu. W finale PP Cracovia pokonała Miedź 3-0.

Runda mistrzowska

Wyścig po mistrzowską koronę między Lechem a Legią zapowiadał się pasjonująco. Warszawianie jednak od początku mieli problemy z wygrywaniem meczów. Porażki z Pogonią i Wisłą sprawiły, że w bezpośrednim meczu tylko zwycięstwo przedłużało ich szanse na mistrzostwo. Punktem zwrotnym tego meczu była obrona rzutu karnego przez M. Mleczkę. Legia nie zdołała wygrać ani z nami ani już do końca sezonu. My natomiast dzięki konsekwentnej grze i walce do końca (gol Kostewycza z Lechią!) zdołaliśmy zdobyć tytuł mistrzowski dla Poznania! Z ligi spadają dla mnie dość nieoczekiwanie Wisła Kraków i Zagłębie.

Podsumowanie

Pierwszy sezon rozegrany przeze mnie jako nowicjusza najnowszej wersji FM-a wypadł w mojej ocenie dobrze. Ale nie oszukujmy się – wygranie ligi polskiej takim zespołem to nie jest żaden wyczyn. Zobaczymy jak mojej ekipie pójdzie w europejskich pucharach oraz jak będzie sobie radzić w coraz bardziej spolszczonym składzie. 

(W tabeli podsumowywującej występy zawodników D oznacza debiut w Lechu a G pierwszy gol dla klubu)

Odkrycie(a) sezonu

Do takiego miana chciałem nominować jednego, wyróżniającego się młodego zawodnika, ale dwójka graczy zasłużyła na wyróżnienie. Co ciekawe obaj to zawodnicy defensywni, gdzie przecież w dużej mierze liczy się doświadczenie. Można zatem zakładać, że wszystko co najlepsze Kacper Wojdak i Miłosz Mleczko będą w stanie zaprezentować w kolejnych sezonach. Wojdak z miejsca wywalczył sobie miejsce w linii obrony i zaliczył najwięcej występów spośród wszystkich graczy. Na Mleczkę z początku miałem pewne obawy stawiać, ale z czasem się do niego przekonałem a on odwdzięczył mi się obronionym rzutem karnym w majowym spotkaniu z Legią!

Wychowankowie godni uwagi

Oprócz Mleczki i Wojdaka chciałem Wam przedstawić kilku innych zawodników, którzy mogą się ciekawie rozwinąć. Lis cały sezon spędził na wypożyczeniu ale myślę, że w kolejnym sezonie będzie miał wiele okazji aby się zaprezentować poznańskim kibicom. Podobnie jak Borowiak, który na razie też jeszcze nie zdążył zadebiutować w pierwszym składzie.

Bilans Akademii Lecha

Postanowiłem notować koszty zakupu i zyski ze sprzedaży zawodników, którzy mają status wychowanka Lecha. Aby takim zostać zawodnik musi minimum przez 3 lata między 15 a 21 rokiem życia trenować w Kolejorzu. Postawiłem sobie za cel aby w ciągu 10 sezonów wyjść na czysto jakieś 30 mln euro do przodu. Myślę, że jest to całkiem zbieżne zarówno z realnymi założeniami prezesów Lecha, jak i tymi FM-owymi. Czy się to powiedzie i czy w parze z takim założeniem przyjdą sukcesy sportowe? Pokażą kolejne sezony, na relacje z których Was zapraszam!