Wołczkowo-Bezrzecze #0 - Pilot. Poważna piłka w A-klasie

Dzień dobry! Zapraszam Was do innego wymiaru. W podróż do świata rzeczywistego, który jest ozdobiony wirtualnym, a może właśnie na odwrót? Przeczytacie tutaj historie prawdziwe oraz inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Bo czy świat FM jest tylko grą? Ta opowieść pokazuje, że gra może stać się częścią naszego życia. Opowieść, która jeszcze nie ma zakończenia, bo dopiero się rozpoczęła.

Od zawsze znam się na piłce, podobnie jak pozostali na świecie. Od małego cały dzień kopałem piłkę na podwórku, a potem oglądałem mecze. Pewnego razu, 27 lat po moich narodzinach, napadła mnie myśl, że muszę coś zrobić ze swoim życiem. Znacie te uczucie, kiedy niespodziewanie dostajecie w łeb refleksją?

Na przykład wtedy kiedy zbyt długo wczytuje się gra. Albo między jedną flaszką a drugą w Twojej własnej głowie, ktoś zadaje Tobie trudne pytanie: "Co chcesz robić w życiu i dlaczego nie zmierzasz w tym kierunku?"

View post on imgur.com

Mnie od zawsze interesowała piłka, nie tylko w wydaniu kopanym, ale także analitycznym. Chciałbym w życiu robić coś, co mnie spełnia (i sprawi, że będę miał czym posmarować chleb). Bo czy znacie kogoś kto powiedział, będę najlepszym księgowym na świecie? Albo murarza, które miałby ambicje murować najlepiej we wschodniej Europie? A może taksówkarz który widzi siebie na podium mistrzostw Polski w taksówkarstwie?

Ja od zawsze chciałem zostać trenerem, ale nic w tym kierunku nie robiłem, poza wieloletnim wciskaniem spacji.

Kiedy ostatnie resztki flaszki opuszczały mój organizm, złożyłem aplikację na trenerski kurs. Szczęśliwie zbiegło się to z czasem, kiedy akurat ruszał nabór. W nowy rok wszedłem posiadając dyplom UEFA C. Papier umożliwiał mi samodzielne prowadzenie zespołu w rozgrywkach A-klasy.

W międzyczasie kopałem się po czole w jednym z klubów niższych lig. 9 miesięcy później (czas chyba nie był przypadkowy) narodziła się okazja do realizacji marzeń. Po kilku porażkach zrezygnował dotychczasowy trener. No cóż, nie każdy grał w Football Managera... :)
Zespół był w trakcie sezonu i trudno było znaleźć nowego trenera.

- A może poprowadziłbyś zespół? - zadzwonił do mnie prezes. - Biorę to - odpowiedziałem.

I tak rozpoczęła się moja bajka, do której Was zapraszam.

View post on imgur.com

Dlaczego Wołczkowo-Bezrzecze? A dlaczego nie? Niby nie powinno się odpowiadać pytaniem na pytanie, ale w tym przypadku pytanie zawiera odpowiedź.

W tym momencie zaczynamy naszą historię. Opowieść, która mogła spotkać każdego z Was...

Przed rozpoczęciem pracy nieco zgłębiłem historię. Klub został założony w 2008 roku przez mieszkańców Wołczkowa i Bezrzecze właśnie. Od razu wyjaśniam, że nie mówimy tutaj o żadnej fuzji, jak w przypadku Amiki Wronki i Lecha Poznań. Od samego początku klub nazywał się Wołczkowo-Bezrzecze. I dobrze.

Pierwszym trenerem zespołu został były piłkarz Pogoni Szczecin - Rafał Piotrowski. Ja jestem kolejnym rozdziałem w wołczkowobezrzeczańskiej historii.

Na spotkaniu z zawodnikami przedstawiłem mój pomysł na grę. Uprzedziłem, że każdy otrzyma swoją szansę, ale do zespołu dojdzie wielu nowych kopaczy.

- W dwa sezony zamierzam awansować ligę wyżej - zadeklarowałem.

Pierwszy dzień mojej pracy jako trenera. Jestem ja, prezes, oczekiwania i dwudziestu miłośników kopanej. Ich umiejętności gwarantowały grę o miejsce w środku tabeli. Największą gwiazdą jest 27-letni skrzydłowy - Kamil Wróbel, który nie ukrywa, że ma ambicje (poparte umiejętnościami) by pokopać gdzieś wyżej.

Jak znaleźć zawodników, którzy zagwarantują mi odpowiedni poziom? Wiem! Kupię najnowszą grę Football Manager. Tam jest baza zawodników. Poustawiam filtry tak, że znajdę chętnych do gry. Szybka wizyta w sklepie. Instalacja gry z pominięciem obiadu. Odpalam, ustawiam filtr CA na 70. I mam listę zawodników, gotowych zdzierać kolana za Wołczkowo-Bezrzecze. Z szerokiego grona kandydatów wybieram po dwóch zawodników na każdą pozycją, bardziej stawiając na charakter niż umiejętności oraz preferujących tych, którzy mają cechy specjalne. Np. lubię kiedy napastnik potrafi oddawać plasowane strzały, a pomocnik przerzuca piłkę na drugie skrzydło.

Nie wspomniałem o najważniejszym. Pracuję w klubie amatorskim, gdzie zawodnicy nie otrzymują pieniędzy za grę. Jak w takim razie przekonać ich do przenosin? Miałem asa w rękawie i trochę szczęścia. Gmina oddała do użytku nowy stadion z ładną trybunką, zielonym i równym boiskiem. Regularna ciepła woda pod prysznicem, ogrzewanie w szatni... Dla wielu z Was to śmieszne, ale kto miał przyjemność bawić się w niższych ligach, ten wie, że mowa o rzadkich widokach.

Kolejnym atutem, chyba jeszcze większym były pieniądze. Wspominałem już, że za grę w WB nie pobierano pieniędzy. Ale... WB pomagało w znalezieniu pracy. Gmina się rozrasta, powstają domu. Wiadomo mamy rynek pracownika :) Ci, którzy zdecydowali się na grę w WB i przeprowadzkę do naszej gminy, mogli liczyć także na pracę przy budowie. A kto nie chciał brudzić paznokci obcowaniem z cegłami i betonem, mógł zdecydować się na pracę w Niemczech. Z Wołczkowa do magazynu w NRD jest godzina drogi. I zarobki w euro. Więc jeśli grać w A-klasie, to właśnie w WB.

View post on imgur.com

Byłem na tyle przekonujący, że wielu przystało na mój pomysł. W ten sposób WB zyskało 32 nowych zawodników, a pobliska budowa wielu budowlańców.

Osiem godzin pracy na budowie, następnie trening. W weekend mecz. I tak się żyje na tej wsi...

View post on imgur.com

Od razu przyjąłem zasadę, że buduję zespół tylko na najbliższy sezon. Dlaczego? To oczywiste. Wszyscy są na kontraktach amatorskich, a to oznacza, że jeśli tylk okno transferowe będzie uchylone, mogę stracić dowolnego zawodnika, nie otrzymując ani złotówki. Takie realia amatorskich klubów. Nie robiło mi różnicy czy zatrudniam przyszłościowego młodziaka, czy podstarzałego emeryta. I tak nie miałbym z nich długofalowej korzyści. Często zawodnicy 35+ posiadali podobne umiejętności do młodych. Ich przewagą było jednak cenne na tym poziomie doświadczenie. Pod względem fizycznym sypali się jak domki z kart, ale wychodziłem z założenia, że lepiej mądrze stać niż głupio biegać.

Kiedy kadra była (prawie) gotowa, miałem także ambicje skompletować możliwie szeroki sztab szkoleniowy. Jak pozyskać asystenta, trenerów, fizjoterapeutę i scouta, nie wydając na to ani złotówki?

Miałem genialny plan... :)

W kolejnym odcinku:

- Zbyszek, bramkarz który został murarzem

- Witamy zawodników, którzy grali w Ekstraklasie

- Szwedzki Irakijczyk, który wybrał Polskę