(Nie)Piękny rejs Titanica #5 (2020/2021)

Dotychczasowe odcinki:

1# Podróż na przeklętą wyspę
2# Armia Ikranów, przybycie Toruka
3# Ważniejsze jest nie zwycięstwo, a właściwe wykorzystanie zwycięstwa
4# Przyśpieszony kurs tańca flamenco

Rozdział I „Pracy jak na OLX”

Pod koniec maja odchodzę z Sevilli. Czy po sezonie dalej twierdzę, że był to dobry ruch dla mojej kariery? Zdecydowanie tak. A już mówię wam dlaczego. A no dlatego, że dnia 21.05.2020 ogłoszono w mediach o mojej rezygnacji i już tego samego dnia zostałem zasypany telefonami. Tak często dzwonił, że w połowie dnia zmieniłem dzwonek bo już mnie denerwował.

Najpierw dostałem propozycję prowadzenia reprezentacji Serbii U-23, potem dzwonili z Norweskiego Związku Piłki Nożnej i proponowali posadę selekcjonera dorosłej reprezentacji. Odrzuciłem te dwie propozycje.

Następnie poprzez pośredników dobijał się do mnie Didier Deschamps, selekcjoner reprezentacji Francji. Zaproponowano mi objęcie kadry U-23 i występ na Igrzyskach Olimpijskich, które zaczynały się w sierpniu. Zgodziłem się, wiedziałem, że jest to lepszy wybór niż Serbia. Na konferencji prasowej, na której mnie przedstawiono, zapytano, czy mimo objęcia tego stanowiska chcę szukać pracy w piłce klubowej, oczywiście odpowiedziałem, że tak. Francja U-23 to tylko jeden turniej i niezależnie od wyników, opuszczę drużynę po Igrzyskach. I wtedy się zaczęło.

Fiorentina (jak co sezon), Sampdoria, Napoli, Legia Warszawa, Genoa, SPORTING LIZBONA, BENFICA. No i teraz te najważniejsze, czyli, REAL MADRYT, MANCHESTER CITY. WOW.

Odrzuciłem rozmowy z zespołami z Włoch i Polski, Portugalczykom nakazałem poczekać. Odbyłem rozmowę z Realem i Manchesterem City, według bukmacherów byłem faworytem do objęcia tych stanowisk, ale … w jednym i drugim klubie po głębszej analizie i naradzie zarządu owych klubów, moje CV zostało wyrzucone do kosza, a dlaczego? Zbyt duża ilość rezygnacji z poprzednich stanowisk. Nie załamywałem się, bo znów dzwoniła Fiorentina. Zgodziłem się na rozmowę, przyjechali do Sewilli. Już byliśmy bliscy porozumienia, chwytałem pióro do ręki i chciałem składać podpis, gdy nagle zadzwonił mój ojciec (mój agent).

T:Witaj Luk, jak idą rozmowy z Fiorentiną?
J: No właśnie mam zamiar podpisać, tak jak mi radziłeś.
T: Nie podpisuj, proszę Cię.
J: Ale jak to? Mówiłeś, że to najlepsza oferta na rynku. Coś się zmieniło?
T: Mam coś lepszego. Powiedz im, że rozmowy wznowimy jutro, a ja do wieczora załatwię coś innego.
J: Ale, co to za klub, powiedz mi wreszcie!
T: Premier League + Europejskie puchary.

No i po tych słowach, przełożyłem rozmowę z Fiorentiną na dzień kolejny, byli załamani tym faktem. Jeden z nich już rozmawiał ze swoim prezesem przez telefon i powoli zwoływali konferencje prasową.

Pamiętacie film z 1997 roku pt. „Titanic”? W 1912 roku na swój dziewiczy rejs wypływał największy jak na tamte czasy statek pasażerski, ale nie będę tutaj przytaczał całej historii, jedyne co nas interesuje to, skąd wypływał ten olbrzym? Pamięta ktoś? A no z Southampton.

I to tam „robotę” załatwił mi mój agent. Szybkie rozmowy przyniosły oczekiwany rezultat i na starcie nowego sezonu, mogłem sobie wpisać w CV takie oto stanowiska:
- Tymczasowy Manager Francja U-23
- Manager Southampton

Rozdział II „Bieg ze zniczem”

Zasady igrzysk olimpijskich są jasno określone. Zawodnicy mają mieć maksymalnie 23 lata, do kadry można włączyć trzech zawodników przekraczających granicę 23 lat. Nie macie pojęcia ile się nadzwoniłem i naprosiłem różnych trenerów i samych zawodników, aby puścili swoich graczy na Igrzyska. Śmiech na sali. Przecież to reprezentowanie swojego kraju, to nie jakiś turniej Myszki Miki tylko IGRZYSKA OLIMPIJSKIE. Kadra mogła liczyć 18 osób, ja zabrałem ze sobą tylko 17. Dlaczego? A no dlatego, że nie mogłem powołać żadnego zawodnika, który występował w młodszych kadrach, ponieważ mieli swoje mecze. Mogłem powołać tylko zawodników, którzy są na liście, podanej przez związek. Z 50 nazwisk, zgodę dostałem od 17. Miałem o to spore pretensje, za co zostałem wyśmiewany w mediach, jak taki młody szczyl, który dopiero co zaczął pracę może coś od nich żądać.

No nic, ale udało mi się UPROSIĆ trzech zawodników, który przekroczyli wiek 23.

Oto kadra naszego zespołu:

Bramkarze: Alban Lafont, Yehvann Diouf

Obrońcy: Dorian Etcheverry ( Obrońca Prawy/Środkowy), Malang Sarr ( O LŚ), Dayot Upamecano (OŚ) Djibril Sidibe* (O PL)

Pomocnicy: Ousmane Dembele (P/OP PLŚ), Kylian Mbappe (OP PL), Jeff Reine-Adelaide (P/OP PLŚ), Jonathan Ikone (P/OP PL), Nicolas Janvier (P/OP Ś), Mickael Cuisance (P/OP Ś), Paul Pogba* (P/OP Ś), Thomas Lemar* (P/OP PLŚ)

Napastnicy: Yann Karamoh (NŚ), Elie Youan (NŚ), Myziane Maolida (NŚ)

* - zawodnicy mający ponad 23 lata

Przed Igrzyskami rozegraliśmy dwa sparingi, oczywiście z zespołami U-23. Pierwszy z Algierią. Po bezbarwnym meczu zremisowaliśmy bezbramkowo. Pięć dni później zagraliśmy z Koreą Południową i zwyciężyliśmy 1:0 po bramce Paula Pogby.

Na olimpiadzie graliśmy w grupie B, w której znajdowały się takie zespoły jak Tunezja, Australia i Brazylia. Z tymi ostatnimi mieliśmy rozegrać pierwsze spotkanie.

Mecz bardzo wyrównany, ale na szczęście wygrywamy po bramce Kyliana Mbappe z rzutu karnego. Jeden do zera i trzy punkty to dobry start na igrzyskach olimpijskich. W drugim spotkaniu graliśmy z Tunezją i po łatwym meczu wygrywamy 2:0, strzelcami Thomas Lemar i Ousmane Dembele. Na koniec grupowych zmagań remisujemy bezbramkowo z Australią.

W ćwierćfinale czekała na nas Kolumbia. Teoretycznie najsłabszy rywal z jakim mieliśmy okazję się mierzyć podczas tych Igrzysk, ale praktycznie był to najtrudniejszy mecz. Po bardzo wyrównanym meczu i końcowym wyniku 2:2, mecz rozstrzygnęły rzuty karne. W jedenastkach lepsi okazali się moi zawodnicy i świętowaliśmy awans do półfinału. A tam już czekali na nas Niemcy, którzy pewnie wygrali swoją grupę oraz rozprawili się z Maroko w ćwierćfinale. Do półfinału nie stracili jeszcze bramki.

Na szczęście nie stracili jej tylko do półfinału, bowiem wygraliśmy z nimi 2:0 po bramkach Reine-Adelaide w 7 minucie oraz Malanga Sarr’a w 62. Awansowaliśmy do finału, gdzie mierzyliśmy się z wyrafinowaną, defensywną Włoską myślą szkoleniową. I tak jak wspomniałem, mecz z Kolumbią bym dla nas najtrudniejszy, ponieważ i w finale, rozstrzygnięcie przyszło nam dosyć łatwo.

Wynik spotkania otworzył Elie Youan w 3 minucie meczu, potem do siatki trafił Jeff Reine-Adelaide w 18 minucie. Jeszcze przed przerwą ten pierwszy strzelił swojego drugiego gola i do szatni schodziliśmy w niezłych nastrojach. Po przerwie szybko straciliśmy bramkę, ale nie oddaliśmy już prowadzenia do końca meczu i zostaliśmy złotymi medalistami olimpijskimi!

Wszystkie nasze mecze

Tak przedstawiała się drabinka Igrzysk Olimpijskich

Rozdział IV „ Przegląd załogi statku, zakontraktowanie bosmana”

Na statek wkracza nowy kapitan i od razu robi porządku w załodze. Po kilku treningach wiedziałem kto nie będzie mi kompletnie potrzebny.

Z klubu odchodzą

- Alfie Davidson do Leeds za 20,5 mln
- Aissa Mandi do Villareal za 10,75 mln
- Samir do Romy za 7,5 mln
- Sofiane Boufal do Borussi M. za 7 mln

Do klubu trafili następujący zawodnicy:

- Nemanja Matic – wolny transfer
- Luka Modric – wolny transfer
- Nikola Kalinic z A.C. Milan za 2,3 mln
- Diogo Dalot z FC Porto za 39,5 mln

Kadra wyglądała następująco:

Bramkarze: 

Obrońcy: 

Pomocnicy: 

Napastnicy: 

Dodatkowo z zimę przychodzi do nas Piotr Zieliński z Napoli za 3,2 mln.

Rozdział V „Ruszyła maszyna … prawie każdy ją zatrzyma”

Przed wejściem w ligowe rozgrywki rozegraliśmy kilka sparingów, na treningach szukałem odpowiedniej taktyki, tak naprawdę chyba nie znalazłem tej odpowiedniej.

Gdy ogłoszono terminarz Angielskiej Ekstraklasy zemdlałem. To przezcież jakieś nieporozumienie. Na domiar złego, pierwszy mecz o Tarczę Wspólnoty graliśmy z Chelsea. 

Pierwsze kolejki (wraz z tarczą) prezentowały się tak...

Chelsea na neutralny, Liverpool wyjazd, City dom, Arsenal wyjazd, Cheslea dom. Nic dziwnego, ze według bukmacherów byłem faworytem do przedwczesnego zakończenia przygody w Premier League. Ale o lidze za chwilkę, na przystawkę puchary krajowe. 

Tarcza Wspólnoty

W meczu o tarczę wspólnoty zagraliśmy dobrze w defensywie,ale skuteczność zawodziła. Złapaliśmy aż 4 żółte kartki. W regulaminowym czasie było 0:0 i mecz rozstrzygnęły rzuty karne. Nasi zawodnicy zachowali więcej zimnej krwi. 

Puchar Anglii 

W pucharze Anglii zmagania zaczeliśmy od 3 rundy. Krzyżowaliśmy miecze z Scunthorpe, w kolejnej rundzie z Charlton, a ostatnim naszym meczem w tych rozgrywkach była wyjazdowa potyczka z Manchesterem United. 

Puchar Ligi Angielskiej 

Kompromitacja na całego. Mimo przejścia 3 rundy pucharu, odpadamy w kolejnej jego części z Huddersfield. 

Premier League

Jedynymi wymaganiami zarządu było zakwalifikowanie się do Ligi Mistrzów na przyszły sezon. Terminarz nie ułatwiał nam zadania, przynajmniej na początku, bo z drugiej strony przecież rozegranie na starcie ligi meczy z większością mocnych ekip to możliwość punktowania w jej późniejszej fazie co nie?? 

Mimo tak fatalnego terminarza, myślę, że wyszliśmy obronną ręką jeśli chodzi o początek ligi. 

I tutaj się zatrzymam. Wyjazdowy mecz z City to droga z piekła do nieba. Najpierw prowadzenie daje nam Manolo Gabbiadini w 26 minucie. Do przerwy City strzela nam trzy bramki. Potem nastąpił mój najlepszy comeback w karierze. Najpierw Razvan Marin strzela na 2:3 w 55 minucie, potem niezawodny Nikola Kalinic w 78 minucie daje nam nadzieje na dowiezienie remisu do końca meczu, a w pierwszej doliczonej minucie Patrick Roberts strzela przepiękną bramkę z rzutu wolnego!!  Coś pięknego! 

Druga część sezonu to walka w każdy punkcik, do 37 kolejki walczyliśmy z Arsenalem o 5 miejsce w tabeli. 

Oto jak wyglądała tabela przed ostatnią kolejką: 

Nasz główny rywal o 5 miejsce w lidze rozgrywał derbowe spotkanie na Stamford Bridge, my natomiast wyjeżdżaliśmy na The Hawthorns grać z West Bromem. 

Chelsea zrobiła swoje pokonując Arsenal 1:0. 

Łatwiej trafić sześć liczb w lotto, niż wytypować kto wygra w meczu z naszym udziałem. Raz wygrywamy z mocniejszym rywalem, żeby kolejkę później przegrać z dużo niżej notowanym rywalem. Do meczu z West Bromem podchodziliśmy po 6 meczach zwycięskich z rzędu w lidze. Tragedia to słowo odpowiednie, naszym katem były zawodnik Cheslea - Michy Batshuyai. 

A więc mistrzem ligi został Manchester United z dość wyraźną przewagą. 

Ostatnie rozgrywki w jakich przyszło nam grać to Liga Europejska.

W grupie przyszło się nam mierzyć z Izraelskim Hapoelem Beer Szewa, belgijskim KRC Genk oraz niemiecką Borussią M. 

Grupa niezbyt trudna, wychodzimy gładko na pierwszym miejscu. 

W pierwszej rundzie eliminacyjnem przyszło nam się mierzyć z belgijskim Standardem Liege. Najpiew wyjazd do Belgii i bezbramkowy remis, u siebie pewne zwycięstwo 2:0 i meldujemy się w drugiej rundzie.

Druga runda to pojedynki z holednerkim Feeyenordem. 

Dopiero w ćwierćfinale wylosowaliśmy groźnego rywala, a był nim Atletico Madryt. Pierwsze spotkanie wyjazdowe przegraliśmy, ale tylko 2:3 więc nastroje przed rewanżem były znakomite. U siebie byliśmy piekielnie mocni w pucharach europejskich i pewnie pokonujemy drużynę Diego Simeone. 

Półfinał to już nie są żarty, do wylosowania mieliśmy Manchester City, Benficę oraz  Toulouse, która niespodziewanie w dwumeczu rozprawiła się z Tottenhamem. Wylosowaliśmy dobrze mi znaną Benficę, wiedziałem jak z nimi zagrać. W portugalii osiągamy bardzo doby wynik 3:1, u siebie remisujemy 2:2 i meldujemy się w ANGIELSKIM FINALE. Manchester rozbił francuzów 5:0 w dwumeczu. 

Finał Ligi Europejskiej

Każdy zawodnik z niebieskiej części Manchesteru, który dostał powołanie do 18-stki meczowej finału, u mnie grałby w pierwszym składzie. Oto takie małe porównanie składów:

 Na bramce zmuszony byłem wystawić rezerwowego, nasz podstawowy bramkarz dzień przed finałem złamał palca... 

Bramkarze: Harry Lewis vs Ederson 0:1 (Punkt dla City)
Obrona: Diogo Dalot ,Reece Oxford, Wesley Hoedt, Ryan Bertrand vs Virgil van Dijk, John Stones, Djibrill Sidibe, Sergi Roberto 0:2 (Punkt dla City)
Pomocnicy: Nathan Redmond, Pierre-Emile Hojbjerg, Razvan Marin, Oliver vs Bernardo Silva, Marco Veratti, Ilkay Gundogan, Kevin De Bruyne 0:3 (Punkt dla City)
Napastnicy: Troy Deeney, Nikola Kalinic vs Mauro Icard, Martin Odegaard 0:4 (Punkt dla City)

Dlaczego kocham piłkę nożną? Ano dlatego, że wszystko w niej jest możliwe. Cytując śp. Kazimierza Górskiego : "Dopóki piłka w grze" 

Przystąpiliśmy do tego meczu pewni swego, przecież pokonaliśmy ich w lidze na Etihad Stadium, a u siebie zremisowaliśmy 1:1. 

Manchester City miał kosmiczne posiadanie piłki - 81%. My nastawialiśmy się tylko na kontry. Z taktyki 4-2-2-2 przeszliśmy na 4-4-1-1. Do 20 minuty nie mogliśmy praktycznie wyjść ze swojego pola karnego. W 20 minucie po kolejnej groźnej akcji City, nasz obrońca Oxford wybija piłkę jak najdalej od własnej bramki, aby złapać trochę oddechu. Na skrzydle łapie ją Oliver, mija na lewej stronie Roberto i dogrywa na 16-sty metr do niepilnowanego Troy'a Deeney'a i prowadzimy 1:0!!! Do szatni schodzimy prowadząc jedną bramką. 

Wiedziałem, że po przerwie City rzuci się do odrabiania strat. Siedem minut po wznowieniu gry kolejny raz groźnie kontrujemy, tym razem po rzucie rożnym dla rywali piłkę wybija Harry Lewis pięściami, ta trafia pod nogi Deeney'a, który pędzi od połowo sam na sam i się nie myli w takiej sytuacji. 2:0!! 

Napór City trwał w najlepsze, ja postanowiłem zmienić Nikole Kalinica i wprowadzić Oriola Romeu do środka pola. Romeu nie złapał nawet kontaktu z piłką, a już w środku pola balansem ciałą minął go Kevin De Bruyne i potężnym strzałem w lewe okienko bramki strzela bramkę kontaktową w 69 minucie. Zaraz po tym strzale Pep Guardiola ściąga z placu boju Virgila van Dijka oraz Sergi Roberto i wprowadza na boisko kolejnych graczy ofensywnych, tj. Sterling oraz Leroy Sane. 

Broniliśmy się całą drugą połowę, bramka dla City wisiała w powietrzu, ale to my, a raczej Troy Deeney po raz trzeci tego wieczoru wbija sztylet prosto w serce Manchesteru City i w 87 minucie rozwiał wszelkie wątpliwości kto zgarnia puchar za Ligę Europejską! Mecz kończy się wynikiem 3:1!! 

Tak prezentują się drzewka rozgrywek o Ligę Europejską i Ligę Mistrzów. 

Podsumowanie kadry: 

Dotychczasowe osiągnięcia:
Awans do Ligue 1 - GFC Ajaccio 2016/2017
Portugalska Premier Liga - Mistrzostwo FC Porto 2017/2018 & 2018/2019
Taca de Portugal - Zwycięstwo FC Porto 2017/2018 & 2018/2019
Puchar Ligi Portugalskiej - Zwycięstwo FC Porto 2017/2018 & 2018/2019
Liga Mistrzów - Zwycięstwo FC Porto 2018/2019
Hiszpańska 1 liga - 3 miejsce Sevilla 2019/2020
Puchar Hiszpanii - Półfinał Sewilla 2019/2020
Tarcza Wspólnoty - Zwycięstwo Southamton 2020/2021
Liga Europejska - Zwycięstwo Southampton 2020/2021
Igrzyska Olimpijskie - Zwycięstwo Francja U-23 2020/2021

Na koniec tylko dodam, że tak jak z poprzednich klubów, odchodzę z własnej woli. Myślę, że osiągnąłem to czego zarząd ode mnie oczekiwał. Zdaję sobię sprawę z tego, że z większości zawodników w tym sezonie wycisnąłem ostatnie soki w ich karierze i przyszły sezon czeka wielka rewolucja w Southampton, a ja jej nie chcę. Można powiedzieć, że w Anglii przez ostatni rok pracowałem na Umowę Zlecenie, którą wypełniłem, może nie przez rozgrywki ligowe ale przez europejskie zakwalifikowałem ten zespół na kolejny sezon do Ligi Mistrzów. I na tym etapie im dziękuję, czas otworzyć kolejną furtkę w mojej karierze, a żeby to zrobić, trzeba zamknąć poprzednią. Tak więc Southampton to już przeszłość. 

Gdzie na kolejny sezon? Powiem tylko, że jeden zawodnik z mojej nowej drużyny jest więcej warty, niż cała moja pierwsze jedenastka w Southampton ;) 

PS Gdyby ktoś, zauważył to w transferach przedsezonowych był Nemanja Matic oraz Luka Modric. Tak, byli. Najpierw zaprosiłem ich dwóch + Claudio Marchisio na dwutygodniowe testy, pierwsza dwójka się sprawdziła. Zaraz po podpisaniu kontraktu nasz Serbski defensywny pomocnik złamał nogę, a Luka Modric zagrał aż trzy mecze w rezerwach (jeden mecz o tarczę wspólnoty) - rozwiązałem z nimi kontrakty.