FC Porto: treser Smoków, kariera bez transferów (sezon nr 10, 2025/26) POŻEGNANIE

KILKANAŚCIE ZDAŃ WSTĘPU

Gram w Football Managera (wcześniej: Championship Managera) od edycji 2001/02. I nie mam wątpliwości, że kariera „Porto bez transferów“ jest jedną z tych, które dostarczyły mi najwięcej satysfakcji.

Dziesiąty, jubileuszowy sezon, był absolutnie wyjątkowy. Emocje, jakie przeżywałem prowadząc klub w Lidze Mistrzów - niepowtarzalne. Uważam, że właśnie po to sięgamy po tę grę, by przeżyć coś tak ekscytującego! Kampania sezonu 2025/26 sprawiła, że raz byłem w niebie, raz w piekle. Raz wskakiwałem na stopień setny, by spaść po chwili na dno, a potem wskoczyć na stopień sto pierwszy! I tak w kółko!

Co dalej? Ten sezon rozegrałem jeszcze przed wyjazdem do Birmingham na mistrzostwa świata. Byłem i jestem rozdarty pomiędzy chęcią kontynuowania tej kariery oraz wyzwaniami, jakie stawia nowa edycja gry, Football Manager 2018. Na dziś podjąłem jednak decyzję, że to koniec! Udowodniłem, że grając bez transferów takim klubem jak Porto, można odnosić wielkie sukcesy. Oczywiście kusiło i kusi mnie nadal, aby zobaczyć jak poradzę sobie w kolejnej dekadzie, gdy trzeba będzie przebudować zespół, ale... Nie mogę żyć w stanie schizofrenii rozgrywając różne kariery jednocześnie w dwóch wersjach FM-a. Zabiera to zbyt wiele czasu, kumuluje zbyt duże dawki emocji....

A zatem ze smutkiem, ale również z wypiekami na twarzy, zapraszam was na przegląd ostatniego, dziesiątego sezonu tej jedynej w swoim rodzaju kariery! To, co wydarzyło się w Champions League, będzie dla mnie już na zawsze wspomnieniem wyjątkowym!

Miłej lektury!

TRESURA PRZESZŁA - LINKI

DOTYCHCZASOWE OSIĄGNIĘCIA

BEZ TRANSFERÓW DO KLUBU - DOWÓD

Do kadry pierwszego zespołu dołączył jeden zawodnik, wychowanek klubu, Antero Martins, który dwa poprzednie sezony spędził grając na wypożyczeniach.

Nikt nie odszedł (licząc oczywiście tylko Porto A).

Wszystkie transfery/wypożyczenia z klubu przyniosły tym razem 15 mln euro. Gracze posortowani od transferów definitywnych do wypożyczeń:

USTAWIENIE

Postanowiłem, że zawodnikiem pierwszego wyboru na pozycji nr 10 uczynię w tym sezonie wychowanka klubu, André Santoalhę.

Mimo zaledwie 21 lat, to będzie już jego piąty rok obecności w pierwszej drużynie. Pora, by wreszcie zaczął grać główne role.
 

Kadra przed sezonem prezentowała się następująco:

ROZGRYWKI

Poszczególne rozgrywki są uporządkowane według kolejności zakończenia w nich udziału klubu.

Superpuchar Portugalii (Supertaça Cândido de Oliveira)

Rozpoczęliśmy sezon klasykiem, czyli meczem z naszymi największymi rywalami. André Silva szybko dał nam prowadzenie, ale skończyło się ostatecznie na dogrywce i konkursie rzutów karnych. Szczęście uśmiechnęło się do mojego zespołu.

Puchar Ligi (Taça de Liga)

Rozgrywki, które stały się naszą specjalnością! Przez 10 sezonów zagraliśmy w nich 49 razy i ani razu nie przegraliśmy (nie licząc konkursu jedenastek):

Tym razem droga do finału była bezkolizyjna, a mecz decydujący o triumfie - wyjątkowy. Sprawiliśmy Benfice prawdziwe lanie; piekło, którego nie zapomną nigdy!

W Pucharze Ligi grali:

Liga (Primeira Liga)

Drugi sezon (pierwszym był 2019/20), w którym nie przegrywamy żadnego meczu! Jest to sukces tym większy, że - tradycyjnie - w 1/3 spotkań występowali dublerzy.

André Silva po raz pierwszy nie zdołał wywalczyć tytułu króla strzelców! Jednak stało się tak tylko dlatego, że wystąpił w zaledwie 22 meczach (strzelając tyle samo goli!)

Wyniki:

Snajperzy:

W meczach ligowych wystąpili:

Nagrody:

Jedenastka sezonu:

Puchar Portugalii (Taça de Portugal)

Najcięższą próbą był ćwierćfinał ze Sportingiem, wygrany dopiero po rzutach karnych. W finale klub z Funchal, Nacional, nie postawił zbyt trudnych warunków.

W Pucharze Portugalii grali:

Liga Mistrzów (Champions League)

Tak już wspomniałem we wstępie, ta kampania była absolutnie niesamowita i szalona! Mecze w grupie nie zapowiadały tego, co wydarzyło się później. Awansowaliśmy bez większego trudu, mając jednak ujemny bilans spotkań z Barceloną. Grając w Katalonii uśpiło nas to, że w ciągu... 60 sekund strzeliliśmy dwa gole i liczyliśmy, że rywal jest już na deskach. Zdołał się jednak podnieść... Usprawiedliwia nas to, że nie mógł zagrać żaden z podstawowych prawych obrońców (Dalot, Fonseca), a na dodatek parszywy dzień przydarzył się naszemu bramkarzowi. Bywa i tak!

Prawdziwa jazda bez trzymanki zaczęła się od fazy pucharowej! Na początek Arsenal i wyszarpane zwycięstwo u siebie, mimo szybkiego prowadzenia gości.

Rewanż to horror nr 1. Gospodarze do awansu potrzebowali skromnego 1-0 i wreszcie w 55. minucie wcisnęli gola. Dziesięć minut przed końcem przeprowadzam ostatnią zmianę: za Rúben Nevesa wchodzi Márcio Águas. I w ostatniej chwili urywamy się ze stryczka! Águas zagrywa prostopadłą, wysoką piłkę w kierunku André Silvy, Irańczyk Ashtiani źle oblicza wyskok i za chwilę Silva znajduje się sam na sam z bramkarzem strzelając mocno i pewnie do siatki! Uff!

W ćwierćfinale gramy z Borussią Dortmund i mimo, że wcale nie byliśmy od niej gorsi, na wyjeździe przegrywamy.

Nie wyobrażałem sobie, byśmy u siebie nie odrobili strat! I tak się właśnie stało dzięki niezawodnemu Silvie, ale piłkarze z z Niemiec napędzili nam mnóstwo strachu! Na szczęście Diogo Costa był w bardzo dobrej dyspozycji i ani razu nie dał się zaskoczyć.

Wreszcie półfinał. Przyszło nam się zmierzyć z Manchesterem City, drużyną naszpikowaną tzw. „koksikami“, czyli graczami o nieziemskich wprost umiejętnościach. Choćby takich, jak brazylijski skrzydłowy Miro, który jest praktycznie nie do zatrzymania!

W pierwszym meczu przegrywamy dość wyraźnie, choć bramka zdobyta przez Rui Pedro dawała cień nadziei...

Rewanż był epickim wydarzeniem, jednym z najdramatyczniejszych potyczek, jakie rozegrałem! Postanowiłem, że w pierwszym składzie zagra „na dziesiątce“ doświadczony Otávio, a nie Santoalha. Natomiast brazylijski menedżer Man City, Zé Ricardo, zdecydował się ustawić zespół defensywnie, rezygnując ze skrzydłowych. Była to decyzja wymuszona zapewne kontuzją Miro...

Panowie, co ja przeżyłem! Rozgrywaliśmy naprawdę dobry mecz, choć The Citizens kilka razy sprawdzili umiejętności Diogo Costy, który bronił fenomenalnie! Oto zapis szczególnych momentów:

37 minuta: 1-0! Płaskie dośrodkowanie Dalota trafia do Rui Pedro, który daje nam prowadzenie!

54 minuta: 2-0! Piękna akcja FC Porto, piłka chodzi jak po sznurku pomiędzy Silvą i Sousą. W końcu trafia na prawą stronę, do Dalota. Dośrodkowanie, Rui Pedro głową zgrywa na ósmy metr, nadbiega Silva i bezlitośnie wymierza wyrok!

Do końca około 5 minut! Czy utrzymamy to bezcenne 2-0?! Niestety! Verdasca fauluje szarżującego Gutiérreza i sędzia słusznie dyktuje rzut karny... Nerwy!

Do piłki podchodzi John Stones i... Diogo Costa w cudowny sposób paruje jego strzał na słupek...

Ale, ale, co się dzieje.... Stones rusza migiem do przodu, futbolówka stanęła gdzieś zaplątana w trawie i... niestety, dobitka jest skuteczna...

Czy to już koniec?! Nie mogę uwierzyć... Pozostały sekundy! Piłkę otrzymuje rezerwowy, Márcio Águas, i fałszem uderza na bramkę City!

Strzał nie jest najwyższej jakości, ale skórzana kula odbija się od pleców Uribe i - wielkie nieba! - wpada do bramki zupełnie zmylonego Paulo Victora!!!

Dogrywka!!!

W dodatkowym czasie gry gole nie padły i trzeba było przystąpić do „tańca diabła“, czyli konkursu rzutów karnych. Zaręczam wam, że niejeden padłby na zawał, przeżywając te chwile... Ja też byłem tego bliski, na szczęście solidna dawka procentów we krwi pozwoliła mi to jakoś wytrzymać!

0-1 Gabriel Jesus, 1-1 André Silva!!!
1-2 Gutiérrez, 1-2 Otávio (broni Paulo Victor) pierwsze ku...wa... mać
1-2 Iwobi (broni Diogo Costa!!!), 1-2 Queirós  (broni Paulo Victor) drugie ku...wa... mać
1-2 Zaragoza (broni Diogo Costa!!!), 2-2 Magalhães!!!
2-3 Laptev, 3-3 Dalot!!! (musiał trafić, bo byłby koniec!!!)

I teraz po jednym strzale:

3-3 De Bruyne (broni Diogo Costa!!!), 4-3 Danilo Pereira!!!! (koniec, jesteśmy w finale!!!)

Niesamowite... cudowne chwile... od euforii do rozpaczy, znów euforii i końcowego akordu - szarpiących nerwy jedenastek.

Finał. Naprzeciwko ekipa AS Monaco, która w moim świecie gry dwa razy poznała smak triumfu w Lidze Mistrzów, a raz przegrała w finale. Ekipa, której przez 10 lat udało się utrzymać w składzie wielką trójkę: Bernardo Silva - Lemar - Mbappé!

My gramy w optymalnym zestawieniu, szansę występu znów otrzymuje Otávio kosztem Santoalhy. Co prawda ta kariera RACZEJ nie będzie już kontynuowana, ale dla obydwu Brazylijczyków (Otávio i Alex Telles), jest to ostatni mecz w barwach FC Porto. Po zakończeniu sezonu odejdą - pierwszy do Romy, drugi do Saint-Etienne...

Mecz rozpoczął się pechowo dla asa AS Monaco, Kyliana Mbappé. Już w 12. minucie musiał zejść z boiska - kontuzja... Zastąpił go Turek Berkay Özcan.

A pierwsza połowa jest w naszym wykonaniu FENOMENALNA!

17 minuta. Rzut wolny wykonuje Afonso Sousa. Mocno uderzona piłka trafia w głowę Berkaya Özcana...

... i ląduje pod nogami kapitana drużyny, Diogo Queirósa, który lewą nogą strzela pięknego gola!

41 minuta. Sousa odbiera piłkę Bernardo Silvie, dośrodkowuje z prawej strony, a Rui Pedro wzbija się w powietrze jak ptak i głową pakuje futbolówkę do siatki!

45 minuta - doliczony czas gry. Akcję fantastycznie rozprowadził Sousa, który zagrał na lewo do Tellesa:

Krótki rajd, precyzyjny cross po ziemi, a André Silva w takich sytuacjach raczej się nie myli!

Do przerwy zatem 3-0!!! Czy cokolwiek lub ktokolwiek jest w stanie nam przeszkodzić w wygraniu Ligi Mistrzów?! Nie mieściło mi się to w głowie!

A jednak Monaco podniosło się z kolan i po dwóch błędach, które popełnił Verdasca wróciło do gry! Wyrównać jednak - na szczęście! - nie zdołali!

Cóż można jeszcze dodać?! Czterech naszych zawodników w jedenastce marzeń Champions League (Dalot, Queirós, Sousa i Silva), a ten ostatni - razem z Shoopmanem - został najlepszym snajperem. Dekada kończy się dla Porto wielkim sukcesem!

W Lidze Mistrzów zagrali:

PODSUMOWANIE W KILKU ZDANIACH

Wspaniały sezon, w którym wszystko nam się udawało, nieraz w dramatycznych okolicznościach.

Fortuna była po stronie FC Porto, co możemy łatwo stwierdzić przyglądając się meczom, które kończyły się rzutami karnymi. Takie gry były (aż!) trzy. I wszystkie udało nam się rozstrzygnąć na swoją korzyść!

Czy można lepiej zakończyć przygodę z "FC Porto bez transferów"?

NAJCZĘŚCIEJ W PIERWSZYM SKŁADZIE

W tym „rozdziale“ chcę pokazać piłkarzy, którzy najczęściej występowali w pierwszym składzie. Zrobię to trochę inaczej niż w przypadku Silesii. Tam bowiem mamy zawodników którzy rozegrali największą ilość spotkań na danej pozycji (bez względu na to, czy wchodzili z ławki, czy byli na placu gry od początku). Tutaj decyduje ilość występów w pierwszym składzie, a nie ilość występów ogółem. Dlatego nie ma na przykład screena Miguela Magalhãesa, który rozegrał ogółem 55 spotkań), ale od początku tylko 18.

Z kolei np. Santoalha zagrał tylko 37 razy, lecz 33 od początku. Dlatego jest jego fotka.

Screeny zrzucone 03.06.2026 (czasu gry).

Bramkarz

Prawy obrońca

Lewy obrońca

Stoperzy

Defensywni pomocnicy

Ofensywni pomocnicy

Napastnicy

FC PORTO - PAKIET STATYSTYCZNY

W 60 meczach (wszystkie rozgrywki) zaprezentowało się 25 piłkarzy:

FC PORTO 2025/26

Najlepszy snajper (ogółem):
44 - André SILVA

Najlepszy snajper (liga):
22 - André SILVA

Gole ze stałych fragmentów:
Miguel MAGALHÃES - wolny (1 x L)
OTÁVIO - karny (1 x PP, 1 x PL, 1 x L), wolny (1 x L)
André SILVA - karny (2 x LM, 4 x L)
Afonso SOUSA - wolny (1 x LM, 2 x L)
 

Obronione rzuty karne:
-

Niewykorzystane rzuty karne:
André SILVA (Liga, vs Académica Coimbra, 29/08/2025 - obronił Gabriel Batista) 28 min.
André SILVA (Liga Mistrzów, vs Olympique Marsylia, 21/10/2025 - obronił A.Sivera) 83 min.

Bramki samobójcze dla FC Porto:
S.Abdala - Benfica (Liga)

Kapitanowie:
Diogo QUEIRÓS - 41 (41 od początku)
Francisco RAMOS - 14 (14)
RUI PIRES - 6 (4)
Rúben NEVES - 1 (1)

HISTORIA FC PORTO OD 2016 ROKU

Najwyższe zwycięstwo (ogółem):
(8-0, 15/10/2017 vs Pombal) Puchar Portugalii
(8-0, 27/11/2021 vs Rio Ave) Liga
(8-0, 29/04/2022 vs Feirense) Liga
(8-0, 08/04/2023 vs Feirense) Liga
(8-0, 26/11/2023 vs Fátima) Puchar Portugalii

Najwyższe zwycięstwo (liga):
(8-0, 27/11/2021 vs Rio Ave)
(8-0, 29/04/2022 vs Feirense)
(8-0, 08/04/2023 vs Feirense)

Najwyższa porażka (ogółem):
(1-6, 16/03/2017 vs Zenit) Liga Europy

Najwyższa porażka (liga):
(0-2, 26/02/2017 vs Benfica)
(0-2, 14/04/2024 vs Braga)

Najwięcej meczów bez porażki (ogółem):
(42, 03/11/2020 - 05/06/2021)

Najwięcej meczów bez porażki (liga):
(50, 07/04/2019 - 25/10/2020)

Najwięcej zwycięstw z rzędu (ogółem):
(20, 04/11/2023 - 04/02/2024)

Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga):
(11, 02/12/2017 - 17/02/2018)
(11, 02/05/2020 - 25/10/2020)
(11, 12/03/2022 - 12/08/2022)

Najwięcej porażek z rzędu (ogółem):
(2, pięciokrotnie)

Najwięcej porażek z rzędu (liga):
(2, dwukrotnie)

PIŁKARZE

Najmłodszy zawodnik:
Bruno GERALDES (16 lat i 240 dni, 22/01/2022 vs Belenenses 2-0, Liga)

Najstarszy zawodnik:
Iker CASILLAS (36 lat i 8 dni, 28/05/2017 vs Moreirense 2-0, Puchar Portugalii)

Najmłodszy strzelec bramki:
André SANTOALHA (17 lat i 115 dni, 17/10/2021 vs Torcatense 3-0, Puchar Portugalii)

Najstarszy strzelec bramki:
DANILO Pereira (34 lata i 92 dni, 10/12/2025 vs Barcelona 2-3, Liga Mistrzów)

Najwięcej bramek w meczu:
Vincent ABOUBAKAR (6 goli, 09/02/2018 vs Boavista 8-2, Liga)

Najszybszy gol:
André SILVA (13 sekunda, 17/08/2019 vs Moreirense 3-0, Liga)

Najwięcej meczów w historii (ogółem):
453 - Rúben NEVES

Najwięcej meczów w historii (liga):
284 - Diogo COSTA

Najlepszy snajper w historii (ogółem):
463 - André SILVA

Najlepszy snajper w historii (liga):
292 - André SILVA

Wszyscy zawodnicy, którzy zagrali w FC Porto od 2016 roku: