Projekt TERAZ POLSKA 1972-86, #1 (introdukcja)

Motto:
„Śpieszmy się kochać ludzi - tak szybko odchodzą...“
ks. Jan Twardowski

PZPN W STYLU RETRO

Logo, które widzicie jako znak rozpoznawczy tej kariery, wcale nie jest przypadkowe. To stare logo PZPN. Teraz mamy nowe, piękne. Majstersztyk graficzny. Związek dysponuje doskonałą stroną internetową z jeszcze lepszym sloganem-hasłem. Na pijar wyrzuca się (przeznacza) mnóstwo pieniędzy. Ale to tak naprawdę tylko ozdóbki. Bo co nam po tym wszystkim, skoro nie mamy reprezentacji godnej czterdziestomilionowego narodu? I na prawdziwy sukces, czyli na medal MŚ czekamy od 36 lat i poczekamy jeszcze minimum cztery... Ha, popłynąłem! Raczej czterdzieści cztery....

INSPIRACJA I TĘSKNOTA

Oglądając popisy naszych piłkarzy na Mundialu’2018 zacząłem wracać myślami do przeszłości. Do czasów, kiedy nie było sławnego „rankingu FIFA“, który w przeddzień otwarcia rosyjskiego turnieju klasyfikował reprezentację Polski na 8. miejscu w świecie...

W latach 1972-86 Polska miała drużynę, która NAPRAWDĘ zaliczała się do światowej czołówki.

1972 - Olimpiada: 1. miejsce
1974 - Mistrzostwa Świata: 3. miejsce
1976 - Olimpiada: 2. miejsce
1978 - Mistrzostwa Świata: 5/6. miejsce
1982 - Mistrzostwa Świata: 3. miejsce
1986 - Mistrzostwa Świata: 1/8 finału

Przeglądając stare roczniki „Piłki Nożnej“ z owych lat uderza jedno: zmasowana krytyka! Mimo tak doskonałych wyników, nasi piłkarze byli permanentnie i ostro krytykowani. Po porażce z NRD w finale IO’76 odszedł trener-selekcjoner Kazimierz Górski. Dziennikarze srebro odebrali bowiem jako... klęskę narodową! Naprawdę!

Jakie wtedy mieliśmy ambicje, niech zaświadczy wycinek z „Panoramy“. Po Mundialu’1982 przedstawiono medalistów i opatrzono to następującym komentarzem:

„Srebro - raz jeszcze! (za 3. miejsce przyznawano wtedy srebrne medale - przyp. Mahdi) Może i apetyty były większe, może również możliwości sięgały nawet wielkiego finału, ale bierzmy to, co nam sprezentowała jedenastka biało-czerwonych“

Łaskawcy! Dziś, gdyby Polska zajęła trzecie miejsce na świecie, to w kraju zapanowałaby euforia połączona z karnawałem oraz beatyfikacją wszystkich członków ekipy.... Wtedy: „po prostu bierzmy ten prezent, ale możliwości były większe“... Warto kliknąć i obejrzeć dokładnie poniższy poster.

CORAZ STARSI

Czy kiedyś zastanawialiście się co teraz robią wszyscy ci piłkarze, którzy uczestniczyli w IO’72 i 76 oraz MŚ’74, 78, 82 i 86? Czy zastanawialiście się ilu ich w ogóle było? Kim byli? Ja tak.

A zatem na początek ważna informacja - w tych sześciu w/w turniejach uczestniczyło dokładnie 61 zawodników. Oczywiście każdy z was zapewne zdaje sobie sprawę kim byli Grzegorz Lato, Kazimierz Deyna czy Jan Tomaszewski. Ale założę się, że większość nie słyszała o takich graczach jak Jan Benigier czy Ryszard Szymczak... Zawodnicy ci są na tyle zapomniani, że w internecie bardzo trudno znaleźć ich zdjęcia z czasów czynnej kariery zawodniczej! A przecież to były prawdziwe ligowe asy!

Losy piłkarzy grających na wielkich turniejach w latach 1972-86 potoczyły się rozmaicie. Najstarszy z nich, bramkarz Hubert Kostka, ma 78 lat. Kilku już nie żyje, niektórzy byli znacznie młodsi od pana Huberta.... Wszystkie informacje znajdziecie w notkach biograficznych, ale o tym nieco później.

W każdym razie zawodnicy, którzy przysporzyli tak wielkiej chwały naszemu krajowi rozsławiając go poprzez futbol - są coraz starsi. Wierzyć się nie chce, że Włodzimierz Lubański, Jan Tomaszewski, Robert Gadocha czy Henryk Kasperczak przekroczyli już 70. rok życia... A „młodzi-gniewni“ z Argentyny (Zbigniew Boniek, Adam Nawałka) są po „sześćdziesiątce“... Nawet wielkie talenty, które debiutowały w Meksyku (Dariusz Dziekanowski, Ryszard Tarasiewicz czy Jan Urban) dość dawno obchodzili 50. urodziny...

Ta kariera, czy - mówiąc ściślej - ten projekt, będzie poświęcony im wszystkim! Głównym celem jest wartość edukacyjna. Pragnę, by wszyscy młodzi ludzie, którzy grają w Football Managera oraz są sympatykami futbolu, poznali piłkarskich bohaterów z przeszłości. Polskich bohaterów! Pragnę, by zdawali sobie sprawę, że w latach 1972-86 mieliśmy wielu fenomenalnych, światowej klasy graczy. Dzisiejsi reprezentanci, z Robertem Lewandowskim włącznie, nigdy nie byli i już nie będą zawodnikami takiego formatu. Klubowe laury nie zastąpią bowiem reprezentacyjnych...

O sile naszej piłki niech zaświadczą dwa fakty. Ryszard Szymczak zdobył dla Gwardii Warszawa równiutko 100 ligowych bramek (w tym 96 w ekstraklasie, zwanej jeszcze wtedy skromnie pierwszą ligą). W sezonie 1971/72 wywalczył tytuł króla strzelców i Kazimierz Górski zabrał go w nagrodę na Olimpiadę. Tam pokazał się dwukrotnie: w meczu z NRD zastępował przez osiem minut Mariana Ostafińskiego, a w finale z Węgrami wszedł na ostatnie trzynaście minut za samego Kazimierza Deynę! I może nie byłoby w tym nic szczególnego, gdyby nie fakt, że dla Szymczaka były to... jedyne występy w drużynie narodowej! Pojawili się bowiem młodsi i jeszcze lepsi!

Albo słynny bombardier Wisły Kraków, Kazimierz Kmiecik. Czterokrotnie był królem strzelców polskiej ligi (1976, 78, 79, 80). Łącznie - 153 trafienia na najwyższym poziomie rozgrywkowym! Tymczasem Jacek Gmoch nie zabrał go na Mundial w Argentynie! Wyobrażacie sobie coś takiego w dzisiejszych czasach?! Król strzelców nie jedzie na mistrzostwa, mimo że grał już w IO’72, MŚ’74 i IO’76! Ma ogromne doświadczenie i forma jak najbardziej dopisuje, a Wisła została mistrzem Polski! Nie jest kontuzjowany - to po prostu decyzja i "koncepcja" selekcjonera...

Tymczasem w Rosji zagrał niejaki Dawid Kownacki, który dla przeciętnej włoskiej drużyny zdobył 5 (słownie: pięć!) ligowych goli. Tutaj trzeba szukać odpowiedzi, dlaczego wtedy byliśmy światową potęgą, a teraz jesteśmy chłopcami do bicia...

ZAGRAJCIE DLA NAS RAZ JESZCZE!

Postanowiłem sprawić, że wszyscy zawodnicy, którzy uczestniczyli w IO’72 i 76 oraz MŚ’74, 78, 82 i 86 - „zagrają“ jeszcze raz!

61 bohaterów lat 1972-86 będzie miało wirtualną szansę napisać swoją historię ponownie! To oczywiście wspaniała fantazja i mój hołd oddany im wszystkim!

Jak to zaplanowałem? Przede wszystkim chciałem dać im „szansę“, aby swoje kariery „przeżyli" zupełnie inaczej niż miało to miejsce w rzeczywistości. Kiedyś nie było możliwości legalnej gry na zachodzie przed ukończeniem 30. roku życia. Potem tę granicę obniżono do 28 lat, a wyjątek uczyniono tylko dla Zbigniewa Bońka, który w 1982 podpisał kontrakt z Juventusem.

Te wszystkie obostrzenia były per saldo bardzo dobre dla polskiej piłki. Liga była niesamowicie mocna, a selekcjoner miał wszystkich graczy do dyspozycji i mógł ich „szkolić centralnie“, co przynosiło znakomite efekty. Lecz to, co dobre dla polskiego futbolu, nie zawsze było zbieżne z interesami reprezentantów. Zdawali sobie sprawę, że chociaż w kraju żyje im się dostatnio i w porównaniu do szarych obywateli są prawdziwymi krezusami, to na zachodzie zarobiliby znacznie więcej. W dodatku pracowaliby za twardą walutę, a nie złotówki, które wtedy były niewymienialne. O Deynę  czy Lubańskiego zabiegały największe firmy z Realem i Bayernem na czele! Niestety (albo „stety“?), wyjechali nie wtedy, gdy chcieli, ale dopiero wtedy, gdy mogli.

W związku z tym mój projekt umożliwi im grę w takim klubie, jaki będzie chciał ich zatrudnić! Wolny rynek w całej krasie!

JAK TO BĘDZIE WYGLĄDAĆ?

Stworzyłem 61 zawodników w edytorze dbając o to, by ich umiejętności i potencjał odwzorowywały to, co miało miejsce w realnym świecie.

Wszyscy zawodnicy mają identyczny rok urodzenia (2001), natomiast dzień i miesiąc urodzin jest taki sam, jak w rzeczywistości.

Jasne jest, że inne CA i PA mają gracze, którzy zdobywali medale np. na IO’72 oraz MŚ’74 i MŚ’82, a inne uczestnicy MŚ’86. Inne CA mają Włodzimierz Lubański czy Andrzej Iwan, którzy już w wieku 16, 17 lat byli gwiazdkami ligowymi, a inne np. Jan Karaś.

Jako 10-letni chłopak przeżywałem Mundial w Meksyku (1986), ale na potrzeby tego projektu zrobiłem dużo więcej. Obejrzałem wszystkie mecze Polski w MŚ’74, 78 i 82 oraz jeszcze raz na MŚ’86. Obejrzałem również ścisłe finały IO’72 i 76. Mogę więc śmiało powiedzieć, że wiem, jak grali bohaterowie, których profile stworzyłem. Jeżeli o jakimś zawodniku miałem zbyt mało informacji (np. Roman Ogaza) posiłkowałem się albo artykułami, które znalazłem w książkach lub prasie z mojej bogatej biblioteki, albo w internecie. Atrybuty ukryte odwzorowywują też takie rzeczy jak np. podatność na kontuzje.

Świat gry będzie zupełnie inny, niż ma to miejsce w rzeczywistości. Wykorzystując dodatek FIFA World Leagues popełniony przez Petebs87 stworzyłem rozgrywki, w których nic nie będzie łatwe! Szczegóły we wstępie, który ukaże się już wkrótce.

Piłkarze nie zostali przydzieleni do żadnego klubu, są na wolnym transferze i czekają na oferty.

NAJWAŻNIEJSZE

Chciałbym, aby 61 użytkowników portalu Mój Football Manager zaangażowało się w ten projekt!

Już wkrótce ukaże się wstęp, w którym omówię zasady kariery. Pojawią się wtedy na stronie również profile 61 graczy.

Pierwotnie miało być tak, że chętni wybierają konkretnego gracza. Kto pierwszy, ten lepszy. Ale po namyśle i zasięgnięciu opinii większości, uznałem, że sprawiedliwsze będzie losowanie

Piłkarze będą otrzymywać punkty. Cała kariera potrwa 20 sezonów. Po jej zakończeniu stworzona zostanie klasyfikacja.

Uwaga! Proszę teraz nie wybierać swoich faworytów! Wkrótce (jutro, pojutrze) dodam wstęp wraz z zasadami tej kariery oraz zaprezentuję piłkarzy. Bądźcie pewni, że czegoś takiego jeszcze nie było!

EDIT. 18.07.2018, gotowe:

LINK - SYSTEM ROZGRYWEK I WYBÓR FAWORYTÓW

Specjalne podziękowania dla Henryka Wawrowskiego, wspaniałego człowieka i mojego byłego trenera w Arkonii Szczecin. Pan Henryk był bocznym obrońcą, srebrnym medalistą IO’76, który zastąpił po MŚ’74 samego Adama Musiała. W latach 1974-78 rozegrał 27 meczów (wg. A. Gowarzewskiego 25) w reprezentacji Polski. Brał m.in. udział w słynnym i chyba najlepszym pojedynku w całej historii naszego futbolu. 10 września 1975 rozgromiliśmy wicemistrza świata, Holandię 4-1 w ramach eliminacji EURO’76. Tak, tę Holandię z Cruyffem, Neeskensem. Jansenem, Krolem i van Hanegemem! Wspomnienia Henryka Wawrowskiego, który był nie tylko znakomitym piłkarzem, ale jest także niezrównanym wychowawcą młodzieży - są dla mnie niezwykle cenne. Na początku lat 90-tych poznałem prawdziwego pasjonata oraz kogoś, kto piłkę kochał tak mocno jak ja. I kocha ją nadal! 100 lat, panie Henryku!