x

 

BLOG UŻYTKOWNIKA - Football Manager


OCENA mocne: 2, słabe: 0
zobacz komentarze

Porozmawiajmy o poleceniach dotyczących rywali - czyli ogrze ( i nie tylko) przemyślenia

26-02-2019, 18:26 , Unikalnych wejść: 4550 , autor: Shrek

Wybrany klub / reprezentacja: -

Opisywany sezon: -

Poziom rozgrywkowy: -

Wersja gry: Football Manager 2018

Uwaga,

proszę poniższego tekstu nie traktować jako poradnika, czy przewodnika o tym jak ustawiać zespół by odnosić sukcesy. Nie posiadam dostatecznej wiedzy, na to, by kreować się wyrocznią w sprawach taktyki, taką jaką jest Piotr Sebastian, Gucioprawda89, czy Petroff.

Poniższy tekst jest tylko zbiorem spostrzeżeń moich, oraz zdobywcy pierwszego miejsca w Rozgrywce Mistrzów 4 Masseya20 obserwacji, oraz zebranych doświadczeń. Publikuje ten tekst, nie dlatego by pochwalić się tym, jak dużą mam wiedzę na temat gry i taktyki, lecz po to, by dowiedzieć się od Was, drodzy użytkownicy czegoś nowego. Ktoś zweryfikuje moje tezy i twierdzenia, ktoś dorzuci swoje spostrzeżenia i kto wie, może powstanie wartościowy tekst o tym, co robić, a czego nie robić przy stawianiu poleceń taktycznych dla rywali.

 

W ubiegłym roku, popełniłem taki tekst na łamach MFM. Wśród komentujących pojawiła się propozycja przedstawienia zagadnienia związanego z instrukcjami dotyczącymi rywala. A, że przy okazji opisu finału pojawił się zachwyt nad geniuszem taktycznym Masseya, który zmiótł rywali z powierzchni Ziemi właśnie za pomocą odpowiednich ustawień dotyczących rywali, postanowiłem nieco przybliżyć ten temat. Jeszcze taka mała dygresja – Massey nie jest dla mnie geniuszem taktycznym, po prostu solidnie odrobił swoje zadanie domowe i sam nieco dziwię się, że pozostali zawodnicy, na ten aspekt taktyki, nie położyli właściwej uwagi.

 

Do rzeczy:

 

W grze mamy możliwość przydzielenia 4 poleceń dotyczących rywali (w dalszej części tekstu nazywane w skrócie PDR) – ścisłego krycia, pressingu, odbioru oraz wymuszenia zagrania odpowiednią nogą.

 

Jakie?

 

  1. Ścisłe krycie – definiuje jak blisko rywala jest nasz zawodnik, gdy zawodnik z piłką, drużyny przeciwnej znajduje się w strefie obecności naszego zawodnika.

  2. Pressing – definiuje jak szybko nasi piłkarze mają atakować rywala, gdy ten jest przy piłce, bez względu na to, czy znajduje się w strefie obecności naszego zawodnika.

  3. Odbiór – definiuje w jaki sposób, nasz zawodnik ma odbierać piłkę rywalom.

  4. Wymuś zagranie nogą – definiuje, nogę, którą ma zagrać piłkarz rywali.

 

Ściśle krycie oferuje dwie możliwości wyboru krycia – zawsze oraz nigdy.

 

Pozwolę sobie przytoczyć fragment Encyklopedii Football Managera autorstwa gucioprawda89 dotyczący ścisłego krycia:

[…]

ZAWSZE:
przeciwko piłkarzom z dobrą kreatywnością (przewidywanie, decyzje, błyskotliwość, współpraca i przegląd sytuacji), oraz dobrymi podaniami (podania, technika), lub dośrodkowaniami (dośrodkowania, technika), a także przeciwko piłkarzom z umiejętnościami uderzenia z dystansu (strzały z dystansu, technika). Aby ograniczyć ich dostępność, zostawić im mniej miejsca podczas przyjęcia piłki redukując ich efektywność, jednakże piłkarz z dobrym dryblingiem (drybling, technika, błyskotliwość) nadal będzie miał duże szanse na przyjęcia piłki, pomimo asysty. Nadal mimo to przydzielenie mu ścisłego krycia będzie dawało korzyść, zostawiając mu mniej miejsca do gry. Jednak warto rozważyć zdolność do przemieszczania się, o czym poniżej,
przeciwko niebezpiecznym, bramkostrzelnym napastnikom rywala,
przeciwko napastnikom z dobrą grą w powietrzu (wyskok) i jednocześnie warunkami fizycznymi (równowaga, siła), jeśli tylko piłkarze ich kryjący mają porównywalne, bądź lepsze wymienione atrybuty,
jako polecenie przeciwko pozycji, przeciwko środkowemu ofensywnemu pomocnikowi, jeżeli grasz taktyką bez defensywnego pomocnika.
 
Piłkarze grający w tych samych rejonach boiska, co rywale, powinni mieć dobre atrybuty krycia (krycie, przewidywanie, decyzje, ustawianie się) i odbioru (odbiór), w przeciwnym razie 'ścisłe krycie" może nie przynieść oczekiwanych efektów. Powinno się także wziąć pod uwagę grę w powietrzu (wyskok), fizyczność (równowaga, siłę) i przemieszczanie się (przyspieszenie, zwinność, szybkość). Jeżeli zawodnik rywala będzie w stanie wygrać siłowe starcie, górną piłkę, lub szybko uciec na wolne pole, to nie będzie dla niego problemem takie wzmożone krycie. Co więcej, może on wyciągnąć obrońcę z szyku i utworzyć dziurę na partnerów z zespołu.

 

Czy trzeba coś dodawać? TAK!

Gdyby nie trzeba było odesłałbym po prostu do rzeczonej publikacji (bardzo dobrej zresztą i każdemu, kto nie czytał, polecam ją przeczytać i stosować).

 

Po pierwsze – ścisłe krycie powoduje, że zawodnicy niejako starają się przykleić do ich odpowiedników na ich pozycjach. O ile w przypadku obrońców środkowych, którzy przyklejają się do napastnika, taki ruch jest oczekiwany, tak zaczyna być problemem, gdy napastnik, zamiast czekać swej okazji zaczyna szukać piłki. Tym samym, zamiast obrońców kryjących środek pola karnego, robi nam się dziura wielkości Kanionu Kolorado, z której każdy może skorzystać.

 

 

Niebieska "kuleczka"z numerem 4 to środkowy obrońca!

 

A tutaj jeszcze jedno nie do końca dobre zachowanie naszych obrońców z poleceniem ścisłe krycie WSZYSTKICH zawodników.

 

 

Druga sprawa, to zachowanie zawodników, którzy nie do końca pokrywają pozycję krytych graczy – jak zachowają się środkowi pomocnicy, gdy trzeba będzie kryć skrzydłowych, a my sami nie korzystamy z bocznych pomocników? Nijak! Po prostu tego nie będą robili, a ich robotę będą wykonywali boczni obrońcy – zrozumiałe? Pewnie, że tak. Zresztą bocznym obrońcom bliżej do krycia skrzydeł. A co w sytuacji, gdy jest sytuacja odwrotna – to znaczy my gramy skrzydłami, a przeciwnik, gra trójką, czy w czwórką w środku? Nasi środkowi pomocnicy zaczynają się dwoić i troić, ale w dalszym ciągu nie są w stanie pokryć wszystkich zawodników rywali. Bez dodatkowego polecenia indywidualnego w postaci kryj wskazaną pozycję (lub wskazanego gracza), się nie obejdzie.

Massey20:

Ja akurat nie daję "kryj wskazanego gracza". Co się stanie jeżeli: zawodnik X będzie krył zawodnika Y, a w tym rejonie boiska znajdzie się zawodnik Z. Mi się wydaje, że zrobi się dziura.

Shrek:

Krycie indywidualne zawodnika z poleceń indywidualnych, powoduje, że zawodnik X staje się cieniem rywala Z, czyli biega za nim wszędzie. Przydatną rzeczą jest gdy zawodnik porusza się przód - tył - np boczny obrońca lub skrzydłowy, ale gdy zawodnik nie włącza się do ataku, lub gdy się przemieszcza wzdłuż boiska jest to problem, bo przy odbiorze piłki nie mamy naszej formacji.

 

W przypadku kryj wskazaną pozycję jest troszkę lepiej - zawodnik kryje daną strefę, nie zaś zawodnika. gorzej, że też jest do niej niejako przyklejony, więc jak dajemy np kryj pozycję lewa pomoc - to wówczas jak piłka jest na prawym skrzydle, to taki zawodnik, nie schodzi do środka i nie zagęszcza środka pola.

 

Problem jest jednak bardziej skomplikowany niż się może wydawać, bo zachowanie zawodników (a napewno samych napastników) jest zależne od obecności bądź braku defensywnych pomocników, oraz ról jakich dajemy naszym zawodnikom.

 

 

Aby dobrze wykorzystać polecenie ścisłe krycie, należy mieć odpowiednich do tego wykonawców. Najważniejszymi atrybutami przy ścisłym kryciu są według mnie – krycie, odbiór, przewidywanie, ustawianie się, koncentracja (czyli nieco inaczej, niż pisze autor Encyklopedii) oraz atrybuty fizyczne – szybkość, siła, równowaga.

 

Massey20:

Najważniejsze atrybuty krycia według mnie to: krycie, ustawianie, przewidywanie i ustawianie. Co do koncentracji to staram się wybierać zawodników o koncentracji pow. 13. Co do szybkości nie powinna być uwzględniana, gdyż zawsze można cofnąć obronę.

 

 

Po co w takim razie stosować polecenie nigdy?

 

Bo ono, także ma swoje uzasadnienie!

 

Ponownie oddaje łamy autorowi encyklopedii:

[...]

 

NIGDY:

przeciwko piłkarzom z lepszą mobilnością (szybkość, zwinność, przyspieszenie) i grą ofensywną (przewidywanie, gra bez piłki) - zbyt łatwo wyciągnąłby Twoich piłkarzy ze swoich pozycji,

przeciwko piłkarzom z lepszą grą w powietrzu (wyskok) i grą fizyczną (równowaga, siła) - zbyt łatwo zdominowaliby obrońców, którzy ich kryją. Dla takich piłkarzy lepiej przydzielić "Pressing - zawsze",

przeciwko piłkarzom ze złą kreatywnością (przewidywanie, decyzje, błyskotliwość, współpraca, przegląd sytuacji) i podaniami (podania, technika) - aby dać im miejsce do przyjęcia piłki i zachęcić do gry 1 na 1 z naszymi piłkarzami,

w połączeniu z "Pressing - zawsze przeciwko piłkarzom ze słabą kontrolą piłki (przyjęcie, technika), dryblingiem (drybling, technika, błyskotliwość), mobilnością (szybkość, zwinność, przyspieszenie), lub przeciw piłkarzom ze słabą koncentracją (opanowanie, koncentracja) - aby zachęcić piłkarza rywala do pojedynku 1 na 1, ale osłabić jego efektywność gry piłką,

w połączeniu z "Odbiór - agresywny" przeciwko piłkarzom ze słabą walecznością (agresja, waleczność, determinacja, pracowitość) i fizycznością (siła, równowaga), albo przeciwko piłkarzowi z kiepskim morale - ponownie, aby zachęcić go do gry 1 na 1 i wykorzystać przewagę.

 

Czy tu trzeba coś jeszcze dodawać? Chyba wszystko jasne. Jeśli mamy przeciwnika, który jest szybszy, silniejszy niż nasz zawodnik, nie ma sensu zbliżać się do niego, bo i tak nas wyprzedzi na kilku metrach. Wówczas lepiej zostawić mu więcej miejsca, by w razie czego do niego doskoczyć – przydatne zwłaszcza, gdy ma się klocowatych obrońców – czyli z niską wartością szybkości, za to z przewidywaniem i ustawianiem się na niezłym poziomie.

 

Massey20

Jeżeli przeciwna drużyna ma przewagę w środku pola stosuje polecenie "ścisłe krycie - nigdy" dla najsłabszego zawodnika w rozgrywaniu akcji.

Jeżeli zawodnik jest szybszy i ma dobry drybling to stosuje: ścisłe krycie - zawsze, pressing - zawsze, odbiór delikatny.

Jeżeli zawodnik szuka grę, sprawdzam czy jest bramkostrzelny.

 

Pressing – jest do polecenie dotyczące rywali, które nakazuje doskakiwać jak najszybciej, gdy zawodnik ma piłkę, bez względu na to, jak czy znajduje się w strefie naszego zawodnika. Co to oznacza? Że zawodnicy w zależności od ustawienia linii defensywy i polecenia drużynowego gry przy przeciwniku, szukają zawodników do których mogli by doskoczyć.  W teorii wygląda wspaniale, w praktyce wymaga jednak ogromnej wytrzymałości, by okazał się skuteczny. Co więcej, sami zawodnicy muszą mieć dobry poziom ogrania, by umieć go dobrze zakładać. A nawet dobrze założony, nie gwarantuje sukcesu.

 

I ponownie oddaje głos Gucioprawda89:

 

ZAWSZE:
przeciwko piłkarzom ze słabą mobilnością (szybkość, zwinność przyspieszenie), kontrolą piłki (przyjęcie, technika) lub dryblingiem (drybling, błyskotliwość, technika), albo przeciw piłkarzom ze słabą koncentracją (koncentracja, decyzje). Szczególnie jeśli pozostałe cechy, tj. kreatywność (przewidywanie, decyzje, błyskotliwość, współpraca i przegląd sytuacji), podania (podania, technika), dośrodkowania (dośrodkowania, technika), lub strzały z dystansu (strzały z dystansu, technika) czynią z niego zagrożenie - to polecenie uczyni go mniej efektywnym grając pod presją,
przeciwko piłkarzom, którzy w preferowanych ruchach mają 'przetrzymuje piłkę' i 'spowalnia grę',
jako polecenie przeciwko pozycji; przeciwko szeroko grającym piłkarzom na pozycjach bocznego obrońcy i defensywnego skrzydłowego, jeżeli używamy formacji bez szeroko grających pomocników/napastników, oraz podobnie, przeciwko szeroko grającym pomocnikom i napastnikom rywala, jeżeli gramy formacją bez bocznych obrońców - aby zapobiec zbyt dużej ilości wolnej przestrzeni dla piłkarzy przeciwnika, w bocznych sektorach boiska,
jako polecenie przeciwko pozycji; przeciw obrońcom z kiepską kreatywnością (przewidywanie, decyzje, błyskotliwość, współpraca, przegląd sytuacji) i podaniami (podania, technika), lub ze złą koncentracją (koncentracja, opanowanie) - aby zapobiec budowaniu akcji przez rywali w linii obrony i zmusić ich/zachęcić, do podania długiej piłki , ewentualnie zwiększenia presji na obrońcach i liczeniu na ich błąd,
jako polecenie przeciwko pozycji; przeciwko samotnemu napastnikowi nie mającemu wsparcia ze strony środkowego ofensywnego pomocnika - aby wykorzystać jego osamotnienie i utrudnić mu utrzymanie piłki i jej rozegranie.
 
 
Piłkarze grający w tych samych rejonach boiska, co rywale, powinni mieć dobre umiejętności pressingu (agresja, pracowitość, przyspieszenie, zwinność i wytrzymałość), w przeciwnym razie pressing może okazać się mało efektywny.

 

Polecenie to ma wyraźne połączenie z instrukcją drużynową – gra przy przeciwniku, oraz linia obrony. Im wyżej linia obrony będzie ustawiona, tym wyżej, a więc już na 30 – 40 metrze od bramki przeciwnika, nasi zawodnicy, będą próbowali odzyskać piłkę. Co ciekawe, zostawiając wszystkich piłkarzy rywali bez instrukcji pressing, wówczas linia obrony przesuwa się równomiernie. W momencie, gdy nakażemy naszym zawodnikom kryć pressingiem wszystkich rywali, to nasi gracze, będą robili to bardziej skokowo – czyli nie będzie przesuwania całej drużyny, tylko poszczególnych zawodników, przez co pressing jest mniej efektowny. Może się również okazać zabójcza dla nas! Dlaczego? Bo, pressing powoduje podwajanie, a czasami nawet potrajania jednego zawodnika! A skoro jeden zawodnik jest tak silnie pilnowany, wówczas dwaj pozostali mają więcej swobody.

 

Kilka przykładów jak potrafi wyglądać pressing:

 

 

 

 

 

 

Na kogo jak zakładam pressing – tak jak pisał gucioprawda89, na zawodników ze słabą techniką (atrybuty przyjęcie piłki, technika), by móc ją szybko odebrać:

Na zawodników kreatywnych – zwłaszcza z dobrymi atrybutami: technika, podanie, przyjęcie piłki, błyskotliwość, decyzje, oraz strzał z dystansu jeśli operują blisko naszego pola karnego. Piłki zapewne nie odzyskamy, ale możemy być spokojni, jeśli chodzi o grożące z ich strony niebezpieczeństwo (będzie mniejsze, niż w przypadku braku instrukcji).

 

Masssey20

Ja na takich zawodników używam ścisłe krycie. i jeżeli ma słabsze atrybuty fizyczne to używam agresywny odbiór.

Jeżeli środkowy obrońca ma słabą koncentracje i opanowanie ustawiam pressing.

Jeżeli gram bez skrzydłowych, automatycznie ustawiam pressing na bocznych obrońcach.

 

Shrek:

Nie psuje Ci to formacji? W sensie, że zamiast dwóch lini złożonych z 4 zawodników, nagle robi Ci się tróka w obronie i 5 w pomocy?

 

Massey20:

Nie zauważyłem tego.

 

W takim razie na kogo nie warto zakładać pressingu?

 

NIGDY:
przeciwko piłkarzom z dobrą mobilnością (przyspieszenie, zwinność, szybkość) lub dryblingiem (drybling, błyskotliwość, technika) ale z gorszą kreatywnością (przewidywanie, decyzje, błyskotliwość, współpraca, przegląd sytuacji), podaniami (podania, technika), dośrodkowaniami (dośrodkowania, technika) i strzałami z dystansu (strzały z dystansu, technika); czyli przeciwko typowym jeźdźcom bez głowy, którzy mają tylko szybkość i drybling - nasi piłkarze i tak mogą ich nie dogonić, a niskie walory techniczne spowodują problemy z dograniem piłki.

 

 

Dla mnie z kolei pressing jest środkiem mającym zabezpieczyć moją bramkę, dlatego zdecydowanie odpuszczam pressing dla środkowych obrońców, defensywnych pomocników i bocznych obrońców – w przypadku tych ostatnich spokojnie wystarczy krycie indywidualne przez moich skrzydłowych. Oni są na tyle nie groźni, że raczej nie będą wchodzić w okolice pola karnego, a jednocześnie, wolę mieć swoich zawodników w innych rejonach boiska.

 

 

 

Jak pisałem pressing jest bronią obosieczną. Jak walczyć przeciwko nim? Są dwa sposoby: Pierwszy z nich to mieć świetnych zawodników w graniu na małej przestrzeni. Drugi, o wiele prostszy do zrealizowania - wywalać piłkę na szybkiego/szybkich napastników. Większa ilość zawodników biorących udział w pressingu, to mniejsza ich ilość pod naszym polem karnym. I spokojnie można to próbować wykorzystać.

 

Odbiór z kolei oferuje aż 3 możliwości wyboru – agresywny, delikatny i normalny.

 

Ponownie Gucioprawda89 i jego Encyklopedia FM:

 

AGRESYWNY:
przeciwko graczom ze słabą walecznością (agresja, waleczność, determinacja, pracowitość) i kiepską fizycznością (siła, równowaga) lub przeciw piłkarzom z niskim morale - zniechęcisz ich do atakowania, dryblowania; przy piłce będą mniej efektywni,
przeciwko piłkarzom z dobrą kreatywnością (przewidywanie, decyzje, błyskotliwość, współpraca, przegląd sytuacji) i podaniami (podania, technika), ale z gorszą mobilnością (szybkość, zwinność, przyspieszenie) i dryblingiem (drybling, technika, błyskotliwość) - będą mniej efektywni przy piłce i trudniej im będzie wypracować sobie szansę strzału/podania,
przeciwko piłkarzom zmęczonym, z urazem i o których wiemy, że są podatni na kontuzje - aby zwiększyć prawdopodobieństwo ich kontuzji.
Piłkarze grający agresywnie, w tej samej strefie boiska co rywal, powinni mieć dobrą prezencję fizyczną (siła, równowaga) i umiejętności odbioru (odbiór, przewidywanie, decyzje)
DELIKATNY:
przeciwko piłkarzom z dobrą moblinością (szybkość, przyspieszenie, zwinność) lub dryblingiem (drybling, błyskotliwość, technika) - aby powstrzymać ich próby minięcia obrońcy (obrońcy łatwiej będzie nie przewrócić się) i ograniczy prawdopodobieństwo głupiego faulu; stosować ze ścisłym kryciem i pressingiem.
NORMALNY:
jeśli chcesz minimalnie zmienić odbiór dla danego zawodnika, w porównaniu z poleceniami zespołowymi. Tzn., jeżeli mamy ustawioną 'grę bez wślizgów', to dla danego zawodnika NORMALNY znosi to ograniczenie.

 

Jeśli chodzi o odbiór agresywny, to ja z niego korzystam naprawdę okazyjnie. Dlaczego? Bo żółte kartki i rzuty wolne z okolic dogodnych do strzałów, to jest coś czego pragnę uniknąć. A niestety mam tendencję do przemontowywania piłkarzy, przez co, takie wślizgi kończą się czerwona kartką. Kiedy już z tego polecenia korzystam, to głównie po to, by pozbyć się z placu gry konkretnego zawodnika – cóż, trener nie gra, więc nie można mówić o fair play. Jeżeli widzę zawodnika rywali z urazem to wówczas nakazuję ostrzejszy odbiór grę, licząc na to, że uraz będzie głębszy i zyskam przewagę jakościową, lub ilościową, gdy rywal wykorzysta już limit zmian. Tak samo lubię próbować tego manewru, gdy rywal ma niski atrybuty naturalnej sprawności.

Massey20

Agresywny odbiór ustawiam jeżeli zawodnik jest wolny oraz jak jest słaba waleczność. Jeżeli zawodnik, np. jest dobry w dryblingu i ma dobrą szybkość, a ma słabą waleczność ustawiam mu odbiór normalny. Ustawiam także agresywny odbiór, jeżeli zawodnik przeciwnika w jest zmęczony, a ja wpuściłem świeżego gracza w ten rejon.

 

 

Trzeba uważać jednak, na to, kto będzie wykonywał nasze polecenia. Zawodnik z przeciętnym atrybutem agresja – dajmy na to z przedziału 8 – 14, zrobi to lepiej niż z agresją 15 i większą. Dlaczego? Bo lepiej mieć z 3 – 4 ataki faul, które nie kończą sięę kartką, niż jeden, ale za to taki, który łamie nogę rywalowi, ale sam jest nagrodzony czerwonym kartonikiem.

 

Massey20:

Ja nie zauważyłem, żeby zawodnik z poziomem agresji powyżej 15 miał więcej kartek. Dla mnie ważniejsza jest siła, równowaga i odbiór.

 

W przypadku odbioru delikatnego dodam jeszcze, że stosuje dla zawodnika który w meczu zarobił już jedną żółtą kartkę – czyli jeżeli mój prawy obrońca, kryjący lewego skrzydłowego rywali zarobi żółtko, wówczas polecenie delikatny daje mi większą pewność, że dogra mecz do końca (albo chociaż do przerwy, by coś pozmieniać).

 

 

Wymuś zagranie nogą.

 

Co tu może być trudnego? Również mamy trzy opcje – lewa, prawa i słabsza.

 

Czy któryś z Waszych asystentów jako wskazówkę, powiedział Wam, by w tej opcji wybrać coś innego niż słabsza? Mnie się to nie zdarzyło.

Po co wchodzić w profil gracza i sprawdzać, która noga jest dominująca, jak gra zrobi to za Ciebie.

 

Wymuszenie zagrania nogą, sprawia, że zawodnik porusza się z piłką w stronę, na której nam zależy. Jak ma lewą nogę do wsiadania do tramwaju, to niech idzie na tą lewą stronę – jego strzał, lub dośrodkowanie nie będą groźne,

 

A co zrobić, gdy zawodnicy mają obie nogi równie dobre? Ja wówczas staram się spychać go tam, gdzie mogę liczyć na przewagę liczebną, albo chociaż na wyrównane szanse. Przykładowo, jeżeli gram ustawieniem 4-2-2-2 ( a rywal 4-3-3), wówczas staram się by taki zawodnik, szedł na swoją zewnętrzną stronę – dzięki temu, jest szansa, że zamiast sytuacji w środku pola 4 graczy moich na 5 graczy rywali, będzie sytuacja 1 na 1 na skrzydle. Tak samo w drugą stronę – tym razem ja gram dziwnym 3 – 5 – 2, a rywal 4 – 3 – 3. Wówczas, wolę by schodził do środka, tam będę miał przewagę swoich zawodników. Rzadko używane, tak, ale dosyć skuteczne.

 

Massey20

Jeżeli są dwie nogi dobre, to staram się ocenić jak będzie grał. Czy będzie schodził do środka bo, ma np. dobre strzały i wykończenie. Czy będzie chciał grać na skrzydle, bo ma lepsze dośrodkowania.

 

 

Shreku, a jak Ty ustawiasz polecenia dotyczące rywali?

 

Przecież taki gieniuś jak Ty, musi mieć rozwiązanie na wszystkie elementy gry.

W artykule Masseya20 o wygranej RM4, pisałeś, że ustawiasz inaczej, więc rozwiń myśl.

 

Proszę bardzo.

 

Zawsze staram się przewidzieć w jaki sposób będzie grała drużyna rywali. Jeżeli w podstawowej jedenastce widzę silnego jak tur napadziora, do tego dobrze grającego głową, a na skrzydłach dwóch zawodników solidnie dośrodkowujących, wówczas wiem, że albo będzie to odgrywający, albo wysunięty napastnik, który będzie miał za zadanie wykańczać dośrodkowania. Dlatego też chcąc odciąć snajpera od podań, nakazuje pressing na napastniku, a jeżeli mam odpowiednio dobrego obrońcę do gry w powietrzu, wówczas także ścisłe krycie. Następnie skrzydłowi dostają wymuś zagranie nogą, tak by schodził do środka, oraz w zależności od tego jakie mają atrybuty -   pressing. Jeżeli są szybcy, to nie ma pressingu, jest za to ścisłe krycie, z normalnym odbiorem (które chyba z poleceniem drużynowym odbiór normalna niczego nie zmienia).

A gdy zmienia się styl gry rywali, wówczas i polecenia względem nich ulegają zmianie.

 

Takie najbardziej ogólne:

 

skrzydłowi dośrodkowujący – wymuś zagranie nogą do środka, pressing/krycie w zależności od atrybutów.

skrzydłowi schodzący do środka – wymuś zagranie nogą na zewnątrz, pressing/agresywny odbiór w zależności od atrybutów

 

Massey20:

Jeżeli ma schodzącego skrzydłowego - ustawiam ścisłe krycie zawsze, agresywny odbiór by wyrzucić go na zewnątrz.

 

lis pola karnego/wysunięty napastnik– ścisłe krycie – zawsze, chyba że jest znacząco szybszy od środkowych obrońców, wówczas ścisłe krycie nigdy i cofnięcie linii obrony.

kompletny napastnik/klasyczna 10/cofnięty napastnik – ścisłe krycie nigdy, pressing,

odgrywający – pressing, a jak mam dobrego obrońcę do główek, wówczas także ścisłe krycie.

Ofensywny pomocnik – pressing, a gdy grozi strzałem wymuś zagranie słabszą nogą.

Rozgrywający – ścisłe krycie

 

Massey20

Dla rozgrywającego, jeżeli drużyna gra mieszanymi lub krótkimi. Tylko wtedy przyklejam plastra i daje słabszą nogę.

 

Oczywiście, wymysł swoje, a życie swoje, więc zdarza się ( i to dosyć często), zwłaszcza na tych silniejszych rywali, że mecz rozpoczynam złym wyborem opcji i straconą bramką. Ale kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana.

 

 

Zapraszam do komentowania.

 

 


Autor: Shrek

KOMENTARZE

DrWitt
Typer Sezonu 2021/22 - 2. miejsce


Komentarzy: 638

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Uzdolniony Praktyk

Dołączył: 2016-03-13

Poziom ostrzeżeń: 1

26-02-2019, 18:41 , ocenił powyższy materiał: mocne - Gdyby tego nie było, strona stałaby się uboższa

Osoby wymienione na wstępie na pewno nie są żadnymi autorytetami, chyba że dla Ciebie. Artykuł na pewno ciekawy i do dyskusji.

jmk
3. miejsce w Polsce FM 2017 i FM 2021, Typer Sezonu 2017/18 - 3. miejsce. Wyróżnienie Fair Play w eliminacjach 4. Edycji RM


Komentarzy: 1221

Grupa: Root Admin

Ranga: Chluba Mój Football Manager

Ranga sponsorska: Sponsor Strategiczny

Dołączył: 2017-03-09

Poziom ostrzeżeń: -1

07-03-2019, 11:48 , ocenił powyższy materiał: mocne - Doceniam to, co robisz

Tak jak wcześniej pisałem, ja trochę bagatelizuję te ustawienia - myślę, że ma to sens, gdy gramy naprawe dużymi zespołami albo któryś sezon z kolei, gdy znamy ligę na wylot. No i na finale RM, gdzie wiemy kim kto gra.

Ja stosuję zasadę poleceń do pozycji, czasami zmieniam je przed mecze, gdy wiem, że dany gracz X to zupełnie ktoś nie pasujący do koncepcji tych ustawień. Nie zauważyłem też wpływu zmian ustawień na gracza np. z lekką kontuzją czy żółtą kartką.

Tak jak pisałem - gdy grasz słabym klubem to nie widzisz przecież atrybutów rywali, możesz części się domyślać, ale raczej przygotowujesz się pod zespół, chociaż ja preferuję narzucenie swojego stylu, a nie dostosowania. Dlatego zazwyczaj mam zazwyczaj trzy taktyki: ofensywna, defensywa z możliwą jak najmniejszą wymaganych zmian + taktyka udziwnienie ;-)

Shrek


Komentarzy: 1499

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Das Gott

Dołączył: 2016-01-21

Poziom ostrzeżeń: -2

12-03-2019, 14:45

jmk, dnia 07-03-2019, 11:48, napisał:


Tak jak pisałem - gdy grasz słabym klubem to nie widzisz przecież atrybutów rywali, możesz części się domyślać



Eeee jak nie widzisz? To nie dajesz scouta by obserwował Twojego następnego rywala?
Obecnie online: brak użytkowników online
Copyright © 2015-24 by Łukasz Czyżycki