x

 

BLOG UŻYTKOWNIKA - Football Manager


OCENA mocne: 16, słabe: 0
zobacz komentarze

Sto lat - za króla, w obronie prawa! Leeds United, sezon pierwszy z trzech (2001/02)

06-10-2019, 11:54 , Unikalnych wejść: 3663 , autor: Mahdi

Wybrany klub / reprezentacja: Leeds United

Opisywany sezon: 2001/02

Poziom rozgrywkowy: 1

Wersja gry: Championship Manager 01/02


100 LAT!


Panie i Panowie! Za kilkanaście dni (dokładnie 17 października 2019) minie 100 lat od chwili, gdy założony został jeden z najwspanialszych klubów brytyjskich, Leeds United. Dla mnie ten klub jest synonimem brytyjskiej piłki, a wszyscy jego legendarni gracze - prawdziwymi herosami. Najlepszy okres w historii Leeds United przypadł na pracę menedżera Dona Revie, czyli lata 1961-74. Każdy prawdziwy kibic futbolu powinien znać takich zawodników jak Mick Bates, Billy Bremner, Jack Charlton, Trevor Cherry, Alan Clarke, Terry Cooper, Johnny Giles, Eddie Gray, David Harvey, Norman Hunter, Mick Jones, Joe Jordan, Peter Lorimer, Paul Madeley, Gordon McQueen, Paul Reaney czy Gary Sprake. Jeżeli ktoś nie widział ich w akcji, to polecam film z 1990 roku. Howard Wilkinson (menedżer klubu w latach 1988-96) wybiera najlepszą jedenastkę w historii.


Zadziwiają nie tylko niesamowite umiejętności takich zawodników jak Peter Lorimer, Billy Bremner, Alan Clarke czy Eddie Gray, ale również to, w jakich warunkach potrafili je prezentować. Angielskie murawy wyglądały bowiem wtedy (szczególnie w okresach jesienno-zimowych) jak jakieś zapuszczone łąki pokryte bagnem i mułem! A mimo to prawdziwi faceci, jacy biegali wtedy po boiskach, potrafili rozgrywać kilkadziesiąt meczów w sezonie i prezentowali klasę światową.

Obraz Leeds United został zdeformowany w książce Davida Peace’a „The Damned United“. Ta ciekawa pozycja (na podstawie której nakręcono zresztą świetny film o tym samym tytule), traktuje o epizodzie słynnego menedżera, Briana Clough, w klubie z Elland Road. Mimo że niezwykle cenię dokonania „Wielkiej Gęby“ (jak zwano Briana), to muszę zaznaczyć, że wydarzenia przedstawione w książce (i filmie) są po prostu fikcją opartą na faktach. Podkreślali to zarówno Johnny Giles (jeden z ówczesnych liderów Leeds), jak i żona Briana, Barbara. Faktem jest, że pomiędzy nim i zawodnikami nie „zaiskrzyło“ i Clough został zwolniony po 44 dniach pracy. Nie mogło być inaczej, skoro podczas jednej z sesji treningowej wykrzyczał: „Możecie wyrzucić wszystkie swoje medale do śmietnika, ponieważ żadnego nie zdobyliście uczciwie“. Starszyzna w osobach Huntera, Gilesa i Bremnera nie mogła czegoś takiego zaakceptować. Do tego dochodził „kompleks Reviego“, na który cierpiał Clough.

Koniec wielkiego Leeds nastąpił latem 1975, po przegranym dość pechowo finale Pucharu Mistrzów z Bayernem. W 1982 klub spadł z Premier League, by spędzić na zapleczu aż osiem lat. W 1992 roku, w drugim sezonie po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej, Leeds United niespodziewanie wywalczył mistrzostwo Anglii! W drużynie brylowali wtedy tacy gracze jak David Batty, Lee Chapman, Rod Wallace, Gary Speed, Gordon Strachan, Gary McAllisterSteve Hodge, Tony Dorigo, Mel Sterland czy Eric Cantona (który dołączył do klubu wiosną 1992).

Ostatni okres świetności Leeds United przypadł na lata 1998-02. Drużyna znajdowała się wtedy w ścisłej czołówce ligi, a wiosną 2001 dotarła do półfinału Champions League. I w tej ekipie się zakochałem! Była zadziorna, cudownie "typowo brytyjska" i nieprzeciętnie utalentowana. Nie licząc dwóch, sporo ode mnie starszych piłkarzy (Batty i Martyn), zespół ten tworzyli chłopaki mniej więcej w moim wieku. To sprawiało, że jeszcze bardziej się z nimi utożsamiałem. Najbardziej lubiłem następujących zawodników:
- Nigel Martyn (bramkarz o dobrodusznym wyrazie twarzy i wspaniałych umiejętnościach)
- Ian Harte (lewy obrońca, świetny wykonawca stałych fragmentów gry)
- Rio Ferdinand (stoper - skała)
- David Batty (twardziel, wojownik, legenda klubu)
- Robbie Keane (sztukmistrz, drybler, talent czystej wody)
- Lee Bowyer (stara szkoła: uniwersalny solidny zawodnik, który najczęściej grał na prawej pomocy)
- Harry Kewell (krótko: geniusz)
- Alan Smith (ostry jak brzytwa, dałby się za klub pokroić)


Alan Smith (z lewej) i Harry Kewell


Wiosną 2001 ta wspaniała drużyna zameldowała się w półfinale Ligi Mistrzów! Do dziś pamiętam ćwierćfinałowy mecz z Deportivo La Coruña na Elland Road. Doskonale zaprezentował się Ian Harte - najpierw pokonał Molinę strzałem z rzutu wolnego, a następnie dwa gole wypracował (trafiali Alan Smith i Rio Ferdinand).


Zaledwie trzy lata później, w maju 2004, źle zarządzany klub (ponad 100 mln funtów długu) spadł z Premier League. Za serce chwyta to zdjęcie: bramkarz Paul Robinson pociesza płaczącego Alana Smitha...


Paul Robinson (z lewej) i Alan Smith


W mojej karierze nigdy nie dojdzie do takiego dramatu! Leeds ma potencjał, by zawojować Europę, a nie zlecieć z ligi...

 

 


MIEJSCE, GDZIE ZACZYNA SIĘ FIKCJA


W realnym świecie Pawie przeżyły bolesny krach finansowy, który latem 2004 roku był przyczyną spadku z Premier League. Na drugim, a nawet trzecim poziomie rozgrywkowym, klub wegetuje już od 15 długich lat...

Przejmuję więc drużynę latem 2001 roku i stawiam sobie za zadanie nie dopuścić do podobnego scenariusza! Mój Leeds United tworzyć będą tylko i wyłącznie zawodnicy z Wysp Brytyjskich (Anglia, Szkocja, Walia, Irlandia Północna i Irlandia) oraz krajów Commonwealth Realm (z zastrzeżeniem, że piłkarz musi być również obywatelem Anglii, Szkocji, Walii, Irlandii Północnej lub Irlandii).

Tak było w latach największych sukcesów, a klub to kwintesencja brytyjskości! Pierwszy, historyczny herb zawierał motto „Pro Rege et Lege“, co znaczy „Za króla i w obronie prawa“. Nawiązuję do tego w tytule serii.


Kariera będzie krótka - potrwa trzy sezony. Intensywne i ciekawe. Chcę w ten sposób uczcić jubileusz 100-lecia powstania klubu.

Specyfikacja: 
1. Championship Manager 01/02.
2. Zainstalowano plik "Harder AI Tactics".
3. W klubie zatrudniani są wyłącznie zawodnicy z Wysp Brytyjskich i krajów Commonwealth Realm.

 

 


LEEDS UNITED
alternatywna historia



Poprzednie sezony - kronika klubu
(linki)

-

 

 


Sezon 2001/02


Transfery

Kupno


Sprzedaż

 

Widoczne atrybuty zawodników

Acceleration - przyspieszenie, Aggression - agresja, Agility - zwinność, Anticipation - przewidywanie, Balance - równowaga, Bravery - odwaga, Creativity - kreatywność, Crossing - dośrodkowania, Decisions - decyzje, Determination - determinacja, Dribbling - drybling, Finishing - wykańczanie akcji, Flair - błyskotliwość, Handling - chwytanie piłki, Heading - gra głową, Influence - wpływ, Jumping - skoczność, Long Shots - strzały z dystansu, Marking - krycie, Off The Ball - gra bez piłki, Pace - szybkość, Passing - podania, Positioning - ustawianie się, Reflex - refleks, Set Pieces - stałe fragmenty, Stamina - wytrzymałość, Strenght - siła, Tackling - odbiór, Teamwork - praca na rzecz drużyny, Technique - technika, Work Rate - pracowitość.
 


W sezonie 2001/02 w pierwszej drużynie Leeds United zagrali:


BRAMKARZE



Nigel MARTYN (35 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


Paul ROBINSON
(21 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


OBROŃCY



Michael DUBERRY
(25 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


Rio FERDINAND
(22 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Ian HARTE
 (24 lata, Irlandia) * 
[0/0]
 


Gary KELLY
(27 lat, Irlandia) * 
[0/0]
 


Joleon LESCOTT
(19 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


Dominic MATTEO
(27 lat, Szkocja) * 
[0/0]
 


Alan MAYBURY
 (23 lata, Irlandia) * 
[0/0]
 


Danny MILLS
(24 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Jonathan WOODGATE
(21 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


POMOCNICY



David BATTY
(32 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Lee BOWYER
(24 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Michael CARRICK
(20 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


Kieron DYER
(22 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Seth JOHNSON
(22 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Harry KEWELL
(22 lata, Australia/Anglia) * 
[0/0]
 


Gary McALLISTER
(36 lat, Szkocja) * 
[0/0]
 


Stephen McPHAIL
(21 lat, Irlandia) * 
[0/0]
 


Jason WILCOX
(30 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


NAPASTNICY



Michael BRIDGES
(23 lata, Anglia) * 
[0/0]
 


Robbie FOWLER
(26 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


Robbie KEANE
(21 lat, Irlandia) * 
[0/0]
 


Alan SMITH
(20 lat, Anglia) * 
[0/0]
 


Screeny zostały zrzucone 15.09.2001.
Można kliknąć w nazwisko lub fotkę każdego piłkarza - widoczny będzie profil w nowym oknie.
* - gwiazdką oznaczono zawodnika/zawodników debiutujących w Leeds United.
[0/0] w nawiasie kwadratowym - mecze i gole dla Leeds United (licząc wszystkie oficjalne rozgrywki).
Stan - przed rozpoczęciem opisywanego sezonu.
Debiuty, mecze, gole - wszystko w ramach wyłącznie tej kariery.



Hierarchia

 

 


Zapiski menedżera


1. Słów kilka o transferach. Musiałem pozbyć się zawodników, którzy ze względu na założenia tej kariery nie mogli być brani pod uwagę przy tworzeniu kadry pierwszego zespołu. Najbardziej żałowałem pary Oliver Dacourt - Mark Viduka. Każdy z nich miałby pewne miejsce w dowolnym zespole z europejskiego topu... Niektórzy pewnie się zdziwią, że został jeden Australijczyk (Kewell), a odszedł drugi (Viduka). Otóż różnica między nimi jest taka, że Harry Kewell oprócz australijskiego ma również brytyjski paszport (jego ojciec, Rod, jest Anglikiem). Natomiast Viduka jest pół-Australijczykiem, pół-Chorwatem. Zatem nie mógł zostać, a szkoda, bo to wspaniały napastnik. Odeszli też Radebe, Bakke i bramkarz Milosević - pierwsi dwaj byliby również bardzo użyteczni.

Postarałem się jednak o wzmocnienia. Dyer i Carrick przewidywani byli do gry w pierwszym składzie, Lescott - to melodia przyszłości, a czwarty... No właśnie! Wydałem skromne 230 tys. funtów, aby sprowadzić niechcianego w Liverpoolu weterana, Gary McAllistera! Kto oglądał drogę Liverpoolu do zwycięstwa w Pucharze UEFA 2001 (piszę tu o piłce realnej) na pewno zapamiętał Szkota! Jego gra była wspaniała - mierzone podania, a przede wszystkim kapitalnie wykonywane stałe fragment gry! Zrobił na mnie wtedy kolosalne wrażenie.

W Liverpoolu wystąpił jeszcze w przegranym meczu o Superpuchar Anglii (Charity Shield), a potem zgodził się dołączyć do Leeds. Trzeba tu wyraźnie zaznaczyć, że dla McAllistera to nie pierwsza przygoda z naszym klubem. Jest on trzecim zawodnikiem w kadrze, który pamięta sezon 1991/92 (ostatni tytuł mistrzowski). Pozostali dwaj to Gary Kelly i David Batty. Zawsze podziwiałem McAllistera i jestem w siódmym niebie, że zgodził się wspomagać młodszych kolegów swoim ogromnym doświadczeniem.


2. Krótko trwała przygoda zarówno z Pucharem Anglii, jak i Pucharem Ligi. Trzeba jednak zaznaczyć, że losowanie nam nie sprzyjało. W Pucharze Ligi trafiliśmy na Newcastle i mimo klasy rywala wystawiłem dublerów. Bo kiedy mają grać?! Prowadziliśmy 1:0 do przerwy, ale w 53. minucie Paul Robinson sprokurował rzut karny i na dodatek otrzymał czerwoną kartkę. Alan Shearer wyrównał z karnego, a potem trafił jeszcze raz w dogrywce.

W Pucharze Anglii trafiliśmy od razu na Arsenal, na dodatek oni otrzymali przywilej gry u siebie. Przegraliśmy 0:1 po golu sprowadzonego z Realu Madryt Steve’a McManamana.


3. Rozczarowaniem zakończył się również występ w Pucharze UEFA. A mieliśmy spore apetyty, ponieważ w 2. rundzie wyeliminowaliśmy AC Milan. Zrobiliśmy to w stylu godnym największych wyjadaczy (1:0, 3:0). Niestety ,w 4. rundzie nie daliśmy rady Girondins Bordeaux (0:1, 2:1). Okoliczności były dramatyczne. Po porażce w pierwszym meczu (0:1) musieliśmy wygrać dwoma golami. I oto w 48. minucie po trafieniach Dyera i Keane’a mamy taki wynik, jak trzeba. Niestety, dwie minuty później David Batty (który był bohaterem tego sezonu) został usunięty z boiska za drugą żółtą kartkę. I załatwił nas Pauleta. Szkoda...


4. Wszystkie te niepowodzenia powetowaliśmy sobie w lidze! Walka była oczywiście niesamowicie zacięta. O naszym sukcesie i triumfie zadecydowały trzy okresy - początkowy (sześć zwycięstw pod rząd), przełom roku (od końca października do 2 lutego nie przegraliśmy 15 meczów) i wreszcie końcówka (8 zwycięstw pod rząd, kiedy mieliśmy już „z głowy“ inne rozgrywki). Aby wygrać ligę w CM01/02 trzeba naprawdę wziąć pod uwagę bardzo mały margines na słabości! Dla mnie klasę mistrzowską moja drużyna pokazała w obydwu meczach z... Fulham! Tak, z Fulham, gdyż wtedy podnieśliśmy się z kolan i robiliśmy to spektakularnie. Spójrzcie:


Innym pamiętnym meczem była potyczka z Liverpoolem na wyjeździe. Już w 2. minucie wyleciał z boiska Sami Hyypiä za brutalny faul na Battym. Liverpool bronił się dzielnie, w 18. minucie Jerzy Dudek obroniła nawet karnego wykonywanego przez Kewella. Ale ostatnie 22 minuty gry, to prawdziwa rzeź!


Osiągnęliśmy też dobre wyniki z Man Utd (1:1, 1:0), natomiast dwa razy lepszy był Arsenal (0:1, 0:1). Gdy dodamy porażkę z tę samą drużyną w Pucharze Anglii (również 0:1), widać jak na dłoni, z kim grało się najtrudniej.


5. Na mistrzowski tytuł zapracowało 23 zawodników (z prezentowanych na początku piłkarzy, tylko Alan Maybury nie zagrał w Premier League). Najwięcej razy wystąpili Kieron Dyer, Ian Harte i Robbie Keane (38). Z kolei tylko w jednym meczu ligowym pokazali się McPhail i Lescott. Ten ostatni wystąpił w zamykającym sezon spotkaniu z Liverpoolem (0:0) i po 35 minutach gry musiał zejść z boiska (kontuzja). Zatem jego wkład w sukces to... 35 minut.


6. Niezwykłego wyczynu dokonał Gary Kelly. We wszystkich rozgrywkach zaliczył największą ilość występów - 47. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby aż 40 razy... nie wchodził z ławki! Zwykle zastępował Danny Millsa, który miał wytrzymałość na poziomie "11", co pozwalało mu grać na pełnych obrotach do 65-70 minuty. Potem wchodził za niego Kelly! Na szczęście Mills poprawił felerny atrybut, w maju 2002 dobił już do "15".


7. Najcenniejszą nagrodę indywidualną w brytyjskiej piłce (tytuł piłkarza sezonu przyznawanego przez piłkarzy) otrzymał David Batty! Defensywny pomocnik Leeds United, wychowanek i ulubieniec fanów, grał w lidze doprawdy fantastycznie. Był praktycznie nie do przejścia. Zaowocowało to powrotem do drużyny narodowej i powołaniem na Mundial 2002!

                              
 
David Batty - od dziecka w koszulce Leeds United!
  Po lewej - na początku lat 80-tych, po prawej: 2001/02.


8. Symboliczna fotka... W defensywie najgorzej wypadł Jonathan Woodgate, więc właśnie jego nie ma na zdjęciu!


Od lewej: Danny Mills, Nigel Martyn, Rio Ferdinand, Ian Harte.


9. Piłkarzem sezon został wybrany David Batty, ale... Dla mnie „number one“ to bez wątpienia Harry Kewell! 41 meczów, 16 goli, 13 asyst (wszystkie rozgrywki). Bez wychowanka Leeds nie byłoby mistrzostwa Anglii! Harry, byłeś FE-NO-ME-NAL-NY!!!


Harry Kewell

 

 


Rozgrywki w Anglii


Superpuchar Anglii


Historia

 

Liga



Snajperzy


Najwyżej oceniani piłkarze


Historia


Zaplecze
(czołówka walcząca o awans)

 

Puchar Ligi


Historia

 

Puchar Anglii


Historia

 

Nagrody

Piłkarz sezonu według piłkarzy


 

Młody piłkarz sezonu według piłkarzy


Jedenastka sezonu


Menedżer sezonu

 

 


Wyniki - Leeds United


Liga


Puchar Anglii


Puchar Ligi


Puchar UEFA

 

Statystyki zawodników (wszystkie oficjalne rozgrywki)

 


 


Najważniejsze wyniki (piłka klubowa)


Liga Mistrzów


Historia

 

Puchar UEFA


Historia

 

Superpuchar Europy


Historia

 

Puchar Interkontynentalny


Historia

 

Klubowe Mistrzostwa Świata

W tym sezonie - brak


Historia

Brak

 

 


Reprezentacje
(tylko Mistrzostwa Świata i Mistrzostwa Europy)


Mistrzostwa Świata

W tym sezonie - brak


Historia

Brak

 

Mistrzostwa Europy

W tym sezonie - brak


Historia

Brak

 

 


LEEDS UNITED
księga rekordów


 


Zespół


Najwyższe zwycięstwo (wszystkie rozgrywki):
(4-0, 22/12/2001 vs Liverpool, Liga)
(4-0, 01/01/2002 vs Southampton, Liga)
Najwyższe zwycięstwo (liga):
(4-0, 22/12/2001 vs Liverpool)
(4-0, 01/01/2002 vs Southampton)

 

Najwyższa porażka (wszystkie rozgrywki):
(0-2, 30/09/2001 vs Chelsea, Liga)
Najwyższa porażka (liga):
(0-2, 30/09/2001 vs Chelsea)
 

Najwięcej meczów bez porażki (wszystkie rozgrywki):
(12, 12/11/2001 - 01/01/2002)
Najwięcej meczów bez porażki (liga):
(15, 27/10/2001 - 02/02/2002)

 

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (wszystkie rozgrywki):
(4, 27/09/2001 - 14/10/2001)
Najwięcej meczów bez zwycięstwa (liga):
(4, 30/09/2001 - 21/10/2001)
 

Najwięcej zwycięstw z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(9, 07/03/2002 - 05/05/2002)
Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga):
(8, 18/03/2002 - 05/05/2002)
 

Najwięcej porażek z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(3, 23/02/2002 - 02/03/2002)
Najwięcej porażek z rzędu (liga):
(2, 23/02/2002 - 02/03/2002)

 

Zawodnicy


Najmłodszy zawodnik:
Joleon LESCOTT (19 lat i 29 dni, 13/09/2001 vs Željezničar Sarajewo 1-0, Puchar UEFA)

Najstarszy zawodnik:
Gary McALLISTER (37 lat i 117 dni, 21/04/2002 vs Manchester United 1-0, Liga)

Najmłodszy strzelec bramki:
Joleon LESCOTT (19 lat i 112 dni, 06/12/2001 vs Sartid Smederevo 3-2, Puchar UEFA)

Najstarszy strzelec bramki:
Gary McALLISTER (37 lat i 113 dni, 17/04/2002 vs Blackburn 3-1, Liga)

Najwięcej bramek w meczu:
Nikt nie zdobył więcej niż 2 gole w jednym meczu.

 

Najwięcej meczów w historii (wszystkie rozgrywki):
   47 - Gary KELLY (2001-02)
   46 - Robbie KEANE (2001-02)
   44 - Ian HARTE (2001-02)
   44 - Alan SMITH (2001-02)
   43 - Kieron DYER (2001-02)

Najwięcej meczów w historii (liga):  
   38 - Kieron DYER (2001-02)
   38 - Ian HARTE (2001-02)
   38 - Robbie KEANE (2001-02)
   37 - Gary KELLY (2001-02)
   36 - Rio FERDINAND (2001-02)
   36 - Harry KEWELL (2001-02)
   36 - Danny MILLS (2001-02)

Najlepszy snajper w historii (wszystkie rozgrywki):
    16 - Robbie KEANE (2001-02)
    16 - Harry KEWELL (2001-02)
    12 - Robbie FOWLER (2001-02)
      7 - Kieron DYER (2001-02)
      7 - Alan SMITH (2001-02)

Najlepszy snajper w historii (liga):
 
   15 - Robbie KEANE (2001-02)
    15 - Harry KEWELL (2001-02)
    11 - Robbie FOWLER (2001-02)
      6 - Ian HARTE (2001-02)
      5 - Lee BOWYER (2001-02)
      5 - Kieron DYER (2001-02)


Autor: Mahdi
Wicemistrz Polski FM 2015, Mistrz Polski FM 2017, FM 2019, FM 2020, FM2021 i FM2022, 3. miejsce w Polsce FM 2018, Typer Sezonu 2020/21 - 2. miejsce, Typer Sezonu 2021/22 - 3. miejsce

KOMENTARZE

Adiko


Komentarzy: 183

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Uzdolniony Praktyk

Dołączył: 2018-12-19

Poziom ostrzeżeń: 0

08-10-2019, 10:23 , ocenił powyższy materiał: mocne - Zanim doszedłem do końca, to z podniecenia doszedłem dwa razy

Te mecze z Fulham pokazują, że Leeds nigdy się nie poddaje. Naprawdę szkoda, ze planowane s tylko 3 sezony.

grinch123


Komentarzy: 2291

Grupa: Moderator

Ranga: Zegarmistrz z Tarnowa

Dołączył: 2015-12-02

Poziom ostrzeżeń: 0

08-10-2019, 16:01 , ocenił powyższy materiał: mocne - Podoba mi się

Leeds jest fajnym zespołem na karierę ,szkoda tylko że tak krótko.Jakoś przeżyjemy,miejmy nadzieje :)

radu9319
Typer Sezonu 2018/19 - 1. miejsce


Komentarzy: 623

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Chluba Mój Football Manager

Dołączył: 2017-12-11

Poziom ostrzeżeń: 0

09-10-2019, 23:14 , ocenił powyższy materiał: mocne - Bardzo mi się podoba

Ja sukcesów Ledds w latach 1998-2002 nie mogę pamiętać, bo miałem wtedy 5-9 lat...
Świetnie przygotowany opis i świetne wyniki (no prawie :P)!

Wilczek


Komentarzy: 317

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Uzdolniony Praktyk

Dołączył: 2019-07-07

Poziom ostrzeżeń: 0

10-10-2019, 21:03 , ocenił powyższy materiał: mocne - Gdyby tego nie było, strona stałaby się uboższa

Świetny mieli zespół, aż szkoda że tak skończyli. Ale mam nadzieje ze wrócą do PL niedługo :) a kariera super jak zawsze

zelek


Komentarzy: 2

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Uzdolniony Praktyk

Dołączył: 2017-10-22

Poziom ostrzeżeń: 0

12-10-2019, 14:46 , ocenił powyższy materiał: mocne - Podoba mi się

Pomysł mega oryginalny. Przyjemnie się czyta

VagheenaOle


Komentarzy: 371

Grupa: Wirtualny Menedżer

Ranga: Uzdolniony Praktyk

Dołączył: 2017-07-11

Poziom ostrzeżeń: 1

13-10-2019, 13:09 , ocenił powyższy materiał: mocne - Ten tekst jest jak narkotyk! Więcej!

Kiedy można spodziewać się "dwójki"?

jmk
3. miejsce w Polsce FM 2017 i FM 2021, Typer Sezonu 2017/18 - 3. miejsce. Wyróżnienie Fair Play w eliminacjach 4. Edycji RM


Komentarzy: 1221

Grupa: Root Admin

Ranga: Chluba Mój Football Manager

Ranga sponsorska: Sponsor Strategiczny

Dołączył: 2017-03-09

Poziom ostrzeżeń: -1

18-10-2019, 15:41 , ocenił powyższy materiał: mocne - Genialne, czekałem na to

Właśnie te lata to "moje" lata, kiedy najbardziej jarałem się piłką - u mnie zaczęło się w sumie od France 98' i te kilka lat później. Fajnie się ogląda/czyta o tych nazwiskach. Ja wiem, że to pewnie sentyment i inaczej się patrzy na tamtych piłkarzy, ale mimo to... jakoś tęskno za tym tymi bardziej "krajowymi" piłkarzami w danym klubie.
Obecnie online: brak użytkowników online
Copyright © 2015-24 by Łukasz Czyżycki