Druga dekada - VILLARREAL (#16, 2034/35) Dublet i prezes czerwony ze złości!

Villarreal CF, mój ukochany hiszpański klub mniej więcej od roku 2004, gdy - nikomu praktycznie nieznany - dotarł do półfinału Pucharu UEFA. Dwa lata później był już w półfinale... Champions League! Najbardziej podziwiałem trzech graczy - Juana Romána Riquelme, Marcosa Sennę i Diego Fórlana.

            

Klub nigdy nie wygrał ani ligi, ani krajowego pucharu. Jednak od wielu lat (nie licząc incydentalnego spadku w 2012 roku) plasuje się w czołówce Primera División. Sezon 2018/19 przyniósł tylko 14. miejsce i nastał czas, by przywrócić drużynie pełny blask!

Po raz ostatni prowadziłem Villarreal w eliminacjach 1. Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów (Rozgrywka Mistrzów) pięć lat temu, czyli był to Football Manager 2015 (link). Zatęskniłem!
 

Utrudnienia rozgrywki:
- dodatek Smarter AI zwiększający umiejętności menedżerów rywali (link)
- mogę korzystać maksymalnie z pięciu obcokrajowców
- najważniejsze: nie mogę zatrudniać żadnych newgenów poza wychowankami

ŚWIAT GRY
poprzednie sezony

VILLARREAL - sezon po sezonie

ZDOBYWCY TROFEÓW W HISZPANII
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

ZDOBYWCY NAJPOWAŻNIEJSZYCH TROFEÓW
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)
(można kliknąć w personalia zawodnika i zobaczyć jego atrybuty)

Manuel GASPARINI (Manchester United: 60 000 000 €)

Carles ALEÑÁ Castillo (zakończył karierę)
Sergio CARREIRA Vilariño (koniec kontraktu)
Samuel Chimerenka CHUKWUEZE (zakończył karierę)
Iván MARTÍNEZ Marqués (AZ Alkmaar: 4 500 000 €)

KADRA
jesień 2034
(do rozgrywek La Liga można zgłosić 25 zawodników, gracze U-19 z krajów UE nie muszą być zgłaszani)

Obcokrajowcy:   Eduardo CAMAVINGA (Francja)   Sebastiano ESPOSITO (Włochy)   Manuel GASPARINI (Włochy)   Joško‭ ‬GVARDIOL (Chorwacja)   Marco KANA (Belgia)

Najczęściej na poszczególnych pozycjach w pierwszym składzie grali:

Z klubem pożegnało się czterech zasłużonych piłkarzy. Szczególny hołd należy oddać dwójce: Carles Aleñá - Samuel Chukwueze, którzy przez wiele lat wiernie służyli Villarreal.

Zwolniło się miejsce dla cudzoziemca i postanowiłem poszukać wartościowego bramkarza. Oczywiście zgodnie z zasadami tej kariery, nie mogłem zakupić newgena. Mój wybór padł na bardzo doświadczonego Manuela Gaspariniego, który lata temu zastąpił w Man Utd samego De Geę. Nieoczekiwanie veto postawił zarząd, ponieważ zakup tak „wiekowych“ piłkarzy „nie wpisuje się w filozofię i etos klubu“. Jednak po rozmowie z prezesem i przedstawieniu swoich racji dostałem na ten transfer zielone światło.

CZĘŚĆ BLOGOWA

Na MŚ 2034 powołania otrzymało zaledwie trzech zawodników Villarreal. Dlaczego tak mało? Zdecydowana większość zakończyła już bowiem reprezentacyjne kariery. Cieszę się, gdyż moi nie najmłodsi już przecież gracze bardzo potrzebowali odpoczynku. Sporą niespodzianką była nominacja dla Briana Moreno, któremu jednak na samym turnieju nie dane było podnieść się z ławki.

Reprezentacja Hiszpanii (selekcjoner José Manuel Ortega) wyglądała tak:

Niestety, tym razem żaden z moich zawodników nie wrócił z medalem.

Po zakończeniu turnieju Camavinga i Esposito powiedzieli: stop!

Natomiast ja - po raz nie wiadomo który - odmówiłem objęcia reprezentacji Hiszpanii:

***************
 

Tym razem szybki sprint poprzez rozgrywki 2034/35 rozpoczniemy od tego, co nam nie wyszło.

Supercopa - w półfinale wygraliśmy 1:0 z Barceloną (gola strzelił Moriba), lecz w finale zdecydowałem, że zagrają dublerzy. Skąd taka decyzja? Po prostu mieliśmy przed sobą dwa niezwykle ciężkie mecze w lidze i zastosowałem „gradację ważności celów“...

Rezerwowi nie dali, niestety, rady:

W Lidze Mistrzów jedynie Chelsea mogła być równorzędnym rywalem w fazie grupowej. Po zwycięstwie z The Blues u siebie (2:0), w Londynie wystawiłem rezerwowych przegrywając 0:2. Nie było sensu się szarpać, gdyż pozostałe ekipy (Feyenoord i Fenerbahçe) dostarczały jedynie punktów.

Niestety - w 1/8 finału czekało nas potężne rozczarowanie. Przegraliśmy dwukrotnie z Schalke i nie były to porażki „pechowe“, „przypadkowe“ czy coś w tym stylu. Drużyna z Niemiec po prostu okazała się lepsza.

Po meczu prezes był tak wściekły, że zrobił się na twarzy cały czerwony! Aż się o niego wystraszyłem, żeby go krew nie zalała, czy coś w ten deseń...

Tymczasem zarówno w lidze, jak i Copa del Rey moja ekipa odzyskiwała należne jej miejsce! Te drugie rozgrywki to przede wszystkim bardzo ważne zwycięstwo odniesione nad Realem w ćwierćfinale:

W półfinale Osasunę wyeliminowali dublerzy (0:0, 3:1), a w finale pokonaliśmy 1:0 Barcelonę! Gola strzelił wychowanek naszych rywali, Ansu Fati.

Sukces tym cenniejszy, że z powodu kontuzji nie mógł zagrać Jesús Vázquez, a zastępujący go David De la Vibora został w 49. minucie usunięty z boiska. Puchar Hiszpanii trafia do naszej gabloty po pięciu edycjach przerwy.

Wreszcie liga. Villarreal w znakomitym stylu odzyskał tytuł po dwóch latach, w których triumfowali inni. Czternaście punktów przewagi nad drugą Barceloną, po raz pierwszy za mojej kadencji przekroczone 100 bramek, czternasty (!!!) tytuł króla strzelców dla Sebastiano Esposito i dziewięciu (!!!) piłkarzy w pierwszej dziesiątce tych z najwyższymi notami - oto dowody, że sukces był nieprzypadkowy.

Warto przy tym podkreślić, że Esposito przez ponad dwa miesiące pauzował z powodu kontuzji, a mimo to po raz kolejny nikt nie był w stanie mu zagrozić!

Warto również wspomnieć, że Esposito otrzymał piątą już Złotą Piłkę (za rok 2034). Pewnie niektórzy zdziwią się ("za co?"), więc spieszę z odpowiedzią. Zadecydowała zapewne nie tylko korona króla ligowych strzelców w rozgrywkach 2033/34, ale również tytuł najlepszego snajpera Ligi Mistrzów 2033/34, gdzie przecież dotarliśmy do półfinału.

****************

Tymczasem w Lidze Mistrzów Pep Guardiola dokonuje prawdziwych cudów. Manchester City wygrywa po raz czwarty z rzędu (!!!), a szósty ogółem. Finał musiał mieć szczególny smak dla The Citizens, gdyż pokonali swoich lokalnych rywali z Old Trafford i to aż 4:0! Niesamowite...

CZĘŚĆ STATYSTYCZNA

SUPERPUCHAR HISZPANII
wyniki osiągnięte przez Villarreal


 

LIGA
wyniki osiągnięte przez Villarreal

tabela

Historia
LIGA

snajperzy

Historia (najlepsi snajperzy)

najwyższe oceny za grę

PUCHAR HISZPANII
wyniki osiągnięte przez Villarreal


 

Historia
PUCHAR HISZPANII

LIGA MISTRZÓW
wyniki osiągnięte przez Villarreal

faza grupowa

tabela

faza pucharowa

WAŻNE ROZSTRZYGNIĘCIA (piłka reprezentacyjna)

Historia
MISTRZOSTWA ŚWIATA

WAŻNE ROZSTRZYGNIĘCIA (piłka klubowa)

Hiszpania

Europa / Świat

STATYSTYKI ZAWODNIKÓW
(wszystkie oficjalne rozgrywki)
zawodnicy posegregowani od najwyższej średniej oceny do najniższej

STATYSTKI ZAWODNIKÓW
(mecze/gole w poszczególnych rozgrywkach)
(na granatowo zaznaczeni debiutanci)

KSIĘGA REKORDÓW

Najwyższe zwycięstwo (wszystkie rozgrywki):
(13-0, 16/12/2020 vs Tàrrega, Puchar Hiszpanii)
(13-0, 18/12/2024 vs Portugalete, Puchar Hiszpanii)
Najwyższe zwycięstwo (liga):
(8-0, 28/10/2025 vs Las Palmas)
(8-0, 04/02/2034 vs Levante)
 

Najwyższa porażka (wszystkie rozgrywki):
(0-7, 05/03/2031 vs Atlético Madryt, Puchar Hiszpanii)
Najwyższa porażka (liga):
(0-5, 17/05/2020 vs Real Madryt)
 

Najwięcej meczów bez porażki (wszystkie rozgrywki):
(42, 02/12/2028 - 30/06/2029)
Najwięcej meczów bez porażki (liga):
(41, 02/12/2028 - 15/12/2029)
 

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (wszystkie rozgrywki):
(4, 24/02/2024 - 09/03/2024)
(4, 26/02/2033 - 15/03/2033)
Najwięcej meczów bez zwycięstwa (liga):
(3, siedmiokrotnie)
 

Najwięcej zwycięstw z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(14, 06/05/2031 - 24/09/2031)
Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga):
(12, 15/03/2025 - 23/08/2025)
(12, 26/09/2026 - 12/12/2026)
 

Najwięcej porażek z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(2, dziesięciokrotnie)
Najwięcej porażek z rzędu (liga):
(2, ośmiokrotnie)

Najmłodszy zawodnik:
Ernesto LÓPEZ (16 lat i 283 dni, 17/09/2033 vs Sporting Gijón 0-0, Liga)

Najstarszy zawodnik:
Unai SIMÓN (37 lat i 269 dni, 07/03/2035 vs Osasuna Pampeluna 3-1, Puchar Hiszpanii)

Najmłodszy strzelec bramki:
Ernesto LÓPEZ (16 lat i 322 dni, 26/10/2033 vs Real Saragossa 1-0, Liga)

Najstarszy strzelec bramki:
Carles ALEÑA (36 lat i 87 dni, 02/04/2034 vs Real Saragossa 1-3, Liga)

Najwięcej bramek w meczu:
Sebastiano ESPOSITO (6, 04/02/2034 vs Levante 8-0, Liga)

Najwięcej meczów w historii (wszystkie rozgrywki):
    647 - Álex BAENA (2019-35)

Najwięcej meczów w historii (liga): 
    456 - Sebastiano ESPOSITO (2021-35)
    456 - PEDRI-Pedro González (2020-35)

Najlepszy snajper w historii (wszystkie rozgrywki):
    554 - Sebastiano ESPOSITO (2021-35)

Najlepszy snajper w historii (liga):
    432 - Sebastiano ESPOSITO (2021-35)

Jedziemy dalej!