Druga dekada - VILLARREAL (#19, 2037/38) Suma szczęścia zawsze równa się zero...

Villarreal CF, mój ukochany hiszpański klub mniej więcej od roku 2004, gdy - nikomu praktycznie nieznany - dotarł do półfinału Pucharu UEFA. Dwa lata później był już w półfinale... Champions League! Najbardziej podziwiałem trzech graczy - Juana Romána Riquelme, Marcosa Sennę i Diego Fórlana.

            

Klub nigdy nie wygrał ani ligi, ani krajowego pucharu. Jednak od wielu lat (nie licząc incydentalnego spadku w 2012 roku) plasuje się w czołówce Primera División. Sezon 2018/19 przyniósł tylko 14. miejsce i nastał czas, by przywrócić drużynie pełny blask!

Po raz ostatni prowadziłem Villarreal w eliminacjach 1. Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów (Rozgrywka Mistrzów) pięć lat temu, czyli był to Football Manager 2015 (link). Zatęskniłem!
 

Utrudnienia rozgrywki:
- dodatek Smarter AI zwiększający umiejętności menedżerów rywali (link)
- mogę korzystać maksymalnie z pięciu obcokrajowców
- najważniejsze: nie mogę zatrudniać żadnych newgenów poza wychowankami

ŚWIAT GRY
poprzednie sezony

VILLARREAL - sezon po sezonie

ZDOBYWCY TROFEÓW W HISZPANII
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

ZDOBYWCY NAJPOWAŻNIEJSZYCH TROFEÓW
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)
(można kliknąć w personalia zawodnika i zobaczyć jego atrybuty)

Saúl ALONSO (wychowanek: awans z rezerw)
JOSÉ VICENTE‭ ‬Garrido‭ (wychowanek: po okresie występów w innych klubach pozyskany z wolnego transferu)

Alejandro „Álex” BAENA Rodríguez (zakończył karierę)
Joško GVARDIOL (koniec kontraktu)

KADRA
jesień 2037
(do rozgrywek La Liga można zgłosić 25 zawodników, gracze U-19 z krajów UE nie muszą być zgłaszani)

Obcokrajowcy:   Eduardo CAMAVINGA (Francja)   Sebastiano ESPOSITO (Włochy)   Manuel GASPARINI (Włochy)   Marco KANA (Belgia)

Najczęściej na poszczególnych pozycjach w pierwszym składzie grali:

Klub pożegnali dwaj piłkarze, którzy tworzyli jego legendę. Álex Baena to jedyny zawodnik pamiętający jeszcze mój debiutancki sezon (2019/20), a potem przez wiele lat jeden z najwartościowszych dublerów. Z kolei Joško Gvardiol to żelazny punkt naszej defensywy, wspaniały stoper, bez którego sukcesy Villarreal byłyby niemożliwe. Pamiętajmy, że to właśnie on zdobył „złotego gola“ w pierwszym zwycięskim finale Champions League (rok 2028). Baena definitywnie zakończył karierę, a Gvardiol wyjechał jeszcze do Chin (Beijing Guoan), by dorobić do emerytury.

W ich miejsce zawitali do pierwszego zespołu utalentowany stoper Alonso i pomocnik José Vicente. Droga tego drugiego była dosyć nietypowa:

CZĘŚĆ BLOGOWA

Dziewiętnasty (już!) sezon pod moim kierownictwem, Villarreal rozpoczął od dość pechowej porażki w boju o Superpuchar Europy. Do 120. minuty utrzymywał się remis 1:1 i już rozmyślałem, kto i w jakiej kolejności będzie strzelał karne, gdy dosłownie w ostatnich sekundach spotkania straciliśmy gola... Jego autorem 24-letni serbski napastnik Olympique Marsylia, Sreten Basanović, niewątpliwy bohater tego meczu.

W poprzednich trzech sezonach zdobywaliśmy Puchar Hiszpanii i takiej serii nie zanotował w moim świecie gry nikt inny. Tym razem jednak w ćwierćfinale lepsze okazało się Atlético Madryt, precyzyjniej egzekwujące jedenastki.

Niepowodzenie to powetowaliśmy sobie miesiąc wcześniej, sięgając w bardzo dobrym stylu po Supercopa. Wciąż jak młody bóg grał Ansu Fati.

Występ w Lidze Mistrzów rozpoczęliśmy od pewnego awansu z grupy, w której walczyliśmy z Chelsea, Spartakiem i Salzburgiem.

W 1/8 rozbiliśmy Bayern (4:0, 1:2); pierwszy mecz był w naszym wykonaniu rewelacyjny. Warto zauważyć, że nie zagrał w nim Sebastiano Esposito, mimo że był w pełni sił i gotowy do występu. Po prostu uznałem, że nadszedł czas Ernesto Lópeza, który jest już od starszego kolegi zwyczajnie lepszy.

Niestety, w ćwierćfinale musieliśmy uznać wyższość londyńskiej Chelsea.

The Blues dotarli potem do finału, gdzie zmierzyli się z zespołem wciąż prowadzonym przez tego niewiarygodnego Pepa Guardiolę. Manchester City wygrał 1:0 zdobywając Puchar Mistrzów po raz siódmy!

To nie był jakiś specjalnie udany sezon, jeżeli chodzi o ligę. Fakt, byliśmy w samym czubie, ale pozycję lidera zajmowaliśmy do 38. kolejki tylko raz. Przez całe niemal rozgrywki pierwszą lokatę okupowała ekipa Atlético Madryt i wydawało się, że po raz pierwszy w moim świecie gry sięgnie po tytuł. Przed ostatnią kolejką oni mieli 82 punkty, my 81. Nie miałem praktycznie żadnych nadziei na sukces. Atlético grało na wyjeździe ze słabą Numancią i trudno było liczyć na cud. Tymczasem...

Okazało się zatem jeszcze raz, że suma szczęścia zawsze równa się zero. Zdarzało się już, że to my traciliśmy mistrzostwo w dramatycznych okolicznościach (choćby sezon nr 15). Teraz los się do nas uśmiechnął!

Na koniec kilka ciekawostek i ekstraordynaryjnych wydarzeń.

1. Po szesnastu tytułach króla strzelców, Sebastiano Esposito abdykował. Zdobył co prawda kolejne 20 ligowych goli, ale znacznie więcej bramek (32) wbił napastnik Atlético Madryt, Pedro Pereira.

2. 20 lutego 2038 podczas meczu z Levante doszło do niecodziennych wydarzeń. W 15. minucie Sebastiano Esposito otworzył z rzutu karnego wynik i było to jego 500 (pięćsetne!) trafienie w lidze dla Villarreal, a licząc wszystkie oficjalne rozgrywki - gol nr 650!!!

Na to osiągnięcie Esposito pracował od 15 sierpnia 2021 (uwieńczony również bramką debiut z Malagą). Zdobycie 650 „oficjalnych“ goli dla Villarreal zajęło mu 16 i pół roku.

3. Muszę przyznać, że jedną z motywacji, która pozwoliła mi tak długo ciągnąć tę karierę, była chęć pobicia rekordu, który ustanowił napastnik prowadzony przez DBoniem w Hajduku Split, Matej Lovrić.

Miło mi poinformować, że Sebastiano Esposito przebił Lovricia! Sukces, uważam, tym większy, że jednak trudniej strzelać w La Liga niż w słabej lidze Chorwacji. Oto pełne dokonania Esposito po zakończeniu opisywanego sezonu 2037/38:

Dodajmy do tego reprezentację Włoch: 141A - 110 goli w latach 2021-34. Sebastiano przedłużył kontrakt o jeszcze jeden sezon, obecnie jego profil wygląda tak:

CZĘŚĆ STATYSTYCZNA

SUPERPUCHAR EUROPY
wynik osiągnięty przez Villarreal

SUPERPUCHAR HISZPANII
wyniki osiągnięte przez Villarreal


 

LIGA
wyniki osiągnięte przez Villarreal

tabela

Historia
LIGA

snajperzy

Historia (najlepsi snajperzy)

najwyższe oceny za grę

PUCHAR HISZPANII
wyniki osiągnięte przez Villarreal


 

Historia
PUCHAR HISZPANII

LIGA MISTRZÓW
wyniki osiągnięte przez Villarreal

faza grupowa

tabela

faza pucharowa

WAŻNE ROZSTRZYGNIĘCIA (piłka klubowa)

Hiszpania

Europa / Świat

STATYSTYKI ZAWODNIKÓW
(wszystkie oficjalne rozgrywki)
zawodnicy posegregowani od najwyższej średniej oceny do najniższej

STATYSTKI ZAWODNIKÓW
(mecze/gole w poszczególnych rozgrywkach)
(na granatowo zaznaczeni debiutanci)

KSIĘGA REKORDÓW

Najwyższe zwycięstwo (wszystkie rozgrywki):
(13-0, 16/12/2020 vs Tàrrega, Puchar Hiszpanii)
(13-0, 18/12/2024 vs Portugalete, Puchar Hiszpanii)
Najwyższe zwycięstwo (liga):
(8-0, 28/10/2025 vs Las Palmas)
(8-0, 04/02/2034 vs Levante)
 

Najwyższa porażka (wszystkie rozgrywki):
(0-7, 05/03/2031 vs Atlético Madryt, Puchar Hiszpanii)
Najwyższa porażka (liga):
(0-5, 17/05/2020 vs Real Madryt)
 

Najwięcej meczów bez porażki (wszystkie rozgrywki):
(42, 02/12/2028 - 30/06/2029)
Najwięcej meczów bez porażki (liga):
(41, 02/12/2028 - 15/12/2029)
 

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (wszystkie rozgrywki):
(5, 18/03/2036 - 12/04/2036)
Najwięcej meczów bez zwycięstwa (liga):
(5, 23/03/2036 - 26/04/2036)
 

Najwięcej zwycięstw z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(14, 06/05/2031 - 24/09/2031)
Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga):
(12, 15/03/2025 - 23/08/2025)
(12, 26/09/2026 - 12/12/2026)
 

Najwięcej porażek z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(3, 06/05/2037 - 16/05/2037)
Najwięcej porażek z rzędu (liga):
(2, dziewięciokrotnie)

Najmłodszy zawodnik:
Ernesto LÓPEZ (16 lat i 283 dni, 17/09/2033 vs Sporting Gijón 0-0, Liga)

Najstarszy zawodnik:
Unai SIMÓN (38 lat i 327 dni, 03/05/2036 vs Eibar 5-2, Liga)

Najmłodszy strzelec bramki:
Ernesto LÓPEZ (16 lat i 322 dni, 26/10/2033 vs Real Saragossa 1-0, Liga)

Najstarszy strzelec bramki:
Carles ALEÑA (36 lat i 87 dni, 02/04/2034 vs Real Saragossa 1-3, Liga)

Najwięcej bramek w meczu:
Sebastiano ESPOSITO (6, 04/02/2034 vs Levante 8-0, Liga)

Najwięcej meczów w historii (wszystkie rozgrywki):
    787 - PEDRI-Pedro González (2020-38)

Najwięcej meczów w historii (liga): 
    560 - Sebastiano ESPOSITO (2021-38)

Najlepszy snajper w historii (wszystkie rozgrywki):
    658 - Sebastiano ESPOSITO (2021-38)

Najlepszy snajper w historii (liga):
    508 - Sebastiano ESPOSITO (2021-38)

Jedziemy dalej!