Co by się mogło wydarzyć, gdyby Wayne Rooney nigdy nie odszedł z Goodison Park? (#1, 2020/21 = 2001/02)

Kod genetyczny Everton Football Club
(w niebieskim kwadraciku wiek piłkarza, stan zawsze w dniu 31 sierpnia)

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Nikt.

 

Nikt.

CZĘŚĆ BLOGOWA

KADRA

KRÓTKIE OMÓWIENIE TAKTYKI I PERSONALIÓW

Oto ludzie pierwszego i drugiego wyboru na poszczególnych pozycjach:

Dodatkowo do dyspozycji są Cleland, Tal, Gemmill, Cadamarteri i Chadwick.

Pierwotnie planowałem, że w pierwszym składzie grał będzie Stubbs (wtedy Unsworth poszedłby na lewą obronę, a Naysmith na ławkę), ale... rozmyśliłem się. Środek obrony złożony z dwóch tak wolnych piłkarzy jak Weir i Stubbs nie byłby dobrą opcją. W trakcie sezonu zamieniłem też pozycjami Gravesena i Carsleya, ponieważ ten pierwszy grał na szóstce grubo poniżej możliwości. Zauważyłem, że po prostu nie nadąża za rywalem w swojej strefie - brakuje mu szybkości. Po ich przestawieniu (do czego doszło w drugiej części sezonu, połowa lutego) zespół zaczął osiągać zauważalnie lepsze wyniki!

Również w drugiej części sezonu Linderoth wygryzł ze składu Pembridge'a.

ROZGRYWKI

Początkowo całkiem dobrze szlo nam w Pucharze Ligi. Dwa pierwsze mecze to pewne zwycięstwa dublerów nad zespołami niższych klas (Stockport i Reading). W 4. rundzie (1/8 finału) wylosowaliśmy jednak Manchester United, więc postanowiłem wystawić pierwszy skład. Natomiast Alex Ferguson podszedł do tego meczu dość luźno i dał odpocząć kilku swoim asom (Barthez, Blanc, Beckham, Keane, Scholes, Solskjaer, Van Nistelrooy). W efekcie (mimo czerwonej kartki dla Unswortha już w 8. minucie) udało nam się zremisować, a następnie wygrać po rzutach karnych!

Jeszcze cenniejsze zwycięstwo odnieśliśmy w ćwierćfinale. David O’Leary, menedżer Leeds United, wystawił najlepszy skład (brakowało tylko Harte’a, którego na lewej obronie zastąpił Matteo), a mimo to wygraliśmy na Elland Road 4:2!

Niestety, w półfinale Newcastle United i ich duet napastników Alan Shearer - Craig Bellamy, po prostu nas roznieśli...

Srogi zawód przeżyliśmy w Pucharze Anglii. Po odprawieniu Port Vale, wydawało mi się, że dublerzy poradzą sobie również z grającym na zapleczu Premier League Birmingham City. Spotkanie zapowiadano jako pojedynek dwóch Chadwicków. U nas zagrał Nick, który robił furorę w zespole U-19, natomiast w Birmingham Luke - wypożyczony z Manchesteru United. Luke Chadwick robił sporo wiatru na prawej stronie, Nick Chadwick strzelił gola dla Evertonu, ale mecz przegraliśmy po konkursie jedenastek....

Całkiem dobrze zaczęliśmy rozgrywki ligowe wygrywając m.in. w najważniejszym dla nas meczu - Derbach Merseyside - aż 3:0 z Liverpoolem.

Niestety, w połowie grudnia zaczęło się coś wyraźnie psuć. Od porażki z Arsenalem (19.12.2020) zapoczątkowaliśmy koszmarną serię dziesięciu spotkań, w których zdobyliśmy zaledwie cztery punkty. Zwycięstwo, remis i osiem porażek!

Nic dziwnego, że w tabeli zaczęliśmy lecieć w dół na zbity pysk, osiągając dno (11. miejsce) 6 lutego. Musiałem coś zmienić! Dlatego właśnie Carsley zamienił się pozycjami z Gravesenem, a Linderoth zaczął występować w pierwszym składzie kosztem Pembridge’a.

W połowie lutego drużyna się pozbierała, notując dla odmiany rekordową serię dziesięciu meczów bez porażki:

Wygraliśmy m.in. z Arsenalem oraz - sensacyjnie - na wyjeździe z Liverpoolem! Co ciekawe, w sukcesie tym nie partycypowali Gravesen oraz kapitan drużyny, Weir.

Smak zwycięstwa zepsuła kontuzja najlepszego zawodnika The Reds, Michaela Owena, który w przypadkowym starciu z Paulem Gascoigne złamał podudzie i sezon się dla niego zakończył...

Ostatecznie zakończyliśmy rozgrywki na siódmej pozycji, co daje nam możliwość pokazania się Lidze Konferencji. W mojej drużynie zdecydowanie ponad przeciętność wybijała się dwójka napastników (Ferguson i Radzinski), którzy łącznie strzelili w lidze 38 z 74 goli. Szczególnie postawa Tomasza Radzinskiego, którego w klasyfikacji strzelców wyprzedzili jedynie Thierry Henry i Ruud van Nistelrooy, musi budzić uznanie. Duncan Ferguson też pewnie miałby na koncie więcej trafień, lecz od połowy kwietnia pauzował przez miesiąc z powodu kontuzji. Mimo to kibice i tak jego (a nie Polaka z kanadyjskim paszportem) uznali za „piłkarza sezonu“.

Niestety, dalej już tak kolorowo nie było. „Dziadkowie“ (Gascoigne i Ginola) starali się jak mogli prowadzić naszą grę, ale wiek robi swoje... Mimo to i tak jestem zadowolony z ich postawy. Cała reszta - do poprawki, choć nie było nikogo, kto by jakoś strasznie zawiódł. Jednak na pewno więcej należy oczekiwać choćby od Gravesena. Niezbyt pewnie wyglądała gra obronna, straciliśmy w lidze 53 gole. Za dużo! Bramkarz Paul Gerrard tylko siedem razy zachował czyste konto, choć większych pretensji do niego mieć nie można. Po prostu grał na miarę swojego potencjału.

Mistrzem Anglii Arsenal (menedżer: Arsène Wenger), który o włos (3 punkty) wygrał rywalizację z Manchesterem United (menedżer: Alex Ferguson). Czołówka raczej do przewidzenia: Arsenal, Man Utd, Liverpool i Chelsea - Liga Mistrzów, Leeds i Newcastle - Liga Europy, no i Everton - Liga Konferencji. Goryczy spadku zaznały Leicester, Derby i Ipswich (co ciekawe - identycznie jak w realnym sezonie 2001/02).

Wyniki angielskich rozgrywek pucharowych:

Superpuchar Anglii

Puchar Ligi

Puchar Anglii

Kącik zaplecza Premier League

Maraton wygrał zespół Watford (menedżer: Gianluca Vialli), który zdobył aż 118 punktów, wyprzedzając o 21 drugi w tabeli Manchester City (menedżer: Kevin Keegan). Trzecią ekipą, która awansowała po barażach jest dosyć niespodziewanie Millwall (menedżer: Mark McGhee). W czeluść niższych lig spadły Barnsley, Burnley i Walsall.

Najlepsi snajperzy:

Najlepsi zawodnicy:

Kącik wielkich finałów

Liga Mistrzów

Kibice Królewskich (menedżer: Vicente del Bosque) na pewno żałują, że w finale Ligi Mistrzów nie mógł zagrać kontuzjowany Zinedine Zidane... Ale przecież z tego samego powodu Alessandro Del Piero znalazł się zaledwie w rezerwie. Gwiazdą wieczoru okazał się Czech, Pavel Nedvěd, który strzelił wszystkie trzy gole! Juventus (menedżer: Marcello Lippi)  triumfuje!

Najlepsi snajperzy Champions League:

Historia:

Liga Europy

Finał Ligi Europy był wewnętrzną sprawą... Mediolanu! Zwycięsko z tej bitwy wyszedł Inter (menedżer: Héctor Cúper), który również mógł się cieszyć ze scudetto. Natomiast jeszcze tego samego dnia po porażce zwolniony został trener Milanu (Fatih Terim). Powodem był jednak nie finał LE, ale zaledwie 4. miejsce w lidze. Bohaterem meczu O Fenômeno, czyli Brazylijczyk Ronaldo!

Najlepsi snajperzy Ligi Europy:

Historia:

STATYSTKI ZAWODNIKÓW