Co by się mogło wydarzyć, gdyby Wayne Rooney nigdy nie odszedł z Goodison Park? (#2, 2021/22 = 2002/03)

Kod genetyczny Everton Football Club
(w niebieskim kwadraciku wiek piłkarza, stan zawsze w dniu 31 sierpnia)

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Joleon LESCOTT (09.06.2021, Wolverhampton: 25 500 000 £)

Tim CAHILL (09.06.2021, Millwall: 10 500 000 £)

Michael STEWART (17.06.2021, Manchester United: 3 000 000 £)

Leon OSMAN (01.07.2021, rezerwy: wychowanek)

Wayne ROONEY (01.07.2021, rezerwy: wychowanek)

Sean DAVIS (06.07.2021, Fulham: roczne wypożyczenie za 105 000 £)

Gareth BARRY (11.07.2021, Aston Villa: 52 000 000 £)

Dominic MATTEO (16.07.2021, Leeds: 4 400 000 £)

John O'SHEA (18.07.2021, Manchester United: 11 000 000 £)

Joe COLE (28.07.2021, West Ham: 55 000 000 £)

Mark BOSNICH (11.08.2021, Chelsea: 5 500 000 £)

Scot GEMMILL (09.06.2021, Manchester City: 3 000 000 £)
Joe Max MOORE (09.06.2021, Wolverhampton: 245 000 £)
Peter CLARKE (26.06.2021, Leicester: roczne wypożyczenie - bezpłatne)
Alec CLELAND (30.06.2021, koniec kariery)
Paul GASCOIGNE (30.06.2021, koniec kontraktu)
David GINOLA (30.06.2021, koniec kariery)
Niclas ALEXANDERSSON (01.07.2021, Deportivo La Coruña: 7 500 000 £)
Mark PEMBRIDGE (01.07.2021, Paris SG: 10 000 000 £)
Idan TAL (01.07.2021, Atlético Madryt: 1 400 000 £)
Danny CADAMARTERI (06.07.2021, Portland Timbers: prawo Bosmana)
Alessandro PISTONE (24.07.2021, Brescia: 11 250 000 £)
Alan STUBBS (31.07.2021, Nantes: 16 250 000 £)
Steve SIMONSEN (01.01.2022, LA Galaxy: 2 500 000 £)

CZĘŚĆ BLOGOWA

KADRA

KRÓTKIE OMÓWIENIE TAKTYKI I PERSONALIÓW

Oto ludzie pierwszego i drugiego wyboru na poszczególnych pozycjach:

Dodatkowo do dyspozycji są Blomqvist i Chadwick.

Jedenastu piłkarzy przybyło, aż trzynastu pożegnało klub. Wśród „nabytków“ jest oczywiście bohater tej opowieści, Wayne Rooney, który poprzedni sezon spędził grając dla teamów U-19 i U-23.
 

Z innych nabytków - dość drogi był stoper Joleon Lescott (25,5 mln), ale nieźle rokuje na przyszłość, równie mocno liczę na pomocnika Tima Cahilla. Waleczny Szkot Michael Stewart będzie na pewno użytecznym dublerem, podobnie jak wypożyczony z Fulham Sean Davis.

ROZGRYWKI

Na początek słów kilka o debiucie Rooneya; wszak to jemu dedykowana jest ta kariera! Pierwszy seniorski, oficjalny mecz zaliczył Wayne 14 sierpnia 2021 przeciwko Manchesterowi United w Premier League. Przegraliśmy 1:4, a Roo zastąpił w 64. minucie Tomasza Radzinskiego i grał do końca spotkania obok swojego mentora, Duncana Fergusona. Hierarchia klubowa zakładała, że pierwszą parę napastników tworzą Radzinski i Ferguson, a Rooney, Campbell i Chadwick są ich dublerami. W praktyce oznaczało to, że Wazza niemal w każdym meczu pojawiał się na boisku. Kiedy grał pierwszy skład - czynił to z ławki, kiedy występowali dublerzy - występował od pierwszej minuty.

W dniu debiutu Wayne Rooney liczył sobie 16 lat i 294 dni, a pierwszego gola strzelił w swoim trzecim występie (22 sierpnia 2021), przeciwko ekipie Tottenham Hotspur (doliczony czas gry). Miał wtedy 16 lat i 302 dni. Więcej informacji o debiutanckim sezonie znajdziecie w jego cyklicznie publikowanej biografii.


Według moich założeń, drużyna uznawana za „pierwszy skład“ występuje w lidze, natomiast wczesne etapy Pucharu Ligi, Pucharu Anglii i Ligi Konferencji „obsługują“ dublerzy. Jaki to dało efekt?

Dwa pierwsze mecze Pucharu Ligi graliśmy przeciwko beniaminkom Premier League (Watford i Manchester City). Oba zostały wygrane po 3-0 i... wszystkie sześć goli uzyskał nastolatek Rooney! To były jego pierwsze naprawdę wielkie występy! Niestety, w ćwierćfinale musieliśmy uznać wyższość ekipy z First Division, Crystal Palace.


Niezwykle prestiżowe rozgrywki Pucharu Anglii rozpoczęliśmy od dwóch pewnych zwycięstw nad drużynami z niższych klas rozgrywkowych (Coventry i Brentford). Pierwsza prawdziwa przeszkoda pojawiła się w 1/8 finału. Mecz z Chelsea udało się wygrać po dogrywce, a decydującego gola zdobył rezerwowy Wayne Rooney, który wcześniej zaliczył też asystę przy bramce Radzinskiego:

Kolejny bardzo mocny rywal czekał na nas w ćwierćfinale. I znów udało się odnieść klasowe zwycięstwo!

W półfinale uporaliśmy się z Southampton:

Mecz finałowy przyszło nam rozegrać przeciwko Middlesbrough, drużynie, która rok temu również dotarła do finału. Teraz mocno wzmocniona (m.in brazylijskim magikiem Juninho Paulistą) - liczyła na sukces. Tymczasem ja nie mogłem skorzystać z Tomasza Radzinskiego, którego cholerny selekcjoner, cholernej Kanady powołał na cholernie ważny mecz północnoatlantyckiej Ligi Narodów, przeciwko cholernej Panamie!!! Mówię mu: "Tomeczku, nie jedź, mamy finał Pucharu Anglii. Poza tym jaki tam z ciebie Kanadyjczyk". Pojechał i tak. Zmiąwszy w zębach wiązankę wstawiłem do pierwszej jedenastki dublera Radzinskiego, Wazzę.

Nastolatek absolutnie nie przejął się stawką meczu i został najlepszym zawodnikiem spotkania! Dwa gole strzelił sam, przy trzecim asystował, a miał jeszcze szansę na hat-tricka! Etatowy wykonawca, Duncan Ferguson, rzucił mu tylko „Młody, strzelaj ty!“. Młody się nie zawahał, ale nowy bramkarz Middlesbrough, Lionel Letizi, obronił. Nic to! Mamy pierwsze trofeum!!!

Ligowe boje rozpoczęliśmy od szalonego meczu przeciwko Chelsea. Przegrywaliśmy już 1:3, by ostatecznie wygrać 5:3, zdobywając dwa gole grając w osłabieniu! Czerwoną kartką został ukarany debiutujący Joe Cole, który wcześniej zdobył dwie cudowne bramki! Co za początek...

Od 24 października 2021 do 28 grudnia 2021 nie przegraliśmy 11 ligowych spotkań pod rząd, lokując się w ścisłym czubie tabeli.

Z tego okresu warto wspomnieć dwa mecze. 31 października graliśmy przeciwko ekipie beniaminka, Manchesterowi City. Cztery dni wcześniej (27 października) wygraliśmy z nimi w Pucharze Ligi 3:0, a wszystkie bramki strzelił Rooney. Teraz pojawił się on na boisku w 68. minucie (za Radzinskiego) i pomiędzy 85 a 94 minutą |(doliczony czas) znów wbił temu samemu przeciwnikowi trzy gole!!! To jego pierwszy hat-trick w Premier League! Miał 17 lat i 7 dni. Bramkarz Nicky Weaver, który przepuścił sześć strzałów Roo w cztery dni, rzucił po meczu: „Ten chłopak jest absolutnie, bombastycznie wspaniały. Jest jak dynamit!“

Z kolei Derby Merseyside tym razem na remis. Spory zawód, gdyż prowadziliśmy już 2:0...

Styczeń rozpoczął się od domowej porażki z liderującym Manchesterem United. Było to pożegnanie Ryana Giggsa, który dzień później poleciał do Madrytu, zakupiony do Realu za 129 mln funtów!

Dużym zawodem była porażka u siebie z Middlesbrough (0:1), gdyż wydawało się, że to będzie ostatnia szansa, aby wyprzedzić w tabeli tę rewelacyjną drużynę prowadzoną przez Steve’a McLarena. Tymczasem w ostatniej kolejce przegrali oni z Leeds 0:4, natomiast my bez problemu ograliśmy spadkowicza, Millwall. A Derby Merseyside znów bez rozstrzygnięcia:

Ligę wygrywa bezdyskusyjnie Manchester United (menedżer: Alex Ferguson). Drugi jest zeszłoroczny mistrz, Arsenal (menedżer: Arsène Wenger), a dla nas dość sensacyjne trzecie miejsce! Tyle samo punktów co Everton uzbierał Middlesbrough (kolejna niespodzianka rozgrywek). Wyżej wymieniona czwórka spróbuje sił w Lidze Mistrzów. Natomiast tylko w Lidze Europy zagrają Leeds i Liverpool, a w Lidze Konferencji - Blackburn. Poza europejskimi pucharami Chelsea i Newcastle - chyba największe rozczarowania sezonu. Fatalnie spisywał się również Tottenham. Z ligi spadają Charlton, Millwall (beniaminek) i Bolton. Dwóch innych nowicjuszy - Manchester City i Watford - zdołało się utrzymać.

Jeżeli chodzi o personalia, to kolejny fantastyczny sezon rozegrał Tomasz Radzinski (21 ligowych goli). Doskonale do drużyny wprowadzili się Joe Cole (14 goli, 11 asyst) i Gareth Barry (5 goli, 13 asyst). Reszta ekipy na niezłym poziomie, a młody Rooney w swoim debiutanckim sezonie strzelił 14 ligowych bramek.

Liga Konferencji to miał być poligon dla naszych dublerów. Tak się jednak złożyło, że Joe Cole w pierwszym meczu Premier League otrzymał czerwoną kartkę, co wiązało się z karą i dzięki temu... awansowaliśmy do dalszych gier! Męczyliśmy się bowiem w pierwszym meczu z Heerenveen potwornie (0:0), a gdyby Anthony Lurling i Marcus Allbäck byli skuteczniejsi, to wracalibyśmy z Holandii na tarczy. W rewanżu zagrał jednak Joe Cole i to on zapewnił nam występ w fazie grupowej:

Wylosowaliśmy dość łatwą grupę: Parma, AE Limassol i FK Sarajewo:

Oczywiście bez żadnych kłopotów awansowaliśmy do fazy pucharowej, mimo że we wszystkich meczach występowali głównie dublerzy.

W 1/16 finału trafiliśmy na Benfikę. W pierwszym meczu ekipa z Portugalii trzy razy obejmowała prowadzenie, by jednak ostatecznie przegrać 3:4! W rewanżu nasi dublerzy ulegli rywalom 1:2, ale była to dopuszczalna, „kontrolowana“ porażka.

Następny przeciwnik - Panathinaikos z kapitanem Paulo Sousą! Mieliśmy sporo szczęścia, że nie mógł zagrać kontuzjowany Emmanuel Olisadebe. We wcześniejszych meczach Nigeryjczyk z polskim paszportem strzelił bowiem 10 goli. Bez niego grecka drużyna była jak pistolet załadowany ślepą amunicją...

W ćwierćfinale trafiliśmy na Olympique Marsylia, która sprowadziła m.in. znanych polskim kibicom Kalu Uche i Marka Saganowskiego (Piotr Świerczewski stracił miejsce w składzie). Przeszliśmy tę przeszkodę zadziwiająco łatwo.

Wreszcie półfinały. Hertha Berlin, która w Bundeslidze radziła sobie średnio na jeża (ostatecznie 9. miejsce) postawiła nam bardzo trudne warunki. Awans rozstrzygnął się w pierwszym meczu. Najpierw fantastycznego gola (dla mnie bramka sezonu) strzelił Joe Cole. Zobaczył on, że bramkarz Gábor Király jest lekko wysunięty i przelobował go z około 40 metrów! Wreszcie w piątej minucie doliczonego czasu gry rezerwowy Wayne Rooney zdołał zapewnić nam zwycięstwo. W rewanżu padł remis (2:2) i mogliśmy szykować się do finału.

Rywalem Parma, z którą rywalizowaliśmy w grupie. Trzeba wziąć jednak pod uwagę, że tam w obydwu meczach wystawiłem dublerów, teraz miał zagrać pierwszy skład. Z jednym wyjątkiem! Otóż Tomasz Radzinski przebywał przez tydzień na zgrupowaniu kadry, rozegrał tam mecz i wrócił podmęczony. Do pierwszego składu desygnowałem więc Rooneya, który kilka dni wcześniej został bohaterem finału FA Cup. AC Parma prowadzona była przez Martina O’Neilla, który w marcu porzejął drużynę po zwolnionym Renzo Ulivierim.

Składy i ustawienia:

Mecz rozstrzygnęła jedna akcja. Odważnie ruszył do przodu Gareth Barry, zagrał sprytnie piętą do Thomass Gravesena, a ten pięknie uderzył z dystansu. Tuż przed zakończeniem pierwszej połowy mieliśmy okazję podwyższyć na 2:0, ale Duncan Ferguson trafił z karnego w słupek. Na początku drugiej odsłony kontuzji doznał Steve Watson, wpuściłem za niego doświadczonego Davida Weira i odtąd głównie się broniliśmy. Skutecznie!

Podsumowując - sezon uznaję za bardzo udany! Pierwsze dwa trofea (Puchar Anglii i Liga Konferencji) i trzecie miejsce w lidze dające awans do przyszłorocznej Ligi Mistrzów to naprawdę super osiągnięcia. Cieszę się również, że nowi zawodnicy dobrze wprowadzili się do zespołu - najbardziej podobali mi się Gareth Barry i Joe Cole. Ten drugi jest prawdziwym mistrzem i potrafi robić rzeczy wielkie! Oby tylko ustabilizował formę i uniknął kontuzji...

Bardzo pozytywnie należy ocenić wejście Wayne’a Rooneya do seniorskiego futbolu. 58 meczów (w tym 27 od początku) i 28 strzelonych goli, to - jak na siedemnastolatka - fantastyczny dorobek!

Wyniki angielskich rozgrywek pucharowych:

Superpuchar Anglii

Puchar Ligi

Puchar Anglii

Kącik zaplecza Premier League

Bezpośredni awans uzyskali zeszłoroczny spadkowicz z Premier League, Ipswich Town (menedżer: Geert Meijer), oraz Coventry City (menedżer: Roland Nilsson). Po barażach awans wywalczył też inny zeszłoroczny spadkowicz, Leicester City (menedżer: Graham Rix). W czeluść niższych lig spadły Queens Park Rangers, Rotherham i Stockport.

Najlepsi snajperzy:

Najlepsi zawodnicy:

Kącik wielkich finałów

Liga Mistrzów

Niesamowita sprawa! W zeszłym sezonie Inter (menedżer: Héctor Cúper) i Milan (menedżer: László Bölöni) spotkali się w finale Ligi Europy, a teraz... w finale Ligi Mistrzów! I znów bohaterem został zdobywca dwóch goli, Brazylijczyk Ronaldo - O Fenômeno!

Najlepsi snajperzy Champions League:

Historia:

Liga Europy

Arsenal (menedżer: Arsène Wenger) pokonał minimalnie Valencię (menedżer: Carlo Ancelotti), dzięki kapitalnej grze Thierry’ego Henry (hat-trick). Kanonierzy nie poradzili sobie w grupie Ligi Mistrzów (3. miejsce) i tylko dzięki temu grali w Lidze Europy.

Najlepsi snajperzy Ligi Europy:

Historia:

Liga Konferencji

Spotkały się zespoły, które rywalizowały ze sobą już w grupie! Szczegóły drogi wiodącej do naszego pierwszego międzynarodowego sukcesu opisałem wyżej, w blogu. Parma, prowadzona od wiosny 2002 przez Irlandczyka z Północy, Martina O’Neilla, okazała się godnym przeciwnikiem. Wygraliśmy dzięki kapitalnej bramce z dystansu strzelonej przez Duńczyka Thomasa Gravesena. Zwycięstwo mogło być wyższe, ale Duncan Ferguson uderzył z karnego w słupek.

Najlepsi snajperzy Ligi Konferencji:

Historia:

STATYSTKI ZAWODNIKÓW