Drużyna za zero euro. #8 [2027/28] (Dziewiętnastolatek-wychowanek kapitanem i debiut w europejskich pucharach)

RUCHY KADROWE
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

VÍCTOR GÓMEZ Perea (01.07.2027, Bordeaux: prawo Bosmana)

Jesús CORTÉS (01.07.2027, awans z rezerw: wychowanek)

Luis GARCÍA (01.07.2027, awans z rezerw: wychowanek)

Iván ORTIZ (01.07.2027, awans z rezerw: wychowanek)

Jürgen RIFATERRA (01.07.2027, rezerwy, sprowadzony do klubu 01.07.2026, Real Sociedad C: prawo Bosmana)

KEVIN Vázquez Comesaña (30.06.2027, koniec kontraktu)
Borja LASSO de la Vega Gayán (30.06.2027, koniec kontraktu)
Pablo BOBADILLA Sáenz (30.06.2027, koniec kontraktu)
Carlos GALLEGO Martos (30.06.2027, koniec kontraktu)
LUIS PEREA Hernández (04.07.2027, Cultural y Deportivo Leonesa: 475 000 [600 000] €uro)
Aleix FEBAS Pérez (06.07.2028, Córdoba: wolny transfer)

CZĘŚĆ BLOGOWA

KADRA

KRÓTKIE OMÓWIENIE TAKTYKI I PERSONALIÓW

Oto gracze pierwszego i drugiego wyboru na poszczególnych pozycjach:

Dodatkowo do dyspozycji byli Ortiz i Cortés.

W podstawowym składzie tylko jedna zmiana - na prawej obronie. W miejsce Kevina sprowadziłem Victóra Gomeza, wychowanka Espanyolu, któremu w ostatnich latach niezbyt się wiodło w Bordeaux.

Odeszło kilku zasłużonych zawodników (m.in. Lasso i Bobadilla). W ich miejsce do kadry pierwszego zespołu awansowało trzech kolejnych absolwentów naszej akademii: Jesús Cortés, Luis García i Iván Ortiz (wszyscy wygenerowani wiosną 2025). Tym samym w 24-osobowej  kadrze mamy już sześciu wychowanków, w tym pięciu urodzonych w Badajoz! Jestem coraz bardziej dumny z pracy, jaką tutaj wykonałem.

Ogromną niespodzianką była nominacja nowego kapitana. Został nim miejscowy chłopak, 19-letni stoper José Peral, dla którego ten sezon jest dopiero drugim w karierze! Ale ma tak wybitne zdolności przywódcze (determinacja - 18, przywództwo - 16), jak nikt inny w klubie.

Dowód na przestrzeganie zasad kariery:

ROZGRYWKI

Wreszcie! Pięć lat w Primera División, wcześniej dwa w niższych ligach - w sumie więc siedem lat dobijaliśmy się na europejskie salony. Debiut nastąpił 16 września 2027 na St. Jakob-Park w Bazylei. Ku zdumieniu miejscowej publiczności rozbiliśmy ich ulubieńców aż 5:0, a główne role odegrała para naszych znakomitych napastników Andrés García i Ramón Salvatierra.

Szybko zdałem sobie sprawę, że na naszych grupowych rywali wystarczą umiejętności dublerów. Co prawda piłkarze Rennes okazali się minimalnie lepsi, ale nie przeszkodziło to w awansie.

Prawdziwa gra rozpoczęła się w fazie pucharowej. Benfica jest wielkim i sławnym klubem. Ale moi chłopcy z Lizbony przywieźli remis, a u siebie odnieśli pewne zwycięstwo.

Niesamowite rzeczy działy się w kolejnej rundzie. Z Hoffenheim zimny prysznic - tylko remis u siebie. Jechaliśmy więc do Niemiec skazywani na pożarcie. Tymczasem wielki mecz rozegrał Tòfol Montiel, zastępujący w roli kapitana odsuniętego za kartki Perala. Trzykrotnie asystował, a także sam strzelił gola. Nieuchwytny dla Puchacza i jego kolegów z obrony był Ramón Salvatierra. 6:1 i gramy dalej!

Niesieni ogromnym entuzjazmem pokonaliśmy w pierwszym meczu ćwierćfinałowym sam wielki Manchester United! I ponownie Europa przekonała się o nieprzeciętnym talencie Salvatierry. Niestety, w rewanżu nie mogli zagrać doświadczeni Copete i Corredera, a gdyby nawet mogli, to raczej nie powstrzymaliby Czerwonych Diabłów. Mimo porażki 0:4 europejski debiut wypadł moim zdaniem co najmniej dobrze.

Zanotowaliśmy również najlepszy występ w Copa del Rey, licząc całą klubową historię! Trzeba jednak przyznać, że sprzyjało nam szczęście w losowaniach. Dotarliśmy aż do półfinału, lecz jedynym poważnym przeciwnikiem, jakiego wyeliminowaliśmy po drodze był Athletic Bilbao (po karnych). Inne drużyny to trzecioligowcy, z którymi gładko rozprawiali się dublerzy.

I oto zostały nam tylko dwa kroki, by zagrać w wielkim finale! Na drodze stanęła jednak potęga - Real Madryt. U siebie wygraliśmy 2:0, lecz na wyjeździe nie byliśmy w stanie Królewskich zatrzymać...

W lidze nareszcie uniknęliśmy długich i denerwujących serii bez zwycięstwa. Maksymalne przerwy w wygrywaniu to dwa-trzy spotkania. Wciąż zdarzają się nam wpadki (np. domowe porażki z Getafe czy Levante), ale udało się chyba na dłużej usadowić w najlepszej szóstce ligi! Powtórzyliśmy bowiem zeszłoroczny wynik (szósta lokata) zdobywając jednak aż dziewięć punktów więcej! A byłoby miejsce piąte, gdyby nie bezsensoana porażka u siebie z Athletic Bilbao na początku kwietnia...

Najsilniejszą formacją jest atak, a objawieniem na skalę kraju (a nawet Europy i świata) okazał się Ramón Salvatierra. Został on nie tylko królem strzelców, ale uzyskał najlepszą średnią not! Dało mu to tytuł najlepszego ligowca oraz miejsce w jedenastce sezonu.

Salvatierra został też pierwszym w historii zawodnikiem Badajoz, który zadebiutował w seniorskiej reprezentacji! Pierwsze powołania otrzymał jesienią:

Na debiut musiał poczekać jednak do marca. Hiszpania podejmowała w towarzyskiej próbie Serbię, Salvatierra wszedł z ławki.

Ukoronowaniem fantastycznego sezonu w wykonaniu naszego napastnika było powołanie na EURO 2028. Niestety - uprzedzę fakty - nie dostanie tam ani razu szansy.

Swoją drogą to niesamowite, że zawodnik mający „wykańczanie akcji“ na poziomie „8" stał się tak skuteczny! Czyli aby seryjnie strzelać gole trzeba być też szybkim i błyskotliwym, a Ramón Salvatierra na dodatek jest dobry w powietrzu.

Podpisałem z nim nowy, gwiazdorski (jak na nasze warunki) kontrakt: zarabiał będzie teraz 2 756 000 euro za sezon plus spore bonusy:

Ramón Salvatierra królem strzelców, Andrés García w ścisłej czołówce - razem zdobyli aż 59 ligowych goli! Udało mi się stworzyć naprawdę fantastyczny atak.

W Primera División grali:

A za trzy lata przeniesiemy się na nowy stadion!

***

Oto pięciu naszych najlepszych graczy, biorąc pod uwagę noty (minimum 29 meczów od początku we wszystkich oficjalnych rozgrywkach):

STATYSTKI ZAWODNIKÓW