Drużyna za zero euro. #11 [2030/31] (Rezerwowi mistrzowie świata)

RUCHY KADROWE
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Iñigo GARITANO (01.07.2030, Real Sociedad C: prawo Bosmana)

SANTIAGO Rey (01.07.2030, Lazio: prawo Bosmana)

Iván Martínez González-Iván BARBERO (30.06.2030, koniec kontraktu)

CZĘŚĆ BLOGOWA

KADRA

KRÓTKIE OMÓWIENIE TAKTYKI I PERSONALIÓW

Oto gracze pierwszego i drugiego wyboru na poszczególnych pozycjach:

Dodatkowo do dyspozycji byli Ortega, Núñez, L. García i Diego José.

Pierwsza jedenastka już trzeci sezon z rzędu jest niezmienna. Do klubu sprowadziłem dwóch uniwersalnych zawodników - Garitano najlepiej się czuje w roli defensywnego pomocnika, a Santiago może grać jako typowa dycha lub w ataku. Odszedł tylko Barbero, który przez pięć lat pełnił rolę dublera i w 74 oficjalnych meczach strzelił 32 gole.

Dowód na przestrzeganie zasad kariery:

ROZGRYWKI

Na początek wyjaśnię tytuł dzisiejszego odcinka „drużyny za zero euro“. Otóż dwóch naszych piłkarzy (bramkarz Yago i napastnik Salvatierra) zostało powołanych na MŚ 2030. Hiszpania spisała się fantastycznie i w bardzo dobrym stylu zdobyła tytuł. Problem w tym, że Yago i Salvatierra nie wystąpili na turnieju w żadnym meczu. Taka przykrość - oprócz nich - spotkała tylko trzeciego bramkarza... Ale oczywiście obydwaj przywieźli do Badajoz złote medale i mogą się tytułować mistrzami świata. Rezerwowymi mistrzami świata...

W tym sezonie prawdziwym dopustem bożym były dla mojego zespołu mecze z Barceloną. Przegraliśmy z nimi dwa razy w lidze, raz w półfinale Supercopa de España oraz dwukrotnie w półfinale Copa del Rey. Pięć meczów - pięć porażek!

Najważniejszym wydarzeniem był debiut w Champions League. Grupę wylosowaliśmy nie najgorszą (Ajax, Szachtar i Hertha). W pierwszej potyczce na najważniejszej europejskiej scenie zremisowaliśmy na wyjeździe z Ajaxem 1:1. Historyczną, debiutancką bramkę zdobył dla Badajoz oczywiście Ramón Salvatierra.

Grupa nie okazała się dla nas wielkim wyzwaniem. Przegraliśmy tylko raz, kiedy mieliśmy już zapewniony awans do fazy play off. Dublerzy nie dali rady Hercie.

W 1/8 finału trafiliśmy na Milan, od którego rok wcześniej okazaliśmy się lepsi w Lidze Europy. Tym razem też udało się wyeliminować słynną drużynę, choć było w tym wiele balansowania na linie.

W ćwierćfinale przygoda dobiegła końca. Liverpool był nie do ugryzienia, a w szczególności Haaland. Ten napastnik to koks do kwadratu i moi obrońcy byli bezradni jak dzieci we mgle...

Dość duże rozczarowanie przeżyłem w lidze. Wydawało się, że bez trudu awansujemy ponownie do Champions League. W styczniu rozpoczęła się bowiem seria dwunastu meczów bez porażki, w tym ośmiu zwycięstw z rzędu. Największym echem odbiło się w świecie cudowne 4:0 z Realem:

Tymczasem tragiczny kwiecień i maj (aż pięć porażek w ośmiu meczach) sprawiły, że wylądowaliśmy ostatecznie na miejscu szóstym... Jedynym zadowolonym mógł być Salvatierra, który w czterech majowych potyczkach zdobył siedem goli i rzutem na taśmę obronił status najlepszego snajpera La Liga.

Najbardziej drażnią takie wyniki jak domowe porażki z Leganés, Athletic Bilbao czy Sevillą oraz dwa remisy ze spadkowiczem, Numancią...

Oprócz piłkarzy mających najlepsze noty, na wyróżnienie zasłużył też Tòfol Montiel. Dla tego weterana Badajoz był to bodajże najlepszy sezon w karrierze! Z piętnastoma ostatnimi podaniami został topowym asystentem ligi. Do tego zdobył osiem goli.

Ramón Salvatierra po raz trzeci w historii (a drugi z rzędu) został królem ligowych strzelców. Andrés García, którego w tym sezonie nareszcie ominęły poważne kontuzje, zajął czwarte miejsce z 23 bramkami na koncie.

W Primera División grali:

***
 

Oto pięciu naszych najlepszych graczy, biorąc pod uwagę noty (minimum 27 meczów od początku we wszystkich oficjalnych rozgrywkach):

STATYSTKI ZAWODNIKÓW