Drużyna za zero euro. #13 [2032/33] (García za Garcíę)

RUCHY KADROWE
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Brayan GARCÍA (01.07.2032, Malaga: prawo Bosmana)

Adán LOZANO (04.07.2032, wolny transfer)

 

GABRIEL Saura (09.07.2032, wolny transfer)

José Manuel Arias COPETE (30.06.2032, koniec kontraktu)
Andrés GARCÍA Moreno (20.07.2032, AEK Ateny: 4 500 000 €uro)

CZĘŚĆ BLOGOWA

KADRA

KRÓTKIE OMÓWIENIE TAKTYKI I PERSONALIÓW

Oto gracze pierwszego i drugiego wyboru na poszczególnych pozycjach:

Dodatkowo do dyspozycji byli Gabriel i Carlos Ortiz.

W pierwszej jedenastce kilka zmian. Pożegnałem dwie klubowe legendy: Copete i  Andrésa Garcíę. Pierwszy z nich, stoper, przez siedem sezonów wystąpił w 277 oficjalnych meczach i zdobył 7 goli (tylko liga: 234 / 0). Z kolei drugi, przez sześć lat, w 229 występach nastrzelał 141 bramek (tylko liga: 195 / 129).

Dość długo się zastanawiałem, czy Andrés García powinien już odchodzić z klubu. Liczył sobie 29 lat, miał za sobą znakomity sezon. Niemniej jego kontrakt wygasał za rok, a chciał podpisać nowy na cztery lata. Pamiętajmy, że przeszedł dwa identyczne urazy, po których łącznie pauzował ok. dziesięciu miesięcy! Ryzyko ich odnowienia było wysokie, tym bardziej że „przebieg" tego zawodnika jest już naprawdę spory:

Po rozważeniu wszystkich „za“ i „przeciw“ zdecydowałem się więc go sprzedać.

Trzeba jednak przyznać, że miałem już wtedy przyklepany kontrakt innego napastnika o nazwisku García, Brayana. Piłkarz ten od kilku lat był prawdziwą gwiazdą Málagi, czołowym snajperem La Liga. Kiedy więc zobaczyłem, że jego umowa wygasa, a nie ma ochoty podpisywać kolejnej, „wyjąłem“ go z Boquerones. Jak spojrzycie na jego profil (jest powyżej, wśród zawodników, którzy przybyli), to zgodzicie się, że pozyskałem fantastycznego napadziora! Od początku byłem niemal przekonany, że usunie w cień samego Salvatierrę. Czytając dalszą część tej opowieści przekonacie się, że miałem rację.

Klubową kadrę uzupełnili Lozano (ex Real Madryt Castilla) i Gabriel (ex Atlético Madryt B). W sztandarowej jedenastce oprócz Brayana Garcíi pojawili się też Rifaterra (przez wiele lat dubler, grający głównie na lewej obronie), który zastąpił Copete, oraz Sergio, który zepchnął na ławkę Rebollo. Ten ostatni przez kilka lat miał etat w pierwszym składzie, ale wyraźnie brakowało mu liczb (gole, asysty).

Dowód na przestrzeganie zasad kariery:

ROZGRYWKI

Reprezentacja Hiszpanii latem 2032 zakończyła swój udział w EURO na ćwierćfinale. Nasz rodzynek, Yago, był wyborem nr 3 na pozycji bramkarza i oczywiście przesiedział turniej na ławie. Po zakończeniu rozgrywek selekcjoner Pacheta zrezygnował i pojawiła się okazja, aby moi niedoceniani zawodnicy szeroką ławą weszli do kadry. Otrzymałem bowiem propozycję poprowadzenia La Furia Roja! Odmówiłem, ponieważ nie chcę zostać posądzony o nepotyzm

Transfer Brayana Garcíi oraz kilka zmian w pierwszym składzie podziałały na mój zespół bardzo pozytywnie. We wszystkich rozgrywkach walczyliśmy o pełną pulę!

Po dość łatwym pokonaniu czterech pierwszych rywali, trafiliśmy w ćwierćfinale Copa del Rey na Real Madryt. Był to niezapomniany mecz. Aż do 118. minuty utrzymywał się remis 1:1, ale dosłownie w samej końcówce moi gracze strzelili aż trzy gole (w tym dwa w doliczonym do dogrywki czasie)!

Niestety, w pierwszym meczu półfinałowym postanowiłem oszczędzić siły podstawowych piłkarzy wyboru i dublerzy ulegli Athletic Bilbao 1:2. W rewanżu zagrali najlepsi, ale nie udało się odrobić strat...

Wylosowaliśmy trudną grupę w Lidze Mistrzów. Bayern Monachium to obrońca trofeum, a Roma zawsze dysponuje groźną paką. Tymczasem po pięciu meczach mogliśmy cieszyć się z awansu, więc na ostatnie spotkanie desygnowałem rezerwowych, którzy odebrali od Bayernu srogą lekcję.

Kiedy w pierwszej potyczce 1/8 finału gładko przegraliśmy w Dortmundzie, wydawało się, że to koniec. Tymczasem w rewanżu zespół dokonał niemożliwego! Długo utrzymywał się remis 0:0, straty zaczęliśmy odrabiać dopiero w 58. minucie. Kiedy w czwartej minucie doliczonego czasu (!) Brayan García wcisnął gola na 3:0, wiedziałem, że przed dogrywką mamy przewagę psychiczną. Skończyło się na wygranych karnych!

W ćwierćfinale pokonaliśmy minimalnie Valencię, od której ostatnio często jesteśmy lepsi.

Wreszcie półfinał Ligi Mistrzów, nasz największy do tej pory międzynarodowy sukces! Rywalem Juventus. Niestety, w pierwszym meczu ponieśliśmy wysoką porażkę (1:4), a rewanżu - mimo walki (3:1) - nie zdołaliśmy strat odrobić.

Nie ukrywam - walczyłem w tym sezonie o mistrzostwo i to był mój główny cel! Trzeba przyznać, że naprawdę niewiele zabrakło... 22 września 2032 rozpoczęliśmy rekordową serię dziesięciu kolejnych ligowych zwycięstw. A na półmetku zajmowaliśmy pozycję lidera.

Również runda rewanżowa nie była zła, choć wyjazdowe porażki ze średniakami (Girona, Granada) nie przystoją drużynie z ambicjami. Mimo to aż przez 26 kolejek przewodziliśmy stawce.

Niestety, tytuł ostatecznie wpadł w ręce Realu Madryt i trzeba to przyznać z ręką na sercu - zasłużenie. Przegraliśmy bowiem z nimi dwukrotnie bezpośrednie pojedynki. Szczególnie wkurzyła mnie ta pierwsza porażka, gdyż od 31. minuty graliśmy w przewadze...

Na pocieszenie trzeba powiedzieć, że to był nasz najlepszy sezon odkąd gramy w La Liga! Fakt, wicemistrzostwo wywalczyliśmy po raz pierwszy w roku 2030, ale teraz zdobyliśmy najwięcej punktów (86), odnieśliśmy najwięcej zwycięstw (27), zdobyliśmy najwięcej goli (91) i straciliśmy najmniej (34).

Nie byłoby to wszystko możliwe bez Brayana Garcíi, który został uznany najlepszym ligowcem.

Badajoz nadal drużyną mistrzów ostatniego podania! Najlepszym asystentem ligi został drugi raz z rzędu Garitano, a na drugim miejscu Brayan García:

Brayan García przerwał dominację Ramóna Salvatierry i został królem ligowych strzelców.

W Primera División grali:

***
 

Oto pięciu naszych najlepszych graczy, biorąc pod uwagę noty (minimum 29 meczów od początku we wszystkich oficjalnych rozgrywkach):

STATYSTKI ZAWODNIKÓW