Mainz - kontynuacja pod nadzorem ojca założyciela (sezon nr 10, 2030/31) W 55 minucie 0:3

Mahdi właśnie mnie powierzył rolę jego następcy jako trenera Mainz. Spodobał mi się ten rodzaj rozgrywki, gdy mam nad głową dyrektora sportowego, w którego wcielił się teraz legendarny menadżer. W blogach będę zgodnie z prośbą wykorzystywał ustaloną przez niego, rozpoznawalną grafikę, ale chciałbym też przemycić coś od siebie. Zobaczymy, jak będzie układać się współpraca na dłuższą metę.

CZASY MINIONE
(linki)
era Mahdiego:
1. 2021/22: Przejmuję klub bez sukcesów z miasta Gutenberga
2. 2022/23: Międzynarodówka z Moguncji
3. 2023/24: Jeden punkt znaczy wiele
4. 2024/25: Jak skruszyć potęgę z Monachium?
5. 2025/26: Dwie minuty po północy!
6. 2026/27: Historia lubi się powtarzać
7. 2027/28: O trzech takich, którzy zrobili różnicę
8. 2028/29: Absolutum dominium

era Vagnera:
9. 2029/30

EKSTRASY
(linki)
Piękno i siła różnorodności - wszyscy zawodnicy i ich dorobek
(uzupełniane po każdym sezonie)
Klubowe MŚ 2029 i profile zawodników, jakich dostałem do gry

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Salva ROSELL (01.07.2030, Borussia Dortmund: 29 000 000 €uro)


MARCELO HENRIQUE Carvalho Domingos da Silva (04.08.2030, Palmeiras: 7 500 000 €uro)

Vitor Eduardo da Silva Matos-VITÃO (01.07.2030, Borussia Dortmund: 36 000 000 €uro)
Niklas TAUER (01.07.2030, Nürnberg: 1 000 000 €uro)
Tasos KYRIAKOS (10.07.2030, Arminia Bielefeld: wypożyczenie do 30.06.2031; 725 000 €uro)
Filippo RANOCCHIA (08.08.2030, Wolfsburg: 20 000 000 €uro)

BLOG

KADRA
(31.08.2030)

EKIPA

Zadziwiająco spokojnie było pomiędzy mną, a Mahdim w letnim oknie transferowym. Pochwalił mnie nawet za transakcję z Borussią, czyli sprzedaż Vitao za 36 mln euro, a zakupienie Rosella za 29 mln. Zyskaliśmy bowiem znacznie młodszego i bardziej perspektywicznego stopera, a na koncie plus 7 mln euro. Jedyny znak zapytania był przy Ranocchi. Łukasz zapytał czy koniecznie chcę się go pozbyć, bo przecież nie jest jeszcze stary (29 lat). Ale odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że Ranocchia już dwa razy prosił o rozmowę i mówił o „nowych wyzwaniach“, więc Mahdi dał zgodę na sprzedaż. Opyliłem go za 20 mln euro, a w zamian z Palmieras przyszedł za 7,5 mln Marcelo Henrique. Jak dla mnie ideał na dublera.

Kadra pierwszego zespołu została odchudzona do 24 zawodników, a moim celem jest 22-23 piłkarzy. Galowa, wyjściowa jedenastka pozostała bez żadnych zmian.

Sezon rozpoczęliśmy od przekonywującego zwycięstwa nad Bayernem Monachium, co dało nam piąty w historii klubu Superpuchar Niemiec.

Niestety, tym razem nieco zawiedliśmy w Pucharze Niemiec, gdyż w ćwierćfinale wyeliminował nas 1. FC Köln, po rzutach karnych. Na usprawiedliwienie muszę napisać, że spotkanie to zaczynali rezerwowi, a lewy obrońca Ramon w 58. minucie wyleciał z boiska.

Drużyna po raz czwarty z rzędu, a szósty ogólnie wygrała Bundesligę! Zrobiła to w dobrym stylu, bez żadnych istotnych potknięć czy kłopotów. W jedenastce sezonu znalazło się aż dziewięciu moich piłkarzy, a Youssoufa Moukoko został królem strzelców z 32 golami.

Dla mnie najważniejsza była jednak Liga Mistrzów. W grupie wygraliśmy wszystkie mecze, w tym dwa razy z Realem Madryt (1:0, 2:1). O sile mojego zespołu i potędze ataku niech zaświadczy mecz z Besiktasem. Rzadko zdarza się, aby w meczach oficjalnych, dwóch napastników dostało noty 10!

W 1/8 finału bez kłopotów odprawiliśmy Leicester City (3:1, 2:0), by w ćwierćfinale wpaść na Manchester City. W tym świecie gry jest to drużyna nieludzko mocna. Mainz ma Sesko i Moukoko, a oni parę również budzącą grozę: Haaland i Garavano:

Mimo to rozbijamy The Citizens u siebie aż 6:2! A w rewanżu, mimo „szybkiego“ gola Haalanda, ponownie wygrywamy: 2:1! Pamiętajmy, że Manchester City bronił Pucharu Ligi Mistrzów.

Pierwszy mecz półfinałowy z Interem Mediolan wygrywamy zaledwie 1:0 po „późnym“ golu, którego strzelił rezerwowy - legendarny dla klubu Jonathan Burkardt.

Rewanż był pasjonującym widowiskiem, w czasie którego śmierć zajrzała nam w oczy. W 55. minucie przegrywaliśmy bowiem 0:3 po golach które zdobyli Pedro Scow (dwa) i Lautaro Martinez. Na szczęście mamy w składzie dwóch geniuszy, to oczywiście Sesko i Moukoko. Pierwszy trafił do siatki w 78. minucie, a drugi w 88 i tym sposobem udało się doprowadzić do dogrywki. A w niej Benjamin Sesko strzelił DWA GOLE! Od 0:3 do 4:3! Zagramy w finale!

Finał był równie emocjonujący co rewanż z Interem. Zmierzyliśmy się z innym sławnym włoskim klubem, Juventusem. Stara Dama już w 2. minucie wbiła nam sztylet prosto w serce, po strzale Ridle Baku. Na szczęście u nas gra Youssoufa Moukoko, pięciokrotny zdobywca „Złotej Piłki“. I jeszcze przed przerwą zdołał on strzelić dwa gole, asystowali mu boczni obrońcy, najpierw Netz, potem Livramento. Niestety, w 50. minucie kapitan Juve, Matthijs de Ligt, wyrównał głową po rogu Brennera.

Potem walczyliśmy jak lwy, ale świetnie broniący Onana nie dał się pokonać. Trzeba było strzelać rzuty karne. I moim piłkarze zrobili to bezbłędnie!  Trafiali z zimną krwią: Moukoko, Burkardt, Diomande, Barreiro i Gavrila. Wśród piłkarzy Juventusu pomylił się Granelli i było po zabawie. Mainz po raz trzeci z Pucharem Mistrzów!!!

STATYSTYKA

SALA TROFEÓW