Mainz - kontynuacja pod nadzorem ojca założyciela (sezon nr 11, 2031/32) Początek przebudowy zgodny z moją wizją

Mahdi właśnie mnie powierzył rolę jego następcy jako trenera Mainz. Spodobał mi się ten rodzaj rozgrywki, gdy mam nad głową dyrektora sportowego, w którego wcielił się teraz legendarny menadżer. W blogach będę zgodnie z prośbą wykorzystywał ustaloną przez niego, rozpoznawalną grafikę, ale chciałbym też przemycić coś od siebie. Zobaczymy, jak będzie układać się współpraca na dłuższą metę.

CZASY MINIONE
(linki)
era Mahdiego:
1. 2021/22: Przejmuję klub bez sukcesów z miasta Gutenberga
2. 2022/23: Międzynarodówka z Moguncji
3. 2023/24: Jeden punkt znaczy wiele
4. 2024/25: Jak skruszyć potęgę z Monachium?
5. 2025/26: Dwie minuty po północy!
6. 2026/27: Historia lubi się powtarzać
7. 2027/28: O trzech takich, którzy zrobili różnicę
8. 2028/29: Absolutum dominium

era Vagnera:
9. 2029/30
10. 2030/31

EKSTRASY
(linki)
Piękno i siła różnorodności - wszyscy zawodnicy i ich dorobek
(uzupełniane po każdym sezonie)
Klubowe MŚ 2029 i profile zawodników, jakich dostałem do gry

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Guilherme Manuel Serrão‭ ‬MONTÓIA‭ (01.07.2031, VfB Stuttgart: 4 000 000 €uro)


Lee LUNDSTRAM (01.07.2031, Manchester City: 19 500 000 €uro)

Marc MUTOMBO‭ (01.07.2031, Bayern Monachium: 90 000 000 €uro)

BERKAY ADIYAMAN (01.07.2031, Eintracht Frankfurt: 77 000 000 €uro)

Diogo RODRIGUES (01.07.2031, Hertha Berlin: 95 000 000 €uro)

Oliver DOVIN‭ (04.07.2031, Nice: 8 750 000 €uro)

Markus ANGERMAIER‭ (12.07.2031, Eintracht Frankfurt: 18 000 000 €uro)

Robin ZENTNER (29.06.2031, zakończył karierę)
RAMON Ramos Lima (01.07.2031, Fortuna Sittard: 1 200 000 €uro)
Arthur THEATE (01.07.2031, Inter Mediolan: 51 000 000 €uro)
Federico DI NARDO (01.07.2031, Hertha Berlin: 18 250 000 €uro)
Leandro BARREIRO Martins (01.07.2031, Liverpool: 29 000 000 €uro)
Paul NEBEL (08.07.2031, Borussia Dortmund: 21 000 000 €uro)
Justin ALMSICK (08.07.2031, Fortuna Düsseldorf: 3 700 000 €uro)
Dominik LIVAKOVIĆ (09.07.2031, Liverpool: 2 500 000 €uro)

BLOG

KADRA
(31.08.2031)

EKIPA

Tego lata przeprowadziłem w Mainz małą rewolucję. Przede wszystkim nie kryłem przed Mahdim swoich zamiarów - CHCĘ ODCISKAĆ NA KLUBIE SWOJE WŁASNE PIĘTNO. A to się wiąże z tym, że powoli będę się pozbywał zawodników, których sprowadził i wypromował Łukasz.

Na początek nastąpiły TRZY zmiany w podstawowym, żelaznym składzie, co jest sporą wymianą krwi. Pożegnałem się bowiem z legendami: bramkarz Dominik Livaković i defensywny pomocnik Leandro Barreiro odeszli do Liverpoolu, a Arthur Theate do Interu Mediolan. Najwięcej problemów z uzyskaniem zgody Mahdiego miałem przy tym ostatnim. W końcu jednak dostałem zielone światło. Następców miałem upatrzonych i kosztowali oni kupę forsy.

Nowym bramkarzem został Diogo Rodrigues (95 mln euro), reprezentant Portugalii, który przez dwa poprzednie sezony pokazał się z dobrej strony w Hercie Berlin. Defensywnym pomocnikiem został Berkay Adiyaman (77 mln), mający tureckie korzenie 21-letni wychowanek Eintrachtu Frankfurt i reprezentant Niemiec. A miejsce obok Fofany zajął na środku obrony Marc Mutombo (90 mln), wykradziony z Bayernu potomek emigranta z Demokratycznej Republiki Kongo.

Mainz pożegnało również kilku zawodników dalszego planu, w tym stoper Di Nardo, który zaliczył dwa występy w reprezentacji Niemiec i w głowie zaczęły się mu lęgnąć myśli, że powinien grać w wyjściowym składzie. Z kolei Nebel, po dziesięciu latach bycia dublerem, zapragnął odejść do klubu, gdzie mocniej by na niego stawiano. Karierę zakończył bramkarz Zentner. Ramon i Almsick od początku nie pasowali mi do tego klubu - za słabe umiejętności.

W zamian pozyskałem bramkarza reprezentacji Szwecji, Dovina, który zgodził się być dublerem Rodriguesa. Przyszli również utalentowany stoper Lundstram, zaskakująco dobry lewy obrońca Montóia oraz mogący grać na kilku pozycjach Angermaier. Kadra pierwszego zespołu liczy sobie 23 zawodników i dla mnie jest to optymalna liczba. Każdy zdąży się nagrać.

Sierpień 2031 przyniósł dwa kolejne trofea, którymi można było wypełnić naszą bogatą gablotę. Na początek po twardym, wyrównanym boju o Superpuchar Niemiec wygraliśmy 1:0 z Bayernem Monachium, a gola strzelił „ten co zwykle“.

W meczu o Superpuchar Europy nie mógł zagrać Livramento (kara za żółte kartki złapane w poprzednim sezonie). Ale zastępujący go Vanderson został uznany za najlepszego zawodnika meczu, a bramki zdobyli dwaj nasi wspaniali napastnicy - Moukoko i Sesko. Milan nie postawił zbyt wygórowanych warunków.

Udział w Pucharze Niemiec zakończył się tym razem bardzo szybko. Po rozbiciu półamatorskiego Blau Weiss Berlin (12:0), wpadliśmy na Bayern Monachium. Mecz rozegrany w Monachium był niezwykle zacięty, a wszystkie gole padły dopiero w dogrywce. Niestety, zdobyliśmy o jednego mniej.

Niepowodzenie w DFB-Pokal odbiliśmy sobie w lidze. Prowadziliśmy od pierwszej do ostatniej kolejki, a także pobiliśmy rekordy ustanowione jeszcze przez drużynę prowadzoną przez Mahdiego. A mianowicie ustanowiliśmy nowy rekord zdobytych goli (125), oraz najmniej straconych (17). Dwójka napastników - Moukoko i Sesko - osiągnęła szczyty możliwości. We dwójkę strzelili aż 73 bramki - Moukoko 39, Sesko - 34! Najbardziej żałuję jedynej wpadki (0:1 z Herthą u siebie), ponieważ była szansa na sezon bez porażki w Bundeslidze.

Warto w tym miejscu zatrzymać się przy Moukoko. Piłkarz ten, nie mając jeszcze 27 lat, rozegrał 13 listopada 2031 setny mecz w reprezentacji. Niemcy rozbili na wyjeździe Albanię 5:1 (stawką awans do EURO 2032), a nasz as strzelił aż cztery gole.

Tym samym w 100 meczach zdobył aż 84 gole! A przecież tyle kariery jeszcze przed nim. To jest profil Moukoko po tym historycznym wydarzeniu.

Nie dziwi szósta Złota Piłka z rzędu, tym razem za rok 2031.

Dla mnie najważniejsza jest jednak Liga Mistrzów. Grupę wylosowaliśmy łatwą (Manchester United, Zenit St. Petersburg i Olympiakos Pireus). Najciekawszym wydarzeniem był więc... życiowy występ naszego wychowanka. Sandro Thuma. Na co dzień głęboki rezerwowy, w ostatnim meczu fazy grupowej wbił aż cztery bramki Grekom! A ściślej - Kamilowi Grabarze.

W 1/8 finału bez problemów uporaliśmy się z Olympique Lyon (5:0, 4:2), by w ćwierćfinale trafić na Manchester City.

Drużyna wspaniałych snajperów, Haalanda i Garavano, nie ma do nas jednak szczęścia!

W Europie trąbiło się głośno o odrodzeniu Ajaxu Amsterdam. Drużyna prowadzona przez Niemca Markusa Gisdola wygrała trudną grupę (przed Realem Madryt, Liverpoolem i Besiktasem), a potem wyeliminowała Manchester United i Bayern Monachium! Jednak w półfinałach my ich po prostu zdeklasowaliśmy, aplikując dziesięć goli, a tracąc zaledwie jednego!

Finał przeciwko obrzydliwie bogatemu Paris SG. Pierwsza połowa fatalna jeśli chodzi o grę w obronie. Prowadzenie dla PSG zdobył Moriba, wyrównał Sesko. Następnie trafił Segor, wyrównał Rovella! A wszystko pomiędzy 13 a 19 minutą!!! W 32. minucie Vinicius Junior ponownie wyprowadza PSG na prowadzenie i do przerwy przegrywamy 2:3.

W szatni ogromna zjebka, szczególnie dla obrońców. I druga połowa jest dla nas fenomenalna!!! Gole pomiędzy 46 a 56 minutą strzelają Roth, Moukoko i Rovella! Z 2:3 robi się w dziesięć minut 5:3 i tak już pozostaje!!! Drugi Puchar Ligi Mistrzów z rzędu, a czwarty ogólnie - zdobyty!!!

STATYSTYKA

SALA TROFEÓW