Mainz - kontynuacja pod nadzorem ojca założyciela (sezon nr 14, 2034/35) Absolutum Vagnerium

Mahdi właśnie mnie powierzył rolę jego następcy jako trenera Mainz. Spodobał mi się ten rodzaj rozgrywki, gdy mam nad głową dyrektora sportowego, w którego wcielił się teraz legendarny menadżer. W blogach będę zgodnie z prośbą wykorzystywał ustaloną przez niego, rozpoznawalną grafikę, ale chciałbym też przemycić coś od siebie. Zobaczymy, jak będzie układać się współpraca na dłuższą metę.

Dziękuję Mahdiemu za przygotowanie facepacków newgenów oraz za wszystkie dobre i złe wspólne chwile przeznaczone na dyskusje o składzie.

CZASY MINIONE
(linki)
era Mahdiego:
1. 2021/22: Przejmuję klub bez sukcesów z miasta Gutenberga
2. 2022/23: Międzynarodówka z Moguncji
3. 2023/24: Jeden punkt znaczy wiele
4. 2024/25: Jak skruszyć potęgę z Monachium?
5. 2025/26: Dwie minuty po północy!
6. 2026/27: Historia lubi się powtarzać
7. 2027/28: O trzech takich, którzy zrobili różnicę
8. 2028/29: Absolutum dominium

era Vagnera:
9. 2029/30: Dorównać poprzednikowi
10. 2030/31: W 55 minucie 0:3
11. 2031/32: Początek przebudowy zgodny z moją wizją
12. 2032/33: Wielka awantura w gabinecie dyrektora sportowego
13. 2033/34: "Ja pierdolę, nie mam już do ciebie siły!"

EKSTRASY
(linki)
Piękno i siła różnorodności - wszyscy zawodnicy i ich dorobek
(uzupełniane po każdym sezonie)
Klubowe MŚ 2029 i profile zawodników, jakich dostałem do gry

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

John DE BRUYCKER (01.07.2034, Deinze: 40 500 000 €uro)



Joel SANDOVAL (01.07.2034, Arsenal: 100 000 000 €uro)

Mladen PETKOVIĆ (01.07.2034, RB Lipsk: 120 000 000 €uro)

Robert DEININGER (01.07.2034, Union Berlin: 7 250 000 €uro)

Guo YE (01.07.2034, Bayern Monachium: 5 000 000 €uro)

Patrick MÜLLER (01.07.2034, rezerwy: wychowanek)

Owen WARWICK (01.01.2035, Fulham: 12 500 000 €uro)

Sandro THUM (01.07.2034, Köln: 13 250 000 €uro)
Guilherme Manuel Serrão‭ ‬MONTÓIA (01.07.2034, Borussia Dortmund: 13 000 000 €uro)
Paul WANNER (01.07.2034, Roma: 45 000 000 €uro)
Lee LUNDSTRAM (01.07.2034, Borussia M'Gladbach: 34 000 000 €uro)
Salva ROSELL (01.07.2034, Inter Mediolan: 64 000 000 €uro)
Paul WEILER (04.07.2034, Bayern Monachium: 64 000 000 €uro)

BLOG

KADRA
(31.08.2034)

EKIPA

Tym razem nie miałem większych problemów z przekonaniem dyrektora sportowego, Mahdiego, do swoich transferowych pomysłów. Więcej: zgodziłem  się z nim, że zespół potrzebuje naprawdę światowej klasy środkowego obrońcy, gdyż jeden z moich faworytów, Mutombo, takim nie jest. I to mimo faktu, że regularnie występuje w reprezentacji Niemiec.

Klub zasilił więc za 100 mln euro Urugwajczyk Joel Sandoval (Arsenal), dysponujący piorunującym przyspieszeniem i kocią zwinnością, bardzo dobry w kryciu i odbiorze i ogólnie - ideał do roli „grającego obrońcy“.

Następnym wielkim transferem było sprowadzenie Niemca o chorwackich korzeniach, Mladena Petkovicia, z RB Lipsk. Wychowanek Werderu Brema kosztował 120 mln euro.

Z belgijskiego Deinze sprowadziłem za 40,5 mln Johna De Bruyckera, zawodnika, który ma wszelkie dane, aby zostać nowym Edenem Hazardem. Ogromny talent!

Transfery pomniejsze to Robert Deininger, stoper Unionu Berlin i Guo Ye, utalentowany pomocnik rezerw Bayernu Monachium. To Chińczyk, ale - podobnie jak Chen Yang - z niemieckim obywatelstwem.

Wreszcie w styczniu za klauzulę odstępnego, którą miał wpisaną w kontrakcie (12,5 mln euro) zawitał do Moguncji wielki talent brytyjskiej piłki, porównywany z Michaelem Carrickiem Owen Warwick.

Z klubu odeszli zawodnicy, którzy nie mieścili się w sztandarowej jedenastce, a którzy znudzili się już rolami wiecznych dublerów. Zaznaczyć trzeba, że większość z nich została sprzedana za wielkie pieniądze. Za znacznie większe, niż ich zakupiliśmy. Przykłady: Montóia (zakupiony za 4 mln euro, sprzedany za 13), Wanner (24 - 45), Lundstram (19,5 - 34), Rosell (29 - 64), Weiler (46 - 64). Mahdi miał nieco pretensji o sprzedaż wychowanka Thuma, ale ten chłopak naprawdę naciskał na odejście, wiedząc, że jego szanse na awans w klubowej hierarchii są niewielkie.

W pierwszej, podstawowej jedenastce zaszły dwie zmiany. Sandoval na środku obrony za Mutombo i Petković za Vidovicia. Vidović grał przez lata jako „dziesiątka“, teraz jego miejsce zajął Chen Yang, przesunięty z ataku. Petković został partnerem Moukoko z przodu.

Warto też napisać, że Vidović w drużynie dublerów ustawiany był w pierwszej linii, obok De Bruyckera. I pokazał, że dla niego nie ma różnicy, gdzie gra!

Pierwszy skład:

Rodrigues - Romanov, Sandoval, Alves, Netz - Rovella, Berkay Adiyaman, Yang, Roth - Petković, Moukoko.

Dublerzy:

Dovin - Livramento, Deininger, Mutombo, Kyriakos - Ye (Müller), Cramer, Gonzalez, Gavrila (Warwick) - Vidović, De Bruycker.
 

**********************

Na Mundial 2034 wybrało się 14 naszych piłkarzy, w tym ośmiu Niemców, ale żaden nie wrócił z medalem.

Najbardziej rozczarowująca była postawa Niemców, mistrzów Europy z 2032 roku. Będąc jednym z faworytów turnieju bezapelacyjnie wygrali grupę (4:0 z Chile, 6:0 z Kamerunem), by w pierwszym meczu fazy play-off przegrać karnymi z... Irlandią.

Moukoko strzelił podczas MŚ trzy gole, Roth jednego, a trener Klopp zrezygnował ze stanowiska, by przejąć reprezentację Francji.

***

Muszę szczerze przyznać, że szybki powrót z mundialu reprezentantów nawet mnie ucieszył; mogli bowiem zażyć więcej odpczynku.

W pierwszym meczu sezonu, którego stawką był Superpuchar Niemiec, zaskoczyłem przeciwnika wystawiając Petkovicia na pozycji nr 10, a Yanga (tak jak w zeszłym sezonie) - w ataku. W trakcie meczu zaminiłem im pozycje i efekt był piorunujący - obydwaj zdobyli po dwa gole, a Petković zagrał fenomenalnie. Martwiła jednak słaba postawa obrony.

Bramka Moukoko z 89 minuty była jego PIĘĆSETNYM trafieniem w oficjalnych meczach Mainz.

Dziesięć dni później mogliśmy „pokwitować“ odbiór kolejnego trofeum - Superpucharu Europy. I znów gwiazdą wieczoru został Petković, który popisał się hat trickiem. Co za wejście do nowej drużyny!

Zespół we wspaniałym stylu zdobył swój dziewiąty tytuł mistrza Niemiec. Pomiędzy 26 sierpnia 2034 a 20 stycznia 2035 wygrał 18 ligowych spotkań pod rząd, co niech wystarczy za cały komentarz.

Najbardziej niesamowitym rezultatem było rozbicie Borussi Dortmund aż 9:2. Cztery bramki wbił Youssoufa Moukoko, którego klub z Westfalii tak beztrosko się kiedyś pozbył.

Gdy już jesteśmy przy Moukoko, to trzeba wspomnieć, że z 33 golami został królem strzelców Bundesligi i był to jego piąty triumf w tej klasyfikacji. Ogólnie w 410 ligowych występach dla Mainz strzelił już 380 bramek.

Moukoko w styczniu 2035 zdobył swoją ósmą Złotą Piłkę, co stanowi rekord. Na drugim miejscu dość niespodziewanie znalazł się Chen Yang.

Z kolei zdecydowanie na wyrost miano Złotego Chłopca przypadło Guo Ye.

Droga po krajowy puchar okazała się dla nas wyłącznie dobrą zabawą. W meczach z Jahn Ragensburg, Arminią Bielefeld, Darmstadt, Augsburgiem i Bayerem Leverkusen mój zespół strzelił aż 25 goli, tracąc zaledwie jednego!

W finale na bramkę Petkovicia zdobytą w 11 minucie odpowedział w 64... 34-letni Jonathan Burkardt! Tak, tak, ten sam „nasz“ Jonathan, który był jedną z gwiazd pionierskiego okresu Mainz.

Zanosiło się na remis, lecz w 66. minucie na boisku pojawił się człowiek, który wszystko rozstrzygnął. Gabriel Vidović zastąpił Chen Yanga i popisał się TRZEMA asystami! Dostał za to tytuł MVP meczu, a Mainz zdobył piąty w historii Puchar Niemiec.

W fazie grupowej Ligi Mistrzów jedynymi wyzwaniami były mecze z Barceloną, oba zakończone remisami (1:1, 2:2).

W 1/8 finału niespodziewanie remisujemy 1:1 w Amsterdamie, ale rewanż był srogi:

W pierwszym ćwierćfinałowym meczu z Bayernem gole zdobywali Chen Yang i Philipp Cramer, obydwaj wychowani w.. Monachium! Rewanż był formalnością.

Pierwszy półfinałowy mecz z FC Porto praktycznie załatwił sprawę. 5:1!!!

W rewanżu zagrali dublerzy. Nie popisała się obrona i bramkarz, ale fantastycznie dysponowany był Gabriel Vidović (hat trick).

Finał przeciwko Manchesterowi City. Czyli Mainz kontra Haaland i cała nowa generacja przepakowanych koksów.

Mój zespół nie dał im jednak nawet cienia szansy!
 

1:0 Berkay Adiyaman w 34 minucie głową po rogu egzekwowanym przez Rovellę.

2:0 Chen Yang w 53 minucie po prostopadłym podaniu Rotha.

3:0 Fabian Roth w 56 minucie po prostopadłym podaniu Yanga (!). Patrz wyżej - co za rewanż!

3:1 gol dla Man City w 61 minucie: Ernie Harkness

4:1 Gabriel Vidović w 83 minucie po podaniu Gavrili - akcja dwójki rezerwowych.

4:1 gol dla Man City w 87 minucie: Hernan Garavano

Wygrywamy w wielkim stylu, z lekością i klasą. To szósty Puchar Europy zdobyty przez Mainz i czwarty pod moim kierownictwem.

No i co?! Kto jest debeściak?! Pamiętam jak ktoś pod jednym z poprzednich blogów napisał, że ja skupuję szrot. To w ramach rewanżu: aż dwunastu zawodników Mainz zostało sklasyfikowanych w najlepszej pięćdziesiątce świata!

Cudowny sezon! Powtarzam sukces Mahdiego z rozgrywek 2028/29! Wtedy było „absolutum dominium“, teraz jest „absolutum Vagnerium“. Bo to prawie moja autorska drużyna. Kto chce, może to łatwo sprawdzić, czytając poprzednie blogi.

Ciekawostka: Owen Warwick został zarówno spadkowiczem z Premier League (przez pierwszą część sezonu grał dla Fulham), jak i zdobywcą Pucharu Europy, Pucharu Niemiec i mistrzostwa Niemiec!

STATYSTYKA

SALA TROFEÓW