Kariera #1, część #6. Piast znów w czołówce?

Poprzednie seozny:

SEZON 2021/2022 https://myfootballmanager.pl/post/2663/ledzie-na-mistrza

SEZON 2022/2023 https://myfootballmanager.pl/post/2669/ledzie-na-mistrza-2-pierwszy-sezon-w-ekstraklasie

SEZON 2023/2024 https://myfootballmanager.pl/post/2672/ledzie-na-mistrza-3-debiut-w-europie

SEZON 2024/2025 https://myfootballmanager.pl/post/2675/ledzie-na-mistrza-4-w-walce-o-mistrzostwo

SEZON 2025/2026 https://myfootballmanager.pl/post/2680/zmiana-klubu-kariera-1-cz5-na-pomoc-piastnkom

Na początek muszę podzielić się jedną refleksją. Rozegrałem już kilka sezonów więc mam jakiś materiał do analizy. Zawsze zatrudniam najlepszego głównego scouta jakiego uda mi się znaleźć (ale zawsze jest to osoba z ogłoszenia lub polecenia) i zlecam mu przydzielenia zadań wszystkim pracownikom działu. I muszę przyznać że jeśli chodzi o jakość polecanych mi zawodników zarówno w Arce jak i w Piaście szału nie ma. Generalnie nie narzekam, wręcz przeciwnie, utrudnia to trochę rozgrywkę bo nie jest łatwo przy funduszach które posiadają polskie kluby znaleźć ciekawe wzmocnienia po okazyjnych cenach.

Przed tym sezonem wytypowałem sobie czterech zawodników wokół których będę chciał zbudować „Wielki Paist” J Środkowy obrońca Mosór, środkowy pomocnik Dziczek (wychowanek), skrzydłowy Młyński oraz napastnik Rusyn. Cała reszta zawodników w przypadku dobrej oferty mogła zostać sprzedana, szczególnie że nasza sytuacja finansowa nie była komfortowa. Uprzedzając nieco fakty nie udało się utrzymać jedynie Mosóra. Francuskie Lens wpłaciło klauzule 8 mln zł i chłopak będzie kontynuował karierę w Ligue1. Poza tym z ważniejszych zawodników odeszli: Stolarski i Stec (cała prawa strona obrony z poprzedniego sezonu), Katranis (podstawowy lewy obrońca), Kubicki (środek pomocy), Kulakov (rezerwowy napastnik).

Kogo pozyskaliśmy w zamian? Przede wszystkim pozyskałem dwóch młodzieżowców którzy mogli grać w pierwszym składzie nie obniżając przy tym poziomu. Wypożyczony z Lecha prawy obrońca Wojciech Sikora (próbowałem go kupić z Jagielloni jednak wybrał Lecha) oraz środkowy pomocnik Żołądź powinni dać radę. Ważnym wzmocnieniem środka pomocy powinien być Rumun Boloca pozyskany z belgijskiego Standardu, Mosóra  zastąpić miał Szwajcar Hajrizi (trafił do nas z szwajcarskiego Grasshoppers), Podstawowym prawym obrońcom został Sałamaj na którego z bonusami zapłaciłem spore jak na Piast 2 mln zł.

Kadra i podstawowe ustawienie:

Sezon zaczęliśmy od trzech remisów 0-0 z rywalami z średniej półki by następnie przegrać na wyjeździe z Śląskiem. W następnej kolejce czekał nas mecz z Lechem. W tym momencie, licząc jeszcze poprzedni sezon mieliśmy dramatyczny bilans: jedną wygraną w dziesięciu ostatnich meczach. Dramat. Trudno więc było liczyć na dobry wynik z krajowym gigantem.

Jak widać wiele nie brakowało by ta zła passa trwała nadal. Ta odrobina szczęścia okazała się być może kluczowa na resztę rundy wiosennej. Do jej końca bowiem nie przegraliśmy już ani razu notując fantastyczny bilans 15 zwycięstw i 3 remisów! Wliczając w to mecz z Lechem. Oczywiście nie dało nam to lidera ponieważ Lech grał jeszcze skuteczniej.

Niestety szybko odpadłem z Pucharu Polski. Wylosowaliśmy rewelacje sezonu Bruk Bet, w dodatku na wyjeździe gdzie po wyrównanym meczu zakończonym dogrywką przegraliśmy minimalnie 0-1.

Rundę skończyliśmy z dwoma rekordami.

Ponadto najlepszym strzelcem ligi był Rusyn (15 goli), zaś drugi w tej klasyfikacji był jego rodak sprzedany przed sezonem do Wisły Kulakov. Lewy skrzydłowy Sellouf zgarnął nagrodę na najlepszego obcokrajowca.

W zimowym okienku transferowym trwał atak na moich najlepszych zawodników. Kontraktu nie chciał podpisać Reiner. Ten niepozorny środkowy obrońca był w rewelacyjnej formie. Po sezonie kończył mu się kontrakt. Nowy kontrakt chciał z podwyżką i na 4 lata. Miał już lat 29 a ja nie lubię tak długich kontraktów w tym wieku więc wolałem go sprzedać za niezłe pieniążki (3 mln). Żyro i Hajrizi powinni ogarnąć środek obrony. Pokłóciłem się z najlepszym strzelcem drużyny Rusynem o jego transfer do klubu z Izraela. Udało się go zatrzymać, nie lubię mieć jednak gdy kluczowy zawodnik jest niezadowolony.

Zadowolony za to byłem z dwóch zawodników których udało się pozyskać. Rakoczy trafił do nas za 1,9 mln zł z Cracovii i ma wszelkie zadatki na podstawowego rozgrywającego w drużynie, za to wypożyczony Kahvic powinien być wartościowym zmiennikiem Rusyna.

Rundę rewanżową rozpoczęliśmy z przytupem od… dwóch remisów 0-0. W obu tych spotkaniach Rusyn miał setki których nie wykorzystał. Zamieszanie przy transferze z klubu mogło mu zaszkodzić. W rundzie jesiennej meczem z Lechem zaczęliśmy naszą rekordową serię meczów bez porażki. Tym razem mecz z tym samym rywalem ją zakończył. Porażka 0-2 spowodowała nie tylko zakończenie naszej niesamowitej serii, sprawiła także że tytuł mistrzowski dla „Kolejarza” był już właściwie przesądzony (10 punktów przewagi nad nami i krakowską Wisłą po 21 kolejkach).

Od tego momentu musiałem już „tylko” bronić naszego miejsca na podium. Na szczęście, podobnie jak w pierwszej rundzie po słabym początku nasza forma uległa poprawie. Do koca walczyliśmy o wicemistrzostwo. Kluczowy mecz rozegraliśmy w 32 kolejce z Wisłą Kraków. Przegraliśmy 0-1 i to krakowianie wyszli na drugie miejsce którego już nie oddali. Jako trener Piasta bilans z tym rywalem mam tragiczny: cztery mecze, zero strzelonych goli, jeden remis i trzy porażki.

Z ciekawostek, dałem zadebiutować najbardziej utalentowanemu wychowankowi naszej akademii. Cezary Dębski został tym samym najmłodszym debiutantem, a w 31 kolejce strzelił swoją premierową bramkę w meczu z Rakowem stając się oczywiście także najmłodszym strzelcem w ekstraklasowej historii Piastunek.

Niesamowity mecz rozegraliśmy w przedostatniej kolejce. Przegrywaliśmy z Pogonią na wyjeździe już 0-3 by ostatecznie zremisować 3-3. W doliczonym czasie gry, oprócz bramki w 92 minucie wyrównującej stan meczu mieliśmy jeszcze trzy inne sytuacje by rozstrzygnąć mecz na swoją korzyść! Kolejną bramkę dorzucił w tym meczu młody Dębski.

Królem strzelców został Rusyn mimo że w rundzie rewanżowej nie zawsze wychodził w pierwszym składzie, swoje szanse dostawali Dębski i Kahvic.   

Najlepszym bramkarzem sezonu został Węglarz. W końcu nie mogłem narzekać na swojeo bramkarza,

Puchar Polski zdobył Lech Poznań. Lechici zdominowali krajowe podwórko. Muszę liczyć że w końcu zagrają jakiś słabszy sezon jeśli mam zdobyć w końcu mistrzostwo. 

Statystyki indywidualne:

Wyróżnić muszę kilku zawodników. Węglarz sprawił że w końcu w bramce miałem prawdziwego bramkarza a nie ręcznik. 30 spotkań i aż 16 czystych kont. W obronie Reiner (na jesień) oraz Żyro także spisywali się bardzo dobrze. Cichym bohaterem był Hołownia, niedoceniany ligowiec który zawsze trzymał równy poziom. Młyński i Sellouf robili wiatr na skrzydłach, obaj zanotowali w sumie 31 punktów w punktacji kanadyjskiej. W ataku brylował Rusyn, król strzelców Ekstraklasy.

 Brakowało mi trochę jakości w środku pola. Dziczek, Boloca, Tankovskyi mieli tylko pojedyncze udane mecze. Pozyskany w zimowym okienku Rakoczy okazał się dużym rozczarowaniem. Dobrze zagrał raz, w ostatniej kolejce kiedy zmieniłem dla niego taktykę i zagrał jako „dycha”. Może to będzie jego nowa pozycja w przyszłym sezonie?