Polacy w pogoni za sukcesem na przykładzie Lecha Poznań - Sprawozdanie z frontu #1

SŁOWEM WSTĘPU

Jak wiecie pisanie blogów zajmuje mnóstwo czasu, a niestety ostatnio tego czasu nie mam za wiele. Zwłaszcza na opisywanie rozegranych sezonów. Naszła mnie jednak chęć sprawdzenia na co stać polski zespół zbudowany od pierwszego spotkania jedynie z Polaków. Plan jest taki, że już na samym starcie rozgrywki będę korzystał jedynie z Polaków. Reszta ląduje w rezerwach i czeka na swoją sprzedaż, bądź wypożyczenie. Dawno takiej kariery nie grałem i chciałem sprawdzić na co mnie stać właśnie w takiej formule. Zdaję sobie sprawę, że znów widzicie Lecha Poznań i myślicie, czy on kur*a nie zna innych klubów? Otóż znam ich wiele, ale uważam, że Lech do tego eksperymentu nadaje się idealnie. Rozważałem również Raków Częstochowa, jednak z sentymentu postawiłem na Kolejorza. Oczywiście nie spodziewam się, by krajowe podwórko w perspektywie najbliższej stanowiło dla mnie jakiekolwiek wyzwanie, jednak rozgrywki międzynarodowe to już inna para kaloszy. I właśnie tam jestem ciekaw, co się uda osiągnąć. Muszę również wspomnieć, że będzie to krótka pewnie 5 sezonowa kariera. Dlaczego? Ano dlatego, że wielce myślę, czy warto wydać kupę pieniędzy na kolejną wersję FMa tym razem 2023. Z tego co czytałem to zmiany są totalnie kosmetyczne, choć może jeszcze coś mnie zaskoczy i się zdecyduje. Na ten czas postanowiłem pobawić się w polskim bagienku. Może taka formuła przypadnie do gustu @vicomino, który ostatnio zarzucał mi, że w rozgrywce Lechem w ramach Superligi Polaków było jak na lekarstwo. No to proszę! Teraz będzie ich cała masa! Będą to natomiast bardzo skrótowe blogi. Jak głosi tytuł w formie krótkich sprawozdań, a przynajmniej mi się tak wydaje, że tak można to nazwać. Niemniej nie będzie to obszerny opis z wszystkimi pierdoletami. Będzie krótko i na temat. Tak mi się przynajmniej wydaje. Zobaczymy co w ogóle z tego wyjdzie. Tak więc zapraszam Was na pierwszy testowy sezon!

POPRZEDNIE BLOGI

KADRA NA OBECNY SEZON

BRAMKARZE

W bramce postawiłem na doświadczonego Bednarka. Nie ma co ukrywać, że Mleczko, czy też Bąkowski to nie ta półka. Oni mogą zagrać raz, czy dwa, ale tego zespołu w chwili obecnej nie pociągną. Sam Bednarek jak na warunki naszej ligi jest niezły i na razie musi wystarczyć.

FILIP BEDNAREK

MIŁOSZ MLECZKO

KRZYSZTOF BĄKOWSKI

OBROŃCY

W obronie mam naprawdę solidnych zawodników. Środek tworzyli głównie Salamon z J. Czerwińskim. Obaj byli zdecydowanie najlepszymi zawodnikami w drużynie na tej pozycji. Na prawej stronie o wyjściowy skład walczył A. Czerwiński z Żukowskim. A. Czerwiński jest doświadczonym zawodnikiem i na polskie warunki zdecydowanie wystarczy. Żukowski natomiast to bardzo ciekawy zawodnik, który swoją grą potrafi wnieść nieco ożywienia do gry zespołu. Szczerze powiedziawszy szkoda, że w realnym Kolejorzu nie dostaje praktycznie żadnych szans. Na lewej stronie natomiast wyjściowa jedenastka była zarezerwowana dla Pestki. Jest to naprawdę niezły zawodnik i nie wiem dlaczego we wcześniejszych karierach z niego nie korzystałem. W lidze polskiej zdecydowanie sobie radzi.

BARTOSZ SALAMON

JAKUB CZERWIŃSKI

PATRYK WALIŚ

ALAN CZERWIŃSKI

TOMASZ CYWKA

KAMIL PESTKA

KRYSTIAN PALACZ

MATEUSZ ŻUKOWSKI

BARTOSZ WDOWIK

POMOCNICY

W pomocy miałem największe bogactwo. W środku dyrygentem jest Starzyński. Kurde ten chłop mimo wieku dalej ma to coś. Muszę przyznać, że jeśli nie było go na boisku to totalnie nasza gra nie funkcjonowała. Niestety jest to jedyny tak kreatywny zawodnik w naszej kadrze. Do pary miał choćby Murawskiego, czy też Kubickiego. Często grywał też Kupczak. Na skrzydłach hulali Kamiński (wypożyczony), Kun, czy też Cebula, którego na siłę tam wystawiałem, chcąc zrobić z niego skrzydłowego. Radził sobie tam zadziwiająco dobrze i z czasem podstawową parę skrzydłowych tworzyli byli gracze Rakowa, czyli Kun z Cebulą.

MATEUSZ KUPCZAK

MICHAŁ SKÓRAŚ

JAKUB KAMIŃSKI

RADOSŁAW MURAWSKI

JAROSŁAW KUBICKI

ERYK KRYG

PATRYK KUN

FILIP STARZYŃSKI

JAKUB ANTCZAK

ANTONI KOZUBAL

FILIP MARCHWIŃSKI

MARCIN CEBULA

NORBERT PACŁAWSKI

NAPASTNICY

W ataku świetnie sprawdzał się Zjawiński. Nie myślałem, że potrafi tak dobrze grać. Raczej rzadko w moich karierach go ściągałem. Bardzo miłym zaskoczeniem była też dyspozycja Musiolika, który niby toporny, ale potrafił bardzo wiele dać drużynie. Co ważne dobrze radził sobie także Szymczak, czego efektem był jego transfer zimą do Borussi Dortmund. Najgorzej prezentował się Sobiech. Niby coś robił, ale bez jakiegoś szału.

ARTUR SOBIECH

ŁUKASZ ZWOLIŃSKI

SEBASTIAN MUSIOLIK

FILIP SZYMCZAK

TRANSFERY ZIMOWE

ZAKUP

SPRZEDAŻ

MECZE TOWARZYSKIE

Mecze towarzyskie przed sezonem nie znaczyły wiele. Byłem w trakcie wymiany połowy zespołu! Tak więc nie martwiły mnie porażki w dwóch pierwszych meczach, ani też w ostatnim. Na zachętę wygraliśmy ze słabym Usti nad Orlici.

Większe znaczenie miały mecze w przerwie między rundami, gdzie zaprezentowaliśmy się nieźle. Dwie wygrane i dwa remisy to niezły wynik, biorąc pod uwagę, że dalej budowałem swój wymarzony zespół.

SUPERPUCHAR POLSKI

Pierwszy poważny sprawdzian przyszedł w Superpucharze Polski, gdzie graliśmy z Rakowem Częstochowa. Rywal z najwyższej krajowej półki, choć trzeba powiedzieć, że podkupiliśmy im choćby Cebulę, Musiolika, czy też Kuna. Mimo wszystko mieli kim postraszyć. Jak się spodziewałem mecz był wyrównany i walka trwała przez całe spotkanie. Na szczęście to my za sprawą Walisia i Starzyńskiego wyszliśmy na dwubramkowe prowadzenie. Raków dalej próbował, ale było ich stać jedynie na trafienie Gvilii pod koniec spotkania. Pierwsze trofeum w gablocie! Jestem na prawdę szczęśliwy, bo ten projekt był wielką niewiadomą zwłaszcza na początku. Przecież przy wymianie ponad połowy kadry mogło być różnie. Na razie wygląda to obiecująco.

PUCHAR POLSKI

Tak różowo nie było w Pucharze Polski, gdzie polegliśmy już w pierwszym meczu z Bruk-Bet Termalicą Nieciecza 3-0! Nawet fakt, że graliśmy rezerwowymi nie usprawiedliwia tak wysokiej porażki. Bramki traciliśmy w pierwszej połowie. W drugiej wpuściłem kilku zawodników z podstawowego składu, ale i tak nie byli w stanie niczego zdziałać.

PKO BANK POLSKI EKSTRAKLASA

PIERWSZA POŁOWA SEZONU

W pierwszej połowie sezonu Lech potwierdził swoje aspiracje do tytułu mistrzowskiego. Kolejorz bez większych problemów zajmował fotel lidera notując jedynie dwie porażki, jeden remis i aż 16 zwycięstw! Najbardziej bolesną była porażka ze Stalą Mielec, jednak zauważyć należy, że Mielczanie są na wysokiej 5 lokacie! Porażka z Pogonią, czy też remis z Rakowem są do przełknięcia, bo są to zespoły o dużej jakości, a przecież Lech jest cały czas w trakcie przebudowy. Druga Pogoń traci do nas, 6 punktów, choć trzeba pamiętać, że mają mecz mniej do rozegrania. Jednak mimo tego nie czuję się zagrożony. Liga raczej będzie nasza. Zresztą jest to jedyna drużyna, która może z nami powalczyć o mistrza. Trzecia Legia traci do Lecha już 15 punktów! Na dole tabeli natomiast Widzew, Miedź i Korona, choć i Wisła Płock, czy też Piast nie mogą czuć się bezpiecznie.

DRUGA POŁOWA SEZONU

Druga część sezonu tylko potwierdziła naszą dobrą formę. Zdecydowanie poprawiliśmy się w grze o czym świadczy przewaga nad drugą Pogonią, która wyniosła, aż 13 oczek, a przecież tak niewiele do nas tracili na półmetku. Lech w drugiej części sezonu przegrał jedynie z Piastem i to wysoko, bo 3-0, choć był to z pewnością sensacyjny wynik, powodem było już pewne mistrzostwo dla Kolejorza i moi zawodnicy po prostu zlekceważyli rywala. W dwóch późniejszych kolejkach już na to nie pozwoliłem i odnieśliśmy dwie wygrane na zakończenie sezonu. Tak więc zdobyliśmy majstra z wielką przewagą nad Pogonią, która jako jedyna próbowała nawiązać walkę. Reszta to lata świetlne od nas. Trzeci Śląsk zdobył jedynie 63 oczka, czyli o 27 mniej od Lecha! Ogromna przepaść. Zawód na pewno w Warszawie, gdzie muszą przyjąć do siebie, że w Europie w przyszłym sezonie ich nie zobaczymy. Uważam, że pokłosiem tego było wykupienie przez Kolejorza Nawrockiego, Kapustki i Rosołka, którzy stanowili o sile Legii w wielu spotkaniach. W europejskich rozgrywkach poza Lechem, Pogonią i Śląskiem zagra jeszcze Raków, który zdobył Puchar Polski. Z ligi natomiast spada Wisła Płock, Miedź Legnica i Korona Kielce. Szczęśliwie przed spadkiem uchronił się Widzew Łódź.

LIGA MISTRZÓW

Krajowe rozgrywki to jedno i tam tak naprawdę nie mieliśmy w dłuższej perspektywie godnego rywala. Co innego w europejskich rozgrywkach. W Lidze Mistrzów na początek gładko rozprawiliśmy się z Levadią Tallinn. Później znacznie ciężej było z rumuńskim Cluj! Pierwszy mecz wyjazdowy przegraliśmy 3-2, ale w rewanżu w Poznaniu moi zawodnicy pokazali charakter wygrywając pewnie 3-1. Niestety im dalej tym ciężej. W 3 rundzie trafiliśmy na Bułgarski Ludogorec Razgrad. Jest to rywal z górnej półki jak na poziom mojego zespołu. Dlatego nie zdziwiło mnie, że w Poznaniu tylko zremisowaliśmy 0-0. Oczywiście nie byłem z tego faktu zadowolony, ale zdawałem sobie sprawę z ograniczeń moich zawodników. Pokazał to rewanż, gdzie mimo walki do ostatnich sekund przegraliśmy po emocjonującym spotkaniu 5-4! Było blisko, ale tym razem się nie udało. Nie ma co się jednak załamywać, bo czeka na Lecha jeszcze Liga Europy.

LIGA EUROPY

Tam przed fazą grupową do rozegrania był jeszcze dwumecz z Tobołem Kostanaj z Kazachstanu. Rywal jak najbardziej do pokonania, co pokazał już pierwszy wyjazdowy mecz, który wygraliśmy 3-0. W rewanżu dałem szansę rezerwowym, którzy na naszym stadionie potrafili jedynie zremisować 1-1. Po tym meczu uświadomiłem sobie, że moi rezerwowi są znacznie słabsi od pierwszej jedenastki. To z pewnością będzie trzeba poprawić przy nadarzającej się okazji.

Dotarliśmy do fazy grupowej Ligi Europy, co osobiście uważam za spore osiągnięcie niezgranym składem, złożonym z zawodników, którzy co dopiero zaczęli ze sobą grać. W grupie trafiliśmy na Arsenal, czyli murowanego faworyta do awansu, a także FC Midtylland z Dani i Crvenę Zvezdę Belgrad z Serbii. Jeśli mam być szczery nie wierzyłem w awans. Z Arsenalem nie mamy co się mierzyć, a z Duńczykami i Serbami ewentualnie można powalczyć, choć nadziei nie było. Niestety miałem rację, bo zajęliśmy ostatnie miejsce w tabeli z 2 punktami. Awansował jak wszyscy się spodziewali Arsenal i FC Midtjylland. Punkty urwaliśmy jedynie w domowych meczach z Duńczykami i Serbami. No cóż nie udało się, ale i tak jestem zadowolony z tegorocznej kampanii.

PODSUMOWANIE

Podsumowując było dobrze! Obawiałem się tego eksperymentu, ale wyszło przyzwoicie. Pewnie w jakimś momencie dojdziemy do ściany, gdzie będzie ciężko coś osiągnąć, ale zobaczymy. Na razie jest dobrze. 

W moim zespole najlepszym strzelcem okazał się Musiolik, który zdobył 22 bramki. Jestem pewien, że gdyby Rosołek był w Lechu od początku sezonu to on by zgarnął tytuł najlepszego strzela zespołu. Musiolik wykręcił również najlepszą średnią, a najlepiej asystował Kun. Jak widać zaciągi z Rakowa były w 100% udane. Co warto zauważyć Kun ma naprawdę przeciętne atrybuty, ale jednak potrafi coś na boisku zdziałać.  

Musiolik ze swoimi 22 bramkami został drugim strzelcem ligi. Przegrał jedynie z Almqvistem z Pogoni Szczecin. Choć przegrał zdecydowanie. W asystach 11 zaliczył Kuna, co również dało mu 2 lokatę ale za plecami Gorgona również z Pogoni Szczecin. Wśród najlepszych asystentów znalazł się także prawy obrońca Stolarski, choć większość asyst zaliczył jeszcze przed przyjściem do Lecha.

Patrząc natomiast na całego Lecha muszę wyróżnić Niemczyckiego. Kurde jeszcze nigdy go nie kupiłem do swojego zespołu, a ten młody bramkarz jak na nasze warunki po prostu wymiata! Ileż to razy w tym sezonie ratował nam skórę. Pozytywnie zaskoczył mnie również Kupczak, który ma rolę takiego wyrobnika. Biega stara się, a do tego czasami dorzuci jakąś brameczkę. Choć w większości z karnych, bo jest on moim etatowym wykonawcą tego stałego fragmentu gry. Radę dawał też Kamiński z 8 bramkami i 6 asystami, choć liczyłem z jego strony na nieco więcej. Pozytywy też widać w grze Żukowskiego, który nie raz urwał się prawą stroną boiska. Oczywiście największą siłę mojego zespołu stanowiło trio z Rakowa Częstochowa. Cebula, Kun i Musiolik nie mieli sobie równych. Razem zdobyli 33 bramki i zanotowali 27 asyst. Jak dla mnie jest to bardzo dobry wynik. Swoje dołożyli również Rosołek z 9 golami i Zwoliński z 15 trafieniami i 4 asystami. Obecny zespół wygląda naprawę dobrze i teraz będą potrzebne raczej kosmetyczne zmiany.

W jedenastce sezonu znalazło się 6 moich zawodników. Byli to Niemczycki, Salamon, Stolarski, Kapustka, Kun oraz Musiolik.

Lech jako zespół okazał się najlepiej strzelającym zespołem zdobywając 79 bramek w 34 meczach. Straciliśmy też najmniej, bo jedynie 24 bramki.

STATYSTYKI INDYWIDUALNE

STATYSTYKI ZESPOŁOWE

HISTORIA KARIERY

LEGENDA:

LIGA - PKO BANK POLSKI EKSTRAKLASA

PP - PUCHAR POLSKI

SP - SUPERPUCHAR POLSKI

LM - LIGA MISTRZÓW

LE - LIGA EUROPY

LKE - LIGA KONFERENCJI EUROPY