Czy Michniewicz powinien zostać zwolniony?

Uwaga! Tekst, który możecie przeczytać poniżej, zamieszczony został bez korekty redakcyjnej Mój Football Manager. Za edycję, wszelkie błędy, usterki czy niedociągnięcia odpowiedzialny jest autor.

Czesław Michniewicz – bohater, czy nieudacznik?

Takie pytanie zadawali sobie kibice reprezentacji Polski po Mistrzostwach Świata w Katarze. Bohater – przecież zrobił to, czego nie udało się przez 36 ostatnich lat – czyli awansował do fazy pucharowej.

Nieudacznik, bo mając taki potencjał drużyny, nie wykorzystał ich pełnego potencjału. A przecież dysponujemy najlepszym finiszerem pod bramką przeciwnika na świecie – czyli Robertem Lewandowskim, czy rozrywającym o którym w tym sezonie mają zabijać się czołowe europejskie kluby z Liverpoolem na czele.

Takie postawienie sprawy  jest bardzo krzywdzące dla p. Czesława, ale Was chciałbym zapytać drodzy użytkownicy, czy uważacie, że kontrakt na prowadzenie reprezentacji powinien zostać z Michniewiczem przedłużony.

Jestem na TAK, bo:

Jesteś szefem, który wyznacza pracownikowi zadania. Pracownik się z tych zadań wywiązuje bez zarzutu,  może nie robi tego olśniewając wszystkich wokoło, ale zadania są zrobione na czas i poprawnie. Dlaczego mam zwalniać dobrego pracownika, który wykonał WSZYSTKIE moje polecenia?   

Jestem na NIE, bo:

Zadania wykonał to prawda, ale połowę tych zadań odpadło, zanim się do nich zabrał. Zamiast dwóch meczów eliminacyjnych, miał tylko jeden. Z przeciwnikiem, który rozegrał dość wycieńczające 120 minut 3 dni wcześniej. Nasi najlepsi zawodnicy tymczasem odpoczywali i byli świeżsi, co pokazała dobitnie druga połowa. Ale pierwsza połowa meczu ze Szwecją? Utrzymanie w Lidze Narodów, zapewniła nam wygrana z Walią. Drużyną, która 3 dni później miała grać swój mecz eliminacyjny z Ukrainą. I co nie jest dla nikogo zaskoczeniem, nie wystawiła najmocniejszego składu.

Jestem na TAK, bo    

Owszem można się ślizgać na opinii, na tak zwanym farcie, czy szczęściu. Kazimierz Górski mawiał, że Dory trener, tylko wyników brak, z kolei Napoleon przy nominacjach generalskich zwykł mawiać, że najwyżej ceni tych, którzy mają szczęście. A te niewątpliwie dopisało Michniewiczowi. Nie wiem, czy w ostatnich 30 latach mieliśmy selekcjonera, który miałby aż tyle szczęścia.

Jestem na NIE, bo:

Suma szczęścia w życiu zawsze musi wyjść na zero. Pytanie czy fortuna odwróci się od selekcjonera gdy będzie trenerem reprezentacji, czy może trenerem klubowym? Po za tym proszę Was, jeżeli o sukcesie ma decydować szczęście, to trenerem może być pierwszy lepszy random w czepku urodzony.

Jestem na TAK, bo:

Czesław Michniewicz zawsze jawił mi się jako pracuś, lubiący dokładnie analizować rywali i pod nich układać taktykę. O jego zakręceniu na tym punkcie mówili gracze młodzieżówki, którzy w ramach przygotowania taktyczne rozpisywali własne założenia taktyczne z treningu. I dopóki piłkarze wykonywali założone przez trenera polecenia, gra była skuteczna. 

Jestem na NIE, bo:

To jest piłka reprezentacyjna, a nie przaśna Ekstraklasa.  Tu piłkarze myślą, widzą co się dzieję i potrafią dosyć szybko reagować na wydarzenia. Tak było z Meksykiem – początkowe 10 minut – Lewandowski miał za zadanie zgrywać piłki do wchodzących skrzydłowych, a nie kleić ją do siebie i czekać na partnerów. Gdy Meksykanie zorientowali się w sposobie rozgrywania akcji, nagle straciliśmy parę. Czy wpadli na to sami, czy podpowiedział im trener – nie wiem. Sęk w tym, że nasz nie podpowiadał wcale, albo te podpowiedzi nie skutkowały. 

Sprawa druga – skoro liczyć na dalekie zagrania i stałe fragmenty gry, to może warto jakieś warianty rozegrania mieć ustalone. Nie mieliśmy dużo rzutów rożnych, ale z tych kilkunastu wykonywanych, jeden (JEDEN!!!) był wykonany w taki sposób, że było zagrożenie pod bramką ( Argentyna i strzał niecelny Glika). Wykonawcą rzutów rożnych był Zieliński. Skoro widzisz, że chłopakowi piłka nie siedzi, to w drugim, czy w trzecim meczu zmienisz wykonawcę, a nie liczysz na cud, że może w końcu mu siądzie.  Tu nie mam pretensji do Michniewicza, za to jak Zieliński te rzuty rożne wykonywał, tylko dlaczego robił to tak długo.

Jestem na TAK, bo:

Panie, chrzanić styl – zrobiliśmy coś, czego większość z nas nie widziała w życiu. Awans do fazy pucharowej, a graliśmy tak słabo, bo przeciwnicy tylko na tyle pozwalali. Przecież dwie drużyny, które nas pokonały dotarły do półfinałów, więc nie mogę być słabe. To absolutna prawda …

Jestem na NIE, bo:      

Sęk w tym, że to nie my wyszliśmy z grupy, tylko wyciągnął nas splot niecodziennych zdarzeń. Kto by się spodziewał, że Arabia odda dwa celne strzały w meczu z Argentyną i zrobi z tego dwie bramki? A Argentyna strzeli tylko jedną? Gdyby Meksykanie strzelili trzeciego gola, to na Mundialu by nas nie było.

Nie ma się co obrażać na słowa Lothara Matthaeusa, że graliśmy najbardziej archaiczny futbol na tych Mistrzostwach. On tylko stwierdził fakt. Styl, który można łatwo rozpracować, z którymi drużyny średniej klasy sobie bez większego problemu radzą. Styl, który był popularny w latach 90, gdzie grało się głęboko cofniętą linią obrony, nie doskakiwało agresywnie do przeciwnika w obawie, że może nas łatwo minąć, a budowanie akcji zaczynało się długim podaniem. Tak grały drużyny aspirujące do miana raczej tych średnich, nie zaś te, które chcą uchodzić za czołowe na kontynencie.

Zostawmy mecz z Argentyną, bo tam specyficzny układ wyników dawał nam awans, więc nie będę go oceniał, bo tam liczył się pragmatyzm. Ale popatrzmy na mecz z Francją – dało się rozgrywać piłkę od obrony, dało się oskrzydlać akcję, nawet jak Francuzi presowali? Dało się. Dlaczego tak nie zagraliśmy z Arabią? Bo presja wyniku ciążyła na trenerze Michniewiczu? Czy zawodnikach? A z Meksykiem? Ponownie presja?

Nie chcę mieć pracownika, który nie dodaje niczego ekstra od siebie. Po prostu trwa, by trwać.

Jestem na TAK, bo:

Boję się, że nikogo lepszego nie dostaniemy. Odwieczne pytanie trener polski czy zagraniczny? Jeżeli Polski to kto? Papszun – mocne wymagania, które można spełnić w klubie, ale reprezentacja nie wyciągnie 3 stoperów na równym Europejskim poziomie. Chyba, że Papszun by kogoś takiego zbudował – jak zrobił do Beenhaker z Bronowickim, czy Nawałka z Mączyńskim. Kandydaci – Piątkowski z RB Salzburg. Może Salamon z Lecha, może Walukiewicz, Dawidowski, Bochniewicz. Na pewno jest to ciekawy kandydat, który nie boi się wyznaczać nowych pozycji, graczom którzy nie są z nim w żaden sposób kojarzenie ( 170 cm Tudor jako środkowy obrońca). Kto inny – ja sam widziałbym dwóch kandydatów z Polski – Magiera – ze względu na równie analityczne podejście co Michniewicz + sposób prowadzenia notatek w taki sposób, że następcy wiedzieli by jakich błędów nie popełniać.

Drugi wybór – mocno kontrowersyjny – Michał Probierz.  Nie jest tak świetnym taktykiem, ale ma coś, czego pozostałym polskim trenerom brakuje – potrafi motywować. Sprawia, że zawodnicy nie pamiętają o swoich ograniczeniach, lub je najzwyczajniej w świecie pokonują. Niestety, to co działa w piłce klubowej, nie zawsze musi się sprawić w piłce reprezentacyjnej.

Jestem na NIE, bo:

Trzymanie słabego pracownika w obawie, że zawsze można trafić jeszcze gorzej świadczy fatalnie o kondycji firmy. Jest źle, więc trwajmy w tym, bo może być jeszcze gorzej. Czy PZPN ma fundusze na trenera z zagranicy. Pewnie tak, ale czy na tyle duże by zatrudnić takiego Roberta Martineza? Chyba nie, a nawet jeśli to tak ogromna pensja będzie wymagała cudów od zaraz. A na te jak wiadomo trzeba poczekać.

Jestem na TAK, bo:

Z pustego i Salomon nie naleje. Ciężko oczekiwać od Michniewicza, by grał jak równy z równym z Argentyna, czy Francją, skoro nie mamy porównywalnych zawodników. Trzeba pamiętać, że z  Mundialu wypadł nam pewniak do gry – Jakub Moder, a Żurkowski stracił formę z poprzedniego bardzo dobrego sezonu.  Więc kim my mamy straszyć?

Jestem na NIE, bo:

To trzeba wypiąć tyłek i liczyć na to, że batów nie będzie dużo i nie będą bardzo bolesne? No nie, trzeba zacząć kombinować, szukać sprawdzać. Czy Michniewicz to robił – tak. Powołał 47 zawodników na przedmundialowe zgrupowanie, żeby porównać jak radzi sobie Kun, czy inni zawodnicy na tle etatowych reprezentantów. Wybrał grupę 26 zawodników.

Z tej grupy 21 zagrało na Mistrzostwach, ale tylko 13 ponad 100 minut ( a Arek Milik dokładnie 100). Czyli można powiedzieć, mieliśmy etatową 12 zawodników.  Najlepszy według statystyk w Świderski w meczu z Argentyną, zostaje zdjęty w przerwie. 3 minutowe epizodziki Grosickiego i Bednarka przemilczę.  Jedną połowę Skórasia, czy 26 minut Piątka również. Więc gdzie ta selekcja. Czy Żurkowski bez formy byłby znacząco gorszy od Bielika, albo Zielińskiego? Czy Bednarek, był aż tyle słabszy od Kiwiora, ? Zarzut - albo zła selekcja, albo brak odwagi by coś zmienić i narazić się na ewentualną krytykę.   

Jestem na NIE, bo:

Po latach trenerów, którzy bali rozmawiać się z mediami (Fornalik, Nawałka, Brzęczek), przyszedł trener, który nie mówił banałów. Którego przyjemnie dało się słuchać na pomeczowych konferencjach,   który potrafił się odgryźć dziennikarzowi, powiedzieć coś z dystansem, czasem z ciętym językiem.

Rozumiem, że nie chciał początkowo wypowiadać się o swoich 711 połączeniach z Fryzjerem ( powiedział, że zrobi to po Mundialu – trzymam za słowo), tak zrobił z siebie ofiarę mediów, którzy chcą go zniszczyć. To on straszył Szymona Jadczaka sądem, ale na samym straszeniu się skończyło, bo przed sądem musiałby się wytłumaczyć z tych 711 połączeń. Zamiast opowiadać ze swadą co zrobił dobrze, gdzie się przestrzelił w oczekiwaniach, a co najzwyczajniej w świecie zawalił , Michniewicz zaczyna każdą uwagę brać personalnie. Tworzy syndrom oblężonej twierdzy – on jest atakowany ze wszystkich stron, wszyscy są źli, niedobrzy, a on sam jest kryształowy. Nie wiem na ile takie zachowanie ma wpływ bliska znajomość z redaktorem naczelnym portalu Weszło.com ( K. Stanowski – selekcjoner jest ojcem chrzestnym dla jego syna), ale skutkuje to tym, że Czesław zaczyna nie widzieć sowich wad, oraz próbuje je wybielać w delikatnie mówiąc absurdalny sposób.

A to, że Krychowiak zagrał najlepszy turniej od EURO16, mimo, że liczby tego w żaden sposób nie odzwierciedlają. A to, że robi coś bez wiedzy swojego przełożonego ( spotkanie z premierem), a to, że nie ma żadnej klauzuli. To nie wróży dobrze. A to, że raz po raz wychodzą mniejsze bądź większe aferki – ile w tym wina mediów zrażonych zachowaniem Michniewicza, ile samego zainteresowanego?

Jestem na NIE, bo:

Jak pokazują poprzednie lata pracy, Michniewicz robił dobre wyniki w pierwszym sezonie pracy, kolejne zaś kończyły się bolesnymi upadkami na dno. Tak jakby zrażał do siebie szatnie, która nie chciała umierać za swojego trenera. Czy rzadsze spotkania podczas kadry mogą temu zapobiec?

Jeżeli komuś udało się dotrzeć na sam koniec – wielki gratulacje. A jak ktoś jeszcze liczył, to wyszło mu, że więcej razy jestem na NIE.

Mimo wszystko ja chciałbym żeby Czesław Michniewicz został na stanowisku selekcjonera reprezentacji Polski.

Dlaczego?

Odchodząc od 711 połączeń (no, ale skoro PZPN go zatrudnił, to musiał liczyć się, że będzie o to pytany), Michniewicz ma dobry i analityczny umysł, który w pracy selekcjonerskiej bardzo się przydaje. Przejął kadrę w specyficznych warunkach, gdzie nie miał czasu odznaczyć swojego własnego stempla na tej budowie, tylko musiał poprawiać po poprzednikach. Granicy błędu w zasadzie nie miał, a wszystkie ewentualne wpadki byłyby wyciągane, co nie służyło by ani atmosferze przed Mistrzostwami, ani jemu samemu.

Skoro PZPN zatrudnił go, mimo tego, że jeden z najlepszych polskich zespołów zostawił na miejscu spadkowym i mało kto ostatnie miesiące w Legii oceniał pozytywnie, to dlaczego nie dać mu szansy teraz, kiedy jest atmosfera wielkiego święta i największego sukcesu od 36 lat.

Prowadził młodzieżówkę przez 3 lata, więc ma jako takie rozegranie wśród młodszych graczy, a który będzie lepszy trener do przeprowadzenia zmiany pokoleniowej jaka prędzej czy później czeka naszą reprezentację?

Niech zbuduje swoją drużynę, niech pokażę, czy jest w stanie grać coś innego niż słynna Laga Bonito połączona z autobusem i ponownie rozliczać go po EURO 24, gdzie nie tylko awansuje, ale pokaże że jego drużyna potrafi grać elastyczną piłkę, nie bazującą tylko na wybijaniu piłek do przodu i determinacji Lewandowskiego, by o taką piłkę powalczyć.   

  A jakie jest Wasze zdanie na ten temat?