Archiwum (FM 2012): Książęta z Paryża (vol. 9, 2019/20)

Poprzednie odcinki (linki):
 

sezon nr 1 (2011/12)
sezon nr 2 (2012/13)
sezon nr 3 (2013/14)
sezon nr 4 (2014/15)
sezon nr 5 (2015/16)
sezon nr 6 (2016/17)
sezon nr 7 (2017/18)
sezon nr 8 (2018/19)

2019/20

Tradycyjnie rozpocznę od transferów. Przede wszystkim odszedł Yann M’Vila. Jego siedem sezonów w barwach PSG było bogate w sukcesy; m.in. sześciokrotnie został mistrzem Francji, tyle samo razy zdobył krajowy Puchar oraz trzykrotnie wygrywał Ligę Mistrzów. Uznałem jednak, ze pora zdecydowanie postawić na Cengiza Öztopraka, który wraz z Paulo stworzył podstawową parę defensywnych pomocników. Za M’Vilę Arsenal zapłacił nam aż 51 milionów euro, podczas gdy w 2012 zakupiłem go za równe 30.

Transfery "do klubu"  wyglądały dosyć skromnie - 1,2 mln. wyasygnowałem na utalentowanego defensywnego pomocnika z Metz, 16-latka Pape Diallo, a 1 mln. na reprezentacyjnego bramkarza Wybrzeża Kości Słoniowej - Francois Kadera, który przybył z klubu Mlada Boleslav. Natomiast w styczniowym okienku dołączył do nas Franck Coulibaly z Groningen (12 mln.) oraz kolejny bramkarz - Wadim Sazonow (2,5 mln, Wołyń Łuck). Po czterech latach wypożyczeń do różnych klubów zdecydowałem się dać ponowną szansę Simonowi Kielstrupowi, który jest obecnie lewym obrońcą wcale nie gorszym niż Digne.




Przed rozpoczęciem rozgrywek przeprowadziłem małą rewolucję - pozbawiłem opaski kapitana Mamadou Sakho, co wywołało w nim głęboką frustrację, która nie „ustąpiła“ przez cały sezon. Sakho jednak i tak jest tylko rezerwowym (pierwsza para stoperów: Gustavo i Polomat) a - między Bogiem a prawdą - nigdy nie byłem zwolennikiem jego gry w pierwszym składzie, zawsze szukałem kogoś lepszego na jego miejsce. Nowym kapitanem ekipy mianowałem Thibaut Courtoisa, naszego długoletniego bramkarza.

Któż mógłby przypuszczać, że właśnie kołomyjka z bramkarzami, będzie już na zawsze kojarzyć mi się z tym sezonem? A wszystko dlatego, że po rozegraniu zaledwie czterech spotkań - poważnej kontuzji na treningu nabawił się właśnie Courtois. Wyrok - 4 miesiące absencji! Na kogo postawić? Mike Maignan poszedł na wypożyczenie - więc nie wchodził w grę, Areola już drugi sezon bronił w Toulouse. Pozostali więc - najświeższy zakup, Francois Kader, oraz wychowanek klubu - Kur Aluong. Postawiłem na Kadera, który spisywał się całkiem przyzwoicie, a gdy musiał wyjechać, by wypełnić swoje reprezentacyjne obowiązki - z powodzeniem zagrał Aluong i w dwóch meczach ligowych nie przepuścił gola. Natomiast w styczniu pojawiła się prawdziwa okazja: Wołyń Łuck za Wadima Sazonowa, bramkarza, który zachwycił mnie swoimi atrybutami, zażądał zaledwie 2,5 mln. euro. Skorzystałem więc z tej prawdziwie promocyjnej ceny. Tymczasem po kontuzji wrócił Courtois, lecz jego umiejętności popikowały znacznie w dół. Jestem więc w kropce, gdyż nie mam pojęcia na którego z goalkeeperów postawić w przyszłym sezonie. Rozum podpowiada mi, że powinien to być Sazonow, natomiast Courtois - lista transferowa. Lecz po tym wszystkim, co osiągnął wraz z PSG, trudno jest mi go tak po prostu skreślić. Tym bardziej, że ma zaledwie 28 lat. Może czytelnicy udzielą mi jakiejś mądrej rady? Profile wszystkich czterech bramkarzy - poniżej:

A teraz szybki sprint poprzez sezon 2019/20. Rozpoczęliśmy porażką w Superpucharze Francji, ulegliśmy Olympique Lyon 3-4. Jednak z tego meczu zapamiętam niesamowitą bombę Cengiza Öztopraka z rzutu wolnego. Bramkarz Lyonu, Cros, nie ustawiał nawet muru, gdyż - jego zdaniem - było za daleko by ktokolwiek decydował się na bezpośredni strzał. Cengiz Öztoprak jednak potrafi wiele - w tym egzekwować rzuty wolne nie gorzej niż kiedyś Beckham.

Wracając do rozgrywek - nie poszczęściło się nam w tym razem w krajowych pucharach. Z Pucharu Ligi w 1/8 finału wyeliminowało nas Monaco (po remisie 2-2 przegraliśmy w konkursie rzutów karnych). W Pucharze Francji ulegliśmy w półfinale Olympique Lyon 0-1. Było to tym bardziej bolesne, że miało miejsce na Parc des Princes. Po tych niepowodzeniach - pora na pozytywy. Przede wszystkim po raz ósmy zostaliśmy mistrzami Francji, bijąc nasz własny rekord zdobytych punktów. Po raz czwarty królem strzelców został niezmordowany Leandro Damiao - 35 goli w zaledwie 28 meczach! Tabela sezonu 2019/20:


   

Jedyną porażkę ponieśliśmy z Olympique Marsylia na wyjeździe (aż 1-4). Należy dodać, że zespół kontynuuje wspaniałą passę; otóż w lidze, na własnym stadionie, nie przegraliśmy już od 90 spotkań! Passa zaczęła się 06/10/2015 i trwa niemal 5 lat! Po raz ostatni w lidze przegraliśmy u siebie 26/09/2015 roku, i była to kompletnie niewytłumaczalna klęska 0-4 z Toulouse, o której pisałem w „Książetach z Paryża, vol. 5“.
 

Liga Mistrzów - od początku prezentowaliśmy się bardzo dobrze. W grupie rozgromiliśmy dwukrotnie beznadziejnie słabe Dynamo Kijów: 8-0(d), 8-2(w). Wyprzedziliśmy Benficę, Olympiakos i właśnie Dynamo - bez kłopotów awansując do dalszych gier. W 1/8 finału odprawiliśmy Porto: 2-1(w), 4-0(d), w 1/4 Bayern: 1-1(w), 3-0(d) a w półfinale Liverpool: 1-0(w), 2-0(d). Jak widać - rozgrywanie pierwszego meczu na wyjeździe jest chyba korzystniejsze niż na odwrót... Wreszcie finał, który rozegrany został na jakże nam znanym (szczególnie przez pryzmat porażek z Marsylią Stade Velodrome. Nie mógł z powodu kontuzji zagrać Muniain.

23.05.2020, Marsylia.

PSG: Courtois (k) - Corchia, Gustavo, Polomat, Digne (120, Sanogo) - Paulo (26, Lambert), Cengiz Öztoprak - Pastore, Eriksen (77, Nunez), Lucas Moura - Leandro Damiao.

BARCELONA: Ahamada - Allan, Pique (k), Tomkins, Alba - Wuytens (86, Busquets) - Fellaini, Thiago (52, Pedro Silva) - Sanchez, Messi (41, Tinguinha), Hulk.   Menadżer - Tito Vilanova.


Od początku jesteśmy wyraźnie lepsi i - co najważniejsze - potrafimy to udokumentować golem. W 16 minucie Corchia wrzuca płasko piłkę w pole karne, Leandro Damiao „przepchał“ Tomkinsa i bez kłopotów pokonał Ahamadę. W 26 minucie tracimy Paulo - kontuzja, którego zastąpił Maxime Lambert. A sześć minut później tracimy gola... Hulk przeprowadził akcję prawą stroną, zagrał w pole bramkowe, a tam pojawił się „ten, co zwykle“, czyli Leo Messi i nie dał szans Courtoisowi. 

Dziewięć minut później pech dopadł jednak Argentyńczyka i musiał on z powodu kontuzji opuścić plac gry. Przez całą drugą połowę oraz dogrywkę trwał zacięty, wyrównany bój i ostatecznie żadna ze stron nie zdobyła już żadnej bramki. W 120 minucie zastąpiłem słaniającego się Digne - wszedł Yaya Sanogo, który zwykle bardzo dobrze wykonuje „jedenastki“.

Rzuty karne:

1-0 Sanogo, 1-0 Tomkins (nad porzeczką)
2-0 Pastore, 2-1 Pique
3-1 Nunez, 3-1 Tinguinha (obronił Courtois)
3-1 Leandro Damiao (obronił Ahamada), 3-1 Hulk (obronił Courtois)




 

PSG po raz czwarty z Pucharem Europy!

No i panowie - który bramkarz powinien bronić w przyszłym sezonie? Courtois - bohater finału, kapitan zespołu i długoletni gracz klubu, czy Sazonow - o wiele lepsze atrybuty? Radźcie!