Nad Dnieprem - tytułem wstępu przedstawiam wam moją ukochaną drużynę

Mój ojciec pochodzi z Ukrainy, a na początku lat 90 przeprowadził się do Polski, tu ożenił i proszę - oto ja, pół Polak, pół Ukrainiec. Choć osobiście czuję się Polakiem, gdyż tu się urodziłem i wychowałem. Ojciec zaszczepił we mnie miłość do pewnego wspaniałego klubu. Opowiadał mi, jak w latach 80 rzucił on wyzwanie gigantom z Moskwy i Kijowa. Potem sam oglądałem dzięki netowi wiele ich meczów i kibicowałem od dziecka. Można powiedzieć, że jestem specjalistą od ukraińskiej piłki. Ta kariera ma przypomnieć, że był kiedyś wielki klub, który za czasów ZSRR nazywał się Dniepr Dniepropietrowsk. Potem obowiązywało ukraińskie nazewnictwo, czyli Dnipro.

Utrudnienie gry: kupował będę tylko Ukraińców.

Na początku podziękowania dla Mahdiego, za znalezienie czasu na przygotowanie grafiki - herbów, strojów, facepacka oraz edycji wskazanych przeze mnie błędów, itd. Trochę mnie to kosztowało, ale było warto.

Znając historię Dnipro, od początku wiedziałem, kto będzie jego menadżerem. Oczywiście drużynę prowadzę ja, ale na użytek kariery będzie to Andriy Rusol. Przed sezonem 2011/12 Rusol miał zaledwie 28 lat i już status legendy zarówno klubu, jak i reprezentacji. Jednak po rozegraniu zaledwie dwóch spotkań w lidze odniósł poważną kontuzję pleców i niespodziewanie zakończył karierę. Mój pomysł jest taki, że Rusol zostanie w kadrze na sezon 2011/12 z zastrzeżeniem, że po jego zakończeniu przechodzi na emeryturę. Równocześnie, będąc zaufanym człowiekiem prezesa Kołomojskiego i jego ulubionym zawodnikiem, zostanie głównym trenerem zespołu. Rusol od razu zastrzegł, że na boisku pojawiał się będzie tylko w razie wyższej konieczności. A zatem wtedy, gdy dwóch podstawowych środkowych obrońców nie będzie w stanie zagrać lub ich kondycja spadnie poniżej 90%. Mamy bowiem taki problem, że oprócz Rusola, grać na tej pozycji mogą tylko Mandzyuk i Cheberyachko. Czwarty ze stoperów, Mazuch, jest bowiem wyłączony z gry na pół roku i wróci dopiero w styczniu 2012.

Możecie wierzyć lub nie, ale dziś klub ten już nie istnieje, nie ma także miasta Dnipropietrowsk. Dnipro został bowiem rozwiązany w roku 2019, a miasto nazywa się od 2016 tak jak klub, czyli po polsku „Dniepr“.

A przecież zaledwie osiem lat temu Dnipro Dnipropietrowsk wystąpił w finale Ligi Europy! FINALE! Pewnie większość z was pamięta mecz rozegrany w Warszawie: Sevilla pokonała Dnipro zaledwie 3:2, a gole strzelali dla niej Grzegorz Krychowiak i Carlos Bacca (dwa). Dla Dnipro trafiali Nikola Kalinić i kapitan, Rusłan Rotań. Obydwaj będą częścią tej kariery. Drużynę prowadził wtedy Miron Markiewicz, ale wcześniej kapitalną pracę wykonywał w Dnipropietrowsku Juande Ramos (2010-14). Pamiętajmy, że to właśnie ten trener doprowadził Sevillę m.in. dwa razy do zwycięstwa w Pucharze UEFA.

Nasza podróż zaczyna się latem 2011. Po uzyskaniu niepodległości, rozegrano na Ukrainie równiutko 20 sezonów. Pierwszym mistrzem została Tawrija Symferopol, ale potem tytułami dzielili się tylko Dynamo Kijów (13 razy) i Szachtar Donieck (6 razy).

Dnipro było zawsze blisko czołówki; raz na drugim miejscu, pięć razy na trzecim. Jednak tuż za plecami dwóch liderów (Dynamo Kijów i Szachtar Donieck), od kilku lat plasuje się kolejna bardzo mocna drużyna - Metalist Charków.

Również Puchar Ukrainy pozostał dla Dnipro nieosiągalny. Trzy razy meldowali się w finale, lecz za każdym razem lepszy okazywał się Szachtar Donieck. A przecież „kubok“, oprócz wielkich hegemonów z Kijowa i Doniecka zdobywały też takie drużyny jak Czornomoriec Odessa, Worskla Połtawa czy Tawrija Symferopol.

Słowem - drużyna Dnipro, która dwa razy zdobyła mistrzostwo ZSRR, a po razie puchar i superpuchar, w niepodległej Ukrainie nie wygrała żadnego trofeum.

W połowie 2011 roku jest to bardzo mocna drużyna, w kadrze jest już wielu zawodników, którzy we wspomnianym roku 2015 mieli udział w dotarciu do finału Ligi Europy: Lastuvka, Cheberyachko, Rotan, Konoplyanka, Shakhov, Kalinić, Zozulya, Kravchenko, Mazuch, Matheus, Strinić. Są też Kankava i Fedorchuk, ale wypożyczeni do Krywbasu Krzywy Róg, żeby się ogrywali. Być może za rok-dwa wrócą.

Stosował będę taką samą taktykę, jaką stosował Dnipro w latach 2011-16.

A teraz przedstawię moją wspaniałą drużynę.

Bramkarze:

W bramce Czech Jan Lastuvka jest zdecydowanie lepszy niż Anton Kanibolotskyi, ale na tej pozycji przydałby się ktoś z większymi umiejętnościami. Problem w tym, że ukraińscy bramkarze nie są konkurencyjni. Może w przyszłości pojawi się jakiś ciekawy newgen?

Prawa obrona:

Pochodzącego z Ghany Samuel Inkooma cenię wyżej niż Denisa Kulakova, bo jest lepszy w odbiorze. Z drugiej strony Kulakov lepiej kryje i może grać też jako prawy skrzydłowy.

Środkowy obrońca po prawej:

Vitalyi Mandzyuk grał będzie w pierwszym składzie przez pierwsze pół roku. Jednak w styczniu, jak wyleczy ciężką kontuzję, postawię w tym miejscu na Czecha Ondreja Mazucha.

Środkowy obrońca po lewej:

Vitalyi Cheberyachko przed legendą klubu i grającym menadżerem, Andriyem Rusolem. Tak jak napisałem na początku, Rusol zapowiedział już zakończenie kariery w związku z powracającymi kontuzjami, a grał będzie tylko awaryjnie.

Lewa obrona:

Ivan Strinić przed Vitalyiem Denisowem, bo jest solidniejszy w destrukcji. Ale reprezentant Uzbekistaniu, to też świetny zawodnik i do tego sympatyczny człowiek. Dobrze mieć taką dwójkę.

Środkowy defensywny:

Doświadczony reprezentant Ghany George Boateng i młody, perspektywiczny Yevhen Shakhov.

Środkowy ofensywny:

Kapitan zespołu, Ruslan Rotań, a jego dublerem multipozycyjny Sergiy Kravchenko.

Dziesiątka:

Króluje tu Brazylijczyk Giuliano, którego Dnipro sprowadziło w 2010 roku za 14,5 mln dolarów! Jego dublerem jest Roman Zozulya.

Prawy skrzydłowy ścinający do środka:

Błyskotliwy, szybki Brazylijczyk Matheus i Denys Oliynyk. Wyższość tego pierwszego polega na tym, że jest bardziej zdeterminowany i mniej podatny na kontuzje.

Lewy skrzydłowy ścinający do środka:

Tu bezkonkurencyjny jest największy gwiazdor naszej ekipy, Yevhen Konoplyanka. Jego dublerem - Olexandr Gladkyi.

Środkowy napastnik:

Perspektywiczny Chorwat Nikola Kalinić zdecydowanie lepszy niż Olexiy Antonov. Choć ten ostatni był nawet próbowany w reprezentacji.

Uuzpełnieniem składu jest młody środkowy pomocnik, Rusłan Babenko.

Uważam, że ten zespół jest perfekcyjnie zbudowany, co oczywiście nie jest żadną moją zasługą. Nawet cudzoziemcy dobrani zostali parami - każdy ma kolegę z którym może pogadać w ojczystym języku!

Oczywiście pamiętam, że jest jeszcze Uzbek, Vitalyi Denisov, ale on urodził się w ZSRR, więc nie ma problemów komunikacyjnych z Ukraińcami.

Pamiętajmy, że zawodnicy, głównie formacji ofensywnych, są bardzo wszechstronni. Mogą grać na kilku pozycjach, przeważnie zarówno na obu skrzydłach, jak i w środku ataku. Przedstawiona hierarchia jest więc umowna, bo przecież raz po raz są kontuzje i kartki.

Czy ta drużyna jest w stanie rzucić wyzwanie dwóm gigantom ukraińskiego futbolu, Dynamu Kijów i Szachtarowi Donieck? A nie zapominajmy, że jest jeszcze trzecia potęga - Metalist Charków!

Niedługo się przekonamy, ale czeka mnie bardzo trudne zadanie. Liga ukraińska w sezonie 2011/12 jest niezwykle silna i naprawdę będzie ciężko. Dynamo, Szachtar i Metalist są bowiem obrzydliwie bogate i dysponują plejadą świetnych zawodników o ogromnych umiejętnościach.

Życzcie Rusolowi szczęścia i zalajkujcie, jak się podobało!!!