Miasto słomkowych kapeluszy - #1 Luton Town sezon 2023/2024 - Zawsze gramy do końca... a kończy się to najgorszą defensywą w lidze!

W MIEŚCIE SŁOMKOWYCH KAPELUSZY

Blogi wprowadzające do kariery:

#0 Wstęp - Dlaczego Luton Town jest klubem tak niezwykłym, a na Kenilworth Road czuć kilmat starej piłki?

#0,1 Luton Town przed sezonem 2023/2024 - Garść przemyśleń, pomysł na ograniczenia, taktyka kick and rush oraz przedstawienie kadry.

JAK CZERPAĆ PRZYJEMNOŚĆ Z GRY, CZYLI DOBÓR OGRANICZEŃ
 

Nigdy nie bawiło mnie klepanie sezonów w egzotycznych ligach czy przebijanie się przez kolejne poziomy rozgrywkowe. Największą frajdę zawsze sprawiało mi granie w którejś z największych lig, jeszcze będąc piękny i młody potrafiłem cieszyć się grą wielkim klubem, może dlatego, że często szło mi średnio? Tak było, heh! Obecnie nałożyły się na siebie dwa czynniki, ja jestem lepszy a gra stała się łatwiejsza. Więc co u licha zrobić, by mieć radochę z rozgrywki w lidze top 5?
 

Muszę wybrać słaby klub, biedny, z małym stadionem i zaplanować tak znaczne ograniczenia, nie absurdalne, jednak oddające maksymalnie realizm rozgrywki i skutecznie utrudniające drogę na szczyt. Od razu na myśl przyszedł mi klub Luton Town, niska reputacja, malutki stadion i brak dużych sponsorów. Zagłębiając się w pokręconą historię tego klubu natrafiłem na garść ciekawych statystyk dotyczących ich ostatniego sezonu w Championship:
   

       - 45,3% posiadania piłki - 18. miejsce w lidze,
    - 24,2 wygranego pojedynku w powietrzu na mecz - 3. miejsce w lidze,
    - 69,1% skuteczności podań - 20. miejsce w lidze,
    - 12,4 faulu na mecz - 1. miejsce w lidze,
    - 3,8 celnego strzału na mecz - 11. miejsce w lidze,
    - 13 goli ze stałych fragmentów - 9. miejsce w lidze,
    - 8 goli straconych ze stałych fragmentów - 2. miejsce w lidze,
    - 22 dośrodkowania na mecz - 3. miejsce w lidze.
 

Zespół, który awansował do Premier League, był osiemnasty pod względem posiadania piłki, nie lubi podawać, gra ostro, bazuje na stałych fragmentach i dośrodkowaniach. I udało im się awansować do piłkarskiego raju! Grając starym angielskim stylem. Jak to u licha się im udało? Stwierdziłem: to coś dla mnie, muszę sprawdzić, czy możliwe jest w FMie takie granie, a raczej ja, miłośnik dominowania nad przeciwnikiem w posiadaniu piłki będę potrafił dostosować się to takiego stylu, odtworzyć go w fmowej rzeczywistości? Najważniejsze, czy przyniesie to jakiekolwiek sukcesy?
 

Luton przez lata słynęło z rozsądnej polityki transferowej opartej o graczy krajowych, dopiero awans do Premier League zachęcił ich do kupienia kilku piłkarzy w formie płatności ratalnej, ja pójdę w inną stronę, od teraz w żadnej ze swoich karier nie będę kupował piłkarzy na raty! Nigdy!
 

Podsumujmy, oto moje ograniczenia, które myślę, że dobrze oddają realia funkcjonowania małego klubu przesiąkniętego klimatem niższych lig angielskich.:

Mam nadzieję, że z takim podejściem przez dobre dziesięć sezonów nie wygram ligi angielskiej, jednocześnie będę miał wielką satysfakcję z każdego drobnego sukcesu wyszarpanego z rąk bogatych rywali.

WSTĘP

Na wstępie przeproszę was wszystkich, że tak długo zajęło mi pisanie tego bloga,  miałem odrobinę lenia, a później zaczęła grac reprezentacja i pomagałem Shrekowi pisać skarb kibica, a i w pracy trafiły się takie dni, że się chciało wieczorkiem tylko poleżeć... dobra dosyć usprawiedliwień, jedziemy z tym bajzlem!

Raz na kilka edycji Football Managera mamy szansę zagrać w Premier League prawdziwym Kopciuszkiem, zespołem tak słabym, że wydaje się na siłę wyrwanym z Championship, dodatkowo posiadającym skromny budżet, brakuje mu wsparcia wielkich sponsorów a stadion musi w trybie pilnym przejść ,,konserwację" by mógł być dopuszczony do rozgrywania spotkań w Premier League. Innymi słowy, marzenie każdego wirtualnego managera :). Krótko omówmy, co zastałem w Luton:

 

KAPITAN, KLUCZOWY PIŁKARZ, STROJE, TROFEA
 

Kapitanem może być tylko jeden człowiek, Tom Lockyer. Jego przygoda z Luton będzie raczej krótka, jego atrybuty nie imponują nawet w Championship, ale gość nadrabia charakterem. Każdy z nas chyba pamięta jakie problemy ze zdrowiem miał w 2023 roku, zasłabnięcie w meczu barażowym z Coventry, później zatrzymanie akcji serca w 65. minucie przerwanego meczu ligowego z Bournemouth. Nie jest do końca pewne, czy lekarze pozwolą mu na kontynuowanie kariery, u mnie drugi epizod jest wykasowany, gram z wyczyszczoną bazą kontuzji.
 

Piękne koszulki Luton:
 

W gablocie na centralnym miejscu stoi trofeum Pucharu Ligi z roku 1988, otoczone nagrodami za tryumfy w niższych ligach.
 

BAZA TRENINGOWA I STADION
 

Kluczowa sprawa w przyszłym funkcjonowaniu klubu, klub z miasta tuż przy granicach Londynu nie może mieć 3 kategorii szkółki. Środki finansowe będą szły w pierwszej kolejności na rozwój bazy, jak widzimy, szkolenie kuleje. Chce, by szybko do kadry pierwszego zespołu dołączali gracze z akademii, tak żeby Luton nie było klubem najemników, ale miało, choć troszkę miejscowej krwi.
 

Podkreślę, że jesteśmy na etapie pozwolenia na budowę nowego stadionu.
 

RUCHY TRANSFEROWE
 

Zakończyłem wypożyczenia Lakongi i Kabore, którzy nie pasowali mi do koncepcji składu, ściągnąłem do klubu Gilesa, który zimą został wypożyczony do Hull, chciałem dać mu szansę.  Pozbyłem się też czterech graczy, którzy i tak nie mieli szans na grę, odeszli Thorpe, Onyedinma, Hashioka i Clark. Do klubu przyszło dwóch graczy, wypożyczyłem objawienie obecnego sezonu w  Liverpoolu - Jarella Quansah i Josha Cullena z Burnley, pierwszy ma wesprzeć moich strasznie wolnych środkowych obrońców, drugi stanowić głębie środka pola.
 

KADRA I PIERWSZA 11
 

STRATEGIA I SPARINGI
 

Zarząd oczekuje ode mnie tylko i aż utrzymania. Zresztą trudno, żeby było inaczej, jesteśmy totalnie kopciuszkiem ligi, gdyby nie ujemne punkty Nottingham i Evertonu szanse Luton byłyby jeszcze bardziej marne
 

SEZON 2023/2024
 

Sezon rozpoczęliśmy meczem u siebie z Nottingham, kto mógł strzelić pierwszą bramkę? Oczywiście, że nasz kapitan! Piękna główka po dośrodkowaniu Gilesa z rzutu wolnego.
 

W drugim spotkaniu sezonu dla wszystkich stało się jasne, że The Hatter pod moją  będzie stosowało styl taktyczny polegający na bronieniu się poprzez atak, jak to określam: trzymaniu gardy wysuniętą szczęką.  Podkreślę posiadanie piłki, jest jeszcze wysokie, na początku tej kariery miałem plan grać po prostu taktyką 442, w trakcie lektury znalezionych artykułów o Luton wpadł mi do głowy pomysł przejścia na taktykę kick and rush, pierwsze dziesięć spotkań grałem jeszcze krótkimi podaniami, musicie mi więc wybaczyć to małe ominiecie zasad. Jeszcze ich nie miałem ha!
 

I żeby w pełni oddać pomysł na utrzymanie, powiem tyle: najlepszą obroną jest atak. Gdy byłem pewien, że jakiegoś spotkania już nie wygram, to przechodziłem na taktykę ultraofensywną i jazda! A że stracimy sporo bramek? Ważne, żeby strzelić choć jedną,  nie poddawać się. I wiecie co? Na przestrzeni całego sezonu udało się mi kilka razy solidnie postraszyć stawkę. Trzecie spotkanie sezonu i taka historia, po pierwszej połowie z Tottenhamem schodzimy, przegrywając 5:1, no cóż, takie życie beniaminka. Pytanie, czy w drugiej połowie bronić się przed większym upokorzeniem, czy może pokazać, że nigdy się nie poddajemy? Znacie mnie! Ja zawsze gram do przodu, włączamy aferkę i spotkanie kończy się wynikiem 6:3. Widowicho pierwsza klasa. A jak bramkę strzelał Mpanzu to autentycznie się wzruszyłem, tak już mam.
 

I z takim wesołym podejściem ciułamy punkty, wygrywamy z zespołami w naszym zasięgu i od czasu do czasu straszymy wielkich,  a to urwiemy punkty Manchesterowi United
 

albo odrobimy straty z Chelsea.
 

Pod koniec roku 2023 łapiemy dobrą formę, wpadają cztery wygrane i w rok 2024 wchodzimy na 9 miejscu w lidze.
 

Jak widać na screnie rozstrzelał mi się Adebayo, bardzo dobrze grają boczni obrońcy. Dlaczego o tym wspominam? Przecież wiadomo, jak jest dobrze, to zawsze coś się musi stać. Mecz z Burnley, wygrywamy 2:1, ale tracimy Bella na sześć tygodni i Adebayo na... trzy miesiące. Złamał staw skokowy w ostatniej minucie meczu. Ech.
 

Niestety bez Nigeryjczyka nie miałem czym straszyć przeciwników, kasy na jakieś konkretne zastępstwo nie było, więc próbowałem tego, co mam. Miejsce Adebayo zajął Brown, a mizerny Woodrow kompromitował się, wchodząc z ławki. Udało mi się wyprosić u zarządu trochę kasy na transfery, całe cztery miliony funtów, bogactwo normalnie. Sprzedałem do Włoch Burke'a, chciał odejść więc krzyż na drogę.
 

Zrobiłem trzy transfery przychodzące, za 3,4 miliona funtów przyszedł z Sunderlandu Clarke. Czemu tak tanio? Bo FM ma takie wbudowane głupotki, że jeśli gracz ma inną pozycję niż potrzebna do taktyki obecnego managera, to choćby się waliło i paliło i tak będzie siedział na ławie. Właśnie tak było z Clarke, grał tak mało, że cena mu spadła  a wtedy ja wpadam na białym koniu i ratuję księżniczkę z zamku okrutnego smoka.
 

Zostaje łatanie dziur po kontuzjach, na dobrego napastnika trzeba przeznaczyć kilkanaście milionów funtów, a ja uparłem się, żeby nikogo nie kupować na raty.  Więc szukamy po taniości, jestem tak biedny, że znalazłem dopiero w League One, o taki fajny jegomość od kopania po kostkach:
 

zostaje ktoś na prawą obronę i najlepiej gdyby dał rady zagrać i na lewej, jako że Bell jest kontuzjowany, a Burke wziął i mnie olał. Wybór padł na takiego fajnego ogórasa co to zagra na połowie pozycji, zapewne kiepsko, ważne, że tanio. Wypożyczenie z Lyonu:
 

Tak ,,wzmocnieni" możemy przystępować do bojów w najlepszej lidze świata. Tylko że bez Adebayo kompletnie mi nie szło, dobrze, że udało się wyszarpać trochę punktów na swoim boisku, dosłownie wyszarpać, to już były wyższe filozofie meczowe i wrzaski przy linii.
 

A gdzieś po drodze wpadło jeszcze takie widowisko z Chelsea:
 

Końcówka sezonu to już taka jazda na oparach, byle się doczłapać do mety, cztery z pięciu ostatnich spotkań i stracone 18 bramek.  Prawdopodobnie zajechałem zespół swoją odrobinę szurniętą taktyką.
 

Ostatni mecz sezonu, gramy u siebie z West Hamem. Po 25 minutach już 0:3 dla Młotów. Niech się dzieje co chce, wajcha na aferę i jedziemy. 56 minuta i już 3:3, dobra trzeba zwolnić. I co się zieje? West Ham wbija dwa razy i mamy 3:5 dla Młotów. No rzesz czy w tej edycji FMa da się grać, tylko jadąc na maksa do przodu? Sprawdzamy, znowu na aferę. 73 minuta i Barkley na 4:5, 96 i znowu Barkley i mamy 5:5!
 

Co za szalony sezon! w 12 spotkaniach straciłem co najmniej 4 bramki. Na przestrzeni całego sezonu 96 straconych bramek, najgorzej w całej lidze. Mimo to zająłem 14 miejsce, mogło być lepiej. Zabrakło Adebayo. Nawet bez jego pomocy w drugiej części sezonu, udało się nam zdobyć 66 bramek, szósty wynik w stawce. Obrona poprzez atak!
 

I mój hokejowy terminarz w lidze, mimo wszystko świetnie się bawiłem, trzeba się było napracować na te 40 punktów.
 

O pucharach krajowych nie warto wspominać, specjalnie je olałem, by w pełni skupić się na utrzymaniu.
 

A że nie było tak łatwo niech zaświadczy wykresik, taktyka 442 i gra bezpośrednimi podaniami daje radę jako utrudnienie, mam co robić.
 

STATYSTYKA DLA FMOWYCH WARIATÓW
 

W lidze zagrali
 

Występy razem
 

Kontuzje
 

ROZLICZENIE Z OGRANICZEŃ
 

Posiadanie piłki, podania i sprinty
 

Faule i żółte kartki
 

Przechwyty i odzyskane piłki
 

Dług transferowy przed i po sezonie
 

I klauzule kupionych graczy:
 

A na deser takie zadanie, spróbujcie wymówić na głos imię i nazwisko tego pana. Powodzenia!
 

Ten sezon traktuje jako przetarcie i jeden wielki test rozwiązań taktycznych, byłem pewien utrzymania, więc niech was nie dziwi liczba straconych bramek. Chciałem się odrobinę zabawić, a jednocześnie sprawdzić jak zachowuje się silnik meczowy przy gonieniu wyniku, może się przydać w następnych sezonach.
 

Zadanie na następne okno transferowe, znaleźć obrońców, a nie wozy z węglem. Na środku mam tak naprawdę tylko Tadena Mengi, reszta nadaje się co najwyżej na Championship.
 

I nie bójcie żaby, w następnym sezonie postaram się nie stracić ponad 90 bramek w lidze, trzeba trzymać jakiś poziom nie?
 

Do usłyszonka!