Everton (sezon 1, 2023/24). Turniej PZPN w Warszawie.

Jako konsultant radziłem, aby wybrać 2. Bundesligę. 34 mecze ligowe plus ewentualnie kilka pucharowych, przyzwoici piłkarze, w miarę wyrównana stawka. Jednak decyzja była taka, że gramy w Anglii. Dostaliśmy Everton, klub z minus sześcioma punktami na koncie, który przeżywał w dodatku kłopoty finansowe. W pierwszym sezonie nie można było liczyć na żadne pieniądze jeśli chodzi o budżet transferowy. Podobnie z budżetem płacowym - był sztywny, z malutką rezerwą.

Wybór klubu uważam za bardzo dobry, choć już czas przeznaczony na rozegranie sezonu - niekoniecznie. Ale rozumiem, że w Anglii też trzeba będzie się zmieścić w 9 godzinach, więc uczestnicy finału mieli dobre przetarcie. Ja nie miałem żadnego obowiązku dziewięciogodzinnego (jak wspomniałem - grałem towarzysko), rozegranie pierwszego sezonu zajęło mi zatem 13 godzin. W ten czas wliczone są początkowe ustawienia (sztab, taktyka, itd.) oraz poszukiwania transferowe zawodników, którzy wzmocnią klub przed sezonem nr 2. Założyłem też od razu, że nie zamierzam „oglądać“ spotkań na „komentarzach“, lecz na „kluczowych“ z minimalnym przyspieszeniem. Chciałem mieć z tego choć odrobinę przyjemności, a nie tylko znużenie potęgujące się z każdą upływającą godziną.

Oczywiście rozgrywanie sezonu na zasadach „szybciej, bo nie ma za wiele czasu“ jest czystym szaleństwem i nie ma wiele wspólnego z prawdziwym smakowaniem Football Managera. Kiedy gram sam, to siadam zwykle na sześć-siedem godzin i w tym czasie rozgrywam maksimum 15 spotkań. A tutaj mnóstwo detali, którymi normalnie zajmuję się osobiście, trzeba było scedować na asystenta i sztabowców.

Zatem jedną z pierwszych rzeczy, jakie zrobiłem, było znalezienie i zatrudnienie odpowiedniego asystenta. Został nim doświadczony, 69-letni Hermann Gerland znany głównie z wieloletniej pracy w Bayernie.

Doszło też kilku innych ważnych sztabowców, w tym trener zajmujący się stałymi fragmentami, James Richards. To losowo wygenerowana postać, założę się, że większość uczestników finału też zatrudniła właśnie jego!

Wreszcie taktyka. Nigdy w życiu, nawet biorąc udział w różnych turniejach, nie zniżyłem się do tego, by rozwiązań szukać w sieci. Miałem oczywiście w głowie opcję, aby zagrać klasyczną 1-4-3-3 (z szóstką i dwiema ósemkami), ale jak zobaczyłem drużynę, od razu zrezygnowałem z tego pomysłu. Dlaczego? Otóż dlatego, że - moim zdaniem - aby zaimplementować jakąś taktykę, trzeba mieć pod dwóch w miarę równorzędnych graczy na każdą pozycję. Tymczasem w mojej ocenie nie było w drużynie dobrych skrzydłowych. Był jeden (wypożyczony z Villarreal Arnaut Danjuma) oraz drugi, nieco gorszy - Dwight McNeil. Rozpatrywać na tę pozycję mogłem jeszcze wypożyczonego z Leeds Jacka Harrisona oraz wychowanka, Lewisa Dobbina. Niestety, dwóch ostatnich nie spełniało moich standardów.

Zauważyłem natomiast, że klub dysponuje sporą liczbą „szóstek“ i „ósemek“ niezłej klasy: James Garner, Idrissa Gueye, Abdoulaye Doucoure, Amadou Onana i Andre Gomes. Był jeszcze wychowanek, Lewis Warrington oraz Dele Alli. Z tego ostatniego nie mogłem jednak korzystać - poważna kontuzja. Podjąłem więc dość szybką decyzję, że zagram taktyką nietypową. Z jednym skrzydłowym i jednym napastnikiem, trzema ósemkami i jedną szóstką! Proces decyzyjny i myśli, które chodziły mi po głowie możecie prześledzić oglądając dołączony filmik (pierwsza część) od 42:00.

1 września udało mi się przeprowadzić jeden transfer. W właściwie nie był to transfer, tylko oferta kontraktu, którą złożyłem Marouane Fellainiemu. Doświadczony Belg pasował mi do stworzonej taktyki, a co najważniejsze grał już kiedyś w Evertonie.

Jednak w tym całym ferworze (presja czasu) przeoczyłem jedno: Fellaini zaplanował zakończenie kariery na... 3 lutego 2024! I potem modliłem się tylko, żeby Gueye i Doucoure szybko wrócili z Pucharu Narodów Afryki.

Zanim jednak skończył, pomagał jak mógł drużynie, co przełożyło się na 19 występów ligowych i 4 pucharowe. Piszę o tym w tym miejscu, gdyż dokonań Fellainiego - właśnie ze względu na to, że w lutym zakończył karierę - nie będzie w końcowych statystykach.

W zimowym okienku nadal nie było szans na wielkie transfery. Udało mi się jednak wynaleźć w Peru i kupić za psie pieniądze solidnego defensywnego pomocnika, Jesusa Castillo, oraz wypożyczyć z Manchesteru City Sergio Gomeza. Ten ostatni może hasać praktycznie na wszystkich pozycjach po lewej stronie. Przychodził z niezaleczoną kontuzją, ale zdążył zagrać jeszcze w 10 ligowych meczach.

Pora na wyniki!

Krajowe puchary

Założyłem z góry, iż Puchar Ligi (Carabao Cup) i Puchar Anglii potraktowane zostaną ulgowo. Liczyła się liga. Mimo wszystko w Pucharze Ligi udało się sprawić wielką sensację i wygrać z Man City. Występowaliśmy oczywiście w rezerwowym zestawieniu, z Dobbinem i Warringtonem w pierwszym składzie.

Właśnie dla takich chwil warto grać w Football Managera! Kiedy widzicie, że coś, co sami wymyśliliście (taktyka!), zadziałało i przyniosło fantastyczny wynik.

I nieważne, że w następnej rundzie dublerzy zawiedli w potyczce z Hull.

Równie szybko pożegnaliśmy się z Pucharem Anglii.

Liga

Rozgrywki rozpoczynaliśmy wielkimi derbami - meczem z Liverpoolem. Wygraliśmy pewnie, 2:0, choć ze statystyk wynika, że to Liverpool miał nieco więcej szans na zwycięstwo.

Muszę wam się przyznać, że dopiero po tym meczu zorientowałem się, że Everton ma minusowe punkty! Spoglądam bowiem na tabelę, a my tkwimy na ostatnim miejscu. Początkowo myślałem, że mam jakieś przywidzenia

Dwa kolejne mecze, z Burnley i Sheffield United to kolejne dwa zwycięstwa, zatem początek wymarzony. Niestety, wrzesień rozpoczął się remisem z Brentford, co zapoczątkowało... pięć porażek pod rząd! Przełamanie przyszło w meczu przeciwko Bournemouth (4:2), a w listopadzie znów nam się udało ograć Manchester City i to na wyjeździe! Cieszyłem się więc z małych rzeczy oraz faktu, że realizujemy zalecenia zarządu (utrzymanie).

Grudzień był bardzo udany w naszym wykonaniu. Na siedem spotkań wygraliśmy aż sześć, windując się na siódmą, najwyższą w tym sezonie pozycję w tabeli.

Niestety, od Nowego Roku wszystko zaczęło się sypać. Gole praktycznie przestał strzelać Calvert-Lewin, a wynikało to pewnie stąd, że bardzo chciał odejść do Arabii Saudyjskiej. W rozmowie zapytałem, co mam zrobić, aby zechciał zostać, a ten zażyczył sobie.... 27 mln euro za sezon!!! Oczywiście wyśmiałem go - klubu nie stać na żadne ekstrawagancje. Zarabia u nas 7,27 mln euro, a Arabowie kuszą go wielką kasą, więc konflikt zaczął narastać.

Winę za spadek morale zespołu i załamanie się wyników ponoszę również ja, nie zamierzam się wybielać. Największym błędem było sprzedanie do Espanyolu kapitana drużyny, Seamusa Colemana. Miało to miejsce 2 stycznia 2024, tuż po drugich derbach z Liverpoolem (1:1). Rozumowałem tak: facetowi i tak za kilka miesięcy kończy się kontrakt, dopiero co wrócił po ciężkiej kontuzji, atrybuty szybkościowe ma marne, a pensję pobiera wielką. Zaoszczędzimy więc trochę grosza i sprowadzimy dzięki temu dwóch zawodników (Castillo i Sergio Gomez).

Niestety, zespół przyjął odejście Colemana bardzo źle, co zaraz odbiło się na wynikach. Na domiar złego kontuzji doznał Calvert-Lewin i na miesiąc wypadł z gry.

W styczniu, lutym i marcu wygraliśmy tylko jeden mecz, a prawdziwym walnięciem o dno mułu była klęska u siebie z Bournemouth: 1:5! Zszokowały mnie rozmiary tej porażki, bo do tej pory jak przegrywaliśmy, to zazwyczaj jedną bramką. A tu taki dzwon od ogórków!

Niebo nad naszymi głowami zaczęło się przejaśniać w kwietniu i maju. Drużyna przypomniała sobie wreszcie, jak to jest poczuć smak zwycięstwa. W przedostatniej kolejce rozegraliśmy absolutnie genialny mecz. Roznieśliśmy Manchester United na wyjeździe aż 4:0. To był dla mnie podobny szok, jak baty od Bournemouth. Gospodarze nie zdołali oddać nawet jednego celnego strzału na bramkę Pickforda. Nieuchwytny był Danjuma - trzy gole i asysta.

Ostatecznie zajęliśmy w lidze 11. miejsce. Gdyby nie sześć ujemnych byłoby siódme! A przecież przegrywaliśmy w pewnym momencie wszystko....

Calvert-Lewin mimo kontuzji, która wyeliminowała go na miesiąc oraz ciągnących się fochów, był drugi w klasyfikacji strzelców.

Statystyki:

Liga:

Razem:

Do tego Fellaini (statystyki na początku bloga) oraz Coleman:

Przed drugim sezonem stawiałem sobie jasny cel - awans do europejskich pucharów!

Dokumentacja. Gra została nagrana; jedną z zasad -brak możliwości "ręcznego" zapisywania uruchomiony autozapis co dwa tygodnie.