Miasto słomkowych kapeluszy - #6 Luton Town sezon 2028/2029 - Zabawa w futbol błyskawiczny.

W MIEŚCIE SŁOMKOWYCH KAPELUSZY

Blogi wprowadzające do kariery:

#0 Wstęp - Dlaczego Luton Town jest klubem tak niezwykłym, a na Kenilworth Road czuć kilmat starej piłki?

#0,1 Luton Town przed sezonem 2023/2024 - Garść przemyśleń, pomysł na ograniczenia, taktyka kick and rush oraz przedstawienie kadry.

Sezony:

sezon 2023/2024 - Zawsze gramy do końca... a kończy się to najgorszą defensywą w lidze!

sezon 2024/2025 - Nowy Szalony Gang, dwaj zdrajcy i Czarny Styczeń.

sezon 2025/2026 - Rzutem na taśmę...

sezon 2026/2027 - Kolejny krok do celu

sezon 2027/2028 - Wielki wyścig

JAK CZERPAĆ PRZYJEMNOŚĆ Z GRY, CZYLI DOBÓR OGRANICZEŃ
 

Oto moje ograniczenia, które myślę, że dobrze oddają realia funkcjonowania małego klubu przesiąkniętego klimatem niższych lig angielskich.:

Mam nadzieję, że z takim podejściem będę miał wielką satysfakcję z każdego drobnego sukcesu wyszarpanego z rąk bogatych rywali.

DOTYCHCZASOWE OSIĄGNIĘCIA LUTON

DOTYCHCZASOWE ROZSTRZYGNIĘCIA W ANGLII I EUROPIE

ŚWIAT I REPREZENTACJE

WSTĘP

Zaczniemy od Mistrzostw Europy, tak ciekawie się złożyło, że spośród państw z Wysp Brytyjskich zabrakło na nich tylko Walijczyków. Dzięki temu na Euro zostało powołanych dziesięciu graczy Luton, największe zaskoczenie to powołanie dla Browna. Dlaczego? Nigdy wcześniej nie był powoływany,  najlepsze, że na Euro nie zagrał nawet minuty i na następne zgrupowania już nie został wybrany.

Z nim jest taka ciekawa sprawa, że praktycznie wszystkie bramki, które strzela w Luton są po rzutach rożnych (dla przypomnienia: ich planowanie zostawiam sztabowi), gdybym prześledził wszystkie bramki z rzutów rożnych, to właśnie on miałby ich najwięcej. Nie wiem jakim cudem, może dlatego, że ma atrybut skoczności na 18 i 190 centymetrów wzrostu? Oto jego profil, nic specjalnego:
 

Mistrzostwa mogła bronić Słowenia, niestety odpadła w barażach przed Euro. Takie cuda, turniej bez obrońcy tytułu.
 

Mistrzem Europy zostali Niemcy, pokonali w finale Austriaków.
 

Najważniejsze wydarzenie przed sezonem 2028/2029: Pope postanowił zakończyć karierę,  36 lat, regularna gra w Luton, kontrakt jeszcze na rok i taki psikus.
 

Wkurzyłem się bo na rynku brak było dobrych bramkarzy. Może inaczej, żaden z dobrych z regionu  brytyjskiego nie chciał dołączyć do Luton. W składzie miałem Pattersona i Britsa, ten drugi jak do tej pory rozegrał 12 seniorskich spotkań, dwa w Manchesterze City i dziesięć w Luton w poprzednim sezonie, z czego raptem cztery w lidze. Umiejętnościami są podobni, ale Brits ma bardzo duży potencjał. Postanowiłem postawić na niego, zobaczymy, co z tego wyjdzie, na bramce stawiam na gracza bez żadnego doświadczenia. Oto on:
 

RUCHY TRANSFEROWE
 

Dobry wynik zaowocował sporym zainteresowaniem moimi graczami, większość ofert udało mi się odrzucić, ale były dwie, na które zgodziłem się bez żalu. Samuel Iling przeszedł do Liverpoolu za 32 miliony, zaś pod koniec okienka dostałem ofertę z gatunku nie do odrzucenia za Jamie Donleya. Bayern Monachium zaproponował za niego w okolicach 50 milionów, a ja postanowiłem ich wypróbować. Rzuciłem kwotę 85 mionów pewny, że się nie zgodzą, a oni się zgodzili, bez żadnych rat, procentów i tak dalej. Skoro dają to biorę!
 

Za obu wspominanych graczy miałem dobrych zmienników, za Ilinga do pierwszego składu wskoczył Bowen, gracz jakiś czas temu kupiony za około 500 tysięcy funtów i rozwijający się jak szalony. Za Donleya zaś wskoczyło moje złote dziecię, genialny newgen Tom Forbes, które profil przedstawię wam za chwilę.
 

Odszedł też jeden z ostatnich graczy, którzy byli w Luton od początku tej kariery, Taden Mengi postanowił zarobić wielkie pieniądze w Arabii. Zaś wspominany na początku bloga Patterson dostał ofertę z Porto, ja zaś wynegocjowałem za średniej klasy zmiennika 20 milionów. Razem z transferami kilku nierokujących młodych graczy dało to przychód w okolicach 170 milionów, wielka kasa jak na tak mały klub.
 

Wszystkie transfery wychodzące:
 

TRANSFERY DO KLUBU
 

Z ligi w ostatnim sezonie spadli Święci, ja jak sęp spadłem na ten klub i aktywowałem klauzulę trzech ich graczy, w sunie 30 milionów za kupę potencjału.
 

Wypożyczony pół roku wcześniej Bradley dołącza na stałe do Luton.
 

Najważniejszy transfer okienka, nowy mózg zespołu, Wharton zajmie miejsce Ward-Prowsa w pierwszej jedenastce, ten drugi powoli schodzi z piłkarskiej sceny, dodatkowo co roku ma jakąś poważniejszą kontuzję. Wharton kosztował 33 miliony, mała kwota jak na klasowego angielskiego gracza.

Potrzebowałem też rezerwowego bramkarza, wybór padł na tego oto wieżowca:

A to dwaj gracze ociekający wielkim potencjałem, Parsons na razie zasili ekipę u-21, Slane spędzi rok w swoim macierzystym klubie. Możecie już zauważyć, że bardzo często stosuje ten zabieg w przypadku młodych graczy, jeśli dany zawodnik gra w pierwszym składzie swojego zespołu a u mnie nie ma szans na regularną grę, to takiego gracza wolę zostawić w jego klubie niż szukać mu odpowiedniego klubu na wypożyczenie. Mniej roboty.
 

Obaj zawodnicy zostali wyszperani przez moją prężnię działająca sieć scoutów, którzy przeczesują rozgrywki juniorskie w Anglii i Szkocji. Scouting zostawiam mojemu sztabowi, tylko co jakiś czas dorzucę zadanie wyszukiwania młodych graczy. Działa to lepiej niż w przypadku ręcznego sterowania całym procesem, najważniejsze, że przynosi efekty.
 

Do składu pierwszego zespołu dołączył też ten chłopak, od kilku edycji nie miałem newgena tak dobrego na starcie. Mam  tylko nadzieję, że nie będzie to typowy przypadek małej różnicy między CA a PA. Planuje nauczyć go gry na lewym skrzydle, ciężko znaleźć kogoś dobrego na tę pozycję, na dobra sprawę to właśnie tutaj mam cały czas największe problemy z jakością graczy.
 

FINANSE, KAPITAN, OCZEKIWANIA ZARZĄDU
 

Udane okienko pozwoliło chyba raz na zawsze pożegnać problemy ze środkami na koncie, na koniec sierpnia było na nim ponad 120 milionów funtów.
 

Kapitan bez zmian.
 

Oczekiwania zarządu prawie identyczne jak rok wcześniej, z jednym wyjątkiem, w Pucharze Anglii mam dojść do ćwierćfinału.

KADRA I PIERWSZA 11
 

W teoretycznie pierwszej jedenastce zaszło bardzo dużo zmian, inna sprawa, że to tylko zarys poglądowy, bo u mnie zawsze jest bardzo duża rotacja.
 

Tak więc pokrótce, całkiem nowa lewa strona i środek pomocy. Na lewej obronie odważnie stawiam na Johnsona, który obok trzeciego bramkarza Waltona jest ostatnim graczem, jakiego mam od początku kariery, nad nim ma grać Bowen. Walijczyk rozwija się jak szalony.
 

Na środku pomocy mamy oczywiście Whartona, do pierwszej jedenastki wskoczył też Doyle, który cztery sezony walczył o ta pozycje, zastąpi McTominaya, Szkota uwielbiam za charakterek, ale technicznie jest słaby. Zaważył przegląd sytuacji, ten atrybut wynosi u niego tylko 8. Wharton z Doylem mają go odpowiednio na 17 i 16, mam nadzieję, że będą pięknie rozprowadzać piłkę.
 

Bradley już zimą wskoczył do pierwszego składu na prawej obronie, dla przypomnienia: zastąpił Casha, który wymusił przyjęcie oferty z Kataru.
 

Zostaje bramkarz, pozycja, której najbardziej się obawiam, Czy gracz bez żadnego doświadczenia poradzi sobie jako nr.1?

SEZON 2028/2029

PREMIER LEAGUE
 

W sezon wchodzimy w wielkiej formie, oczywiście pomógł troszkę terminarz, żadnego trudnego rywala w pierwszych sześciu spotkaniach.
 

Punkcik za punkcikiem przebijaliśmy się do czołówki i po sześciu kolejkach Luton pewnie przewodziło stawce.
 

I tak zostało do końca! Od 4 do 38 kolejki cały czas na czele tabeli, z bezpieczną przewagą nad rywalami, którzy tym razem sami wypisali się z rywalizacji. Jedynie Newcastle długo próbowało nas dogonić, ale im się ta sztuka nie udała. Mistrzowski pochód proszę państwa.
 

W tabeli taka ciekawostka, City nadal nie potrafi wykorzystać swojego potencjału,  prowadzi ich już piąty manager, po drodze przewinęły się tam takie nazwiska jak Tuchel, Ancelotti i De Zebri, wydali na transfery w ciągu sześciu lat grubo ponad miliard funtów, kupili nawet Bellinghama za bagatela 245 milionów.
 

Jak pamiętacie, do pierwszej jedenastki typowałem Fergusona, jego gorsza forma wymusiła na mnie zmianę, dałem szansę Elliottowi a ten ja w pełni wykorzystał i już na stałe wskoczył do składu spychając do roli rezerwowego rosłego Irlandczyka.
 

Moje skrzydła królowały w klasyfikacji asystentów,  Bowen i Doak zaliczyli po 13 asyst. Miałem nosa co do Walijczyka.
 

Mimo mistrzostwa żaden z moich graczy nie zdobył indywidualnych nagród, oczywiście czterech pojawiło się w najlepszej jedenastce, ale mimo wszystko... zresztą, to tylko świadczy, że ten sukces jest efektem dobrej, równej gry całej drużyny.
 

Wszystkie spotkania rozegrane w Premier League:
 

Wyróżnię tutaj trzy z nich, pierwsze wiąże się z debiutanckimi bramkami mojego cudownego dzieciaka z Luton, na koniec sezonu Forbes miał ich 8 w lidze oraz 5 w pucharach. Sama forma z ligi była imponująca, nie robiło mu różnicy czy gra na lewej pomocy, czy jako napastnik, genialny gracz.
 

Drugie to łomoty na Tottenhamie, wygrane po solowej akcji... no kogo by innego? Forbes przebiegł całe boisko i przelobował Vicario, geniusz!
 

Na koniec spotkanie z Chelsea, nic specjalnego, ale to właśnie po tym spotkaniu przyklepaliśmy tytuł.
 

Na koniec sezonu zbłaźniliśmy się z Arsenalem, przegrywając 4:1 u siebie, ale to jest do wybaczenia, prawdopodobnie mało kto miał wtedy na boisku chęci do gry, he.
 

ZIMOWE OKIENKO TRANSFEROWE
 

Odrobinę inne przedstawienie sezonu zmusza mnie do małej zmiany w omówieniu zimowych transferów, a odrobinę się działo. Dobra sytuacja finansowa pozwoliła mi na zakup czterech zdolnych graczy, tylko jeden z nich dołączył do pierwszego zespołu, reszta poszukała swoich szans na wypożyczeniach.  
 

Troszkę ponad 30 milionów za wszystkich, a ile potencjału!  Każdy obserwowany przez moich scoutów kilka razy, na Herberta napaliłem się od pierwszego ujrzenia,  dostał kilka szans i się sprawdził. W następnym sezonie wyśle go na wypożyczenie, żeby się solidnie ograł i wskoczył do pierwszej jedenastki przed sezonem 2030/2031.
 

PUCHARY KRAJOWE
 

O wiele lepiej niż w poprzednim sezonie, choć mogło być jeszcze lepiej. Półfinał Pucharu Ligi i ćwierćfinał Pucharu Anglii to i tak wyniki ponad stan.
 

Dlaczego ponad stan? W części statystycznej zobaczycie, jak szalenie wyglądał mój terminarz, są przerwy reprezentacyjne na dwa, trzy tygodnie a później spotkania co trzy dni, masakra. Od grudnia do marca włącznie rozegrałem chyba 30 spotkań, doszło do tak kuriozalnej sytuacji w Pucharze Anglii, że odbyło się losowanie półfinału, a ja nie miałem jeszcze rozegranego ani ćwierćfinału, ani piątej rundy, a pozostali półfinaliści byli już znani.
 

No i co zrobisz? Trzeba się wzmacniać i mieć dwie bardzo dobre jedenastki.
 

LIGA MISTRZÓW
 

Rok temu wylosowałem dwa najmocniejsze zespoły z pierwszego koszyka, i kurde w tym roku tak samo! Przeciwnicy tacy, że nogi się uginają, Real, Juventus, Milan, PSG, Atletico. Szykowała się najcięższa faza ligowa w historii występów Luton w Lidze Mistrzów.
 

I tak było, na starcie dostałem po łbie od Realu Madryt. Po takim spotkaniu prasa mogłaby nas swobodnie nazwać rzeźnikami z Luton, dwie czerwone kartki i pięć żółtych. Najlepsze, że McTominay wszedł na boisko po czerwonej kartce Ward-Prowsa i wytrzymał na boisku tylko do końca pierwszej połowy, wyleciał zaraz na początku drugiej, 12 minut plus doliczone z pierwszej.

Czerwone kartki plus kontuzje dały taką ciekawą sytuację przed spotkaniem z Juventusem, na ławce wystawiłem same dzieciaki z u-18.
 

Na szczęście udało się wygrać z Juve, podobnie z ekipami z Węgier, Belgii i Holandii. Porażki z Milanem i PSG skazały nas tym razem na rundę barażową, dwa dodatkowe spotkania w i tak już napiętym terminarzu. Nie pomogła nawet wygrana z Atletico, skończyło się na 11 miejscu.
 

W barażach wylosowaliśmy Reims, nieoczekiwanie zajęli drugie miejsce w lidze francuskiej w poprzednim sezonie, w tym zaś pięknie pokazali się w fazie ligowej. Z nami nie mieli żadnych szans, ale pięknie się pokazali i zapadli mi w pamięć. Może kiedyś zagram Reims? Klub z historią, a ja jak przecież wiecie, takie bardzo lubię, przypomnieć wszystkim sylwetki Kopaczewskiego i Fontaina, na pewno fajny pomysł. A może ktoś inny się skusi?
 

W 1/8 wpadliśmy na Nice, kolejny francuski klub. I niestety trafiło akurat na zniżkę formy moich zawodników,  przegrałem oba spotkania, a między nimi przytrafił się ligowy łomot od Aston Villi. Kolejny raz odpadam na tak wczesnym etapie, jak to się dzieje, że w lidze potrafię roznieść angielskie elity, a w Europie dostaje co roku po łbie? Wina taktyki czy też może specyfika Ligi Mistrzów? No nic, to daje dalszą motywację do ciągnięcia kariery i rozwijania zespołu.
 

Całą Ligę Mistrzów wygrywa... Tottenham. Tak się składa, że w mojej karierze są najlepszym angielskim zespołem, dwa razy wygrana Premier League, Puch Anglii, teraz Liga Mistrzów jako pierwszy angielski zespół na tym zapisie. Rok w rok grają w Lidze Mistrzów, no szacun, zwłaszcza że nie szaleją z transferami.
 

STATYSTYKA DLA FMOWYCH WARIATÓW
 

Średnie posiadanie piłki
 

Celne podania
 

Stworzone sytuacje
 

Bramki

Rzuty rożne
 

W lidze zagrali
 

W Lidze Mistrzów zagrali:
 

Występy razem
 

Kontuzje
 

Pełny terminarz
 

Championship
 

Puchary krajowe w Anglii
 

Europejskie puchary
 

Dług transferowy po sezonie
 

Pensja roczna
 

Piękną drogę przebyłem z Luton, w każdym kolejnym sezonie poprawiałem końcowe miejsce w lidze. Oczywiście występy w pucharach krajowych bardzo zawaliłem. I ta przeklęta Liga Mistrzów. Jeden cel osiągnięty, wygrałem Premier League mając średnie  posiadanie piłki, prawie że najniższe w lidze i mając najmniej celnych podań w całej stawce. Taktyka w starym stylu, twarda, prosta, skuteczna do bólu.
Zostaje jedno, wygrać w tym samym stylu Ligę Mistrzów, a jak po drodze dołożymy jeszcze kilka ligowych tytułów to super.
 

Za dwa dni przedstawię blog specjalny. Zestawienie profili wszystkich moich obecnych graczy, jak wyglądali w momencie gdy ich kupiłem i jak wyglądają po sześciu sezonach. Plus historia kariery, gdzie widać, jakie kwoty zostały na nich wydane. Jest kilka kwiatków. Tak jak przeglądałem to jedynym zawodnikiem, na którego wydałem ponad 40 milionów, był Ferguson, a w jego wypadku zdecydowały sentymenty. Porównując to do kwot City, Liverpoolu czy Newcastle to mam przepaść. Ba, na ten moment jestem prawie 80 milionów na plusie.
 

Porównajmy to wariactw City i Liverpoolu, jeszcze, żeby te City coś u mnie grało :). Jedni kupują średniaka za 171 milionów, a drudzy wydają cały roczny budżet na jednego gracza, gdy mają obronę dziurawą jak sito. No logika FMa jak nic.
 

To by było na tyle, dziękuje za lekturę i do usłyszenia, a raczej przeczytania!