Długa wyprawa po mojego Graala. (2030/31) Część 8: Araújo znaczy kapitan.

POPRZEDNIE BLOGI
DOKUMENTUJĄCE TĘ KARIERĘ

CELE KARIERY

1. Pobicie rekordu Realu Madryt z lat 1956-60 i zdobycie Pucharu Mistrzów sześć razy pod rząd.

2. Poprowadzenie Lamine Yamala przez całą karierę.

OGRANICZENIA

Nie przeprowadzam żadnych transferów gotówkowych i/lub płatnych wypożyczeń do momentu, gdy nasz dług zostanie wyzerowany, a pożyczki bankowe - spłacone.
 

Zadłużenie - początek kariery (10 lipiec 2023):

Zadłużenie - 10 lipiec 2024:

Zadłużenie - 10 lipiec 2025:

Zadłużenie - 10 lipiec 2026:

Zadłużenie - 10 lipiec 2027:

Zadłużenie - 12 lipiec 2028:

Zadłużenie - 10 lipiec 2029:

Zadłużenie - 10 lipiec 2030:

UWAGA!

Tuż po zakończeniu opisywanego sezonu, 8 czerwca 2031, spłacone zostały wszystkie długi, co zajęło prawie 8 lat. Inne kluby są nam jeszcze winne ok. 12 000 000 euro za ratalne transfery.

TROFEA DO TEJ PORY

Puchar Hiszpanii
2024, 2026, 2028
 

Superpuchar Hiszpanii
2025, 2029, 2030
 

La Liga
2025, 2027, 2030

Liga Mistrzów
2027, 2029, 2030

Superpuchar Europy
2027, 2029

RUCHY PERSONALNE

Do klubu:

Tomáš Frühwald (wolny transfer, wcześniej grał w Ružomberok)

Pablo Torre Carral (wolny transfer, wcześniej grał w Nice - wypożyczony z Newcastle)

Aaron Wan-Bissaka (Juventus, prawo Bosmana)

Z klubu:

Bryan Gil Salvatierra (Al-Raed, 15 000 000 euro)

Giorgi Mamardashvili (Chelsea, 43 500 000 euro)

Jules Olivier Koundé (Inter, prawo Bosmana)

KADRA

MOJA WIZJA NAJLEPSZEJ JEDENASTKI

WYNIKI

Superpuchar Europy:

Grali:

Liga:

Grali:

Los Clásicos (La Liga):

Puchar Hiszpanii:

Grali:

Superpuchar Hiszpanii:

Grali:

Liga Mistrzów

Grali:

Grali we wszystkich rozgrywkach:

OPIS

Doświadczony Jules Koundé miał już dość gry dla Barcelony i wybrał Inter. W jego miejsce zakontraktowaliśmy doświadczonego Wana-Bissakę, któremu z kolei znudził się Juventus. Po kilku latach wrócił do nas Pablo Torre, któremu nie udało się podbić Anglii. Duże pieniądze zaoferowane za Gruzina Mamardaszwiliego były zbyt wielką pokusą, aby je odrzucić. Rezerwowym bramkarzem został więc niespodziewanie Słowak, Tomáš Frühwald, ponieważ nie mogliśmy znaleźć nikogo lepszego. Pamiętajmy, że szukałem graczy darmowych,  przestrzegając zasad tej kariery.
 

Po raz drugi z rzędu, a trzeci ogólnie, graliśmy o Superpuchar Europy z drużyną angielską. Znów skutecznie! Królował Lamine Yamal (dwa gole i asysta), który zasłużenie sięgnął potem po swoją pierwszą Złotą Piłkę.

W moim świecie gry Carlo Ancelotti prowadził Real Madryt przez siedem sezonów. Jednak po rozgrywkach 2029/30 zdecydował się zakończyć karierę. Jego następcą został Xabi Alonso, który potrzebował będzie jednak trochę czasu, aby spróbować dorównać słynnemu Włochowi.

W lidze potyczki z Królewskimi wyszły na idealny remis (3:0, 0:3), ale nasze ogólne zwycięstwo nie podlegało dyskusji. Wyprzedziliśmy Real o 12 punktów, znów bijąc rekord bramkowy: 145! Przyczyniły się do tego walnie takie wyniki jak na przykład 10:0 z Grenadą, 9:2 i 8:0 z Levante, czy 8:0 z Betisem.

Klasyfikację strzelców wygrał po raz drugi z rzędu Lamine Yamal, moi zawodnicy obsadzili też najwyższe miejsca, jeśli chodzi o asysty (Vitor Roque!) i noty za grę. Po raz pierwszy w tym świecie gry wygraliśmy ligę dwa razy z rzędu i... mamy apetyt na więcej!

Wyższość nad Królewskimi wykazaliśmy zdobywając także Superpuchar Hiszpanii (po raz trzeci z rzędu). Marzyłem o tym, aby po raz pierwszy zdobyć w kraju wszystkie trofea, ale niespodziewanie w półfinale wyeliminowało nas Atlético. Co gorsza, straciliśmy po tym meczu na miesiąc bramkarza, Diogo Costę. A trzeba zauważyć, że to był 5 kwiecień, czyli zbliżał się czas rozstrzygnięć w Champions League.

Od razu trzeba w tym miejscu zauważyć, że Frühwald, który z konieczności otrzymał prawdziwą szansę, niczego nam nie zawalił.

W Lidze Mistrzów sytuacja tak się przedziwnie ułożyła, że mimo zaledwie jednej porażki (z Arsenalem) musieliśmy grać baraż o wejście do 1/8 finału. Jednak Slavia Praga to nie był przeciwnik godny Barcelony. Na wyjeździe dublerzy łatwo wygrali 4:1, a u siebie pierwszy skład urządził sobie prawdziwy festiwal strzelecki. Powtórzyliśmy rekordowy wynik sprzed dwóch lat, kiedy równie wysoko rozgromiliśmy Hammarby.

W 1/8 finału zrewanżowaliśmy się Arsenalowi za porażkę w fazie ligowej. I to mimo faktu, że w pierwszym meczu musieliśmy sobie radzić w dziesiątkę po usunięciu Gaviego.

W ćwierćfinale nadspodziewanie łatwo ograliśmy na wyjeździe Napoli, 3:0. W rewanżu zagrali więc dublerzy i pod koniec zacząłem się denerwować. Oshimen strzelił bowiem w końcówce dwa gole, na szczęście skończyło się na 1:3.

W półfinałach przeciwko PSG zdecydowałem się wstawić do bramki Diogo Costę, choć ten nie wyleczył jeszcze do końca swojej kontuzji. Jednak spisał się znakomicie, a my nie daliśmy ekipie z Paryża żadnych szans. Awansowaliśmy do finału po raz piąty z rzędu!

Rywalami pod greckim niebem byli zawodnicy Borussi Dortmund, cały czas prowadzeni przez Edina Terzica. Zespoły wyszły na mecz w następujących składach i ustawieniach:

Zaczęło się to wszystko nieciekawie. Po rzucie rożnym moi zawodnicy nie zdążyli zająć optymalnych pozycji, piłkę dostał Giovanni Reyna i płaskim strzałem pokonał Diogo Costę.

Na wyrównanie czekaliśmy aż do 68. minuty. Akcję w swoim stylu przeprowadził Alejandro Balde, dośrodkował płasko w pole karne, a bramkę strzelił nie kto inny, tylko Vitor Roque!!! To jego piąty finał z rzędu i w każdym trafiał do siatki! Niewiarygodne!

Niestety, w 86. minucie Vitor Roque doznał kontuzji i musiał opuścić boisko. Zmartwiłem się. Tymczasem już dwie minuty później rzut rożny z prawej strony lewą nogą wykonał Lamine Yamal, a celną główką popisał się kapitan zespołu, 32-letni Ronald Araújo!

Feta!!! Zdobywany Puchar Europy po raz trzeci z rzędu, jestem więc w połowie drogi do swojego wyśnionego Graala!

A Lamine Yamal znów sięgnął po koronę króla strzelców w Lidze Mistrzów i znów uznano go za najlepszego gracza oraz... najlepszego młodego gracza. Aż trudno uwierzyć, że ten chłopak jest wciąż tak młody; liczy sobie 23 lata, dopiero za miesiąc skończy 24!

ŚWIAT GRY
najważniejsze wyniki rywalizacji klubowej

BARCELONA - sezon po sezonie

ZDOBYWCY GŁÓWNYCH TROFEÓW W HISZPANII
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

ZDOBYWCY NAJPOWAŻNIEJSZYCH TROFEÓW
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

Wszystkie Los Clásicos: