W MIEŚCIE SŁOMKOWYCH KAPELUSZY

Blogi wprowadzające do kariery:

#0 Wstęp - Dlaczego Luton Town jest klubem tak niezwykłym, a na Kenilworth Road czuć kilmat starej piłki?

#0,1 Luton Town przed sezonem 2023/2024 - Garść przemyśleń, pomysł na ograniczenia, taktyka kick and rush oraz przedstawienie kadry.

Sezony:

#1 sezon 2023/2024 - Zawsze gramy do końca... a kończy się to najgorszą defensywą w lidze!

#2 sezon 2024/2025 - Nowy Szalony Gang, dwaj zdrajcy i Czarny Styczeń.

#3 sezon 2025/2026 - Rzutem na taśmę...

#4 sezon 2026/2027 - Kolejny krok do celu

#5 sezon 2027/2028 - Wielki wyścig

#6 sezon 2028/2029 - Zabawa w futbol błyskawiczny.

#6 i 1/2 przed sezonem 2029/2030 - ,,Old Lutonians"

#7  sezon 2029/2030 - Czy ja jestem u licha przeklęty?

#8 Luton Town sezon 2030/2031 - Diagnoza: frajer!

JAK CZERPAĆ PRZYJEMNOŚĆ Z GRY, CZYLI DOBÓR OGRANICZEŃ
 

Oto moje ograniczenia, które myślę, że dobrze oddają realia funkcjonowania małego klubu przesiąkniętego klimatem niższych lig angielskich.:

DOTYCHCZASOWE OSIĄGNIĘCIA LUTON

DOTYCHCZASOWE ROZSTRZYGNIĘCIA W ANGLII I EUROPIE

ŚWIAT I REPREZENTACJE

WSTĘP

Zaczniemy troszkę nietypowo, muszę podkreślić jednak jeden fakt, pierwszy raz od bardzo, bardzo dawna udało mi się doprowadzić newgena do zdobycia nagrody Złotej Piłki, Will Elliott w trakcie trwania sezonu dorzucił też kolejne światowe i europejskie nagrody, po prostu wszystkie jak leci. Nie będę tu zarzucał was screenami, wystarczy ten jeden, najważniejszy:
 

Tego samego dnia całe podium nagrody dla gracza do lat 21 zajęli moi zawodnicy, tego akurat nigdy nie doświadczyłem, fajna sprawa.
 

A teraz troszkę smutniejsze wiadomości, żegnamy chyba największą legendę Luton, Mick Harford odchodzi po wielu latach pracy na rozmaitych stanowiskach, piłkarz, scout, manager, dyrektor sportowy. Wiem, że tego nie będziecie czytać, ale sama ilość treści w biografii jest imponująca:
 

Tego gościa planowałem powoli wprowadzać za Kellymana, który zaczyna zdrowo zawodzić. Niestety złamana noga może całkowicie przekreślić te plany, czy Szkot wróci do formy? Kto wie.
 

OKNO TRANSFEROWE
 

TRANSFERY WYCHODZĄCE
 

Wyrywamy chwasty, po pierwsze bramkarz Brits poszedł na wypożyczenie do Atletico. Chciałem gościa sprzedać, ale nikt go nie chciał... ciekawe dlaczego? Przez dziurawe ręce?
 

Kolejna duża zmiana to odejście Collinsa, wiele się po nim spodziewałem, niestety przez cztery sezony głównie zawodził. Na szczęście mam dla niego bardzo dobre zastępstwo. Slane i Kinder byli zmiennikami, i to takimi głębokimi. Udało się ich sprzedać za bardzo dobre pieniądze.
 

TRANSFERY PRZYCHODZĄCE
 

Dużo się działo, byłem tak wkurzony poprzednim sezonem, że w ruch poszły znaczne środki.  I tak wydałem ponad 50 milionów na nowego bramkarza. Bayern ostro się targował i nie chciał spuścić ani grosza. Najlepsze, że na wypożyczeniach mam przeciętnego Britsa i dwóch bardzo dobrych newgenów, ale o tym na końcu bloga, będzie fajna ciekawostka.
 

Archie Gray wraca po kilku latach do Luton, Arsenal stwierdził, że im się już nie przyda i oddał go w promocji za 18 milionów.  Lewis-Skelly to także odrzut z Arsenalu, fajnie się rozwinął w Niemczech, w jego wypadku uruchomiłem klauzule wykupu.
 

Kolejny powrót, Harwood-Bellisa kupiłem w roku 2025 za 1,8 miliona, by po dwóch sezonach sprzedać go do Arabii Saudyjkiej za 45. Teraz po pięciu latach wraca na stare śmieci, za darmo. Transfery do arabskich klubów są w tej edycji tak skopane, że głowa mała. Setki piłkarzy kupowanych, by po dwóch, trzech sezonach wywalić ich na wolny transfer.
 

A na deser czterech zdolnych chłopaków, McGeouch zostaje na sezon w Rangers.
 

Wszystkie transfery:
 

Zimą nastąpiła zmiana, zmienikiem Bowena został sprowadzony z wolnego transferu Brown, wraca po dwóch latach do Luton. Tak, zgadza się, dostał kopa w Arabii po dwóch dobrych sezonach. Odszedł Harvey Elliott, ciągle miał focha o to, że wylądował na ławce, zgłosił się po niego Manchester United.
 

FINANSE, KAPITAN, OCZEKIWANIA ZARZĄDU
 

KADRA I PIERWSZA 11
 

SEZON 2031/2032
 

TARCZA WSPÓLNOTY
 

Miała być słodka zemsta za Puchar Anglii, wyszło wymęczone zwycięstwo.
 

PUCHAR LIGI
 

Nie leży mi ten puchar, dziewięć sezonów i dalej nic. W sezonie 2025/2026 dotarłem do finału, tak samo było i w obecnym.
 

Jak widać odrobina szczęścia w losowaniu, jedyny mocniejszy rywal, czyli Manchester United jest w potężnym kryzysie, trzon ich kadry stanowią gracze trzydziestoletni.
 

W finale zagraliśmy z Manchesterem City, od tego sezonu prowadzi ich Zinedine Zidane, co ciekawe to właśnie on poprowadził Manchester United do zwycięstwa w Premier League w sezonie 2025/2026. Później był przez rok trenerem Milanu,  następnie kolejny raz prowadził Real Madryt i dwukrotnie wygrał z nimi La Ligę. A teraz przyjął ofertę od City, ponoć głównym jego zadaniem jest zwalenie z tronu mojego zespołu :).
 

No i tym razem udało mu się wychłostać mnie po gębie mokrą szmatą. Przegrana w karnych zawsze boli jak cholera.
 

Podsumowanie występów:
 

PUCHAR ANGLII
 

W głównym pucharze krajowym upokorzyło mnie zawsze groźne Newcastle, Sroki grają na zmianę sezon dobry i fatalny. Tym razem są w gazie, nie grają w Europie więc mogą się skupić na lidze i krajowych pucharach.  Nasza przygoda skończyła się na półfinale.
 

Podsumowanie występów:
 

PREMIER LEAGUE
 

Jak wspominałem City prowadzi Zidane, i do pewnego momentu szło mu bardzo dobrze, do stycznia prowadził w lidze, a moje Luton powolutku się rozpędzało. Druga część sezonu to walka punkt w punkt, momentami to my byliśmy na pierwszym miejscu, a momentami City. Niestety przyjemna rywalizacja skończyła się z winy naszych rywali, w ostatnich dwunastu kolejkach pięć razy zremisowali, odnieśli dwie porażki i na koniec Luton dorzuciło czwarte mistrzostwo. Robi się troszkę nudno, cały urok Premier League, jest tak mocna, że AI ma problemy z utrzymaniem formy, a gracz ma przez to ułatwione zadanie.
 

Tak nasza rywalizacja wygląda na wykresie.
 

Zmiana bramkarza bardzo dużo dała, traciliśmy zdecydowanie mniej bramek, punkty traciłem albo z mocnymi ekipami, albo wystawiając rezerwowy skład. Padło sporo hokejowych wyników, zaowocowało to imponującą liczbą bramek.
 

Tym razem nie było za wiele emocjonujących spotkań, jak wygrywaliśmy to już pewnie, jak przegrywaliśmy to zdecydowanie, a remisy wpadały na nasze własne życzenie. Jedyne ciekawsze spotkanie, gdzie udało się odwrócić wynik to te:
 

Dla równowagi lekcja od City:
 

Podsumowanie występów:
 

Sezon bardzo równy w wykonaniu moich zawodników, mogę uczciwie powiedzieć, że zawiódł mnie jedynie Kellyman. Dlatego na koniec sezonu do pierwszej jedenastki wskoczył Gilchirist, wspaniale wrócił do formy po złamaniu nogi. Podkreślę też liczbę asyst Bowena, co lepsza wszystkie z gry, bo Walijczyk słabo wykonuje stałe fragmenty. Elliott miałby więcej występów i bramek, gdyby nie kontuzja z początku sezonu i skręcenie kolana z lutego. Mimo to 25 bramek na 28 spotkań to zacny wynik.
 

Oczywiście wpadło kilka nagród, moi zawodnicy zdominowali jedenastkę sezonu, a siódmy sezon z kolej ktoś z Luton jest w pierwszej dwójce klasyfikacji strzelców.
 

Przed ostatnim meczem byłem i tak pewny tytułu, bo Newcastle musiałoby strzelić ponad 20 bramek, dlatego sezon zakończyliśmy świętem na własnym na stadionie.
 

LIGA MISTRZÓW
 

Rywale w fazie ligowej:
 

Terminarz:
 

Tabela:
 

Najciekawszy mecz:
 

Faza pucharowa
 

Człowiek uczy się na błędach, po srogiej nauczce od Arsenalu z poprzedniego sezonu, opracowałem druga taktykę na mecze wyjazdowe. A raczej odrobinę poprawiłem obecną, ustawiłem wszystkich obrońców na defensywę, jednego środkowego pomocnika, troszkę cofnąłem te wszystkie linie defensywy i nacisku. Takie trzymanie podwójnej gardy i szukanie kontrataków. Oczywiście zostały skrzydełka w ataku.
 

W 1/8 wylosowałem PSG, pierwszy mecz na wyjeździe. No to sprawdzamy jak to pójdzie, w fazie grupowej szła tak sobie. I co? Działa! Proszę państwa, Francuzi biją głowa w mur, Luton trzy razy strzela celnie i pakuje dwie bramki. Jest moc.
 

Rewanż, dla równowagi coś odwalę, zamiast pójść za ciosem i znowu pograć typową lagę gram wesołą wersję taktyki, w lidze działa to ma działać i w Europie. I prawie się sami wykopaliśmy z pucharów. PSG odrobiło straty, na szczęście Gilchrist na dobre się rozbujał z formą i praktycznie sam strzelił dwie bramki. Gość ma taki super błysk, każda jego bramka to arcydzieło.
 

W ćwierćfinale zagraliśmy z Atletico Madryt, już ich pokonaliśmy w tej edycji. Przed meczem sprawdzam, jak sobie radzą w lidze, forma taka sobie, remisy, problemy ze skutecznością. Straszni nie są, w pierwszym meczu rozgrywanym u siebie wyjdziemy odważnie, trzeba zrobić solidną zaliczkę, bo u siebie są groźni, ostatni mecz przegrali we wrześniu. Mają kilka remisów, ale nawet Real czy Barcelona mają z nimi problemy.
 

Tak więc jazda, w bramce nasz Brits, na środku obrony nie kto inny jak... Kiwior! Moje wariaty będą śnić się im po nocach, Brits już nigdy nie wróci do Luton, koledzy zrobili mu taki (brzydkie słowo), że w realnym świecie chłop byłby posądzony o sabotaż. 29 strzałów, 12 celnych, ile wpadło do bramki? Istna rzeźnia...
 

Z taką zaliczką rewanż zagrałem rezerwowymi, spokojniejszą taktyką. I proszę zauważyć przeprowadzone zmiany, na ostatnie pięć minut wprowadzam rezerwowego bramkarza. W tym sezonie postanowiłem, że Ramsdale będzie grał w każdym meczu. W poprzednich, gdy na puchary wystawiałem zmiennika to Brits w następnym meczu grał jak pierdoła.
 

Demony odegnane, czas na półfinał, kierunek Włochy i potyczka z Interem, który od pięciu sezonów rządzi w Serie A, dosłownie wgniatają rywali w lidze.
Kolejny raz stosuję spokojniejszą taktykę, kolejny raz działa rewelacyjnie. Inter odprawiony 4:1, sześć celnych strzałów i cztery bramki, jest moc. Taka ciekawostka, na screenie widać wędkę dla Graya. Jakimś cudem wprowadzając Browna nie zmieniłem Bowena tylko Graya. Trzeba chyba nie grać po północy :).
 

Pamiętając, co rok wcześniej zrobił mi Arsenal, jestem uczulony na wynik 4:1, jest niebezpieczny hihi. Gramy wersją drugą, powtarzamy styl z rewanżu z Hiszpanami i zapisujemy kolejne 0:0.
 

FINAŁ LIGI MISTRZÓW
 

Na mecz mogło polecieć więcej kibiców, niż mieści nasz stadion, całe 27 750 osób. Dla przypomnienia nasz obiekt pomieści tylko 23 500. Wielka Barcelona kontra skromne Luton, nie powiem, że małe, bo pod moją wodzą stało się jednym z najlepszych klubów na świecie. Jednak nasz stadion, sponsorzy i cała otoczka komercyjna dalej są nieporównywalnie mniejsze niż te wielkich marek. Stadion powoli zaczyna mnie wkurzać, już kilka razy prosiłem o nowy a zarząd na każdą prośbę, czy to stadion, czy baza odpowiada, że obecne starczą na nasze ambicje. Stary prezes przeszedł na emeryturę, w jego miejsce przyszedł jakiś wygenerowany i ma chyba strasznie niskie atrybuty. Wszystko mu wisi, nawet wymagania wobec mnie ma małe. Nic to, przechodzimy do meczu, działo się, oj działo.
 

Luton przez cały mecz było wyraźnie lepsze od Barcelony, niestety brakowało skuteczności. Prowadzenie objęliśmy po rzucie karnym Elliotta, wyrównał Gavi, przez 90 minut wynik się nie zmienił i musieliśmy zagrać dogrywkę.
 

W tym meczu na ławce posadziłem naszego kapitana, jego miejsce zajął Gilchrist. Z jednej strony to był błąd, z drugiem bardzo dobra decyzja. Nasz wkurzony lider w dogrywce zrobił autorskie show, w dwie minuty załatwił nam wygraną. Z Barcelony zeszła całkiem para, odliczamy minuty i jest! Mamy to, kilka sezonów pecha i błędnych decyzji i nareszcie jest upragniona Liga Mistrzów.
 

Na screenie widać też, że na prawej obronie nastąpiła ważną zmiana, Couchman wygryzł Bradleya, a ten źle to znosi.
 

Podsumowanie występów niestety nie mam, zapomniałem zrobić screen. Będzie słowne, najwięcej spotkań oczywiście zagrał Ramsdale, napastnicy strzeli po równo, Elliott 8 bramek a Kellyman i Gilchrist po 7. Największym kozakiem okazał się Bowen, 3 bramki, 6 asyst i nagroda najlepszego piłkarza LM. Elliott zaś został wybrany najlepszym młodym graczem. Siedmiu graczy dostało się do jedenastki sezonu, tutaj ciekawa sprawa, że widzimy tam czterech zmienników. To tylko świadczy o tym, jak mocna jest ekipa Luton, drugi garnitur niewiele ustępuje pierwszemu.
 

Dzięki wygranej w LM dostaliśmy się do KMŚ, za rok Luton zagra o miano najlepszego zespołu na świecie.
 

STATYSTYKA DLA FMOWYCH WARIATÓW
 

Średnie posiadanie piłki
 

Celne podania
 

Stworzone sytuacje
 

Bramki
 

Występy razem
 

Kontuzje
 

Pełny terminarz
 

Championship
 

Puchary krajowe w Anglii
 

Europejskie puchary
 

Dług transferowy po sezonie
 

Pensja roczna
 

Człowiek uczy się na błędach, wystarczyło w Lidze Mistrzów zagrać część spotkań odrobinę spokojniej i są efekty, pech odegnany. Powoli ta kariera zaczyna mnie męczyć, ze zdziwieniem zobaczyłem, że pierwszy raz ,,kontynuj" kliknąłem dokładnie 18 kwietnia. Wszystko zależy od kolejnego sezonu, jeśli uda się obronić tytuł z Ligi Mistrzów to będę grał dalej, jeśli nie to karierę zakończę na udziale w KMŚ. Mam ochotę zagrać jakimś mocniejszym zespołem, w lidze z wyraźnym faworytem, spróbować wyzwania Mahdiego. Myślałem o BVB, jedyny niemiecki klub, który lubię. Inna opcja to odwiedziny (po wielu latach) polskiej Ekstraklasy, w tym wypadku wybór może być jeden i Duma Podlasia.
 

Na koniec mała ciekawostka, na Mistrzostwa Europy powołania do reprezentacji Anglii dostało dziesięciu graczy Luton, i tak się składa, że cała trójka bramkarzy to moi zawodnicy, fajnie nie?
 

Oczywiście Ramsdale to mój podstawowy bramkarz, a dwóch kolejnych gra na wypożyczeniach. Oto oni, Branston to wychowanek Luton, szkoda tylko, że nie umie chwytać piłki...
 

Obydwu planuje pozbyć się przed następnym sezonem. Dlaczego? Na następcę Ramsdale szykuje o tego jegomościa, już czwarty sezon gra na wypożyczeniach, w kolejnym będzie podbijał Włochy.
 

I jeszcze jeden, który jest szykowany na rywala Joncka. Jeszcze nie wiem, czy będzie mi dane sprawdzić ich w Luton, tak jak pisałem, wszystko zależy od kolejnego sezonu.
 

No, pora kończyć, dzięki za uwagę i do usłyszenia!