Trochę inny football (manager). #3 - podstawy gry w obronie.

Jako że gra w obronie różni się zasadniczo od atakowania (nie tylko z powodów oczywistych), zacząć muszę od objaśnienia atrybutów defensywnych, które są takie same dla wszystkich zawodników grających po tej stronie piłki. Nie ma bowiem żadnych reguł odnośnie ustawiania się czy też poruszania podczas bronienia, a same formacje wynikają raczej z lat doświadczeń i zdrowego rozsądku, nie zaś takich czy innych regulacji.

ATRYBUTY DEFENSYWNE.

Run defense - umiejętność powstrzymywania akcji biegowych.

Pass rush technique - umiejętności techniczne, pozwalające na przechytrzenie blokującego podczas akcji podaniowych (głownie praca rąk, zwody).

Pass rush strength- umiejętność staranowania blokującego podczas akcji podaniowych, bez wdawania się w jakieś niuanse techniczne.

Man-to-man pass defense - umiejętność krycia odbierającego w sytuacji 1v1.

Physical pass defense - umiejętność utrzymania kontaktu fizycznego z odbierającym na pierwszych 5 jardach, gdzie jest to dozwolone, i dzięki temu wybicie go z rytmu zagrywki.

Zone pass defense - umiejętnosć ustawiania się i wyłapywania zagrożenia podczas krycia strefowego.

Pass intercepting - po prostu umiejętność złapania piłki, co w przypadku gry w obronie wiąże się z tej piłki przechwyceniem.

Defensive diagnosis - umiejętność szybkiego rozpoznania ofensywnej zagrywki, zarówno jej rodzaju (bieg, podanie), jak i nawet poszczególnego schematu; boiskowa inteligencja, czytanie gry.

Endurance - wytrzymałość.

Special teams - predyspozycje do uczestniczenia w akcjach kopanych.

Oczywiście, nie wszystkie atrybuty są przydatne na każdej defensywnej pozycji. To, jakie i gdzie, zależy wyłącznie od tego, jakim ustawieniem i rodzajem krycia gramy. Z kolei, to, jaki zawodnik nada się na daną pozycję zależy nie tylko od jego umiejętności, ale i warunków fizycznych. Poniżej tabela z wagą w funtach, której warto być blisko, jeśli chce się na danej pozycji dobrze grać. Dodatkowo nieco ciemniejszym odcieniem zaznaczone pozycje, gdzie ważny jest również wzrost.

FORMACJE DEFENSYWNE.

O ile w ofensywie liczba formacji, jakie ma do wyboru odpowiedzialny za to trener, jest duża, to w obronie zasadniczo wyróżnia się tylko dwie (z kilkoma wariancjami), a ich nazwy pochodzą od liczby - odpowiednio - graczy barykady (defensive linemen) i zaliniowych (linebackers).

Sama gra wyróżnia 4 typy formacji defensywnych, a każdy z trenerów, który w grze się ową defensywą zajmuje, ma swoją konkretną, stałą preferencje, co do ich wyboru.

1. 4-3 over.

Można powiedzieć, że jest to domyślne ustawienie w obronie, gdzie zawodnicy grający na poszczególnych pozycjach idealnie wpisują się w prototypy tych pozycji dotyczące (wspomniane w pierwszym wpisie serii, TUTAJ).

A zatem 4 zawodników barykady (defensive line): 2x liniowy boczny (defensive end), 2x liniowy wewnętrzny (defensive tackle).

Liniowi boczni (defensive end) - to zawodnicy specjalizujący się w przerywaniu akcji podaniowych, zanim ta jeszcze na dobre się rozpocznie; innymi słowy, przedarcie się przez pierwszą linię frontu i staranowanie quarterbacka. Kluczowe atrybuty: pass rush technique, pass rush strength.

Liniowi wewnętrzni (defensive tackle) - to zawodnicy w pierwszej kolejności odpowiedzialni za powstrzymywanie w zalążku akcji biegowych (atrybut run defense), lecz przydaje im się też umiejętność przerwania akcji podaniowej (pass rush technique lub pass rush strength), bo to właśnie czterech zawodników barykady będzie najczęściej w tym ustawieniu próbować dostać się do quarterbacka jeszcze przed podaniem. 

Oraz 3 zaliniowych: 1x zaliniowy wewnętrzny (middle linebacker, "Mike") 2x zaliniowy boczny (strong outside linebacker, "Sam", weak outside linebacker, "Will").

W tej formacji ci trzej zawodnicy w zasadzie niczym się od siebie nie różnią i odpowiadają głównie za powstrzymanie akcji biegowych oraz krycie (najczęściej strefowe) ewentualnych odbierających (najczęściej tight end oraz running back). Jako że robią to jednak nieco w drugim tempie, opróćz posiadania umiejętności czysto technicznych (run defense, zone pass defense) muszą dobrze czytać grę (defensive diagnosis), by odpowiednio szybko zareagować.

Warto też wiedzieć, że nasz "Mike" powinien być najbardziej kompletnym oraz najlepszym z tej trójki, "Sam", który gra po stronie skrajnego przybocznego (tight end), a więc niejako dodatkowego blokującego (szczególnie przy akcjach biegowych), to specjalista od akcji biegowych, a "Will", grający po przeciwnej stronie, to zawodnik bardziej mobilny, szczególnie dający radę w kryciu. Czasami przydatny okazać się może też jakiś atrybut związany z blokowaniem akcji podaniowych jeszcze w zarodku, gdyż zdarza się, że zaliniowy (lub nawet kilku) zostanie wysłany do tego zadania wraz z graczami barykady (tzw. blitz).

Jeśli chodzi o zawodników odwodów (secondary), szczególnie bocznych obrońców (cornerbacks), to nie ma co się nad nimi specjalnie rozwodzić, gdyż zajmują się oni w zasadzie tylko kryciem odbierających, a zatem ich role oraz potrzebne do tego atrybuty (man-to-man pass defense, zone pass defense, phisical pass defense) zależą bardziej od rodzaju krycia, nie zaś początkowego ustawienia.

2. 4-3 under.

To wariancja taktyczna poprzedniego ustawienia, polegająca na przesunięciu się zawodników barykady (defensive line) w stronę, gdzie nie ma skrajnego przybocznego (tight end) drużyny przeciwnej. Sprawia to, że kilku zawodników defensywnych niejako zamienia się rolami, choć nie pozycjami. I tak: 

- lewy liniowy boczny (left DE) staje się zawodnikiem bardziej w typie liniowego wewnętrznego (specjalista od akcji biegowych), podczas gdy prawy liniowy wewnętrzny (rigth DT) przejmuje obowiązki związane z kasowaniem akcji podaniowych jeszcze w zarodku.

- "Will", jako że jest "chroniony" przez to przesunięcie się formacji barykady, staje się bardziej zawodnikiem w stylu bezpiecznika biegowego (strong safety), tj. nieco mniejszy i jeszcze lepszy w kryciu, a tymczasem nominalny bezpiecznik biegowy bardziej przypomina zaliniowego, czyli gracza większego i jednak skupionego priorytetowo na akcjach biegowych.

Tę wariancję stosujemy głównie, gdy mamy do dyspozycji liniowego wewnętrznego, którego głównym atutem jest umiejętność przedarcia się przez pierwszą linię frontu i powstrzymanie quarterbacka, zanim wykona podanie. NIestety, takich zawodników nie ma zbyt wielu, gdyż muszą oni łączyć w sobie siłę, szybkość, zwinność i dużą masę ciała, by móc efektywnie przedrzeć się środkiem. Jeśłi jednak takiego mamy, to warto, bo może on sam wygrywać mecze (przynajmniej w obronie).

3. True 3-4

Jest to właśnie ta druga, bardziej nowoczesna fromacja obronna, składająca się z 3 zawodników barykady (1x liniowy wenwętrzny, 2x liniowy boczny) oraz 4 zaliniowych (2x zaliniowi wewnętrzni, 2x zaliniowi boczni).

Daje nam ona zdecydowanie więcej różnorodności, zarówno podczas kasowania akcji podaniowych w zarodku (pass rush), jak i już podczas samego krycia, gdyż mamy przecież dodatkowego zaliniowego, kosztem gracza barykady.

A czym się różni zaliniowy od gracza barykady? W kwestiach technicznych tym, że zaczyna z pozycji wyprostowanej, podczas gdy defensive linemen z podpartej, a w kwestiach taktycznych ma to bezpośrednie przełożenie na to, co taki zawodnik może sensownego zrobić - gracz barykady raczej nigdy nie sprawdzi się w kryciu, za to już na starcie ma przewagę nad ewentualnym go blokującym (zdecydowanie łatwiej kogoś odepchnąć startująć z przykucu, niczym podczas przysiadu, niż stojąć prosto) natomiast linebacker bez problemu może kasować akcje podaniowe bardziej polegająć na sprycie i szybkości, nie zaś samej sile (tzw. blitz).

Ma to też jednak swoją cenę, gdyż teraz ledwie 3 zawodników barykady musi sobie w pierwszej kolejności poradzić przy akcjach biegowych, podczas gdy w formacji 4-3 jest ich tam 4 (logiczne).

To zmusza ich do bycia zdecydowanie większymi i silniejszymi, a jeśli do tego nie chcemy tracić na szybkości, potrzebnej do atakowania quarterbacka, to możemy mieć problem ze znalezieniem takich zawodników, po prostu. 

Problem pojawia się też u zaliniowych, bowiem teraz ci boczni łączą w sobie rolę klasycznego linebackera (powstrzymywanie akcji biegowych, krycie) z rolą liniowego bocznego od powstrzymywania quarterbacka jeszcze przed podaniem (pass rush). Z kolei, ci wewnętrzni muszą zachować swoje właściwości z formacji 4-3, a do tego być nieco więksi, by jeszcze skuteczniej pomogać przy akcjach biegowych. Jak nietrudno się domyślić, takich zawodników również ze świecą szukać.

Jeśli jednak już takich zawodników znajdziemy, to klękajcie narody! Z miejsca stajemy się jedną z najlepszych defensyw w lidze.

4. 3-4 over (w grze błędnie nazwana 3-4 eagle).

To taka próba znalezienia złotego środka między nieprzewidywalnością i róznorodnością 3-4, a stosunkową prostotą i dostępnością 4-3. 

W zasadzie od 4-3 under różni się ona tylko tym, że zawodnicy barykady są bardziej ściśnięci, a po prawym skraju formacji jest zaliniowy, zamiast liniowego bocznego (tj. gość najczęsciej startuje z pozycji stojącej, nie zaś z podporu).

5. Podformacje specjalne.

To oczywiście w wersji podstawowej. Bo są jeszcze dwie "podwersje" każdej z formacji - tzw. nickel package oraz dime package; odpowiednio dla formacji ataku, gdzie mamy trzech odbierających oraz dla formacji ataku, gdzie mamy więcej niż trzech odbierających ("nickel" od potocznej nazwy pięciocentówki, bo mamy teraz pięciu graczy odwodów (secondary), oraz "dime" od potocznej nazwy... dziesięciocentówki, bo mamy teraz sześciu graczy secondary (2x5 cemtów = 10 centów; logiczne... albo i nie).

Tutaj zarysowuje się kolejna róznica miedzy formacjami 4-3 i 3-4; w tej pierwszej miejsca dla kolejnego gracza odwodów ustępują zaliniowi boczni, podczas gdy w tej drugiej zaliniowi wewnętrzni. To z kolej wpływa na to, jakich graczy odwodów powinniśmy na zmianę wystawić; w 4-3 mogą to być zawodnicy bardziej w stylu bocznych obrońców (specjaliści od krycia), podczas gdy w 3-4 warto raczej postawić bardziej na takich w stylu bezpieczników (troszkę więksi od obrońców i lepsi w akcjach biegowych).

♦♦♦

W następnym odcinku zajmiemy się już tym, co w tej grze najciekawsze, czyli całą inżynierią taktyczną, która sprawia, że dana zagrywka przynosi łatwe punkty lub nieoczekiwanie spala na panewce.

Do następnego, zatem!