Z pośredniaka na salony. - Ol. Marsylia 36/37 - Wycieńczająca kampania!

Krótka nota wstępna - chciałbym ten blog zadedykować mojej partnerce z którą walczę na codzień przeciwko ciężkiej, nieuleczalnej chorobie jaką jest stwardnienie rozsiane.
Zawieram w poniższym zdjęciu jeśli klikniecie odnośnik do zrzutki i będę wszystkim wdzięczny za zainteresowanie oraz ewentualne wsparcie.

Zanim przejdziemy do właściwego bloga o Marsylii, mam dla was krótkie wspomnienie, sprawozdanie z tego co podziało się w kolejnym z moich byłych klubów - tym razem Warcie Poznań.


RZUT OKA NA BYŁE KLUBY
WARTA POZNAŃ
 

Ostatnim razem zaglądaliśmy do Fenerbahce by zdać sprawozdanie jak radzą sobie bez mnie na ławce trenerskiej. Tym razem pamięcią sięgamy jeszcze wcześniej, bo około 7 lat kiedy to pracowałem w Polsce i miałem okazję prowadzić Wartę Poznań.

Na początku przyjrzyjmy się transferom wychodzącym na przestrzeni sezonów - z postaci z którymi miałem przyjemność pracować to oczywiście w oczy rzuca się Karol Niestroj którego zabrałem ze sobą do Fenerbahce i to on nadal dzierży rekord 8 mln euro. Jak widać następne sezony również przyniosły intratne zyski ze sprzedaży, także klub zarabia i to całkiem niezłe pieniądze.

Kupno zawodników w Warcie również trzymało pewien solidny poziom - poznański klub cały czas wydaje znaczne pieniądze - jak widać kupował zawodników z Legii a nawet Rakowa budując mocny krajowy rynek transferowy.

Jeśli chodzi o wyniki krajowe - po moim odejściu Warta święciła dwukrotnie Mistrzostwo Polski w 2034 i 2037 roku. Co warte uwagi w tych samych latach zdobywali również Puchar Polski, kończąc sezon z dubletem.

W LKE co zadziwiające ani razu nie udało im się zakwalifikować do fazy ligowej, natomiast udało im się dostać do Ligi Europy a miało to miejsce w sezonie 2034/35 - lecz jednak bez większych sukcesów. Liga Mistrzów nadal pozostaje jednak w sferze marzeń - wszelkie próby kwalifikacji były nieudane.

Historia menedżerów prezentuje się następująco - po mojej osobie Wartę obejmowało 4 menedżerów na przestrzeni tych 6 lat. Jak na razie największe sukcesy osiągnął oprócz mnie Łukasz Jankowski oraz Maciej Kowalik - obaj zdobyli Ekstraklasę i Puchar Polski.

Na koniec tego krótkiego sprawozdania podrzucam wam jeszcze profile zawodników, którzy dołączyli do jedenastki wszechczasów Warty - wielu jeszcze do dziś reprezentuje jej barwy i z każdym z nich mam bardzo dobry kontakt mimo że dzielą nas odległe kilometry.

Trzeci rok w Marsylii - zadomowić się na dłużej!

Przede mną trzeci rok pracy we Francji - szybko ten czas leci ale jest to bardzo dobry czas mojej kariery. Nagłówek nieprzypadkowy, bowiem zazwyczaj 3 sezony trwała moja praca w wielu klubach (przyp. Warta i Fenerbahce), ale tym razem jest inaczej i mówię to już teraz.

Moja historia w Marsylii zakrojona jest pod szerszy projekt, uświadomiłem sobie że to jest ten klub w którym zostawię pierwszy z trwałych pomników mojej pracy. Oczywiście to wszystko będzie tylko możiwe jeśli zarząd wraz z prezesem będą chcieli moich usług na Stade Velodrome.

Ogromna inwestycja w przyszłość - transfery

W klubie dosyć długo zastanawialiśmy się nad transferami do klubu lecz najpierw postanowiliśmy poczekać na to z kim się pożegnamy i jakie ewentualne braki będziemy musieli wypełnić.

TRANSFERY Z KLUBU
 

Musieliśmy niestety pożegnać Sebastiana Szymańskiego, który zdecydował odejść na emeryturę. W ciągu 5 sezonów zdobył w Marsylii 30 bramek oraz zanotował 29 asyst. W swojej przygodzie piłkarskiej po Fenerbahce rozegrał 4 sezony w Juventusie - następnie został kupiony przez OM za 24 mln euro.

Z piękną Marsylią pożegnał się Argyris Koutsis - zdecydowanie żądał gry w pierwszym składzie a ja nie byłem mu tego w stanie zapewnić i poinformowałem go o tym że naprawdę będzie ciężko o pierwszy skład.

Grek postanowił zatem rozstać się z nami - finalnie trafił do Fulham, które zapłaciło za niego 18 mln euro. Ku przypomnieniu do OM trafił w sezonie 2030/31 z Panathinaikosu za 14,5 mln euro.

Adalberto Garcete w tamtym sezonie został wypożyczony do Lorient i nie spisał się tam na tyle dobrze by dać mu szansę w tym sezonie. Z Ligue przeniósł się do Championship i następny sezon rozegra w barwach Ipswich a zarobiliśmy na nim cenne 6 mln euro.

By uzupełnić kwestie transferów wychodzących - Wesley Fofana odszedł na emeryturę oraz Matheus Cunha odsedł na zasadzie wolnego transferu by zasilić RC Lens. 

TRANSFERY DO KLUBU

Ten transfer jest – i pewnie jeszcze długo będzie – owiany sporymi kontrowersjami. Mówiąc najpierw o faktach: do Marsylii trafił Fisnik Alla, 19-letni środkowy obrońca z Kosowa, pozyskany z Milanu za kwotę 50 milionów euro.

Doskonale rozumiem, że to ruch, który wzbudzi reakcje. W Marsylii nie codziennie wydaje się takie pieniądze, a już na pewno nie na tak młodych zawodników. Sam czuję ciężar tej decyzji i wiem, że znajdą się krytycy, którzy powiedzą: „gdzie zawodnicy z akademii?”.

Ale ja patrzę na ten ruch inaczej. Uważam, że ten transfer zwróci się nam z nawiązką – sportowo i być może finansowo. Fisnik ma potencjał, by w przyszłości być jednym z najlepszych defensorów swojego pokolenia. Kiedy pojawiła się okazja, by sprowadzić go do Marsylii, wiedziałem, że muszę działać.

A jeśli chodzi o akademię – tak, mamy kilku obiecujących chłopaków, ale na innych pozycjach. Wyróżnię również ten temat tak aby pokazać jacy zawodnicy wychowani w Marsylii mogą stać się jej przyszłym fundamentem.

Ostatnim ruchem w oknie transferowym został wolny transfer Fode Sylla - defensywny pomocnik odszedł z Leeds które nie przedłużyło z nim kontraktu. Dla nas jest to świetna opcja na rozwinięcie kadry niezbyt dużym kosztem.

Do tego sam Fode prezentuje na tyle solidne umiejętności by móc rywalizować spokojnie o pierwszy skład. W swoim CV może pochwalić się spędzeniem 6 lat w Moenchengladbach czy 5 lat w Lens, którego jest wychowankiem.

Akademia piłkarska Marsylii - melodia przyszłości

Po trzech sezonach pracy w Marsylii, regularnie zbierając raporty z drużyn juniorskich, poczyniłem kilka spostrzeżeń dotyczących najbardziej wyróżniających się zawodników naszej akademii.

Stan szkolenia młodzieży oraz jakość siatki wyszukiwania utalentowanych piłkarzy stoją w klubie na bardzo wysokim poziomie. Tworzy to idealne warunki do rozwoju kariery i sprawia, że pojawiają się u nas piłkarze o potencjale na światowy poziom.

Dosyć świeżą postacią w naszych drużynach juniorskich jest Lorenzo Ciabattoni - napastnik, który już teraz wyróżnia się niebywałym potencjałem. Według moich scoutów talent Lorenzo jest niespotykany i warto inwestować w tego chłopaka na przyszłość.

Drugą bardzo ciekawą postacią z drużyny rezerw jest Yanis Tauzin - bramkarz który ostatnie lata spędzał na wypożyczeniach, gdzie odwrócił znacząco losy swojej kariery.

Kilka lat temu był mocno eksponowany jako wielki talent, potem złapał dosyć mocny kryzys, nie dostawał minut lecz po moim przyjściu gdy zaczął dostawać minuty na wypożyczeniu sytuacja znacząco się poprawiła.

Raporty wielu pracowników sztabu mocno chwalą sobie jego pracę a więc w tym sezonie postanowiłem że zostanie naszym drugim bramkarzem i zaznajomi się na dobre z poważną piłką w seniorskiej drużynie. Może nie będzie przyszłą światową gwiazdą ale ma jeszcze szansę zostać naprawdę solidnym bramkarzem.

Leo Bidegaina znacie już dosyć dobrze -  to jak dotychczas najbardziej wyróżniająca się twarz naszej akademii. Od dwóch sezonów występuje w seniorskiej drużynie i nabiera coraz mocniejszych szlifów by stać się naprawdę wielką gwiazdą.

Efekty jego pracy widać przez to jakie już teraz wytwarza sobą zainteresowanie na rynku transferowym. Szczęśliwie jesteśmy dobrze zabezpieczeni odpowiednią umową która daje nam jak na razie spokój. Już teraz w wieku 20 lat wyceniany jest na około 100 mln euro co już mówi samo za siebie jeśli chodzi o skalę talentu tego zawodnika.

Plan działania i oczekiwania zarządu

Ku formalności czas na plan działań na nadchodzący sezon - w końcu zarząd stwierdził że nasza obecność w najlepszej czwórce ligi będzie sensownym wymogiem. W Lidze Mistrzów nadal liczy się po prostu nasza obecność i budowanie marki w Europie a w krajowym pucharze dotarcie do najlepszej ósemki w Francji.

Sam osobiście liczę że powalczymy o ligowe podium a w Lidze Mistrzów spróbujemy otrzeć się o ćwierćfinał - istotą jest to by cały czas robić postęp. Mam nadzieję że nowe transfery dadzą nam jeszcze więcej jakości na tych trzech frontach.

Droit au but!* - sprawozdanie z sezonu 2036/37

* prosto do celu - motto Olympique Marsylia

LIGUE 1

Sezon rozpoczęliśmy w świetnym stylu notując serię zwycięstw w sierpniu, w tym efektowne 5:1 z Brestem oraz cenny remis 0:0 z PSG na wyjeździe. Wrzesień przyniósł lekkie potknięcie z Lyonem, ale zespół szybko wrócił na zwycięski szlak. Październik był bardzo udany – komplet punktów i przekonujące zwycięstwo 4:1 z Clermont podkreśliły naszą wybitną formę na starcie sezonu.

⚽ 9 meczów – 7 zwycięstw, 1 remis, 1 porażka
⚽⚽ 21 bramek strzelonych | 5 straconych
⚽⚽⚽ Najlepsi w miesiącu: Ishmael Wady, Matías Arezo, Kenny Salvi

Listopad przyniósł kolejne efektowne zwycięstwa, zwłaszcza 4:0 z Reims, ale zakończył się porażką z Monaco. W grudniu wróciliśmy do dominacji – trzy mecze, trzy wygrane, 10 bramek i ani jednej straconej. Styczeń rozpoczęliśmy w podobnym tonie, choć finalnie musieliśmy uznać po raz kolejny wyższość PSG.

⚽ 9 meczów – 7 zwycięstw, 0 remisów, 2 porażki
⚽⚽ 26 bramek strzelonych | 7 straconych
⚽⚽⚽ Najlepsi w miesiącu: Ishmael Wady, Omari Kellyman, Oscar Hojlund

Mimo że po wyjazdowej porażce 1:4 z Lyonem zespół zareagował koncertowo, odnosząc aż osiem zwycięstw z rzędu, kibice byli mocno rozdrażnieni. Nasz bilans spotkań z tym rywalem pozostaje bardzo przykry – w ostatnich dziesięciu meczach przegraliśmy aż sześć razy, wygrywając zaledwie trzy i notując jeden remis.

Mimo ogólnego postępu drużyny to PSG i Lyon nadal pozostają dla nas sportowym koszmarem. Na szczęście nasza dyspozycja w lidze napawa nas wielkim optymizmem - na finiszu sezonu rywalizujemy z PSG o mistrzostwo a różnice są nie wielkie, w granicach 1 do 3 punktów.

⚽ 9 meczów – 8 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka
⚽⚽ 27 bramek strzelonych | 6 straconych
⚽⚽⚽ Najlepsi: Kenny Salvi, Omari Kellyman, Ishmael Wady, Julen Alberdi

Rozstrzygające miesiące były dla nas bardzo nerwowe, bowiem z PSG nie mogliśmy sobie pozwolić na zbyt wiele strat punktów. Bardzo cieszą nas te wygrane, ale kiedy myśli się o zatakowaniu pozycji lidera i zdetronizowaniu Paryżan nie można pozwolić sobie na remis z Monaco czy porażkę z Saint Etienne.

⚽ 7 meczów – 5 zwycięstw, 1 remis, 1 porażka
⚽⚽ 11 bramek strzelonych | 4 stracone
⚽⚽⚽ Najlepsi: Matías Arezo, Lionel Bidegain

W tym sezonie byliśmy o włos od zdetronizowania PSG. Przez wiele miesięcy graliśmy wybitnie, szliśmy do końca łeb w łeb z PSG –  aż na koniec zrównaliśmy się z nimi punktami. Ale niestety to nie wystarczyło.

O mistrzostwie zadecydowały detale – a konkretnie bezpośrednie starcia, w których PSG okazało się lepsze. Smutek jest ogromny, bo było tak blisko i to najprawdopodobniej nasz najlepszy sezon w historii nowożytnej klubu.

Trzeba przyznać że był to pokaz futbolu we Francji na najwyższym poziomie. Zagraliśmy kapitalny sezon, pełen serii zwycięstw, niestety na koniec taki wynik boli - przegraliśmy ligę, ale nie sezon. Udało nam się stanąć oko w oko z hegemonem i zbliżyć się do niego co świadczy o tym że zmierzamy w naprawdę dobrą stronę.

Zerkając na liczby Marsylii wyróżnić należy najmniejszą liczbę straconych bramek w lidze - drugi raz z rzędu osiągamy to wyróżnienie, tym razem spisując się jeszcze lepiej tracąc zaledwie 21 bramek.

Postęp drużyny jest ogromny - sezon temu walczyliśmy o najlepszą czwórkę by w tym sezonie zbliżyć się tak mocno do mistrzostwa Ligue. Paradoksalnie może być tak że w następnym sezonie będzie trudniej osiągnąć taki wynik ale postaramy się by poprawić i skorygować nasze błędy.

LIGA MISTRZÓW

W Champions League terminarz ułożył się naprawdę ciekawie. Z najwyższej półki trafiliśmy na Manchester United, Monaco, Romę i Borussię Dortmund – rywali, z którymi każdy mecz był sporym wyzwaniem.

Z drugiej strony, pojawili się też przeciwnicy, wobec których miałem konkretne oczekiwania i plan na komplet punktów: Westerlo, Freiburg, Newcastle i Boavista.

Ligę Mistrzów w tym sezonie rozpoczęliśmy francuskim pojedynkiem z AS Monaco. Niestety ten mecz zakończył się dla nas porażką po naprawdę intensywnym spotkaniu. Zdecydowanym zawodnikiem tego spotkania został Antonin Mougin, zdobywając dublet.

Mimo tego że Newcastle jest naprawdę mocnym klubem to od początku zapatrywałem się na zwycięstwo w tym spotkaniu. Sroki ostatni sezon ligowy zakończyli na 4. miejscu a co istotne 2 lata temu zdobyli mistrzostwo Anglii.

W tej rywalizacji na wyjeżdzie wypadliśmy naprawdę dzielnie, wygraliśmy spotkanie w 1. połowie 2:1 - a w drugiej części spotkania świetnie się broniliśmy gdyż Newcastle naprawdę szturmem atakowało naszą bramkę co widać również po statystykach.

Duet Bidegain i Arezo czyli połączenie młodości i doświadczenia dało nam pierwsze zwycięstwo w tym sezonie Ligi Mistrzów.

Z Romą spotkaliśmy się rok temu również w fazie ligowej, wspominamy je niezbyt dobrze bo przegraliśmy wtedy sromotnie aż 4:0. Tym razem udało nam się zemścić za tamtą porażkę - Matias Arezo załadował dublet i wygraliśmy 3:1 ciesząc się z kolejnego kompletu na koncie.

Na półmetku fazy ligowej pojechaliśmy na Signal Iduna Park, bardzo wymagający teren by spotkać się z BVB. Mecz mimo potencjału nie porwał kibiców i skończył się remisem 1:1. Bramkę dla Borussi zdobyła jej legenda - Karim Adeyemi, który gra w Dortmundzie nieprzerwanie od 14 lat, natomiast cenny punkt dla Marsylii zdobył Kellyman.

Ostatnim mocnym wyzwaniem w fazie ligowej był mecz z Manchesterem United. Na bramki musieliśmy poczekać aż do 2 połowy, kiedy to wynik otworzył młody Comte. Było blisko trzech punktów ale Czerwonym Diabłom udało się wyrównać stan spotkania dzięki trafieniu Rafaela Silvy.

Podsumowując - 5 zwycięstw, 2 remisy i 1 porażka, tak prezentuje się nasz bilans spotkań w fazie ligowej. Cóż można rzec, była to świetna kampania w naszym wykonaniu. Dało nam to na koniec 4. miejsce i bezpośredni awans do 1/8 finału co bardzo cieszy i już nie mogę doczekać się fazy pucharowej.

Kolejny ligomistrzowy pojedynek przyniósł nam rywalizację z Napoli - w tamtym sezonie przejechaliśmy się po nich walcem 5:0, tym razem było podobnie. W dwumeczu wynik wyniósł 4:1 a jednymi z egzekutorów był m.in. Kenny Salvi czy Ishmael Wady.

Coś nas lubi ta Italia - była Roma, było Napoli, nadszedł czas na Milan. Pierwszy mecz z Rossoneri przyniósł skromną porażkę 0:1 ale w rewanżu mobilizacja i motywacja dała nam mocne zwycięstwo 4:1 i awans do półfinału Ligi Mistrzów.

Kenny Salvi będący cały czas w wielkiej formie zdobył dublet i przyczynił się znacznie do ogromnego sukcesu jakim jest obecność w najlepszej czwórce Ligi Mistrzów. Ostatni tak dobry wynik Marsylii miał miejsce w sezonie 11/12 i był to ćwierćfinał z Bayernem.

W półfinale los znów zmierzył nas z rywalem dobrze nam znanym - bowiem z Manchesterem United mierzyliśmy się rok temu w rundzie barażowej do fazy pucharowej oraz w tym sezonie w fazie ligowej.

Pierwszy mecz na wyjeżdzie dość mocno przekreślił nasze szanse, przegraliśmy 3:0 - dublet w tamtym spotkaniu zdobył Joao Brandao, genialny defensywny pomocnik.

Próbowaliśmy walczyć na Stade Velodrome, Kilian Comte pomógł zdobywając dublet ale to nie wystarczyło. Mecz zakończył się wynikiem 3:2 i niestety finał Ligi Mistrzów nie dla nas - mimo to osiągnięty rezultat to ogromny sukces i mam nadzieję podstawy na następne lata.

Zwycięzcą najważniejszego trofeum w piłce klubowej w sezonie 2036/37 został Manchester City. Finał ułożył się bardzo ekscytująco bowiem stworzyły się tam derby Manchesteru, z której zwycięsko wyszła ta niebieska strona.

Dla naszego klubu znalezienie się w najlepszej czwórce obok Liverpoolu, City i United to spore wyróżnienie i naprawdę świetny wynik. W tym sezonie angielska piłka zdominowała te rozgrywki i ostatecznie trofeum Ligi Mistrzów powędrowało do Manchesteru.

W najważniejszych statystykach mimo tak dobrego wyniku nie znalazł się żaden z naszych piłkarzy. Uwzględniono jedynie Fode Sylla, który zarobił w całej kampanii 5 żółtych kartek.

W strzelcach najbliżej był Matias Arezo - zdobył 6 bramek, a w asystach Johann Bruyere z dorobkiem 4 asyst. Królem strzelców został Marc Joosten - światowa gwiazda z Liverpoolu, która zdobyła 12 trafień.

PUCHAR FRANCJI

W Pucharze Francji dokonujemy czegoś wielkiego, po raz trzeci z rzędu, rok do roku meldujemy się w finale tych krajowych rozgrywek. Tym razem na swojej drodze pokonaliśmy m.in. Monaco czy Niceę. 

Niestety, drugi raz z rzędu trofeum nie dla nas - rok temu w finale lepsze było Monaco a tym razem musieliśmy uznać wyższość PSG. Udało nam się zdobyć to trofeum tylko w pierwszym sezonie mojej pracy w Marsylii ale samo dotarcie do finału, po raz trzeci z rzędu jest dla nas bardzo nobilitujące.

Podsumowanie sezonu

Trzeci sezon w Marsylii i po raz kolejny nasza praca zmierza w bardzo dobrą stronę - robimy cały czas postęp i tym razem było to widać przede wszystkim w Lidze Mistrzów.

Półfinał tych rozgrywek to genialny rezultat który ciężko będzie powtórzyć - w lidze francuskiej również do końca walczyliśmy o mistrzostwo co pokazuje że my do końca na wszystkich frontach spisywaliśmy się naprawdę wybitnie.

W przeszłości zostawałem wyróżniony Menedżerem Sezonu w Mladost Lucani (Serbia), Warta Poznań, Fenerbahce czyli prawie wszędzie gdzie było to możliwe oprócz mojego startu kariery czyli pracy w Kosowie (Rahovec).

Szczęśliwie udało mi się przedłużyć tą miłą serię również we Francji, zostając wyróżniony Menedżerem Sezonu. Jest to spora nobilitacja i naprawdę przyjemne, szczególnie po tak udanym sezonie w wykonaniu całego klubu.

Najlepszym piłkarzem oraz królem strzelców został Jude Bellingham, grający od 12 lat w PSG. Anglik zdobył 18 trafień oraz 10 asyst z łączną średnią notą 7,82 - jest to niebywała gwiazda światowej piłki, która od ponad 10 sezonów nie schodzi poniżej średniej noty na poziomie 7,50.

W jedenastce sezonu spotkały nas ogromne kontrowersje - w tym sezonie walczyliśmy łeb w łeb z PSG o mistrzostwo a w wyróżnionej jedenastce nie ma żadnego naszego zawodnika. 

Oczywiście po tym emocjonującym i bogatym sezonie nadszedł czas spojrzeć na statystyki zawodników na przestrzeni wszystkich rozgrywek. Spójrzmy jak to wygląda:

Bramkarze:

Nunzianate w lidze zagrał naprawdę wybitnie w tym sezonie - na 25 spotkań stracił zaledwie 15 bramek, został również najlepszym bramkarzem zachowując 16 czystych kont.
W Lidze Mistrzów poszło mu trochę gorzej ale nadal jest to naprawdę świetny bramkarz który przychodząc dwa lata temu zaczarował naszą bramkę na naprawdę solidną twierdze.

Tauzin o którym już była mowa rozegrał 12 spotkań - dawałem mu szansę za jego dobrą postawę na wypożyczeniu i on również nie zawiódł. Zależy mi na jego karierze i zastanawiam się nad jego losem, gdyż jak widać o pierwsze skrzypce między słupkami będzie ciężko.

Postaram dowiedzieć się jakie są jego ambicje -  jeśli wystarczy mu Puchar Francji, mecze ze słabszymi rywalami w lidze i Europie to będzie mi bardzo miło aczkolwiek zrozumiem jeśli będzie chciał grać więcej.

Obrońcy:

Nasz kochany Darko w tym sezonie zagrał znów świetnie ale pod względem średniej oceny musiał jednak oddać wyższość Bruyere. Obaj są świetnymi bocznymi obrońcami - dostarczyli po około 10 asyst i naprawdę solidną defensywę w starciu ze skrzydłowymi.

Zmiennicy tj. Santos i Alberdi grali naprawdę sporo gdyż sezon był obfity w spotkania i dotrzymali naprawdę dobrego poziomu. Julen jest naprawdę wybitny w defensywnych poczynaniach co widać po jego średniej ocenie mimo mniejszej ilości asyst.

Co do Tiago to jego 34 lat na karku jest niewidoczne, rywalizuje świetnie z młodszymi przeciwnikami i doświadczeniem pokazuje im zdecydowanie miejsce w szeregu. Niedługo pewnie zdecyduje się na zakończeniu kariery, ale póki gra niech będzie solidnym żołnierzem, który wspiera nas kiedy trzeba.

Wydałem 50 mln na obrońcę który zagrał tylko 22 spotkania od 1. minuty? - dokładnie tak, wartość i talent są ważne ale jednak obowiązuję pewna hierarchia i doświadczenie.
Fisnik spisał się w swoim pierwszym sezonie naprawdę solidnie będąc zmiennikiem Domingueza, którego z czasem zastąpi w pierwszym składzie.

Sam Hiszpan był po raz kolejny ostoją naszej defensywy - ma już 32 lata ale dla obrońcy to nie jest zły wiek, szczególnie gdy Sergi nadal wyróżnia się świetną fizycznością.
Od dwóch sezonów występuje on w parze z Fonsecą, który w tym sezonie zagrał podobnie co jego kolega - bardzo cieszy mnie że ten duet z Półwyspu Iberyjskiego tak dobrze zarządza naszą obroną.

Co do Aliego - w tym sezonie wszedł on w dorosłość i jako osiemnastolatek rozwija się naprawdę bardzo dobrym kierunku. Jest on ostatni w tej hierarchii obrońców aczkolwiek również z czasem będzie dostawał coraz więcej szans na boisku.

Pomocnicy:

Kenny Salvi w tym sezonie wkroczył w ligomistrzowy poziom - jeszcze nigdy nie rozegrał tak dobrego sezonu zostając naszym najlepszym zawodnikiem w tym sezonie. Ma dopiero 23 lata a więc jest to dopiero początek jego kariery, która mam nadzieję da Marsylii wiele trofeów.

Jak to często bywa, drugi sezon jest lepszy od pierwszego i tak jest również w przypadku Hojlunda - jest to mega solidny zawodnik który cały czas napędza działanie naszej drużyny niczym motorniczy - świetnie operuje rytmem gry oraz napędzaniem naszych ataków.

Nasz nowy zawodnik - Fode Sylla jako nowy partner Duńczyka również zachował bardzo dobry poziom, szczególnie imponując swoją fizyką, którą często wykorzystywał w starciach z innymi zawodnikami.

Jak widać w Marsylii wszystko funkcjonuje jak w szwajcarskim zegarku bowiem nawet zmiennicy Appiah czy Caceres nie zawodzą i kiedy trzeba dostarczają pewnego poziomu minimum, poniżej którego nie schodzą.

Skrzydłowi:

Najwięcej spotkań w pierwszym składzie rozegrał Omari Kellyman i spisał się również najlepiej - zdobył double-double a nawet ponad z 12 bramkami i 13 asystami we wszystkich rozgrywkach.

Ishmael Wady dostarczył natomiast więcej trafień bowiem było to aż 20 bramek grając jako schodzący napastnik. Ci dwaj skrzydłowi którzy już od kilku lat spisują się świetnie za mojej kadencji, po raz kolejny dowożą grę na bardzo wysokim poziomie.

Leo i Killian jako zmiennicy i wschodzące gwiazdy cały czas dobrze pracują nad swoim rozwojem - niespodziewanie dla mnie lepiej spisywał się Comte jako zmiennik na skrzydle czy też na dziewiątce.

Bidegain czyli oczko w głowie mojej pracy w Marsylii na treningach wygląda genialnie ale jednak boisko to kompletnie co innego i tutaj nadal widać spore pole do poprawy. Ma już 20 lat i liczę że ten następny sezon będzie przełomowy w jego karierze.

Napastnicy:

Mimo że Comte zmieniał naszą urugwajską legendę to więcej razy pojawiał się na lewym skrzydle, natomiast Matias Arezo mimo że z sezonu na sezon gra już coraz gorzej to nadal otrzymaliśmy od niego sporą dawkę solidnej gry.

Zdobył łącznie 22 bramki - o 5 mniej niż sezon temu ale nie była to ogromna dysproporcja w grze Urugwajczyka. Ma już 34 lata, rozmawialiśmy już nawet o emeryturze ale udało mi się namówić go by jeszcze nie kończył.

Podsumowując trzeci sezon pracy we Francji powiem tak:
jestem bardzo dumny z moich współpracowników oraz wszystkich zawodników - każdy z nich dał mocną cząstkę siebie w budowaniu tego sukcesu jakim jest wicemistrzostwo Ligue, półfinał Ligi Mistrzów oraz finał Pucharu Francji.

Oczywiście drugi sezon z rzędu nie ma trofeów w Marsylii ale nie oznacza to że ktoś tutaj jest sfrustrowany - fakt, pojawiła się gorycz że tak nie wiele zabrakło we wszystkich rozgrywkach ale nadal wszyscy wierzymy że idziemy w dobrą stronę.

Pytania i odpowiedzi

Na sam koniec odpowiem na pytania blogowicza Shrek - próbowałem zmieścić je wcześniej ale uznałem że na koniec będzie na to najlepsze miejsce.

1. Pierwsze pytanie dotyczyło ogólnie tego, czy zatrudnił bym piłkarza grającego w Fenerbahce lub który grał tam za mojej obecności.
Drugie pytanie odnosiło się konkretnie do Karola Niestroja a więc również moja odpowiedż się do niego odnosi.

Tym zawodnikiem jest zdecydowanie Karol Niestroj, którego przecież miałem w Warcie a następnie w Fenerbahce ale jest z tym spory problem. Jak na razie jest zawodnikiem Manchesteru United, w którym nie gra zbyt wiele - został nawet rok temu wypożyczony do Lyonu i to też stanowi podstawy, dlaczego ten transfer nie może dojść do skutku.

Grając w Lyonie wykazywał spore przywiązanie do tych barw, mówiło się nawet o transferze zasadniczym, więc same przenosiny wywołały by negatywne emocje wokół samego Karola jak i obu klubów. Do tego United życzyło by sobie za Niestroja pieniędzy w okolicach 80 mln euro co przekreśla całkowicie nasze ewentualne zamiary.

2. Trzecie pytanie dotyczyło samego Aliego Bachy - jego gry oraz kwestii dotyczących transferów młodych gwiazd oraz zależności od naszej akademii.

A więc tak, wcześniej już uwzględniłem kilka informacji na dany temat - powtórzę, że istotne dla mnie jest korzystanie tylko z zawodników wychowanych w akademii ale jak dotychczas nie jest to w pełni możliwe. 

Z czasem mam nadzieję, że – niczym Barca – będziemy opierać skład wyłącznie na wychowankach. Na razie jednak łączę transfery młodych gwiazd z promocją młodzieży, uzupełniając zespół tam, gdzie akademia nie dostarcza jeszcze odpowiedniej jakości. Natomiast jeśli szkółka wypuści prawdziwy talent na daną pozycję, nie planuję wzmacniać jej z zewnątrz.

O samym Fisniku, Alim, Kennym, Kilianie czy Leo już mówiłem w sprawozdaniu - jak na razie najbliżej pierwszego składu jest Fisnik Alla oraz Leo Bidegain i w przeciągu dwóch sezonów powinni oni stać się moim pierwszym wyborem.

3. Kolejna kwestia dotyczyła bramkarzy i rywalizacji między Cunhą oraz Nunzianate.

Matheusa Cunhi już nie ma - odszedł na wolnym kontrakcie będąc mocno niezadowolonym z gry jako rezerwowy. Choć moim zdaniem popisał się sporą hipokryzją, gdyż odszedł do RC Lens gdzie objął tą samą rolę.

Nunzianate jest moim zdaniem o wiele lepszym bramkarzem od Cunhi czy Tauzina - widać to oczywiście po tym jak się spisuje między słupkami aczkolwiek jego umiejętności również to potwierdzają. Natomiast jeśli chodzi o rzuty karne, to nie miał jeszcze okazji by stanąć w barwach Marsylii w konkursie jedenastek.

Zakończenie
 

Po raz kolejny czytacie mój blog i po raz kolejny jestem bardzo wam wdzięczny za poświęcony czas. Cały czas zastanawiam się czy nie są zbyt bogato rozpisane te blogi ale nie lubię pozostawiać niedopowiedzeń i starać się zawrzeć wszystko co ważne. Dziękuję wam też za wsparcie i możliwość krótkiej noty początkowej dot. choroby mojej partnerki.

Pozdrawiam
Kuba 'poprostukuba00' Damaszk