SSC Napoli, wspólna drużyna MFM (sezon nr 6: 2021/22)

Witam wszystkich, przyszła i moja kolej na prowadzenie naszej wspólnej drużyny. Uwaga, uwaga szósty sezon Napoli nadchodzi. Łatwo nie było ale moi poprzednicy dokonali solidnych wzmocnień zespołu i kadra jak na włoskie warunki była imponująca. W dodatku jak się okazało drużyna młodzieżą zdolną stoi, dość powiedzieć że na ME U-21 najlepszym graczem został wybrany Gianluca Gaetano, najlepszym strzelcem Saverio Mazzocco a w 11 ME znalazło się jeszcze miejsce dla Gigio Donnarummy. Także jest przyszłość w tej drużynie.

Tutaj warto też wspomnieć o Gaetano, odkrycie Kaminiora jednak w poprzednim sezonie jego potencjał nie został w pełni wykorzystany, ja postawiłem sobie za punkt honoru to zmienić i to on razem z Arkiem Milikiem i Andrea Belottim mili odpowiadać za grę ofensywną. Jak wyszło zaraz się dowiecie...

Transferem na pierwsze okienko został Sebastian Nica. Zawodnik który miał grać obok Zielińskiego w środku pola. Młody Rumun kosztował aż 45 milionów ale jak się okazało był wart tych pieniędzy i sądzę że kolejni managerowie będą mieli z niego dużo pożytku.

Po stronie strat to Jorginho sprzedany jeszcze przez mojego poprzednika, ja zdecydowałem się na pozbycie Marko Roga, nie widziałem dla niego miejsca a 40 milionów zapłacone przez Real wspomogły nieco budżet. Roberto Insigne tylko na wypożyczenie jak by się komuś marzyła gra skrzydłami to będzie to może solidny zmiennik.

Taktyka

Praktycznie przez cały sezon graliśmy tylko jednym ustawieniem, następowały drobne modyfikacje poleceń pod przeciwnika. 1-4-1-2-1-2, dwóch pomocników walczących o piłkę miało pozwolić Zielińskiemu na nie przejmowanie się grą defensywną i skupienie się na kreowaniu, Zielu mózgiem drużyny zostać miał. Dla Arka wymyśliłem sobie rolę cofniętego napastnika i szczerze to myślałem na początku, że bardziej chorego pomysłu nie można było mieć. Od początku sezonu był strasznie irytujący, jak by przypomniał sobie grę na Euro 2016, niby coś tam grał, zanotował kilka asyst ale pierwszą bramkę zdobył dopiero 16 października w dodatku z rzutu karnego (wcześniej zmarnował dwie 11), natomiast z gry przełamał się dopiero 2 tygodnie później ale już od tego momentu było tylko lepiej i ogólnie po fatalnym początku trochę nastrzelał w tym sezonie.

Sezon zaczynamy od meczu o Super Puchar Włoch przeciwko drużynie AC Milan. Mecz był typowo włoski, czyli nudny i z solidną grą w defensywie obu drużyn. Żaden z napastników nie zdołał zdobyć bramki (najbliżej był młodziutki Curtone, jednak jego strzał z 11 metrów obronił Donnaruma). Rzuty karne to niby loteria, jednak nie do końca jak w bramce ma się tak świetnego bramkarza! Broni 2 z 3 strzałów, co przy bezbłędności strzelców spod Wezuwiusza dało pierwszy puchar za mojej kadencji.

Rozgrywki sierpień-wrzesień

Rozgrywki zaczynamy niemrawo, dwa wymęczone zwycięstwa po 1:0, porażki z Sampdorią i Veroną ( nie będę o tym spotkaniu nic pisał bo to by się prosiło o bana, pokaże wam tylko).

Następnie się budzimy do życia i dwa kolejne zwycięstwa przywracają mi wiarę w tą drużynę.

W międzyczasie rozpoczęliśmy rozgrywki w Europie. Grupa LM niezbyt silna( Sevilla, Benfica i Steaua) i wyjście z niej było zwyczajnym obowiązkiem. Pierwszy mecz pewna wygrana 5:1 z Steaua gdzie szanse dostali głównie zmiennicy. Porażka w Lizbonie mogła się zdarzyć.

Rozgrywki październik-listopad

11 spotkań i tylko 1 zakończone podziałem punktów (remis z Novara po takim spotkaniu...)

 tylko w trzech spotkaniach tracimy bramkę. To był świetny okres, bramki Arka, asysty Piotrka jest moc. Coraz więcej szans w tym okresie otrzymywał też młodziutki Saverio Mazzocco. Odwdzięczył się zdobyciem 9 bramek w tym okresie. Dwumecz z Sevilla to wynik 9:2! Mazzocco i Milik po 3 bramki

Rozgrywki grudzień-styczeń

Zaczynamy miesiąc od bardzo ważnego spotkania z Juve. W tym sezonie był to najgroźniejszy przeciwnik w walce o mistrzostwo. Mecz Arka Milika, asysta i bramka i 2:0! Wydawać by się mogło że jest moc ale zaraz na ziemie sprowadza nas Bologna... (fakt skład mocno rezerwowy ze względu na nadchodzący mecz z Benfica, ale nadal przecież to Bologna). Skromne zwycięstwo z Benfica pozwoliło zająć pierwsze miejsce w grupie i uniknąć mocnego przeciwnika już w 1 rundzie LM.

Liga to ogrywanie tych teoretycznie mocniejszych drużyn i głupkowate tracenie punktów z ogórami. W pucharze Włoch dwa zwycięstwa i gramy dalej. 9 stycznia w meczu z Lazio zagraliśmy akcje tiki taka piłka najpierw w okolice pole karne po czym wraca do stopera i znów w pod pole karne, wszystko na jeden-dwa kontakty. Chciałbym żeby grali tak w każdym meczu!

Końcówka stycznia to rewanż na Veronie i kolejny przykry mecz, 1:4 z Torino na własnym stadionie boli ale i boleć musi.

Transferem zimowym był lewy obrońca. Hysaj postanowił być głupim chujkiem i wymusił transfer do PSG, natomiast w Neapolu wylądował Enrico Doesburg. Młodziutki gracz Ajaxu kosztował aż 45 milionów plus kolejne 20 w zmiennych. Przytulenie 50 baniek za Hysaja pozwoliło sfinansować ten transfer i to chyba będzie zmiana na dobre ;)

Rozgrywki luty-marzec

Coś wyżej pisałem o pierwszym miejscu w grupie i łatwiejszym przeciwniku? No to się kurwa przeliczyłem... Real Madryt. No kurwa bajecznie.

Zanim doszło do spotkania gigantów rozegraliśmy 2 kolejki ligowe i mecz pucharowy. Zwycięstwa ale jakoś tak bez przekonania a przeciwnicy jakoś mega wymagający nie byli.

Bardzo wyrównane spotkanie, do przerwy jednak przegrywamy po bramce Rodrigueza. W szatni powiedzieliśmy sobie kilka „ciepłych” słów, dwóch zawodników zostało w szatni no i podziałało. Najbardziej na Polaków, Arek i Piotrek wzięli grę na swoje barki i doprowadzili do dość sensacyjnego zwycięstwa na Bernabeu.

W lidze sytuacja była już jasna o mistrzostwo w tym momencie walczyły tylko dwie drużyny. Napoli i Juve i kiedy udało się odskoczyć na 2 punkty przytrafił się kolejny remis z Novara (w kadrze drużyny jest 4 świetnych napastników i kolejnych dwóch mocno obiecujących, a bramki zdobywa prawy obrońca, no brawo). O rewanżu z Realem nie napisze bo jeszcze mam lekką palpitacje serca. Niby mieliśmy przewagę w tym spotkaniu ale stracona bramka po rzucie rożnym i drżałem do ostatniej sekundy o awans.

A bym zapomniał, po dwumeczu z Fiorentiną w której broni Drągowski zapewniliśmy sobie grę w finale Pucharu Włoch. Niby nic wielkiego ale troszkę cieszy ;)

Rozgrywki kwiecień

To był bardzo ważny miesiąc, który miał pokazać co i ile jest do osiągnięcia. Batalia z Juve o mistrzostwo i boje z Arsenalem w ćwierćfinale LM. Działo się oj działo. Ale na początek spokojne 3:0 z Genoa gdzie musiałem oszczędzać część zawodników bo 3 dni później graliśmy z Kanonierami. Mieliśmy swoje szanse w tym spotkaniu ale jak na złość ani Milik ani Gaetano nie mieli swojego dnia i po bramce z rzutu rożnego Gomesa (swoją drogą to był problem przez cały sezon) musieliśmy uznać wyższość Arsenalu.

Przed rewanżem na spotkanie ligowe wystawiłem głębokie rezerwy, wynik 1:1 to nawet sukces. Na Emirates postawiłem wszystko na jedną kartę. Jak to mówią są dwa uda, albo się uda albo się nie uda. Do przerwy 0:0 ale już w drugiej połowie odpalił Arek! Jeb, jeb i pozamiatał. Takiego go chce oglądać! Mamy półfinał! A tutaj PSG. Drugie mecz to United vs Benfica.

5 dni po emocjonującym spotkaniu z Arsenalem, przyszło rozegrać spotkanie, które miało zdecydować o mistrzostwie Włoch. Wygrywając odskoczylibyśmy na 6 punktów, przy porażce Juve doskoczyło by do nas. To co się stało to nie nie było jakieś tam zwycięstwo. My tego meczu nie wygraliśmy, my zniszczyliśmy Juve tak bardzo że aż prawie mi się ich żal zrobiło. Słowo klucz prawie ;)

Pierwsze spotkanie z PSG to było jedyne spotkanie w tym sezonie gdzie zawiodła defensywa. Coś z czego byłem dumny i co grało świetnie cały sezon nagle za szwankowało... Donnaruma i Romagnoli zawalili to spotkanie i wynik 3:0 przekreślał nasze szanse na awans do wielkiego finału.

Rozgrywki maj

1 maja, na 2 kolejki przed końcem w meczu z Interem zapewniliśmy sobie mistrzostwo Włoch. W tym spotkaniu po raz kolejny czyste konto zachował nasz bramkarz i przeszedł tym do historii Serie A detronizując Buffona.

 3 dni później graliśmy rewanżowe spotkanie z PSG. Wygrana 1:0 po bramce weterana Insigne z rzutu wolnego pozwoliło nam się w godny sposób pożegnać z rozgrywkami.

Bardzo żałuje tego dwumeczu bo wiadomo wygrane zostało już wszystko i teraz LM jest czymś za czym będzie gonił każdy kolejny manager. Mnie się nie udało ale trzymam kciuki za swojego następce. Dwa ostatnie spotkania to wygrane w lidze, oba z czystym kontem więc Donnarumma wyśróbował rekord do 25 spotkań bez straty bramki.

Na koniec trzeba było jeszcze rozegrać finał pucharu. No i chciałbym napisać coś więcej o tym spotkaniu ale co tu pisać... naprzeciwko nas staje drużyna Carpi, serio? Gładko i bezboleśnie. 2:0 i na włoskiej ziemi zdobywamy wszystko co było do zdobycia.

Podsumowanie Serie A

Davide Calabria zmiótł wszelkie plebiscyty we Włoszech, najwyższa średnia ocen, najlepszy piłkarz, najlepszy obrońca. Od wyboru do koloru.

11 sezonu Serie A – 6 zawodników Napoli, no nie mogło być inaczej. Warto zauważyć że poza graczami Juve i naszymi znalazło się tu miejsce dla Hamsika. Serio sprzedaż akurat jego to była mega pomyłka i mimo 34 lat na karku to ciągle świetny piłkarz.

Do kompletu nagród zabrakło tylko napastnika Roku w Serie A ale drugie miejsca Arka, biorąc pod uwagę jak „świetny” miał początek jest nawet ok.

Skład

Polacy w Napoli

Arek Milik – o nim napisałem wcześniej już wystarczająco. Podsumowując bardzo chimeryczny zawodnik, potrafi seriami nie zdobywać bramki ale jak już się odblokuje to petarda. Kluczowymi bramkami z Realem i Arsenalem odpokutował wcześniejsze niepowodzenia

Piotrek Zieliński – mózg zespołu, Xavi Neapolu. Na każdej akcji musi postawić swój stempel. Celne podania w okolicy 90% w każdym spotkaniu, mógłby notować troszkę więcej asyst ale zrzucimy to na nieudolność napastników w wykorzystaniu sytuacji stwarzanych przez niego. Nie wyobrażam sobie zespołu bez niego.

Na sam koniec już kilka rad lub nie rad dla następcy.

Problem z Diawara, chciał odejść więc obiecałem mu wygraną w LM, nie udało się więc jest ogień który będzie ciężko ugasić także od razu na wstępie przepraszam.

Kolejny problem jest z Laporte, jemu na szczęście nic nie obiecywałem ale co okienko chce odejść a że za rok kończy mu się kontrakt i nie chce słyszeć o jego przedłużeniu.

Kontrakty kończą się take Allanowi i Ghoulamowi ale ja nie jestem przekonany do słuszności ich przedłużania więc decyzje zostawiam swojemu następcy.

Na pocieszenie dodam ze udało się przedłużyć kontrakt z Calabria.

Saverio Mazzocco wyrósł na świetnego zawodnika i bardzo mocno poleca stawiać na niego w związku z tym można by rozważyć sprzedaż Belottiego, który fakt bramki nadal zdobywa ale już jakoś grą nie zachwyca.