SSC Napoli, wspólna drużyna MFM (sezon nr 10: 2025/26)

Oględziny.

Choć ostatnie 9 sezonów przyniosło bagatela 23 trofea, pod błyszczącą skorupą Napoli nie da się nie zauważyć czających się demonów lekkich niedopatrzeń tudzież świadomych zaniechań moich poprzedników w kwestiach fundamentalnych, tj. klubowych finansów i szkolenia młodzieży. Jeszcze nie tak dawno kibice na San Paolo musieli drżeć do ostatnich chwil o to, czy ich ukochana drużyna spełni wymagania licencyjne uprawniające do gry w europejskich pucharach. Z kolei nasza akademia przypomina dzis bardziej szkółkę parafialną niż prawdziwą fabrykę piłkarskich talentów. Dlatego moim głównym celem na ten sezon nie będzie dążenie do zwycięstwa za wszelką cenę, a wyprowadzenie naszego klubu na prostą w kwestiach finansowych i organizacyjnych.

a) "Pamiętaj rozchodzie...".

Chyba każdy rozsądny człowiek wie, że najlepiej nie wydawać więcej niż się zarabia, a ewentualne pożyczki zaciągać tylko na poczet "pewnych" inwestycji. Niestety, prawie żaden z moich poprzedników nie pamiętał o tej złotej zasadzie, przez co nasze zadłużenie netto wynosi na tę chwilę blisko €40 mil(z czego €35 mil to dług transferowy).

Rozwiązania są tylko dwa - ograniczyć wydatki i zwiększyć przychody. Choć to drugie może być trudne ze względu na nasze ograniczenia dot. transferów. Tym niemniej, trzeba to zrobić, bo ostatnie 2 sezony jako tako ratowały nam "inwestycje", czyli kasa pod stołem od właściciela, oraz lukratywna, roczna umowa sponsorska na 77 baniek €uro, czyli znów kasa pod stołem od właściciela. Z doświadczenia wiem, że nawet u Katarczyków takie eldorado nie trwa wiecznie. 

b) Nam szkolić nie kazano.

Kwestia szkolenia w Napoli niestety odbywa się głownie na zasadzie "nawet ślepej kurze ziarno...", co - o dziwo - dotychczas się sprawdzało(mamy w składzie kilku naprawdę kozackich wychowanków), ale obecni rekruci pokazują, że nie tędy droga. Na domiar złego, ledwie jeden trener z trzynastu zatrudnionych w akadiemii do czegokolwiek się nadaje. 

Przy pierwszej lepszej okazji każda możliwa suma leci na szkolenie młodzieży. Przecież to jest nasza przyszłość, do jasnej cholery! A nie transfery po 50 baniek!

c) Polski klub pełną gębą.

Po odwiedzeniu zakładki ze wszystkimi pracownikami klubu nie miałem już wątpliwości, że pod Wezuwiuszem Polacy królują nie tylko na zielonej murawie, ale i w gabinetach. Kuzyn ciotki brata ojca, kolega kolegi szwagra siostry, brat cioteczny stryja matki... innymi słowy - cała masa nic nie wnoszących, fikcyjnych etatów(co najmniej 30%), z których pieniądze można by zainwestować w coś sensownego lub zwyczajnie zaoszczędzić. Bo niby po co w klubie analitycy, naukowcy sportowi, trenerzy siłowi, trenerzy bramkarzy, czy też fizjoterapeuci drużyn juniorskich? W FMie... po nic. A więc - wszyscy won!

I-szy sklad.

Żeby nie było, że tylko narzekam. I-szy skład jest naprawde solidnie dopieszczony i właściwie gotowy na kolejne 3-5 sezonów. Czy wystarczająco, by podbić Europę? To się okaże. Na pewno wystarczająco, by nie wydawać przez ten czas grubych milionów. 

Ale po kolei.

Taktyka i wykonawcy.

a) bramkarze

b) obrońcy

c) pomocnicy

d) napastnicy

e) nowe twarze/odpaleni

Fabinho(out)

Przepraszam, że to powiem, ale ten, który wydał na wówczas 30-letniego defpoma 50 milionów €uro oraz zrobił go najlepiej zarabiającym graczem zespołu(prawie 16 baniek €uro rocznie!) zwyczajnie oszalał. Oczywiście, Fabinho nie jest złym zawodnikiem i chętnie zatrzymałbym go w zespole, ale nie takim kosztem! 

Andre Gomes(out)

Za stary, za słaby, za drogi na zapchadziurę. Po prostu.

Ciro Curcio(in)

Jeden z odrzutów naszej akademi. Środkowy obrońca nr 4, który - miejmy nadzieję - nigdy nie będzie musiał zagrać. Zastępstwo za Petruzziego, pełniącego u mnie rolę defpoma.

Andrea Masi(in)

Boczny obrońca nr 4. Podobnie jak kolega wyżej - odrzut z akademii; oby za często nie wychodził na boisko.

Chciałem jeszcze opędzlować gdzieś Lorenzo Insigne, ale zgodnie z przewidywaniami nie było chętnych na jego wątpliwej klasy usługi. Cóż, zmarnujemy na tym 6 baniek €uro. 

f) ustawienie

W przeciwieństwie do poprzedników uważam, że ten zespół jest wręcz stworzony pod holenderskie 4-3-3, co implikuje niezbyt popularną w Neapolu grę skrzydłami

. 

Oczywiście w odwodzie znalazła się też 4-1-3-2, bardziej nastawiona na grę środkiem.

Kontrakty.

Nim z czystym sumieniem przystąpimy do nowego sezonu, trzeba się uporać z kilkoma wygasającymi kontraktami. Początkowo chciałem arbitralnie zdecydować, że nasze polskie legendy, Milik i Zieliński, zostaną z nami do usranej śmierci(5 letni kontrakt), ale skoro ma to być już 10-ty sezon(ten po którym można ich sprzedać) postawiłem na 3 letnie umowy. Być może moi poprzednicy i następcy będa mieć inne zdanie na temat ich przyszłości w Neapolu. 

Do Polaków dołączyli też doświadczony Romagnoli oraz młodzi Masi i Curcio.

I tu warto zrobic mała dygresję(lekcję?) odnośnie kontraktów w ogóle oraz szeroko pojętej struktury płacowej klubu. Długie miesiące taplania się w odmentach różnych odmian Salary Cap nauczyły mnie kilku bardzo ważnych rzeczy. Po pierwsze, warto wykonać kilka obliczeń(lub w przypadku FMa skorzystać z gotowca) i zdefiniować przybliżoną pensję maksymalną(PPM) dla każdego statusu zawodnika w drużynie, a następnie kurczowo trzymać się tych wyliczeń przy podpisywaniu każdego kontraktu.

Po drugie(co bezpośrednio łączy się z pierwszym), to wysokość kontraktu determinuje status danego zawodnika w drużynie. Oczywiście, nie dosłownie! Ale, przykładowo, jeśli Arek Milik zarabia u nas 12,6 miliona €uro rocznie przy ustawieniu z jednym napastnikiem(co daje PPM dla "kluczowy zawodnik"), to drugi snajper - choćby i piłkarsko 3 razy lepszy od Milika - nie może zarabiać więcej niż PPM dla "pierwszy zespół", a najlepiej "rotacja". Po prostu nie może, bo oznaczać to będzie, że opłacamy dwóch "kluczowych zawodników" na pozycji, gdzie potrzebny jest tylko jeden, czyli tracimy pieniądze.

To chociażby całkowicie przekreśla szanse Belottiego na nowy kontrakt w Napoli. Ale oprócz tego wyglądamy w tej kwestii całkiem nieźle.

Sezon 2025/2026

Superpuchar Włoch

Debiut nowego szkoleniowca, nowej taktyki, i teatr jednego aktora, Arka Milika, który powrócił, gdzie jego miejsce, czyli na szpicę. A na kolanach Roma - od kilku lat z mistrzowskimi aspiracjami. Jeszcze wiele wody w rzece upłynie...

Puchar Włoch

W pucharze cel był tylko jeden - jak najszybciej i bezboleśnie... odpaść. Próbowałem wszystkiego - rezerwowych składów, dziwnych ustawień. Na próżno. Meldujemy się w finale!

Serie A

Powiem tak - to był jeden z najbardziej zaciętych i pasjonujących wyścigów mistrzowskich, jakich miałem okazję doświadczyć w FMie. I nie chodzi tu o to, że tytuł rozstrzygnął się w doliczonym czasie gry ostatniej kolejki(bo tak nie było), ale o fakt, że na 37 meczów przegraliśmy tylko raz i dopiero to pozwoliło nam obronić Scudetto! Roma zrobiła absolutnie wszystko, by nas przegonić; strzeliła najwięcej bramek w lidze, szybko odpadła z pucharów, by mieć siły do walki, ale i tak nie dała rady! I tylko szkoda, że nie udało nam się powtórzyć wspaniałego wyczynu "The Invincibles". No i boli też wpierdol w ostatniej kolejce z Interem(1:6, grały rezerwy), bo mogliśmy być jedną z lepszych defensyw w historii(ledwie 15 straconych bramek). 

Liga Mistrzów

W LM trafiliśmy do stosunkowo łatwej grupy, więc miałem zamiar dać pograć rezerwom.

Niestety, od razu się sparzyłem, przegrywając z teoretycznie najsłabszym RB Salzburg, który - jak się później okazało - zaliczył w tej grupie prawdziwą "Cinderella story".

Tabela LM(grupa C)

1/8 finału

Gdy w 1/8 finału los przydzielił nam FC Barcelonę, pomyślałem "no i już po wszystkim; Messi, Suarez, Neymar", i dopiero po chwili dotarło do mnie, że to już było, ale 10 lat temu. Uff! 

1/4 finału

A jednak to nieprawda, że ludzie się zmieniają, co zdaje się próbuje udowodnić pion sportowy naszego ćwierćfinałowego rywala, bowiem jak w City byli emeryci, tak w City zostali; jak nie było wychowanków, tak nie ma. Ale jebać to, bo z tym dwumeczem wiąże się zupełnie inna historia, której morał jest nam wszystkim znany - "jesteś tak dobry, jak twój ostatni mecz".

W pierwszym spotkaniu na dobre rozbłysła gwiazda Vincenzo Di Natale, który zwyczajnie zmiażdżył "Obywateli", ładując im 4 bramki. 

I gdy wszystko wydawało się już pewne, świat postanowił przypomnieć mi, dlaczego już jakiś czas temu rzuciłem FMa w kąt. Nie tylko The Citizens strzelili nam 4 bramki w rewanżu, ale nasza gra w ataku wyglądała tak:

Man City vs Napoli(rewanż)

1/2 finału

Półfinał to kolejna wycieczka na Wyspy Brytyjskie, tym razem do Londynu, by stawić czoła prowadzonej przez Diego Simeone Chelsea. 

I znowu mieliśmy problemy w meczu wyjazdowym. Niestrzelony karny i bicie głową w mur przez 90 minut. Powinniśmy to gładko wygrać. Na szczęście, co nie udało się w Londynie, stało się pod Wezuwiuszem. Jesteśmy w finale!

Finałowe zmagania, czyli nierówna walka z... Football Managerem.

Po prostu - była drużyna i nie ma drużyny! No, kurwa, co za koszmar, i to jeszcze wszystko bezpośrednio przezd dwoma finałowymi meczami sezonu! 

Puchar Włoch(finał)

20 maja 2026 zameldowaliśmy się na rzymskim Olimpico w dość mocno okrojonym składzie, by powalczyć o któryś już z rzędu Puchar Włoch. Na przeciwko przeciętniak z Torino, który wyszarpał ten awans głównie ambicją.

Droga Torino do finału

Składy

Skrót meczu

Statystyki meczu

Liga Mistrzów(finał)

30 maja 2026 na madryckim Santiago Bernabeu podejmowaliśmy kolejny brytyjski klub, Arsenal, w najważniejszym meczu sezonu. Niestety, większość zawodników była jeszcze kontuzjowana lub nie w pełni sił. 

Droga Arsenalu do finału

Składy

Skrót meczu

Statystyki meczu

Podsumowanie.

Zawodnicy

a) najlepsi strzelcy

b) najlepsi asystenci

c) bramkarze

d) ogółem

Cele, czyli naprawa finansów i szkolenia.

Najpierw zwolniłem wszystkich niepotrzebnych zawodników oraz współpracowników, co dało ostatecznie redukcję etatów z 77 do 48 wśród sztabu oraz z 63 do 45 wsród juniorów. Następnie sprzedałem niepotrzebnych i zbyt drogich Fabinho oraz Andre Gomeza za łączną sumę 14 baniek €uro.

A następnie zainwestowałem w podniesienie jakości szkolenia młodzieży...

... i scouting.

Z kolei na rynku transferowym skupiłem się wyłącznie na młodych talentach, które za kilka lat będą mogły zastąpić na newralgicznych pozycjach(środek obrony/defensywny pomocnik oraz napastnik/skrzydłowy) starzejących się weteranów.

Juan Carlos Carednas(letnie okienko)

Sprowadzony za €1,6 mln(klauzula odejścia) z ekwadorskiej Barcelony środkowy obrońca ma być w przyszłości następcą Romagnolego(niekoniecznie bezpośrednim), który ma jeszcze "w nogach" góra 2-3 sezony. Póki co, ogrywał się na wypożyczeniu we Freiburgu(łącznie 29 meczów w sezonie).

Tshepo Mthethwa(zimowe okienko)

Kupiony za śmieszne €750 tys.(klauzula odejścia) z południowoafrykańśkiego SuperSports United to znakomity materiał na skrzydłowego nr 2-3(jeśli ktoś chciałby grać skrzydłami) lub kończącego akcje napastnika. W domyśle następca Belottiego. Póki co, na wypożyczeniu w Groningen.

To wszystko w połączeniu z obniżeniem premii do minimum pozwoliło mi zredukować wydatki o blisko 100 milionów €uro! 

Niestety sukces jest tylko połowiczny, bo w obliczu znacznej redukcji wydatków Prezes nie raczył sypnąć groszem, przez co przychody również spadły o blisko... 100 milionów €uro(wszystko ze sponsoringu/inwestycji). 

Porady dla następcy.

Chłopie, masz przed sobą ciężkie zadanie zarobienia trochę kasy dla Napoli, przy jednoczesnym utrzymaniu niskich wydatków. Obawiam się, że będzie się to wiązać ze sprzedarzą naszego największego diamentu, Vincenzo Di Natale, za którego Real Madryt chciał wyłożyć co najmniej 120 milionów €uro, co będzie oznaczało zakup nowego napastnika(pewnie drogiego) lub podpisanie nowego kontraktu z Belottim. Tylko błagam, pod żadnym warunkiem nie rób tych dwóch rzeczy na raz, bo to nas pogrąży finansowo. 

Nie przejmuj się też dośc długą kontuzją Doesburga. Facet wróci w listopadzie, a do tego czasu poradzimy sobie z tym, co jest. Nie ma sensu inwestować kasy w ewentualnego zastępce na te 3 miesiące. 

No i najgorsze na koniec. Milikowi zbrzydł już Neapol, a ja nie umiałem go przekonać, że walające się sterty śmieci po ulicach i towarzyszący temu swąd to nic wobec uwielbienia, jakim darzą go kibice z San Paolo.

I oczywiście nie zapominaj o ciągłym inwestowaniu w szkolenie młodzieży i redukcji niepotrzebnych etatów w sztabie szkoleniowym i/lub zmniejszania kosztów poprzez tańsze "zamienniki"(głownie dot. scoutingu). 

POWODZENIA! 

PS. Słów kilka o naszych polskich Ułanach.

Piotr Zieliński

Było, nie było - nasz najlepszy rozgrywający i mistrz stałych fragmentów gry(kilka solidnych bramek wcisnął ze stojącej piłki). Myślę, że jeszcze te 2 lata spokojnie pociągnie w roli "artysty futbolu", więc powinniśmy go trzymać do emerytury. Jednak gdybym miał go ocenić bez senstymentów związanych z założeniami tej kariery, to odpaliłbym go od razu. Dla mnie za słaby w defensywie, a ja zwyczajnie nie cierpię środkowych pomocników bez umiejętności gry obronnej. 

Arkadiusz Milik

Na tę chwilę facet wyłącznie irytujący, piłkarsko na poziomie Legii Warszawa, niepotrafiący strzelić z metra do pustaka; prawa noga służy mu wyłącznie do utrzymywania równowagi; do tego znudził się już Neapolem. Coś tam niby strzela, ale 3 razy tyle marnuje. Nie wart zachodu, choć i tak musi z nami zostać co najmniej do końca kontraktu, a najlepiej do emerytury. Takie jest moje zdanie.