Football Manager 2017, Rozgrywka Mistrzów 3, Zadanie nr 2 (CHELMSFORD) #5

Tak jak wspomniałem w wcześniejszym sezonie, na okno transferowe przed Championship dostałem spory jak na wydatki klubu budżet płacowy i transferowy. Dzięki temu mogłem ściągnąć prawie wszystkich piłkarzy których chciałem. Większość z nich to newgeni; niestety brytyjscy piłkarze chcieli zarabiać zbyt dużo. Jedyny transfer gotówkowy to niezadowolony bramkarz Hearts. W przeciwieństwie do poprzedniego sezonu, tym razem trzech piłkarzy zdecydowało się przyjść do nas w ramach wypożyczenia. Na szczęście wielkie druzyny oszczędziły mój zespół i mimo zainteresowania kilkoma piłkarzami, nie złożono żadnej oferty, zarówno w letnim jak i zimowym okienku transferowym.

Co ciekawe, nasz sztab szkoleniowy który budowałem po awansie do L2, został prawie niezmieniony i był najlepszym również w Championship. Puchar Ligi - tu udało nam się przejść dwa zespoły, jednak Southampton pokazał nam miejsce w szeregu.

W Pucharze Anglii dramat. Losowanie mogło być lepsze, ale dopuściliśmy do powtórki prowadząc 1-0 i grając z przewagą jednego zawodnika. Na kilka minut przed końcem Sheffield wyrównało i już wtedy wiedziałem że w powtórce przegramy.

Po krókim czasie wyklarował się w mojej głowie optymalny skład. Korelacja pomiędzy ich występami a naszymi wygranymi nie była dziełem przypadku. Jedyny problem miałem z obsadzeniem środkowej i prawej obrony gdzie rotowałem dwóch zawodników. Ponieważ byłem z nich bardzo zadowolony i grali często razem jak z nut postanowiłem pokazać ich umiejętności, a szczególnie zadowolony byłem z ich pensji.

Rotujący prawi obrońcy:

Środkowy obrońca pierwszego wyboru:

Rotujący środkowi obrońcy:

Lewy obrońca:

Środkowi Pomocnicy:

Lewoskrzydłowy (co ciekawe wychowany w niskoligowym angielskim Mossley): 

Prawoskrzydłowy:

Ofensywny pomocnik:

Napastnik (ciekawostka: on i Nikolic są wychowankami Željezničaru Sarajewo, mieli sporo występów w bośniackiej U-21, będąc u mnie w klubie przez pewien czas odmawiali wszelkich powołań twierdząc że są wystarcząjąco dobrzy żeby reperezentować Anglię gdy już zdobędą obywatelstwo; a teraz chcą grać tylko dla Serbii)

Na osobny akapit zasługuje historia która przez pewien czas była dla mnie ważniejsza od wyników . Mimo zdobytej w oczach kibiców pozycji legendy klubu - nie byłem pewny przedłużenia kontraktu na kolejny sezon... Najpierw doszła do mnie informacja, iż obecny prezes planuje przejście na emeryturę. Oczyma wyobraźni widziałem moje zwolnienie i zatrudnienia menadżera z wyższą reputacją - od razu po przejęciu klubu lub po sezonie. Kontrakt wysokości 700 funtów również nie pomagał. W połowie sezonu poprosiłem o nowy, spotkałem się z odmową... Na szczęście tuż przed przejęciem klubu podpisałem nowy kontrakt i byłem już spokojny, że cokolwiek się nie wydarzy będę w klubie na kolejny sezon.

W lidze przewidywałem spokojne utrzymanie. Jednak mimo porażki na inaugurację potem szło nam bardzo podobnie jak w zeszłym sezonie. Za uszy do góry ciągneli nas pokazani wyżej zawodnicy. Nasz bilans nie był oszałamiający ale Championship jest bardzo wyrównaną ligą i po kilkunastu kolejkach zasiedliśmy na fotelu lidera. Nie oddaliśmy go do końca i mogliśmy świętować awans już siedem kolejek przed końcem. A przed czwartą od końca kolejką przyszła do nas fantastyczna informacja - zapewniliśmy sobie mistrzostwo. 

Koniec sezonu przyniósł takie informacje: nasz stadionik zostanie rozbudowany do miminalnych standardów PL, a do tego czasu będziemy grać na The Den. Budżet płacowy początkowo mnie ucieszył - 400 tys. funtów tygodniowo, jednak gdy zobaczyłem oczekiwania zawodników zrzedła mi mina... Jednak na tym kończy się moja przygoda z Chelmsford. Trochę żałuje zatracenia brytyjskiego ducha drużyny, ale dzięki temu udało się od razu awansować. Nie spodziewałem się że awansuje w minimalnej liczbie sezonów, dzięki czemu optymistycznie patrzę na wykonanie ostatniego zadania w wymaganym czasie.