Football Manager 2017, Rozgrywka Mistrzów 3, Zadanie nr 2 (Maidenhead United), #4

Po ostatnim sezonie w naszej ekipie, panowała raczej grobowa atmosfera. Dopiero 12 miejsce na zakończenie zeszłego sezonu i bardzo słaba końcówka, zapowiadały szalenie trudną walkę w zbliżających się rozgrywkach. Zarząd oczekiwał od nas górnej połowy tabeli, natomiast ja powiedziałem jasno: „Liczą się tylko baraże!”. Sądziłem, że wywołam w zawodnikach chęć walki, ale chyba jeszcze bardziej ich zniechęciłem, morale było „bardzo kiepskie”.

Nie wyglądało to dobrze i niewiele wskazywało, że sytuacja może się zmienić. Promyk nadziei w postaci, ściągnięcia do klubu Thirrego AMBROSA, to było stanowczo za mało aby rozpalić w naszych piłkarzach wolę walki. Oprócz wspomnianego wyżej, byłego zawodnika ManCity, udało się także sfinalizować transakcję wypożyczenia z WBA, napastnika Michaela OGHOGHO, coś mi mówiło że ta dwójka może nas daleko zaprowadzić.

Thierry AMBROSE

Michael OGHOGHO

Słabe wyniki w zeszłym sezonie, nie były winą tylko i wyłącznie naszych zawodników. Ja też musiałem popełnić błędy, być może zbyt wiele oczekiwałem po takich zawodnikach i zwyczajnie na świecie moja taktyka, do nich nie pasowała... Przeszliśmy na nieco bardziej prostszy system gry i zobaczymy co z tego wyniknie.

Przygodę z Pucharami kończymy bardzo szybko...

Początek Ligowy mieliśmy całkiem obiecujący! Mało tego w pewnym momencie wyszliśmy na prowadzenie w tabeli i było to gdzieś w okolicach 15 spotkania. Trzymaliśmy się dzielnie i nie traciliśmy kontaktu z czołówką.

Mecz z TORQUAY UNITED (bez komentarza)

W kolejnych miesiącach zdarzyło się coś co bardzo trudno mi wytłumaczyć... Wydawało się że drużyna jest na właściwej drodze gramy powtarzalnie, regularnie, dość dobrze w obronie (poza tym 1-8), jednym słowem ustabilizowaliśmy formę i wypracowaliśmy pewien styl. W tym najmniej spodziewanym momencie przychodzi seria 7 meczy bez zwycięstwa!!! Nie wiem co się stało, ale zwodnicy jakby zapomnieli co grali wcześniej. Trudne to było do wytłumaczenia, a poziom frustracji po kolejnych przegranych sięgał Zenitu. Zaczęło być naprawdę nerwowo, tym bardziej że z miejsca nr 3 wylądowaliśmy na miejscu nr 13! Można było zrobić tylko jedno. Zebranie drużyny i nie opierdol, a podniesienie ich na duchu, taki miałem pomysł...

Spójrzcie na wyniki, po spotkaniu z zawodnikami:

Jakby inny zespól! Coś niesamowitego! Brak mi słów by opisać, jak bardzo się cieszyłem! Wyjście z takiego dołka, jest tysiąc razy lepsze niż kolejna wygrana Liga Mistrzów z Realem Madryt! Nerwy były do ostatniego meczu, do końca ważyło się to czy zagramy w barażach czy nie. Przyznam mieliśmy przy tym wszystkim trochę szczęścia (inny grali jak to się mówi „dla nas”), ale ostatecznie wyszarpaliśmy te baraże!

BARAŻE

Ebbsfleet United, to drużyna doskonale znana naszej społeczności MFM. U mnie w rozgrywce, nie są tak mocni, ale do tej pory z nimi nie wygrałem. Powiem krótko i na temat. Liczyłem na to że niesieni tym niesamowitym końcem sezonu, pokonamy piłkarzy United! Tak tez się stało! Wyniki nie pozostawiają złudzeń 3-1 u siebie i 2-1 na wyjeździe, jesteśmy drugi raz w finale na Wembley!

1.

2.

Jak dla mnie był to wielki finał choć na 5 poziomie rozgrywkowym, stresowałem się niesamowicie (oczywiście wszystko w ramach zdrowego rozsądku). Drugi raz nie mogliśmy tego zaprzepaścić! Zaczęło się jednak fatalnie - do pierwszej połowy przegrywamy 0-1, a nasi napastnicy pudłują jakby byli zdeklarowanymi anarchistami... W drugiej części spotkania jest dokładnie to samo – mamy kontrolę nad meczem, stwarzamy klika 100 % sytuacji ale nic nie chce wpaść. Drugi przegrany finał, to by było za wiele! Na szczęście mamy Maxa HAZELDINE, który w 67 minucie, w końcu strzela bramkę i doprowadza do dogrywki. Mając taką przewagę w meczu, nie chciałem dopuścić do karych, ponieważ tam wszystko się może zdarzyć. Zagraliśmy Van Banque. Dobrze na tym wyszliśmy! Ponownie Max, pięknym strzałem z 20 metrów wpisuję się na listę strzelców! Wynik 2-1, nie zmienia się do końca 120 minuty, a zatem... MAMY AWANS!

Przyznaje, że to był niesamowity sezon, pełen wzlotów i upadków, ale z Happy Endem. Odebrałem jedną z lepszym lekcji w FM – sezon temu byłem bliski rozpoczęcia tej rozgrywki od początku klubem z większym potencjałem, przekonałem sam siebie, chociaż nie było łatwo, aby dokończyć to co zacząłem, nawet kosztem nie ukończenia ostatecznie tego zadania. Nie żałuje tej decyzji! Zdaje sobie sprawę, że nie jestem nawet w połowie, ale awans po trzech sezonach walki, smakuje nieprawdopodobnie słodko!

Jakby tego było mało w „mojej rzeczywistości FM-a”, zaszły spore zmiany. Dotychczasowy prezes ustąpił, na jego miejsce przybył jakiś lokalny potentat, spłacił dług (zaciągając nowy), przysłał plany rozbudowy naszego „pastwiska”, przekształcił kub na zawodowy, podniósł limity wynagrodzeń... Pięknie to wygląda, już nie mogę się doczekać kolejnego sezonu!