Football Manager 2018, Rozgrywka Mistrzów 4, Zadanie nr 1 (Hamburger Sport-Verein e. V.), #1

Zacznijmy od początku,  jeszcze w czasie finału poprzedniej edycji RM. Przekazałem Łukaszowi informacje, że z powodów osobistych nie będę mógł wziąć udziału w następnej edycji. Podczas kolejnego spotkania wyjaśniłem mu okoliczności tego postanowienia. Byłem niezmiernie zmęczony grą, a z tyłu głowy miałem już pukającą do mych drzwi prace inżynierską, którą najprawdopodobniej będę bronił w okolicach marca - kwietnia.  Rozsądek podpowiadał mi, że należy schować marzenia o kolejnym finale do pudełka i poczekać może jeszcze rok...

Gra bywa silniejsza od zdrowego rozsądku, ludzie się rozchodzą małżeństwa przestają być tak namiętne a rozgrywka pochłania nas bardziej i bardziej. Zatracamy się w czymś co powinno być tylko czystą przyjemnością. Dobrze jednak wiemy, że to jest pole bitwy a gra niejednokrotnie przyprawa nam więcej stresów i wku... niż niejedna małżonka a może i praca.

Długo się wzbraniałem od rozpoczęcia ponownego grania. Skłonił mnie do tego Eddy, w sumie trochę tez miałem w tym udziału. Jeszcze w czasie finału złapaliśmy dobry konta ( nie ma co się dziwić, oboje mamy pierdolca na punkcie tej gry). Rozmawialiśmy wtedy, że fajnie byłoby wspólnie pograć w FM. Po mistrzostwach świata prawie trzy miesiące nie odpalałem gry, byłem wypalony. Skontaktowałem się z Eddym, czy nie miałby ochoty pograć na serwerze (to tylko sprawia mi w sumie jeszcze przyjemność - rywalizacja z drugą osobą). Maniek bez wahania się zgodził i zaczęliśmy naszą rozgrywkę. Z braku czasu ciągła się ona dość długo, a jeden sezon rozegrany jest dużym sukcesem. W między czasie Maniek dobrze sobie radził w RM, a ja z boku spoglądałem się na to. Prowadząc wewnętrzną rozkmine. Czy może nie wziąć udziału?

Po miesiącu głowienia się (Eddy zdążył skończyć wszystkie zadania, a ja nadal byłem w kropce) podjąłem decyzje o spróbowaniu swoich sił. Co z tego wynikło?

Jeszcze przed wyborem klubu głowiłem się na co postawie, co będzie moją mekką tej edycji.  Rok temu zacząłem od RB Lipsk, co okazało się genialnym ruchem. Z tego co pamiętam w tamtej edycji mało kto postawił na klub z 8500p. Jak widać obecnie jest z goła inaczej.  To co rok temu było moją odskocznią od innych teraz stało się małą katorgą.  Szukałem klubu, którym mogę wykonać zadanie szybko i bezboleśnie mając tą maksymalną liczbę punktów. Padło na  turecki chłam - İstanbul Başakşehir. Głównie ze względu na skład jaki posiadali, wielkie nazwiska (pewnie już trochę stare ale nadal myślałem ze coś można z nich wycisnąć). Po dziesięciu czy tez czternastu meczach i tragicznej grze stopera z połączeniem bramkarza, uznałem ze moje cierpienie należy zakończyć.  Szkoda żebym zszedł na zawal z takim blokiem defensywy.

Po Turkach przyszła rozkmina nad kolejnym klubem, myślałem nad HSV Eddego (wewnętrzna rywalizacja) albo West Brom Krychy. Postawiłem na to drugie, skończyło się gorzej niż źle, graliśmy strasznie w kratkę, nie mogłem znaleźć na nich sensownego sposobu i po pół roku uznałem, że nie ma to większego sensu. 

Przyszedł czas na podejście trzecie i wygląda  na to, że ostanie, skoro zdecydowałem się to opisać.  Wybrałem HSV z tych powodów co wyżej, no i chciałem trochę dopiec Mankowi . Nie wiecie jak się cieszył kiedy okazało się ze sezon mi poszedł dość średnio.

Założenia były proste wykonać zadanie szybciej niż Eddy. Zacząłem od kompletowania składu, postanowiłem postawić na dwa nabytki takie jak Maniek czyli ZECA i KIRCHHOFF oraz dodałem coś od siebie czyli TULALAN, który został sprowadzony z myślą o grze na środku bloku defensywnego.

W styczniu zacząłem szaleć na rynku transferowym i wydałem trochę gotóweczki sprowadzając RUIZA, RAFAELA i SERGIO OLIVERIA. Screen poniżej:

Rozgrywki układały  się opornie, pierwsze parę miesięcy to było istne błądzenie wśród chmurek.  Dawno tak nie kombinowałem z taktyką jak obecnie zaczynając od klasycznego 442 kończąc na 32212 lub jak kto woli na 5212. Istne pobojowisko i zamęt, który tym spowodowałem odzwierciedla idealnie cały  sezon. A mimo to do końca rozgrywek miałem realne szanse nawet na LM, na czym najbardziej mi zależało.  Graliśmy istną kratownicą a poziom ligi też nie zachwycił, do połowy roku było cienko.

Pod koniec grudnia i na początku stycznia nastąpiło przełamanie, zaczęliśmy grać już finalną formacją, a ja sam z każdym kolejnym meczem miałem coraz większe nadzieje. W pewnym momencie miałem nawet realne szanse na drugie miejsce w lidze.

Właśnie w tedy uwierzyłem za bardzo w swoje i chyba tez moich piłkarzy umiejętności , przyszła seria 4 meczy bez zwycięstwa, w których zgarnęliśmy tylko jeden punkt. Chwilowe przełamanie dwie wygrane z  Schalke i wyszarpane w ostatniej minucie meczu przez WOODA zwycięstwo z Hertą. 

Kolejna seria 4 meczy w których zdobywamy tylko trzy punkty. Zapominamy praktycznie o miejscach w LM chociaż nadal mam matematyczne szanse na 4 lokatę. Zostały 4 kolejki przed końcem, cel to LE upragnione puchary.

na dwie kolejki przed końce tracę 5p do 3 miejsca i cztery do miejsc 4 i 5. Czekają mnie mecze z drużyną numer 5 czyli BVB i Ferinburg, a chwile wcześniej w 32 kolejce pokonałem 1:0 Wolfsburg, który zajmuje 3 miejsce. 

Mecz z BVB ułożył się po mojej myśli wygrałem strasznie spokojnie 4:0 pomimo tego, że od 52 minuty grałem bez jednego piłkarza. To super WOOD i tak strzelił swoją 27,28 i 29 bramkę w lidze. Tym samym było już pewne, że zostanie królem strzelców.

Traciliśmy 3 punkty do 4 miejsca a tylko 1p do miejsca 5. Został nam ostatni mecz sezonu, najważniejszy. Do przerwy prowadziliśmy 3:2 a WOOD miał już na koniec 30 goli w lidze. W przewie popełniłem, błąd i niepotrzebnie ich pochwaliłem, skończyło się 3:3  i miejscem 7 nie premiowanym pucharami.

Tak szybko dotarłem do końca ligi, że zapominałem dodać jak łatwo odpadliśmy z PN, ale tutaj nie ma o czym mówić. Bo gdy oddaje się 20/11 strzałów na bramkę przeciwnika, który potrafi odpowiedzieć 2/2 i zdobyć bramkę. To można to skwitować tylko słowami "klasyczny FM".

Bobby Shou Wood - amerykański piłkarz grający na pozycji napastnika (ur. 15 listopada 1992 roku).

Największe zaskoczenie sezonu 2017/2018 Bundesligii, ten prawie 26 letni piłkarz, popisał się niesamowitą skutecznością, pokonując konkurentów z najwyższej półki. Reprezentujących dużo mocniejsze kluby. Zostając królem strzelców dał przykład, wielu innym piłkarzom. Zdobywając ogólnie liczbę 30 goli w 33 występach ligowych. Tym samym stając się zdobywcą Złotego Buta dla najskuteczniejszego piłkarza w Europie. Wyprzedzając miedzy innymi Ronaldo.

Skład