Football Manager 2018, Rozgrywka Mistrzów 4, Zadanie nr 1 (Hamburger Sport-Verein e. V.), #3

Kolejny emocjonujący sezon za mną, tym razem jak zresztą co roku musze zacząć od transferów. Cel był znany już od początku. Wygrać ligę mistrzów i zakończyć zadanie. Oczywiście jest to dość ambitny plan, marzeniem byłoby zrobić to w trzy sezony. Nie ukrywam jednak, że transfery które dokonuje są bardzo przemyślane i zazwyczaj szukam okazji a nie wydaje nieziemskich kwot na nowe nabytki.  Stawiam na zgranie zespołu i jego doświadczenie. Może temu Arp dostaje dużo mniej okazji do gry niż np. WOOD. Może jest to dobra metoda może nie?

W tym roku więcej sprzedałem niż kupiłem, ale starałem się uzupełnić mądrze skład. Jak mi to wyszło:

Z klubu odeszli:

Martin Hinteregger - West Brom za 6mln, poprzedni sezon nie należał do niego, zarobiłem na nim wystarczająco i nie powiem bo jestem szczęśliwy, że go nie musze utrzymywać.

Jonas Behounek - nieznaczący ziomek z rezerw

Douglas Santos - jeden z najlepszych transferów w moim życiu, za 15 mln sprzedałem go do Fiorentiny. Poprzednim sezonie był rezerwowym, troszkę przez to iż na końcu pierwszego sezonu złapał kontuzje na 6 miesięcy.

Luca Waldschmidt - 4,9 mln do Numberg - miał swoje momenty w drugim sezonie i cieszy zarobek.

Albin Ekdal - za 10 mln do Torino - zmiennik poprzedniego sezonu, nie miał w zasadzie nic do gadania przy Fellainim.

Vasilije Janjicic - nieznaczący transfer

Arianit Ferati - nieznaczący transfer

Rafael - troszkę przymusowy transfer  16 mln do Brighton - bardzo dobrze się stało, trochę mi sapał trochę za dużo zarabiał. Troszkę nie pasował do taktyki.

Andres Roa - pozbycie się małego niewypału

Rick van Drongelen - kolejne wyp. nie miałem miejsca w składzie dla tak przeciętnego piłkarza

Bran Ruiz - wyp. po co mi ma sapać

Grzegorz Skorski - zajebisty newgen szkoda, że jeszcze nie miął swojego czasu u mnie w drużynie. Teraz roczne wyp. do drugoligowca

styczeń:

Felix Uduokhai - wyp. nie potrzebne było mi psucie atmosfery w drużynie  

Do klubu:

Piotr Zielinski (zielu) - 28 mln z Napoli - promocyjna cena za dość dobrego piłkarza.  Zakupiłem go jeszcze grubo przed startem nowego sezonu. Kiedy usłyszał, że jestem nim zainteresowany. wymusił na działaczach zgodę na transfer.

Abdou Diallo - jeden z lepszych środkowych obrońców Bundesligi, 14 mln to rozsądna cena.  Ważne było dla mnie, że jest ograny w lidze i spełnia moje kryteria doboru ośrodka obrony.

Munir - wolny transfer - czarty napastnik do składu, rygorystycznie postawiłem moje warunki. W sumie tylko dlatego on sam przyszeł do mnie. Postawiłem mu 25 tys tygodniowo.  Transfer bez ryzyka.

Stefan Ristovski - chyba najciekawszy przypadek. Kolo był na sprzedaż i mysłąem czy sobie go nie kupić ale wizja zapłaty 6 mln mnie trochę odstraszyła.  Tym bardziej ze miał być to tylko rezerwowy. Pierwszy Macedończyk w moim zespole. Sprowadzony w miejsce Rafaela

Baba Rahman - podobna sytuacja co wyżej, tylko różniłą się faktem iż gańczyk przepotwornie dużo zarabiał jak na warunki mojego klubu. Wiec sobie go wyp.

Jesus Vallejo - wyp. nie byłem pewny czy mi się przyda czy nie ale wolałem zabezpieczyć  się.

Malcom - 40 mln ostatni transfer - w zasadzie długo kminiłem kogo kupić na tą pozycje. Konsultowałem się nawet z Eddym w tej sprawie. Ostatecznie wybrałem zupełnie inaczej :D  Postanowiłem kupić skrzydłowego i zrobić z niego OPŚ, jak zobaczycie chyba nei moege żałować swojej decyzji.

Xadas - niech was nie zmyli data wyp. piłkarza. był u mnie od tamtego sezonu, przedłużyłem jego wyp na obecny sezon.  W styczniu Pep uznał ze go ściąga z wyp bo u mnie nie gra. To ja nie wahając się długo wyp. go raz jeszcze dwa dni później. Na tych samych warunkach.

Na koniec chciałem pochwalić się przyszłymi transferami, które miały miejsce po zamknięciu zimowego okienka.  

Tym zwiewnym i powabnym krokiem przechodzimy do zmagań w cudownej lidze niemieckiej.  Jeśli chodzi o FM jest to moja ulubiona liga, nie licząc polskiej. Praktycznie nigdy nie grywałem we włoskiej. A w angielskiej gram gównie z kimś. Niemieckie zmagania moim zdaniem są jednymi z najłatwiejszych, liga jest dość bogata. A konkurencja bardzo uboga , po za Bayernem i Lipskiem w zasadzie nie ma z kim grać. W tym sezonie nie nastawiałem się na zwycięstwo, nie zależało mi zbytnio na tym, gdyż LM była ostatnim punktem w tym zadaniu. Tak więc często stawiałem na rezerwy, dużo rotowałem składem a mimo tego szło mi dość dobrze można powiedzieć.  

Pierwsze 7 meczy sezonu wygrałem bez większych problemów, strzelając 24 gole a tracąc tylko 4, to uświadomiło mnie, że mogę dokonać czegoś podobnego. Czegoś co mało miejsce w poprzednich eliminacjach. Zakończyć całe zadanie w ekspresowym tempie a do tego nie przegrywając zbyt dużo meczy.

Moj zachwyt już chwile później został rozmyty  porażką z Hertą 1-0. Nie było tak kolorowo jak sobie zamarzyłem. Aczkolwiek w kolejnych 9 meczach sezonu wygrałem 8 spotkań i zremisowałem tylko jedno. Tym samym polowe zmagań kończyłem jako lider. Tym razem Wood nie był tak skuteczny jak do tej pory, głównie temu, że nie przepracował ze mną całego okresu przygotowawczego i zwyczajnie nie umiał się odnaleźć na czym dość mocno cierpiałem.  

Do 15 lutego odnotowałem kolejne bardzo dobre mecze, do czasu... Meczu z Bayernem, w którym uległem 3-1 a cudowny mecz zagrał MO SALAH. No z takimi grajkami nie jest łatwo sobie poradzić. Reszta zmagań przeszła planowo, i bezboleśnie. Chociaż długo moich pleców trzymał się Lipsk ale nie mieli na tyle sił by to wygrać.

W pucharze niemiec była podobna sytuacja, też było dobrze też wygraliśmy, także nie wywarło to na mnie większego wrażenia. Powiem szczerze, że jeśli miałbym grać jeszcze jeden sezon tym zespołem to nie czułbym się najlepiej. W lidze nie było już dla mnie prawdziwych przeciwników.  Może inaczej wyglądałby ten sezon, gdybym nie wygrał ligi i pucharu rok temu.

Czas na to co sprawiało mi w tym sezonie jedyne emocje, czyli liga mistrzów. Dzięki temu, że wygrałem lige w poprzednim sezonie zostałem rozstawieni w pierwszym koszyku. Co ułatwiło mi sprawę, a przynajmniej tak myślałem. 

W grupie przypadł mi zaszczyt grać z takimi markami jak Celtic, Liverpool oraz Besictas

Zmagania w tej część rozgrywki zacząłem z Anglikami od meczu w domu. Co  mogłem uznać za dobry początek. Mocny rywal na moim boisku. Już po 17 minutach prowadziliśmy 1-0 po golu Holtbyego w drugiej połowie strzelił jeszcze z karnego Lapadula i na deser gola dał młody Arp, a Anglicy odpowiedzieli tylko przypadkowym uderzeniem Oxlade. (15/6 -11/5) -statystyki z meczu, zielone moje czerwone wroga ;).

Drugi mecz to starcie na wyjeździe z Celtickiem, które wygraliśmy spokojnie 2-0. Spotkanie było  min naprawdę trudne, stwarzali sobie dużo okazji a my długo nie mogliśmy strzelić gola. Wynik w 72 min otworzył Wood a 8 min później gola dołożył Lapadula. (18/6 - 10/4) - statystyki .

Trzeci przeciwnik to Turkowie, w zasadzie dwumecz :D okazał się to dla mnie najtrudniejszy przeciwnik. W pierwszym meczu u siebie porwadziliśmy 1-0 od 46 min po golu ziela a w 79 min wyrównali i skończyło się 1-1. (13/9 - 12/4).

W drugim meczy analogiczna sytuacja prowadzę 1-0 od 59 min by w 73 stracić gola i mecz kończy się wynikiem 1-1. (12/5 - 11/3).

Po tureckiej wojaży przyszedł czas na wyjazd do Angli, rewanżowe spotkanie z Liverpoolem okazało się dla nas dziwnie  szczęśliwe. Wygraliśmy 2-0 po samobóju Matipa i nie wykorzystanym karnym Sona z 57 min a w 73 Lapadula strzelił na 2-0 i tak wracamy z tarczą. (16/4 - 18/6)

Rewanż z Szkotami to była istna niemoc mich piłkarzy wynik 1-0 idealnie to obrazuje. Gol Arpa ratuje honor drużyny, pomimo tego, że mecz kończyliśmy w 10 po czerwonej dla Felaineiego.

W pierwszej rundzie wylosowaliśmy Zenit i pierwszy mecz wyjazdowy, zakończył się wynikiem 3:1. Do przerwy prowadziliśmy 3:0 po trzech golach Wooda z 16 26 i 37 min. Rosjanie odpowiedzieli nam trafieniem Smolova z 52 min. Bardzo dobry wynik. (19/10 - 12/5).

Rewanż to miała być tylko formalność i w sumie tak było, do przerwy prowadziliśmy 2:0 po golach Wooda z 10 min i kapitana Delaneya z 29 min. Po przerwie gola strzelił Mevlja i było juz 2:1 a trzy minuty później w 58 min Arp strzelił gola na 3:1. W 90 min prawy obrońca z macedoni :D wyprowadził mnie na 4:1 a moj lewy obrońca z gany popisał się minutę później samobójem i skończyło się 4:2 . (15/10 - 11/5).

W ćwierćfinale trafiliśmy źle bardzo źle...  Zaczynając tą fazę od meczu wyjazdowego z Realem. Królewscy mieli wspaniałą formę, mówię tu ironicznie, gdyż przed meczem ze mną mili serie 5 porażek z rzędu. W tym upatrywałem swoją szanse. Wyszedłem pewnie chociaż defensywnie, liczyłem na szybkie kontry i się nie zawiodłem. W 7 min Arp dał nam prowadzenie a w 35 min było 2:0 za sprawką Malcoma. Real zdołał w drugiej połowie strzelić na otarcie łez a sprawcą był nie kto inny jak CR7. (12/6 - 14/8).

Rewanż był bardzo nerwowy, zastosowałem tą samą taktykę, bardzo defensywną z naciskiem na kontry i już po 6 min prowadziłem 1:0 po golu Malcoma.  W drugiej połowie broniłem się jeszcze bardziej a Real było stać tylko na trafienie CR7 z 76 min. Chociaż do ostatnich minut bałem się o wynik, to znowu skończyło się bardzo dobrze.  (13/5 - 11/7).

W półfinale padło na Chelsea, które spokojnie mknęło po mistrza Anglii.  Znowu pechowo pierwszy mecz graliśmy na wyjeździe.  Tym razem nic nam nie pomogło przegraliśmy 1:0 i nie wróżyło to nic dobrego. (8/4 - 11/4).

Rewanż graliśmy u siebie, gdzie przez cały sezon byliśmy niepokonani, nie mogło być tym razem inaczej. Pomimo iż musiałem odrabiać straty postawiłem na ustawienie z Realu. Tym razem identycznie jak w obu meczach z Królewskimi, szybko wyszedłem na prowadzenie już w 3 min Malcom dał na wynik 1:0 a w 46 minucie było 2:0 za sprawą Wooda. Tym samym postanowiłem się zamurować. Postawić im niebieski autobus. A co niech mają i cierpią :D. Mecz skończył sie wynikiem 2-0 a ja awansowałem do finału. (8/5 - 12/5).

W półfinale drugiej drabinki były da kluby, Atletico Madryt, które walczyło o 3 finał z rzędu i RB Lipsk. Szczerze miałem nadzieje, że będą to Niemcy ale oczywiście było inaczej. Widziałem już przed rewanżem z Anglikami, że będzie to klub Simeone.

Finał to istny horror z happy endem. Do przerwy prowadziliśmy 2-0 po golach wspaniałe Wooda, cały sezon grał przeciętnie by w finale zagrać po królewsku. W drugiej połowie wszytko było dobrze do 83 min gdy po raz pierwszy moja obrona usnęła i Griezmann strzelił na 1-0 a 4 min później było już 2-2.  Na moje szczęście Saul złapał drugą żółtą i w 90 min wyleciał z boiska a ja grałem w przewagę całą dogrywkę i nic. Nie potrafiliśmy przebić się przez tą obronę.  Przyszedł czas na jedenastki - tu dopiero było komicznie. W pierwszej kolejce Malcom strzelił a Griezmann nie w drugiej zwiódł Wood oraz Costa w trzeciej nie strzelił Zeca a strzelił Promes i było po trzech kolejkach 1:1 w czwartej strzelił Corchia a zjebał Dembele a w piątej kolejce nasz kapitan dokonał dzieła zniszczenia i wykończył jedenastki Delaney!!!

W ten sposób w istnej nerwówce wykonałem zadanie 3/3 jeeee. Nie mogę powiedzieć, ze jestem super zadowolony z tego sezonu ale ważne jest to co się wydarzyło a nie to w jakim stylu to zrobiłem.  Nie mogę się doczekać drugiego zadania, chociaż już teraz dochodzą mnie słuchy, że nie jest łatwo.  Dziękuje za miły odbiór poprzednich wypocin!! :D  do zobaczenia na polskich boiskach :DD