Football Manager 2019, Rozgrywka Mistrzów 5, Kariera nr 1. Sezon nr 1 (Solomon Warriors)

Witam wszystkich bardzo serdecznie, tych bardziej i mniej zakręconych na punkcie FM-a ;]

Słowem wstępu

Ostatnie 2 lata nie dały mi zbyt wiele czasu na grę w naszą ulubioną grę. Natomiast restrykcje związane z samą Rozgrywką Mistrzów, nie motywowały do znalezienia tego czasu. Z wielką aprobatą przyjąłem do wiadomości info w biuletynie RM: "żadnych ograniczeń", a moje zielone oczka zaświeciły się niczym na ponowny widok Kuby Błaszczykowskiego w Wiśle 

No dobra. Żadnych ograniczeń, więc można zrobić karierę według własnego "widzi mi się". Jak jednak zrobić karierę, która będzie się różnić od kolegów, przyciągać uwagę czytelników, a zarazem sprawiała nam pełną satysfakcję  I tutaj zaświeciła mi się lampka, która była pierwszym pomysłem na przygodę w jubileuszowej edycji RM. Heksagon!

Poziom trudności/ograniczenia

No fajnie, ale ile już tego było w "internetach". Heksagon tu, heksagon tam. Pasuje wprowadzić pewne ograniczenia. Postanowiłem zagrać w pełnym trybie hardcore, mianowicie:

1. Zerowa licencja, zerowe doświadczenie piłkarskie, czyli coś, co maniacy lubią najbardziej.

2. Nie będę odpowiadał w klubie za:

a) transfery z/do klubu;

b) negocjacje kontraktowe zawodników

Jak widać na załączonych zdjęciach, będę odpowiedzialny za sztab szkoleniowy i trening 1 zespołu, czyli rozgrywka mocno zbliżona do pracy trenera 1 zespołu z realnego świata. Będę skazany na grę zawodnikami, których sprowadzi Dyrektor sportowy/Prezes, co również podniesie poziom trudności rozgrywki.

Założenia kariery

Heksagon, czyli zdobycie najważniejszego pucharu każdego kontynentu, czytaj Puchar Mistrzów. Próba osiągnięcia sukcesu niekoniecznie w najmocniejszej lidze kontynentu.

Początek

"Cześć Janusz. Mam już dość! Ta monotonia mnie zabija. Codziennie rano do pracy, powrót po 12 godzinach do domu i jedyne na co mam ochotę to iść spać... Takie życie mnie nie satysfakcjonuje. Chcę czegoś innego, chcę wolności. Chcę robić to, co lubię, co kocham. Nie miej proszę pretensji do mojej decyzji. Muszę się odciąć od tego wszystkiego. Wiem, że Ty jedyny mnie zrozumiesz i przekonasz resztę do słuszności mojego wyjazdu. Teraz, gdy czytasz tą wiadomość, mojego profilu już nie ma, wybacz... obiecuję, że co jakiś czas się odezwę, tylko proszę, nie mów nikomu, oficjalnie znikam i urywam kontakt... dzięki kumplu za wszystko!

nocnY"

W ten sposób pożegnałem się z dotychczasową monotonią. Spakowałem walizkę, wziąłem mojego Nikona i wyjechałem w poszukiwaniu szczęścia. Dzień wcześniej kupiłem bilet w jedną stronę..... swoją podróż zacząłem od Oceanii, trafiłem na wyspy Salomona!

Zwiedzanie tego małego państwa wyspiarskiego rozpocząłem od stolicy, Honiara, gdzie wylądowała awionetka, do której cudem i w ostatniej chwili udało mi się załapać z Nowej Gwinei. Poznałem nowych, ciekawych ludzi, w ciągu 2 miesięcy mojego pobytu zrobiłem blisko 3 tysiące zdjęć. Wyjazd był strzałem w dziesiątkę. Zdjęcia sprzedawały się dobrze, więc miałem funduszy ponad aktualne potrzeby.

Jednak najważniejszym dniem, jak się okazało w całym moim życiu, był 1 lipiec 2018. Podczas porannej zaprawy, spotkałem Pana Davida Eroi, jak się później okazało, Prezesa lokalnego mistrza amatorskiej ligi piłkarskiej, Solomon Warriors. Temat jakoś zszedł na tematy piłkarskie, opowiedziałem rozmówcy moją filozofię futbolu, jak ja to widzę okiem zwykłego kibica. Pan Prezes zdawał się być zaciekawiony, natomiast mnie zamurowało, gdy zaproponował mi poprowadzenie The Warriors.

Zespół nie miał oficjalnie żadnego trenera, a David przekonywał mnie, że zatrudnienie zwykłego kibica, który wydaje się mieć jakieś pojęcie o piłce, będzie ciekawym eksperymentalnym projektem. "Co Ci szkodzi, i tak zarabiasz na tych Twoich zdjęciach, przyjechałeś zmienić swoje życie a ja Ci proponuję realizacje ambicji. Pomyśl, kto, fotograf czy nie, mógłby się spodziewać takiej oferty. Chcesz zdobyć nowe doświadczenia i zobaczyć jak to jest w egzotycznej amatorskiej piłce, zapraszam. Drzwi są otwarte".

Zamurowało mnie, ale zacięcie nie trwało zbyt długo. Od razu się zgodziłem. Tak rozpocząłem swoją przygodę na ławce trenerskiej, które wówczas miało być dodatkowym zajęciem na wolne chwile, a jak się to wszystko rozwinęło, przeczytacie z moich blogów z cyklu Heksagon Challenge dla Rozgrywki Mistrzów 5 edycji.

Solomon Warriors

Amatorska drużyna piłkarska występująca w S-Liga Wysp Salomona, w zapowiedziach przedsezonowych typowana jako nr 1 do zdobycia mistrzostwa ligi.

S-Liga Wysp Salomona plasuje się na 7 pozycji wśród lig oceanicznych. Między sobą rywalizuje 8 zespołów, które grają ze sobą po 2 spotkania(mecz i rewanż), co daje łącznie 14 kolejek ligowych. Cały ligowy sezon rozgrywany jest w przeciągu 5 miesięcy(sierpień-grudzień).

Mimo, że byliśmy faworytem do końcowego zwycięstwa, nie znaczyło to, że dysponuję składem dużo mocniejszym. Wszystkie zespoły miały status amatorski i każda ekipa miała jakieś swoje gwiazdy, które decydowały dosyć często o końcowym wyniku meczu. Gwiazdy tego typu:

Donga to jedna z 4 gwiazd mojej drużyny. Pozostałych 3:

Pozostali zawodnicy ocenieni zostali pomiędzy 1-2 gwiazdki przed rozpoczęciem sezonu. Wiedziałem wówczas, że ta czwórka będzie kręgosłupem mojej drużyny, a taktykę muszę skonfigurować właśnie pod nich. Wyjściowa jedenastka wyglądała tak:

Wyniki i tabela ligowa na półmetku

Najwięksi rywale The Warriors w walce o mistrzostwo to Malaita Kingz i KOSSA, z którymi udało mi się wygrać w pierwszych potyczkach.

Mimo prognoz bukmacherów, nie spodziewałem się rewelacji w wynikach, był to swojego rodzaju test dla mnie, mając na uwadze bardzo wyrównany poziom ligowy. 5-2-0 po 7 kolejkach napawał optymizmem, a ja byłem ciekaw, czy uda się zakończyć sezon bez porażki.

W trakcie sezonu 2018 zarząd nie sprowadził żadnych nowych zawodników. Nikt również nie odszedł. Atmosfera w drużynie była świetna, poparcie dla mnie całkiem poprawne. Nie zaobserwowałem żadnych większych problemów, jedynie bramkarz z rezerw rozwiązał kontrakt przez niezgłoszenie go do rozgrywek ligowych.

Pozwólcie że przejdę do drugiej częsci sezonu.

Plan na październik, nie przegrać żadnego z 2 meczów. Graliśmy z głównymi rywalami i zależało mi na utrzymaniu dystansu. Plan się powiódł, ale po kolejnym remisie ligowym na początku listopada, Malaita zbliżyła się ponownie na 2 punkty. Mieliśmy do rozegrania jeszcze po 4 mecze.

Po dwóch kolejnych zwycięstwach nad Marist Fire i Guadalcanal, odskoczyliśmy od głównego rywala na 5 punktów, który zaliczył wpadkę na wyjeździe z Real Kakamora zamykającej ligową stawkę. W przedostatniej kolejce pierwsza grała Malaita i wystarczyło żeby nie wygrali, abyśmy mogli świętować mistrzostwo. Tak też się stało, bezbramkowy remis z Marist Fire u siebie zakończył walkę o mistrza, a my obroniliśmy tytuł z poprzedniego sezonu.

Tak jak przewidywałem, największy wpływ na końcowy wynik miały moje "gwiazdy". Środkowi obrońcy dobrze operowali linią defensywy, co przełożyło się ogólną liczbą straconych goli w liczbie 8, dokładnie tyle samo meczów zakończyło się bez straty gola. W ofensywie 29 razy pokonaliśmy bramkarza rywali, odnotowaliśmy tylko 1 mecz bez żadnej zdobyczy.

Statystyki zawodników

Podstawowa 11 prezentowała się następująco:

Jak widać na załączonym zdjęciu, w zespole wyróżniło się 2 młodych zawodników. Niestety brakuje nam nominalnego napastnika, który potrafi uderzyć czysto w piłkę. Dotychczasowych 2 się nie sprawdziło, czekam na ruch zarządu w tej kwestii.

Ostatecznie The Warriors zakończyło na 1 miejscu bez porażki, co mnie bardzo ucieszyło. 10 zwycięstw, 4 remisy to dobry wynik i jeśli zarząd popisze się przemyślanymi ruchami transferowymi, myślę, że możemy powalczyć o awans z fazy grupowej OL.

Ciekawostki na koniec sezonu(stan grudzień 2018)

Polska podgląd

PS.

Zarząd zgodził się zasponsorować swojemu menago kurs trenerski ;]

Liga Mistrzów Oceanii

W związku z wygraniem S-Liga, awansowaliśmy do Oceanicznej Ligi Mistrzów. Nie spodziewałem się cudów, chciałem dobrze zaprezentować zespół, jak i moją osobę aby zainteresować lepsze drużyny ewentualnym angażem.

Faza grupowa skojarzyła nas z wicemistrzem Nowej Kaledonii, wicemistrzem Nowej Zelandii i mistrzem Samoa. Team Wellington to mecz w którym myślę, mimo porażki 2-5 zaprezentowaliśmy najlepszą piłkę, nawet grając w 10 chłopaki zorganizowali 2 groźnie akcje. W pierwszym spotkaniu z Magentą fajnie wróciliśmy z 0-1 do przerwy na 2-1, a w ostatnim spotkaniu mieliśmys typowy mecz w FM, kompletna dominacja a zwycięstwo tylko 1 bramką.

Mój plan został zrtealizowany, wyszliśmy z grupy na 2 miejscu.

Niestety losowanie 1/4 było jasne i klarowne, na tym etapie musimy zakończyć tegoroczny udział w Lidze Mistrzów. Los skojarzył nas z mistrzem Nowej Zelandii, Auckland City. Statystyki doskonale odzwierciedlają przebieg meczu. Lekko cofnięci w defensywie próbowaliśmy kontrolować mecz, jednak znów wygrały indywidualne umiejętności i zabójcze kontry.

Podsumowanie

Jak na nowego menago w świecie futbolu, kompletnego laika który przyleciał odpocząć od tempa współczesnego życia, myślę że zaprezentowałem się całkiem poprawnie. Wygrana w amatorskiej lidze, awans do ćwierćfinału Ligi Mistrzów i świetne relacje na linii trener - piłkarze, to dobre podwaliny pod przyszłe sukcesy :]

Nota techniczna

Grafika: https://www.fmscout.com/c-files19.html

Skórka: https://www.fmscout.com/a-andromeda-fm19-skin.html

Ligi: https://www.fmscout.com/a-fm19-leagues-pack-by-timo.html?fbclid=IwAR0eXwQw0T17zGGRRQXtOLfAQpVVlIRRyyzA31PNxSt7gkRRFFvxzVwys3s