Football Manager 2019, Rozgrywka Mistrzów 5, Kariera nr 1, Sezon nr 1 (Sassuolo - Droga do sławy)

Cześć!

Moja przygoda z grą zaczęła się jeszcze w czasach Championship Managera. Te 20 lat w zaciszu domowym, po nocach, ze wstydem, no bo "jaka prawdziwa kobieta gra w tego typu gry?"...

Czas jednak wyjść na światło dzienne . Po kilku namowach postanowiłam wziąć udział w Rozgrywce Mistrzów, a co... Oto mój "coming out" ;)

Zazwyczaj bawiłam się klubami ze średniej półki. Były to między innymi Parma, Sevilla, a ostatnio Milan (nie ze względu na naszego Krzysia )

Tym razem wybrałam Sassuolo. Właściwie przypadkiem, bo całkiem niedawno obejrzałam ich mecz i zaimponował mi skrzydłowy Berardi. Nawet nie samą grą, a lojalnością do klubu i charakterem.

Ok, więc zaczynamy...

 
Po klubie z tej "półki" nie spodziewałam się wypchanego portfela na transfery, ale tragedii nie było. Przecież, jeśli nie ma co się lubi... ;)

Generalnie preferuję ofensywny styl gry, oparty na  solidnym rozgrywającym, szybkich skrzydłowych i ogarniętych ofensywnych, bocznych obrońcach.

Oczywiście, niekoniecznie zastałam to wszystko w Sassuolo, ale mam jeden brylant. Berardiego, do tego obiecujących środkowych obrońców, z tym że im bardziej do przodu - tym gorzej...

Po przybyciu do klubu, jak to kobieta, wyruszyłam na zakupy. Zależało mi na rozgrywającym i napastniku, ale upatrzyłam sobie ciekawego środkowego pomocnika. Trochę poszastałam forsą i zakupiłam takiego oto jegomościa:

 
To kolejny młody zawodnik w mojej kadrze, z którym wiążę spore nadzieje ...

Udało sie także nabyć utalentowanego napastnika Kevina Cannavo. Już tak "uzbrojona" mogłam ruszyć w sezon.

Początek obiecujący, seria meczów towarzyskich z silnymi rywalami i fajny wynik z Milanem.

W Serie A, także zaczęliśmy bardzo dobrze. Może wyniki ilością bramek nie powalały, ale wygrywaliśmy. Tak jak wspomniałam, piłkarzy mam raczej defensywnych.

Tonali nie zachwycał na tym etapie, niestety, ale jest solidnym graczem.

 
Po serii fajnych wyników, szybko nadszedł zimny prysznic. Moi piłkarze złapali zadyszkę, zaczęły sie też niesnaski w zespole. Głównie narzekanie na brak głębii w ataku, o czym sama doskonale wiedziałam.

Intensywnie szukałam przede wszystkim ofensywnego pomocnika, bo moi napastnicy praktycznie nie dostają podań. Skrzydło mam właściwie jedno i dzięki Bogu, Berardi nie doznaje kontuzji...

Po chwilowej czkawce, zaczęliśmy znów wygrywać. Dodam też, że frekwencja na stadionie powoli wzrastała, a i zarząd zdawał się doceniać naszą pracę i wierzyć, iż możemy osiągnąć coś więcej niż środek tabeli.

Szefostwo również doceniło wyniki, proponując mi nowy kontrakt. Chyba był to skutek całkiem fajnej serii :D

W styczniu zaczęło się okienko transferowe i w końcu udało mi się "zwabić" fajnego pomocnika. Perełka jak dla mnie. Wprawdzie na wypożyczenie, ale z opcją kupna, za ... 20 mln... Jak zorganizować taką kasę, zacznę się później martwić.

Do zespołu dołączył również kolejny obiecujący pomocnik. Niestety, lub stety, znowu środkowy, a bardzo mi zależało na skrzydłowych. Uważam jednak, że ten biznes bardzo się klubowi opłaci w przyszłości ;)

Zachwycona zakupami zostałam szybko sprowadzona na ziemię przez Inter. To była bardzo dotkliwa porażka, bo wcale nie graliśmy żle. Co więcej, moja nadzieja - Gomez - kilka dni po tym meczu doznał poważnej kontuzji.

 
Na tym etapie rozgrywek, zaczęłam wierzyć, że może, może Liga Mistrzów? Dlaczego nie? Zespół nie grał co prawda szczególnie atrakcyjnej piłki, ale wygrywaliśmy. Zarząd, co nie dziwne, wpadł w zachwyt nad moją osobą ;) Kto by nie wpadł.

Kolejne wyniki rozbudziły mega apetyty. Wspięliśmy się nawet na 3. miejsce. Nastroje były już świetne i niecierpliwe oczekiwanie na końcówkę. Moje nabytki szału nie zrobiły, ale grali solidnie. Zaczęłam serio myśleć, że Liga Mistrzów nam nie ucieknie... Dla tak małego klubu to byłaby bomba.... 

Luis, na którego stale stawiałam, zaczął grać świetnie, a i  postępy na treningach napawają optymizmem.

Po koślawej końcówce sezonu, 2 remisy, porażka i zwycięstwo, jakimś cudem awans stał się faktem.

Uzbierałam niemal na Gomeza i mam nadzieję tego piłkarza wykupić, bo końcówkę sezonu (i to po kontuzji) miał super. Uważam, że to piłkarz, który z Tonalim i Cannavo, może nam dać sukcesy na kilka lat.

Czwarte miejsce uważam, za mega sukces. Ten sezon sprawił mi dużą satysfakcję, myślę, że drużyna ma spory potencjał. Oczywiście, może nie teraz, zaraz, ale... Już się palę do roboty, by może o podium powalczyć? Czemu nie.

Kilku piłkarzy serio ma ogromne możliwości i jest na czym budować... 

Podsumowując, sezon uważam za bardzo udany. Wynik w Serie A, jak najbardziej świetny. W Pucharze Włoch nie poszło zespołowi dobrze. Odpadliśmy z marszu z Milanem, ale co się odwlecze.

Klub zyskał także nieco na znaczeniu w rankingu klubów europejskich. Nasza reputacja symbolicznie, ale wzrosła, co jest fajną odskocznią w nowy sezon, do którego przystąpimy ze sporymi nadziejami. Oczywiście o ile "stado sępów", krążących nad moimi młodymi piłkarzami, znacząco nas nie osłabi.

Na koniec, chciałabym podziękować Mahdiemu , za pomoc techniczną przy stworzeniu mojego pierwszego bloga w życiu. Proszę także o wyrozumiałość. Tym optymistycznym akcentem zabieram się za sezon nr 2. CDN. Mam nadzieję ;) Pozdrawiam.