Football Manager 2019, Rozgrywka Mistrzów 5, Kariera nr 1. Sezon nr 4 (El Ejido- tylko Hiszpanie)

Dzień dobry!  A może dobry wieczór, w zależności kto o jakiej porze czyta ten wpis. Zapraszam do cotygodniowej porcji zmagań w słonecznej Andaluzji. Po poprzednim, dość udanym sezonie w Segunda Division nasze El Ejido spróbuje dobić do czołówki ligi i powalczyć o coś więcej niż środek tabeli. Nie zapowiadam od razu walki o awans, ale okolice 10. miejsca też nie będą dla mnie satysfakcjonujące. Wypracowaliśmy już kręgosłup drużyny i dzięki kilku mądrym posunięciom na rynku transferowym chcemy stać się klubem, z którym będą się liczyć wszyscy ligowi oponenci.

DOTYCHCZASOWE OSIĄGNIĘCIA I BLOGI

Odcinek 1.- sezon 2018/19 

Odcinek 2.- sezon 2019/20 

Odcinek 3.- sezon 2020/21

PRZYPOMNIENIE ZASAD

- Grają tylko zawodnicy, którzy posiadają hiszpańskie obywatelstwo (nie ważne czy jako pierwsza czy druga narodowość).

- Mogę "wychować" sobie Hiszpana, kupując zawodnika z innego kraju, jednak nie może on wystąpić w spotkaniu pierwszego zespołu do momentu uzyskania obywatelstwa Hiszpanii. W praktyce będzie to oznaczać, że będę się starał sprowadzać do mojej akademii młodych zawodników głównie z Ameryki Południowej, choć być może także z innych regionów świata.

- Zawodnik bez hiszpańskiego obywatelstwa w momencie dołączenia do klubu nie może mieć ukończonych 21 lat (maksymalnie 20 lat i 364 dni).

- Członek sztabu szkoleniowego w momencie dołączenia do zespołu MUSI znać język hiszpański.

TRANSFERY I KADRA NA SEZON 2020/21

W tym sezonie doszło do sytuacji bez precedensu. Po raz pierwszy do klubu przybyło mniej zawodników, niż z niego odeszło. Skład wzmocniło czterech zawodników i wszyscy to obrońcy! Pierwsze wzmocnienie zapewnione mieliśmy już wiosną poprzedniego sezonu. Wtedy to Javi Jiménez, który dotychczas był do nas wypożyczony z Valencii, postanowił związać się z nami kontraktem. Drugim wzmocnieniem środka obrony został Rodrigo Tarin. Ten wychowanek Barcelony swoje trzy ostatnie sezony spędził w Leganes, z którym to spadł w poprzednim sezonie do drugiej ligi. Wszystkie spotkania poprzedniej kampanii rozgrywał on tylko w rezerwach klubu z podmadryckiej miejscowości. Wydane na niego 325 tysiące euro zostało nowym rekordem transferowym klubu. Boki obrony przez dwóch utalentowanych graczy pozyskanych na zasadzie dwuletniego wypożyczenia. Kolejnym produktem słynnej La Masii, który trafia na nasz obiekt jest lewy defensor Juan Miranda. W poprzednim sezonie był on klubowym kolegą Tarina, rozegrał jednak aż 25 gier w pierwszym zespole.  Z naszego klubu patronackiego, Realu Betis, na prawą stronę obrony trafił Pedro Porro. Większość swojej krótkiej kariery spędził w Gironie, gdzie dość często pojawiał się w pierwszym składzie.

TRANSFERY W SEZONIE 2021/22

KADRA NA SEZON 2021/22

PRZYGOTOWANIA I OCZEKIWANIA

Standardowo, nastrzelaliśmy sobie trochę bramek. Oprócz meczu z Betisem, w którym to dostaliśmy ogromne baty. Najlepszymi strzelcami okresu przygotowawczego z sześcioma bramkami na koncie zostali Asier Villalibre i Jesus Alfaro.

Bukmacherzy zauważyli naszą niezłą postawę w poprzednim sezonie oraz wzmocnienia poczynione w obecnym okresie transferowym. Nie zaliczają nas już do drużyn bijących się o utrzymanie, ale określają nas jako średniaków. Liczę na to, że po raz kolejny uda nam się osiągnąć wynik lepszy niż w przewidywaniach.

Zarząd, podobnie jak eksperci, uważają już, że stać nas na więcej. W ich opinii powinniśmy celować w środek tabeli oraz ograć dwóch pierwszych rywali w krajowym pucharze. Nie obawiam się, że nie uda mi się osiągnąć tych celów. Wierzę w moich piłkarzy.

COPA DEL REY

Nie ukrywam, liczyłem że ponownie uda nam się sprawić kilka niespodzianek. Po zeszłorocznym wyeliminowaniu Atletico apetyty zarówno wśród piłkarzy, jak i u kibiców znacząco wzrosły. Pierwszy mecz w ramach 1/64 Finału z Realem Oviedo można potraktować jako rozgrzewkę. W kolejnej rundzie czekał na nas już niełatwy przeciwnik, ale jak najbardziej w naszym zasięgu. W domowym pojedynku udaje nam się pokonać skromnie 1:0 jednego z pretendentów do awansu do elity, czyli Deportivo La Coruna. Bohaterem spotkania został Oscar. Od kolejnej rundy do gry wkraczali najmocniejsi i po cichu liczyłem, że uda mi się trafić na moich idoli z Barcelony. Los nie dał mi przyjemności wizyty na Camp Nou. Naszym rywalem była Malaga. W pierwszym spotkaniu udało nam się objąć prowadzenie, jednak potem do głosu doszli goście i w zasadzie było już po dwumeczu. 1:3 i na rewanż jechaliśmy w zasadzie tylko po to, żeby uniknąć kompromitacji. Postanowiłem dać odpocząć czołowym graczom, by złapali oddech przed dalszą częścią sezonu. Drugi garnitur nie dał plamy i skromnie uległ Cescowi Fabregasowi (postanowił końcówkę kariery spędzić właśnie w Maladze) i spółce 1:2. Tym razem nasza przygoda kończy się dość szybko, nie udało się sprawić żadnej wielkiej niespodzianki. Plan minimum postawiony przez zarząd udało się wypełnić. Triumfatorami całych rozgrywek zostało Atletico Madryt, które na swojej drodze pokonało największe hiszpańskie kluby mojego świata gry, czyli Barcelonę, Real oraz Valencię. Te cztery kluby w każdym sezonie zajmują cztery czołowe pozycje w ligowej tabeli.

SEGUNDA DIVISION

Pierwszy raz w naszej historii występów na tym poziomie udaje nam się nie wygrać w pierwszej ligowej kolejce. Co więcej, nie przegrywamy w pięciu kolejkach rozpoczynających tę kampanię. W tym okresie pokonujemy m.in. Almerię, naszego największego rywala. Niestety, od października aż do końca roku wygrywamy jedynie 4 z dwunastu spotkań. Po tym meczu osuwamy się w tabeli aż na 10. miejsce. W dwóch kolejkach kończących pierwszą część sezonu zdobywamy 6 punktów i rundę kończymy na miejscu barażowym.

W kolejnych dziewięciu kolejkach zdobywamy aż 21 punktów. 12 marca, po 30 kolejkach meldujemy się na czwartym miejscu z czteropunktową przewagą nad kolejną drużyną. Oficjalnie ogłosiłem drużynie, że... gramy o awans! Tylko punkt dzieli nas od miejsca dającego bezpośrednią promocję. W pierwszej dziesiątce panuje jednak ogromny ścisk, zobaczcie sami.

32. kolejka. Przegrywamy wyjazdowe spotkanie z Cordobą 0:2. Depor wygrywa swój mecz i ponownie spadamy na trzecią lokatę.

35. kolejka. W meczach z Gironą, Oviedo i Valladolid zdobywamy 7 punktów. Co prawda nie poprawiamy naszej lokaty w tabeli, jednak zbliżamy się do lidera. Nad dnem strefy barażowej mamy już osiem punktów przewagi, możemy powoli szykować się do decydującej walki.

38. kolejka. Kolejne trzy mecze i tym razem aż dwukrotnie musimy pogodzić się z porażką. Co gorsze, przegrywamy z bezpośrednimi rywalami w walce o awans- Leganes i Lugo. Ci drudzy w meczu z nami śrubują swój rekord kolejnych zwycięstw do siedmiu. Nadal mamy ogromne szanse na miejsce w dwójce.

I w tym momencie, w meczu 39. kolejki z Huescą dochodzi do prawdziwego dramatu. Oscar, nasz najlepszy zawodnik, nie będzie dostępny do końca sezonu zasadniczego. Nie wiadomo także czy będzie gotów do gry w ewentualnych barażach.

40. kolejka. Ogrywamy w meczu „o sześć punktów” Huescę i następnie Atletico B. Dzięki temu zostajemy wiceliderem ligowej tabeli. Co więcej, nad czwartym w tabeli Lugo mamy aż cztery punkty przewagi. Rezerw Realu nie biorę pod uwagę, ponieważ nie mogą oni awansować.  Tylko kataklizm może nas powstrzymać przed bezpośrednim awansem.

41. kolejka. Gramy z Deportivo. Zwycięstwo w tym meczu da nam pewność awansu do Primera Division. Jednak poza brakiem Oscara, w tym meczu nie może zagrać także nasz podstawowy prawoskrzydłowy Sebas Moyano. Do przerwy dzieje się niewiele. Kilka minut po rozpoczęciu drugiej połowy z rzutu wolnego dośrodkowuje Fede Cartabia. Piłka spada pod nogi niepilnowanego Pablo Mariego, a ten pakuje piłkę do siatki. Pięć minut później stajemy przed wspaniałą szansą na wyrównanie. Niestety, Carles Alena nie trafia z 11 metrów. Do końca spotkania nie udaje nam się zdobyć bramki. Oponenci mogą cieszyć się z awansu. Nasza sytuacja nadal jest korzystna, niestety prawie wszyscy nasi rywale w walce o awans wygrali swoje spotkania. Przed ostatnią kolejką sytuacja w czołówce wygląda następująco.

42. kolejka. Granada. To właśnie w tym mieście zamierzam wraz z moją drużyną świętować historyczny awans do Primera Division. Nasi rywale, zajmujący przed tym meczem dwunastą lokatę, nie walczą już w tym sezonie o nic. Liczę zatem, że potraktują ten mecz ulgowo i dzięki temu będziemy mogli triumfować. Niestety, po raz kolejny nie jesteśmy w stanie zdobyć bramki. Mecz kończy się bezbramkowym remisem. Strasznie głupio roztrwoniona przewaga w ligowej tabeli. Wykolejamy się na ostatnim zakręcie sezonu. Spadamy z drugiej na piątą pozycję. nawet sobie nie wyobrażacie mojej złości. Musimy zostawić jednak tę porażkę za sobą i skupić się na nadchodzących barażach. Wciąż jesteśmy w grze, walczymy dalej!

BARAŻE O AWANS

W półfinale baraży trafiamy na Leganes. W sezonie zasadniczym wygraliśmy z nimi 3:1 na wyjeździe i przegraliśmy 0:1 u siebie. Chciałbym powtórzyć te wyniki. W pierwszym spotkaniu nadal nie mogę skorzystać z Oscara i Moyano. W ich miejsce, podobnie jak w ostatnich meczach, wystąpią Eneko Capilla i Jesus Alfaro. Niestety, kontynuujemy naszą serię spotkań bez bramki. Fatalnie spisują się obaj nasi napastnicy. Rywale totalnie nas zdominowali w ofensywnych aspektach gry (m.in. 20 do 8 w strzałach). Musimy koniecznie poprawić grę w ataku.

Trzy dni po pierwszym spotkaniu dotarły do nas fantastyczne wieści przed meczem rewanżowym. Klubowi medycy wydali zgodę na występ w tym meczu zarówno Moyano, jak i Oscara. Znacząco podniosło to morale w drużynie. Po raz pierwszy od miesiąca mogliśmy wystawić nasze najmocniejsze zestawienie. Jak kończy się powrót do składu owych panów? Dwie asysty Oscara, dwie bramki Moyano i meldujemy się w finale baraży!

FINAŁ

W drugim półfinale doszło do niemałej niespodzianki. Osasuna Pampeluna, która ledwo załapała się do strefy barażowej, pokonała Huescę 4:3 i została naszym rywalem w najważniejszym dwumeczu w krótkiej historii naszego klubu. Pierwszy mecz zaczyna się najgorzej jak tylko się da. Już w 30. sekundzie meczu Rodrigo Tarin popycha w polu karnym Stefano Okakę i już po minucie Fran Merida (Pamiętacie go z CM 2006?) pokonuje Koke. Już po kilku minutach wyprowadzamy zabójczą kontrę, którą wykańcza Alex Lopez. Po kwadransie prowadzimy już 2:1. Dwójkową akcję Lopez- Oscar pewnym strzałem z 15m na bramkę zamienia ten drugi. Pomimo przewagi nie udaje się nam podwyższyć prowadzenia. Jesteśmy jednak we wspaniałym położeniu przed grą rewanżową.

Nadeszła niedziela, 19 czerwca 2022 roku. Na Estadio Municipal trybuny zapełniają się po ostatnie krzesełko, wszyscy liczą na wielkie święto w El Ejido. Zapraszam na kolejną w tej karierze relację minuta po minucie.
9.minuta- Osasuna zaczyna od autu z lewej strony. Piłka trafia do Lassa Bangoury, który schodzi z nią do środka boiska i potężnym huknięciem z ok. 25 metrów pokonuje Koke. 0:1 i wyrównany rezultat dwumeczu.
16.minuta- spokojnie rozgrywamy akcje od tyłu, piłka trafia do Oscara. Ten długim podaniem za linię obrony rywali uruchamia Miguela De la Fuente, ten mija bramkarza rywali i umieszcza piłkę w pustej bramce. 1:1 i 3:2 w dwumeczu!
49.minuta- Sebas Moyano przeciąga swoje dośrodkowanie. Piłkę goni wprowadzony w przerwie Villalibre i jest powalony w polu karnym przez Unaia Garcię. Sędzia dyktuje „jedenastkę”. Do piłki podchodzi Oscar i pewnym strzałem w swoją prawą stronę pokonuje Herrerę. 2:1
84.minuta- sędzia nie uznaje gola dla Osasuny, liniowy pokazał spalonego przy rzucie rożnym. Sam mam wątpliwości czy podjął dobrą decyzję. Jeszcze ok. 10 minut dzieli nas od awansu.
89.minuta- Moyano fauluje Okakę w polu karnym i arbiter po raz drugi w tym meczu wskazuje na wapno. Karnego na gola zamienił Roberto Torres. 2:2. W dwumeczu prowadzimy 4:3. Do końca meczu pozostaje 5 minut licząc doliczony czas gry. Osasuna rzuca się do szaleńczych ataków, jednak nasza skomasowana obrona wytrzymała napór rywali i nareszcie Jose Ramon Pineiro Crespo gwiżdże po raz ostatni! EL EJIDO AWANSUJE DO PRIMERA DIVISION! Cóż to był za mecz, cóż to był za sezon!

Strzelcy bramek

Oceny i statystyki

WYNIKI

POZYCJA, KOLEJKA PO KOLEJCE

PODSUMOWANIE

Czy jesteśmy gotowi na ten awans? Oczywiście, że nie. Nie dysponujemy ani odpowiednim zapleczem finansowym, ani obiektem spełniającym wymagania licencyjne. Jednak gdy pojawia się okazja by powalczyć, należy z niej skorzystać. Uważam, że nieco pomogła nam w tym wyrównana stawka ligowych drużyn. Poza Deportivo brakowało bowiem drużyn, które można było traktować jako naprawdę mocne i doświadczone ekipy. Cieszę się, że udało nam się wykorzystać okazję. Dopiero teraz zacznie się gorący okres w całym klubie. Budowa kadry mogącej dać utrzymanie będzie dla mnie priorytetem. Na całe szczęście, nikt z dotychczasowych liderów nie odejdzie. Najważniejszą wiadomością jest fakt podpisania z nami 3-letniego kontraktu przez Carlesa Alenę. Jestem jednak świadomy, że jeżeli chcemy liczyć się w walce o utrzymanie w elicie, drużynę należy dość poważnie wzmocnić.

Finanse. Co rok chwaliłem nasz stan finansów, głównie dzięki corocznym zyskom. Tym razem jednak popatrzyłem na nasz stan konta z nieco innej perspektywy. Nasz budżet jest mniejszy od ROCZNYCH zarobków Mariano z Realu Madryt, Emersona z Barcelony czy Simona Kjaera z Sevilli. To tylko uświadamia mi, jak ciężkie będzie nas czekało zadanie w przyszłym sezonie.

Sztab szkoleniowy. Dwukrotnie udało mi się uzyskać od zarządu zgodę na poszerzenie sztabu trenerskiego. Dzięki temu prawie we wszystkich kategoriach wskoczyliśmy na szczyt drugoligowej stawki. 

Juniorzy. Tym razem nie będę się rozpisywał, tylko zaprezentuję Wam dziesięciu najlepiej rokujących juniorów w klubie. Klikając na nazwisko zawodnika pokaże się jego profil. Nie chcę zasypywać bloga screenami.

Urbano RIOJA

RAMON

Jose CASTILLO

Antonio Manuel SIERRA

Eduardo MARTINEZ

Lolo SILVA

Jorge Joaquin RODRIGUEZ

Victor QUIRANTES

Iker PRIETO

DARIO

Statystyki. Tradycyjnie statystyki piłkarzy, jedenastka sezonu i profile trzech graczy, którzy na przestrzeni całego sezonu osiągnęli najwyższą średnią.

STATYSTYKI

NAGRODY I JEDENASTKA SEZONU

Zanim przejdę do profili najlepszych piłkarzy chciałbym poświęcić chwilę zawodnikowi, bez którego nie moglibyśmy świętować tego wspaniałego awansu. OSCAR, bo o nim mowa, to Lider drużyny przez wielkie "L". Ten wypożyczony za darmo (od trzech sezonów Real opłaca jego pensję) zawodnik został królem Segunda Division. Zwyciężył w klasyfikacjach zarówno na najlepszego strzelca, jak i najlepszego asystenta rozgrywek. Wykreował zdecydowanie najwięcej sytuacji bramkowych w całej lidze. Nie dziwi zatem, że osiągnął najwyższą średnią ocenę i zasłużenie wybrano go Piłkarzem Sezonu. Co to jest za gość!

TRÓJKA WSPANIAŁYCH, CZYLI GRACZE Z NAJWYŻSZĄ ŚREDNIĄ OCEN

Do zobaczenia w Primera Division!