Postanowiłem zbudować w Belgii eksportowy team. Taki, który co roku będzie można bez wstydu zaprezentować w Europie. Nie chcę jednak dawać "nowego życia" starym potentatom - pragnę stworzyć nową siłę. Wybrałem Royal Charleroi Sporting Club. Zanim podjąłem tam pracę, nigdy nie zdobyli ani mistrzostwa, ani pucharu.

Korzystam z dodatku utrudniającego rozgrywkę:

ŚWIAT GRY
poprzednie sezony

CHARLEROI - sezon po sezonie

ZDOBYWCY TROFEÓW W BELGII
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

ZDOBYWCY NAJPOWAŻNIEJSZYCH TROFEÓW
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)
(można kliknąć w personalia zawodnika i zobaczyć jego atrybuty)

Ethan AMPADU (Chelsea: bezpłatne wypożyczenie)
Clément BAMELIS (Monaco: bezpłatne wypożyczenie)
Bradley BARCOLA (Olympique Lyon: bezpłatne wypożyczenie)
Armel BELLA-KOTCHAP (Bochum: 9 750 000 €)
Harvey ELLIOTT (Liverpool: bezpłatne wypożyczenie)
Enzo MILLOT (Monaco: bezpłatne wypożyczenie)
Louis MUNTEANU (Viitorul Constanţa: 5 500 000 €)
Max NORMANN WILLIAMSEN (Sporting Lizbona: bezpłatne wypożyczenie)

w styczniu 2022:

Tomás BELMONTE (Lanús: 8 250 000 €)

Massimo BRUNO (Real Salt Lake: prawo Bosmana)
Modou DIAGNE (koniec kontraktu)
Willem GEUBBELS (koniec wypożyczenia)
David HENEN (Millwall: 1 100 000 [1 700 000] €)
Joris KAYEMBE (Leuven: 2 000 000 €)
Kiilan LOKEMBO LOKASO (rezerwy)
Ken NKUBA TSHIEND (rezerwy)
Jores OKORE (Gent: 7 000 000 €)
Sondre ROSSBACH (Lokeren: 1 100 000 [1 400 000] €)
Eduard SOBOL (Parma: płatne wypożyczenie)

KADRA
(w lidze do meczowej osiemnastki musi być zgłoszonych sześciu graczy wyszkolonych w Belgii przed 23 urodzinami)

Najczęściej na poszczególnych pozycjach w pierwszym składzie grali:

Najgłośniejszym letnim zakupem było sprowadzenie stopera Bochum, Niemca z korzeniami kameruńskimi, Armena Bellę-Kotchapa. Dostał on z miejsca ksywkę „Keczup“! Zakupiłem też dublera dla Gouiriego, gdyż Monaco nie chciało dalej wypożyczać Geubbelsa. Louis Munteanu kosztował 5,5 mln euro i na pewno była to dobra inwestycja. Z Liverpoolu wypożyczyłem Harveya Elliotta, którego zalety (i wady) zdążyłem dobrze poznać prowadząc Herthę. Pozostałe transfery (a raczej wypożyczenia) to gracze dalszego planu, lecz prezentujący dobrą - jak na poziom belgijskiej ligi - jakość.

Odszedł m.in. Jores Okore, który w poprzednim sezonie pełnił rolę kapitana. Długo zastanawiałem się, kim go zastąpić. W końcu postanowiłem dowartościować nastolatków, których mam w zespole całkiem sporo. Rządy dzieciaków? Czemu nie! Nowym kapitanem został bramkarz Maarten Vandevoordt, do którego mam bezgraniczne zaufanie i którego darzę olbrzymią sympatią. Jego zastępcą mianowałem Marco Kanę, który wyrasta na „ósemkę“ moich marzeń! Zupełnie nie przypomina przecinaka, którego pamiętam z Hertthy! Ma raczej charakterystykę Bryana Robsona czy Marco Tardelliego, ale co to teraz młodzieży mówi

Rządy dzieciaków!

W połowie sezonu sprowadzilem defensywnego pomocnika z Argentyny, Tomása Belmonte, który miał nam dać na tej pozycji więcej niż Wakaso. Czy dał radę? Zapraszam na sezon nr 3!

DLA KONESERÓW BLOGOWANIA

Ach, cóż to był za sezon! Udawało nam się wszystko. No - prawie wszystko. Ale niezależnie od tego, co się nie udało, jestem pewny, że znajdujemy się na właściwym szlaku. Szlaku chwały!

Sezon rozpoczął się od zwycięstwa nad Genkiem i zdobycia pierwszego w klubowej historii Superpucharu Belgii.

W Pucharze Belgii tym razem nie pozwalaliśmy sobie na dekoncentrację i spokojnie awansowaliśmy do finału. Mecze finałowe rządzą się - jak wiadomo - swoimi prawami, więc długo, długo biliśmy głową w mur stworzony przez graczy Standardu Liège. O naszej przewadze niech zaświadczy liczba strzałów celnych (15-3). Niestety, to Standard uzyskał prowadzenie, na szczęście nasz luksusowy rezerwowy, Louis Munteanu, wyrównał. I tak toczył się ten mecz, aż do konkursu karnych. Tam szczęście opuściło Gouiriego - bohatera tego sezonu, o czym później - ale inni się nie mylili. Wygraliśmy!

W lidze zdarzały się nam wpadki, takie jak porażka w Gandawie (0:4) lub domowe, kompletnie niezrozumiałe 0:4 z Genkiem. Mimo to po fazie zasadniczej byliśmy na 1. miejscu. Jednak po podziale punktów mieliśmy tylko oczko przewagi właśnie nad Genkiem i cała zabawa zaczęła się od początku. Sensacją był brak awansu do grupy mistrzowskiej ekipy Club Brugge. Genk nie zdołał dotrzymać nam kroku i bez większych problemów po raz trzeci z rzędu zdobylismy mistrzostwo.

Zdobycie trypletu (trzech trofeów w Belgii) nie było jednak szczytem naszych możliwości! Zbudowana przeze mnie drużyna rewelacyjnie radziła sobie w Champions League. Grupa była mocna (Inter, Chelsea, Benfica), ale my już po czterech (!!!) meczach mieliśmy awans w kieszeni! Wygraliśmy z Interem (2:1 - dom), Chelsea (3:1 - wyjazd!) i dwa razy z Benficą (2:1 - wyjazd, 4:0 - dom). W tych czterech meczach wprost cudownie zaprezentował się Amine Gouiri. Zdobył 7 goli, w tym trzy w Londynie przeciwko The Blues! Europa przecierała oczy ze zdumienia!

Będąc już pewnym wyjścia z grupy, w dwóch ostatnich meczach dałem pograć dublerom i dwa razy przegraliśmy.

W styczniu do drużyny dołączył Argentyńczyk Belmonte, ponieważ uważałem, że pozycja defensywnego pomocnika (która była domeną Wakaso) nie jest obsadzona optymalnie. Belmonte miał zagwarantować dalsze sukcesy w Lidze Mistrzów.

1/8 finału. Valencia to na pewno dobry zespół, ale moi chłopcy udowodnili swoją wyższość dość wyraźnie (2:2, 2:0).

W ćwierćfinale zadanie wydawało się już bardzo trudne. Rywalem Juventus, z takimi piłkarzami jak m.in. Szczęsny, De Ligt, Alex Sandro czy James Rodríguez. Mimo to mój zespół przywiózł remis z Turynu (gola strzelił „Keczup“), a u siebie skromne 1:0 po bramce Angela Gomesa dało wymarzony awans do półfinału!

Niestety, mimo wielkich marzeń i planów, Tottenham Hotspur w półfinale okazał się „nie do ugryzienia“. Kontuzjowani byli dwaj podstawowi prawoskrzydłowi (Harvey i De la Fuente), a będący wyborem nr 3 Senegalczyk Mamadou Fall, nigdy nie miał zadatków na gracza klasy światowej... Ale oczywiście nie tylko to osłabienie było przyczyną klęski w Lonsdynie. Jak słusznie zauważyły gazety, naszej młodej drużynie zabrakło po prostu doświadczenia. I stary wyga, José Mourinho, ograł mnie w sposób bezdyskusyjny...

Mimo wyraźnej porażki w dwumeczu półfinałowym LM, sezon należy uznać za wspaniały! Wystarczy zadać sobie jedno pytanie: kiedy po raz ostatni klub z Belgii zagrał w 1/2 finału Ligi Mistrzów / Pucharu Klubowych Mistrzów Europy?!

Indywidualnie wszystkich przyćmił Amine Gouiri. Zawodnik ten już trzeci sezon z rzędu był wypożyczony z Lyonu. Nareszcie omijały go kontuzje (prawie, gdyż jednak trzy tygodnie przerwy „zaliczył“). Gouiri stał się maszyną do zdobywania goli - po raz trzeci został królem strzelców!

W lidze zdobył aż 33 bramki (w 29 meczach)! Nie umniejsza tego dokonania fakt, że aż 11 z nich (dokładnie 1/3) padła z rzutów karnych! Gouiri potwierdził swoje możliwości również w Lidze Mistrzów, szczególnie w pierwszych meczach fazy grupowej. Łącznie we wszystkich rozgrywkach wbił 44 gole (w 45 występach). O dalszym wypożyczeniu z Lyonu nie ma mowy, ale... Na nowy sezon planowany jest spory budżet:

Mogę już teraz zdradzić - udało się go wykupić! Zostanie w Charleroi!

Jednak wspaniałą postawą imponował nie tylko Gouiri. Doskonale zaadaptował się w naszym klubie „Keczup“ (Bella-Kotchap), świetni (zwłaszcza w ofensywie) byli boczni obrońcy Bolbat i Zagré, wyrafinowanym i skutecznym reżyserem gry Gomes, wiele doskonałych spotkań rozegrali De la Fuente i Elliott. Specjalna laurka należy się Rumunowi Munteanu. Był pełnoprawnym, fantastycznym zastępcą Gouiriego, strzelił we wszystkich rozgrywkach aż 21 goli. Pod koniec sezonu zacząłem go przetrenowywać na pozycję ofensywnego pomocnika, gdyż zauważyłem u niego takie predyspozycje. No i jeszcze ciepłe słowo dla kapitana, bramkarza Maartena Vandevoordta. Ten nieszczęsny, losowy atrybut (ekscentryczność -19) kompletnie nie przeszkadza mu bronić równo i solidnie. Praktycznie nie popełnia błędów, co w przypadku 20-latka jest ewenementem.

Na zawsze zapamiętam zespół Charleroi z sezonu 2021/22, ponieważ dał mi naprawdę wiele, wiele radości!

CZĘŚĆ STATYSTYCZNA

SUPERPUCHAR BELGII

Historia
SUPERPUCHAR BELGII

LIGA
wyniki osiągnięte przez Charleroi
sezon zasadniczy

tabela po sezonie zasadniczym

tabela po podziale punktów

wyniki osiągnięte przez Charleroi
grupa mistrzowska

tabela końcowa

Gent pokaże się w Europie dzięki wygranej z Zulte Waregem. Zespół Zulte Waregem zajął w lidze (sezon zasadniczy) 10. miejsce, ale niespodziewanie zwyciężył w turnieju, którego stawką była "szansa na udział w europejskich pucharach" (szczegóły w extrasie-wstępie, link na początku blogu).

Historia
LIGA

snajperzy

Historia (najlepsi snajperzy)

najwyższe oceny za grę

PUCHAR BELGII
wyniki osiągnięte przez Charleroi

Historia
PUCHAR BELGII

LIGA MISTRZÓW
wyniki osiągnięte przez Charleroi

faza grupowa

gole dla Charleroi

tabela

faza pucharowa

gole dla Charleroi

LIGA EUROPY - LIGA CONFERENCE - LIGA MISTRZÓW

STATYSTYKI ZAWODNIKÓW
(wszystkie oficjalne rozgrywki)
zawodnicy posegregowani od najwyższej średniej oceny do najniższej

STATYSTKI ZAWODNIKÓW
(mecze/gole w poszczególnych rozgrywkach)
(na granatowo zaznaczeni debiutanci)

KSIĘGA REKORDÓW

Najwyższe zwycięstwo (wszystkie rozgrywki):
(6-0, 08/12/2020 vs Paris Saint-Germain, Liga Mistrzów)
(6-0, 26/12/2021 vs Mechelen, Liga)
(6-0, 06/02/2022 vs Oostende, Liga)
Najwyższe zwycięstwo (liga):
(6-0, 26/12/2021 vs Mechelen)
(6-0, 06/02/2022 vs Oostende)
 

Najwyższa porażka (wszystkie rozgrywki):
(0-5, 25/11/2020 vs Barcelona, Liga Mistrzów)
Najwyższa porażka (liga):
(0-4, 25/09/2021 vs Gent)
 

Najwięcej meczów bez porażki (wszystkie rozgrywki):
(20, 11/12/2021 - 20/03/2022)
Najwięcej meczów bez porażki (liga):
(26, 10/05/2020 - 06/02/2021)
 

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (wszystkie rozgrywki):
(4, 24/04/2020 - 10/05/2020)
Najwięcej meczów bez zwycięstwa (liga):
(3, 24/04/2020 - 10/05/2020)
 

Najwięcej zwycięstw z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(10, 11/12/2021 - 29/01/2022)
Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga):
(23, 17/05/2020 - 23/01/2021)
 

Najwięcej porażek z rzędu (wszystkie rozgrywki):
(2, 24/08/2019 - 01/09/2019)
(2, 01/05/2020 - 04/05/2020)
(2, 09/05/2021 - 16/05/2020)
(2, 23/11/2021 - 28/11/2021)
Najwięcej porażek z rzędu (liga):
(2, 24/08/2019 - 01/09/2019)
(2, 09/05/2021 - 16/05/2020)

Najmłodszy zawodnik:
Ken NKUBA TSHIEND (17 lat i 282 dni, 30/10/2019 vs Osstende 4-2, Liga)

Najstarszy zawodnik:
Nicolas PENNETEAU (39 lat i 8 dni, 07/03/2020 vs Kortrijk 2-1, Liga)

Najmłodszy strzelec bramki:
Marco KANA (17 lat i 352 dni, 25/07/2020 vs Kortrijk 2-1, Liga)

Najstarszy strzelec bramki:
Mamadou FALL (30 lat i 119 dni, 29/04/2022 vs Westerlo 4-0, Liga)

Najwięcej bramek w meczu:
Louis MUNTEANU (4, 31/10/2021 vs Westerlo 5-0, Liga)
Amine GOUIRI (4, 06/02/2022 vs Oostende 6-0, Liga)

Najwięcej meczów w historii (wszystkie rozgrywki):
    116 - Jean HARRISON MARCELIN (2019-22)

Najwięcej meczów w historii (liga):  
      93 - Jean HARRISON MARCELIN (2019-22)

Najlepszy snajper w historii (wszystkie rozgrywki):
      84 - Amine GOUIRI (2019-22)

Najlepszy snajper w historii (liga):
      72 - Amine GOUIRI (2019-22)

NOTKA ORGANIZACYJNA

Blog spełnia wszystkie wymagania regulaminowe.

Linki przydatne dla potencjalnych uczestników eliminacji 6. Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów:

SAMOUCZEK

REGULAMIN RM

Trailer: