Football Manager 2021, Eliminacje RM7, Kariera#1, Sezon#5 Dundee

Na początek linki do czterech poprzednich sezonów (okna otwierają się w tym samym oknie):

https://myfootballmanager.pl/rozgrywka-mistrzow/2352/football-manager-2021-eliminacje-rm7-kariera1-sezon1-dundee

https://myfootballmanager.pl/rozgrywka-mistrzow/2358/football-manager-2021-eliminacje-rm7-kariera1-sezon2-dundee

https://myfootballmanager.pl/rozgrywka-mistrzow/2370/football-manager-2021-eliminacje-rm7-kariera1-sezon3-dundee

https://myfootballmanager.pl/rozgrywka-mistrzow/2389/football-manager-2021-eliminacje-rm7-kariera1-sezon4-dundee-debiut-w-europie

W telegraficznym skrócie: Pierwszy sezon to awans z szkockiej Championship do Premiership. Drugi to w miarę spokojne utrzymanie i 8 miejsce w tabeli. Trzeci sezon skończyliśmy na 4 miejscu dzięki czemu zakwalifikowaliśmy do Europa Conference League. W czwartym sezonie zajęliśmy 3 miejsce w lidze co dało awans do Ligi Europy, a w Conference League sensacyjnie dotarliśmy do półfinału.

      TRANSFERY, SKŁAD, TAKTYKA

Przed tym sezonem szczególnie zależało mi na wzmocnieniu skrzydeł. Podstawowy lewy skrzydłowy z zeszłego sezonu był tylko wypożyczony, na prawym skrzydle zawodził Jakubiak.

Adam Devine

Po wygaśnięciu kontraktu w Rangers Adam trafił do nas za darmo. Nominalnie jest to prawy obrońca, jednak od początku widzę go na środku obrony gdzie oprócz umiejętności typowo defensywnych dokłada umiejętność dokładnego wyprowadzania piłki. Po sprzedaży McGhee i Wilsona trzeci w kolei obrońca do gry.

Harley Ewen

Kolejny wychowanek Rangers który trafia do nas za darmo gdyż wygasł jego kontrakt z popularnymi „The Gers”. Jest rok młodszy od Adama Devine i chyba nieco słabszy. Szczególnie mentalnie nie pasuje do mojego zdeterminowanego zespołu i przez to może mieć problem z dalszym rozwojem swojego niewątpliwego talentu.

Sammy Robinson

Ściągnięty za marne 105 tyś Euro z Crystal Palace gdzie nie miał szans na grę. Szukałem innego rodzaju prawego obrońcy, bardziej ofensywnego jednak nikogo takiego nie znaleźli moi scouci. Z braku laku trafił więc do nas Sammy i będzie zmiennikiem Fishera, a w razie czego będzie mógł zagrać również na środku obrony.

Tommy Crooks

Młody Anglik kosztował mnie 825 tyś. Wychowanek St. Johnstone rozegrał kapitalny poprzedni sezon na zapleczu Premiership i walnie przyczynił się do awansu swojego byłego już klubu do najwyższej klasy rozgrywkowej. Bardzo dobry drybling, przyjęcie piłki i przyśpieszenie pozwalają mi wierzyć że będzie następcą Jakubiaka na prawym skrzydle.

Oprócz transferów definitywnych wypożyczyłem trzech zawodników:

James Chandler

Wypożyczony z Sunderlandu utalentowany 18-latek będzie na początku sezonu zmiennikiem Crooksa na prawym skrzydle.

Jaden Philogene – Bidace

Nie mam zielonego pojęcia jak wymawiać nazwisko tego wypożyczonego z Aston Villa zawodnika. Kibice, spikerzy czy komentatorzy muszą się jednak szybko je wymawiać bo Jaden ma być podstawowym lewoskrzydłowym w tym sezonie.

Kane Ritchtie-Hosler

Musiałem poszukać zmiennika dla Cummingsa i wybór padł na piłkarza Rangers. Dotychczas zagrał 21 meczów w swoim macierzystym klubie i strzelił zawrotną ilość 3 bramek. Jeśli Cummings utrzyma swoją formę u nas też wiele nie pogra. Nie mogłem jednak ryzykować by jedynym zmiennikiem naszego podstawowego napastnika był 15-latek…

Z klubu odeszło kilku piłkarzy z kadry pierwszego zespołu. Obrońcy Danny Wilson, Jordan McGhee; pomocnicy Liam Donnely oraz Alex Jakubiak (ten ostatni do Jagieloni). Do rezerw po kilku kompromitujących meczach na początku sezonu zesłany został Andy Irving. Tak prezentowała się kadra pierwszego zespołu, taktyka i podstawowa jedenastka na początku sezonu:

Jak widać w podstawowym składzie zaszła tylko jedna zmiana względem zeszłego sezonu czyli pozycja lewoskrzydłowego. Co ciekawe od początku mojej przygody z Dundee podstawowy lewoskrzydłowy zmienia się co sezon. W trakcie sezonu na prawym skrzydle częściej grał Crooks który wygryzł ze składu Robsona. 

BETFRED CUP

Od początku zaplanowałem sobie że ten puchar odpuszczamy. Pierwszą rundę udało nam się przejść ale w drugiej zasłużenie polegliśmy, grając rezerwami, z Hearts 0-3. Jedynym ciekawym z naszego punktu widzenia wydarzeniem w tym meczu był debiut Sweeneya, najmłodszego zawodnika w historii Dundee.

PUCHAR SZKOCJI

W 4 rundzie od której zaczęliśmy swój udział w Pucharze Szkocji wylosowaliśmy trudnego przeciwnika ekipę Hibernian. Gdy wyszliśmy na prowadzenie 2-1 wydawało mi się że kontrolujemy ten mecz. Nic bardziej mylnego. Pod koniec straciliśmy dwie bramki i w kompromitującym stylu pożegnaliśmy się z Pucharem Szkocji.

LIGA EUROPY

W barażach LE wylosowaliśmy szwajcarski zespół Luzern. Nie mam pojęcia czy byliśmy rozstawieni ale trafiliśmy na rywala którego nie musieliśmy się obawiać. Wygraliśmy dwukrotnie (2-0, 1-0) i spokojnie awansowaliśmy do fazy grupowej. Po losowaniu fazy grupowej byłem w miarę zadowolony. Nawet 3 miejsce w grupie daje bowiem awans do wiosennej fazy rozgrywek europejskich pucharów (Conference League).

Fazę grupową zaczęliśmy z przytupem. Do Dundee przyjechał faworyt naszej grupy Olympique Lyon. W pucharach pokazaliśmy swoją lepszą twarz. Mecz był zacięty i wyrównany. W ostatnich minutach meczu arbiter po zamieszaniu w polu karnym OL gwizdnął karnego którego wykorzystał nie kto inny jak Cummings. Przeciwnik nie potrafił już zmienić wyniku i sensacja stała się faktem.

W drugiej kolejce wyjeżdżaliśmy do Norwegii. Zwycięstwo w tym meczu powinno zagwarantować nam minimum 3 miejsce w grupie i awans do wiosennej części europejskich pucharów. Zagraliśmy na wielkim luzie i młodzieńczej fantazji w ataku (trio ofensywnych pomocników miało średnią wieku niecałe 21 lat) i ograliśmy dziadów (większość składu Molde to panowie po „30”) 4-0. Łupem bramkowym podzielili się po połowie Cummings i Philogene-Bidace.

Następnie czekał nas dwumecz z CSKA Moskwa. Najpierw trzeba było wylecieć do dalekiej Moskwy na mecz wyjazdowy. Broniliśmy się dzielnie do 68 minuty kiedy wpadła pierwsza bramka dla CSKA. Od 27 minuty graliśmy w „10” po czerwonej, bezmyślnej kartce dla Fishera. Zmęczeni, dobici straconą bramką nie wytrzymaliśmy naporu rosyjskiego zespołu i ostatecznie polegliśmy 0-4. W rewanżu by myśleć jeszcze o awansie do fazy pucharowej LE trzeba było wygrać. Zagraliśmy bardzo dobre zawody i zasłużenie choć za nisko wygraliśmy 1-0. Jedyną bramkę w meczu strzelił zawodnik który trafia bardzo rzadko czyli środkowy pomocnik Jordan Rossiter. Tabela po 4 kolejkach wygląda bardzo ciekawe. Trzy kluby liczą się jeszcze w walce o awans.

Jesteśmy w najlepszej sytuacji, do awansu wystarczy zwycięstwo w ostatniej kolejce z outsiderem Molde.

W meczu z OL chyba niepotrzebnie rozdrażniliśmy rywala bramką już 5 minucie młodego Robsona bo po tej bramce francuski zespół robił z moich piłkarzy wiatraki. W animacji 3D wyglądało to po prostu zabawnie, moi zawodnicy wyglądali przy rywalach jak wbite pale. Widać było różnicę kilku klas. OL szybko wyszło na prowadzenie 2-1 gniotąc nas do końca pierwszej połowy. W przerwie krzyknąłem na chłopaków by wzięli się w garść. W drugiej połowie OL nadal był zespołem lepszym ale za to My zaczęliśmy się groźnie odgryzać. Przy odrobinie szczęścia mogliśmy ten mecz nawet zremisować, ostatecznie wynik się nie zmienił. W drugim meczu naszej grupy Molde ograło CSKA i w ostatniej kolejce wystarczał nam remis u siebie z ostatnim w tabeli Molde.

Po raz kolejny w meczu europejskiego pucharu najlepsi w mojej drużynie był duet Garbutt – Halkett i po ich bramkach spokojnie ograliśmy norweski klub 3-1. OL wygrało z CSKA co sprawiło, że pewnie, z 2 miejsca awansowaliśmy do pucharowej fazy Ligi Europy. Gdyby mój zespół tak dobrze jak w Europie grał na ligowych boiskach w Szkocji…

W pierwszej rundzie fazy pucharowej LE los skojarzył nas z Tottenhamem. Żarty się skończyli i na 99,9% na tej rundzie skończy się nasza tegoroczna przygoda z Ligą Europy.

W pierwszym meczu, na wyjeździe, broniliśmy się do 18 minuty kiedy padła pierwsza bramka dla kogutów. Ostatecznie skończyło się wynikiem 0-4 który był jednak nieco mylący ponieważ przez dużą część meczu graliśmy z piątym w tym momencie zespołem angielskiej Premiership jak równy z równym (XG 1,23 do 1,18 dla nas).

W rewanżu zależało mi na godnym pożegnaniu z tegoroczną LE. Zagraliśmy najmocniejszym składem jaki mogliśmy w tym momencie wystawić (bez kontuzjowanego Rossitera i zawieszonego Halketta). Rozegraliśmy kapitalne spotkanie. Niby sprawa awansu była już rozstrzygnięta ale moi piłkarze wznieśli się na wyżyny. Ostatecznie padł wynik 3-2 dla nas. Fantastycznie zagrał Tommy Crooks (2 aststy, zawodnik meczu). XG w tym meczu wyniosło 2,72 do 0,85 na naszą korzyść! A Tottenham miał w swoim składzie m. in. Koke, Sona czy Odegaarda. Naprawdę godne pożegnanie i piękny prezent dla naszych kibiców.

W kolejnej rundzie Tottenham wyeliminował ostatni szkocki klub w pucharach Celtic (3-0, 1-3), a w ćwierćfinale odpadł wyeliminowany przez Herthe Berlin. Ostatecznie puchar zdobyła drużyna Diego Simeone Atletico Madryt.

LIGA

Początek ligi to był jakiś dramat. Zwycięstwo w pierwszej kolejce z beniaminkiem 2-1 a następnie cztery kolejne porażki. W 6 kolejce udało się wymęczyć zwycięstwo z Aberdeen (gol po rzucie rożnym i karnym). Nie potrafię zrozumieć dlaczego w lidze pokazujemy zupełnie inną twarz jak europejskich pucharach. Czyżby moje „gwiazdy” nie potrafiły skupić się na lidze? Dziwne to o tyle, że zdecydowana większość zawodników to ludzie o odpowiednim charakterze i determinacji. Po 12 kolejkach tabela wyglądała nieciekawie:

W 13 kolejce jako pierwsi w tym sezonie urwaliśmy punkty Rangersom remisując z nimi po dobrym meczu 1-1.

Do tego meczu ich bilans w lidze wyglądał niesamowicie, komplet wygranych a w bramkach +42!

Ten mecz dał mojej ekipie pozytywny impuls który pozwolił nam nie przegrać kolejnych pięciu meczów (w tym 4 wygrane) aż do wyjazdowego spotkania z Celtikiem. Po przegranym 2-4 meczu z „The Bhoys” (zagrały w nim rezerwy bo piłkarze pierwszego wyboru byli wykończeni maratonem spotkań) czekały nas kolejne derby Dundee. Potwierdziliśmy w nich zwyżkę formy i zwyciężyliśmy 3-1.

Na zakończenie pierwszej części sezonu wygrywaliśmy u siebie z przedostatnim Hibernian 5-0 i w dobrych humorach skończyliśmy rok 2024.

Nie planowałem żadnych transferów w przerwie między rundami. Ogarnęliśmy się w końcu i osiągnęliśmy dobrą formę. W grudniu rozegraliśmy 9 meczów i przegraliśmy tylko raz.

Po wznowieniu rozgrywek kontynuowaliśmy dobrą passę. M. in. wygraliśmy dwa bardzo ważne mecze w kontekście walki o 3 miejsce z Motherwell i Aberdeen. Byliśmy o kilka minut od zwycięstwa z Celtic trochę pechowo remisując 2-2.

W 31 kolejce graliśmy na wyjeździe z przedostatnim Hibernian. Dałem w nim pograć kilku zmiennikom i jeden z nich, prawy obrońca Sammy Robinson, postanowił zapisać się jakoś w historii klubu dostając czerwoną kartkę nim upłynęła minuta meczu. Biedny Aaron Parker dostał „wędkę” już w 1 minucie gry. Nie zdążył chyba nawet pobrudzić korków od spodu. Ostatecznie po doskonałej grze naszych obrońców zremisowaliśmy ten mecz 0-0.

Z kolei w meczu 32 kolejki wygranym 5-0 z St. Mirren bramkę w debiucie strzelił bardzo utalentowany 17-latek, reprezentant szkockiej kadry 0-19 Mark Alison.

W ostatniej kolejce fazy zasadniczej bardzo pewnie pokonaliśmy Dundee United (drugą bramkę w swoim drugim występie strzelił Mark Alison) dzięki czemu utrzymaliśmy świetną passę meczów bez porażki.

Do rundy finałowej przystąpiliśmy z 3 miejsca. Mając 13 punktów straty do Celtic i 14 przewagi nad Aberdeen dla nas emocje już się skończyły.

Rundę finałową potraktowałem więc jako sprawdzian dla piłkarzy z drugiego szeregu. Kolejnego gola strzelił Alison. Sweeney dostawał swoje szansę w wieku 16 lat. Jeśli nadal będą się tak harmonijnie rozwijać będzie z nich pociecha. Trzy mecze wygraliśmy, dwa przegraliśmy (standardowo z Celtic i Rangers). Zdobyliśmy 70 punktów czym wyrównaliśmy klubowy rekord.

PODSUMOWANIE

Sezon zaczęliśmy słabo, po 5 kolejkach byliśmy nawet w strefie spadkowej. Drobne zmiany w taktyce polegające na wprowadzeniu cierpliwego rozgrywania akcji piłką przyniosły bardzo dobry efekt. Notowaliśmy niezłe serie meczów bez porażek. Większość piłkarzy osiągnęło dobrą formę. Szkoda słabego początku bo można było powalczyć o 2 miejsce z ekipą Celtic która miała słabszy sezon. Sporo grali młodzi piłkarze którzy powinni być przyszłością Dundee. Bramkarz Jay Hogarth (szkoda że często łapie kontuzję), obrońca Adam Devine, pomocnicy Max Robson, Aaron Parker, Tommy Crooks czy napastnicy Mark Alison i Aaron Sweeney rozegrali wiele udanych spotkań.  

Standardowo nie poszło nam w krajowych pucharach z których szybko odpadliśmy. Co innego w Lidze Europy. Wyjście z grupy było wyśmienitym wynikiem. Dla nas jednak chyba by było lepiej zająć w grupie 3 miejsce i gra na wiosnę w Lidze Conference ponieważ już w pierwszej rundzie fazy pucharowej wylosowaliśmy Tottenham i szybko odpadliśmy. Z „Kogutami” zagraliśmy jednak dwa wyrównane mecze, w rewanżu udało się nawet wygrać. Zawiodłem się jeśli chodzi o kasę za udział w LE. Zarobiliśmy mniej więcej tyle ile w zeszłym roku na Conference League.

Najlepsi piłkarze

Luke Garbutt

Król asyst, w sumie uzbierał ich 12, do tego dorzucił 5 bramek. Świetnie wykonywał stałe fragmenty gry. Po tym sezonie kończy mu się kontrakt i nie wiem czy podpisać z nim nowy. Ma już 31 lat i jego atrybuty fizyczne mocno spadają a gra na boku obrony wymaga szybkości i wytrzymałości.

Craig Halkett

Szef obrony nadal był w formie przez cały sezon prezentował dobrą, równą formę.

Sean McLouglin

Mimo niespecjalnych atrybutów technicznych w parze z Halkettem stworzyli mur obronny który ciężko było skruszyć. W przyszłym sezonie jeśli odejdzie Garbutt przesunę go na lewą obronę by dać pograć młodym, zdolnym Szkotom którzy przyszli przed tym sezonem i sukcesywnie ogrywali się w pierwszym składzie.

James Shea

33 letni bramkarz zagrał lepszy sezon niż poprzedni w którym trochę go krytykowałem. Podobnie jak Garbuttowi kończy mu się kontrakt. Złożyłem mu propozycję przedłużenia jednak James chce aż 3-letnią umowę. Tyle na pewno nie dostanie, negocjacje są w toku.

Jaden Philogene-Bidace

Pierwszy lewoskrzydłowy w mojej karierze Dundee który dał radę. 9 goli, 8 asyst to wymierny efekt jego wielu dobrych meczów.

Finlay Robertson

Mózg i serce Dundee. Wychowanek rozegrał drugi dobry sezon z rzędu i ściągnął na siebie uwagę lepszych klubów. Dostałem nawet ofertę 5 mln (klauzula odejścia) ale klub z MLS który ją złożył miał już limit piłkarzy na kontraktach gwiazdorskich (tak to się naprawdę nazywa) i transfer upadł. Po tym sezonie ciężko będzie go zatrzymać.

Tommy Crooks

Nasz nowy nabytek przed tym sezonem potrzebował trochę czasu by się rozkręcić. Drugą część sezonu miał wyśmienitą. Strzelił 9 goli, miał 10 asyst. Bramek mógł mieć znacznie więcej bo kilka 100% okazji przestrzelił, podoba mi się jednak że potrafi znaleźć się w polu karnym grając jako prawoskrzydłowy.

Standardowo wyróżniał się też nasz najlepszy snajper Jason Cummings. Strzelił 26 goli. W odróżnieniu jednak od poprzednich sezonów miał sporo słabszych spotkań w których znikał na boisku. Z licznej młodzieży chciałbym wyróżnić Aarona Parkera. Wygryzł ze składu Taylora Richardsa i był podstawowym ofensywnym pomocnikiem. Chłopak ma papiery na granie. Niestety już interesują się nim kluby z angielskiej Premiership i hiszpański Real San Sebastian.

W „11” sezonu szkockiej Premiership znalazł się dość niespodziewanie nasz prawy obrońca Darnel Fisher (obok 9 piłkarzy Rangers (!) i „rodzynka” z Celtic).

Najlepsze mecze w sezonie rozegraliśmy w Lidze Europy. Chciałbym szczególnie wyróżnić dwa zwycięstwa: Z Olympique Lyon 1-0 oraz Tottenhamem 3-2. Oba zwycięstwa nieprzypadkowe, odniesione z uznanymi europejskimi firmami.

Byłem pewny, że podobnie jak w zeszłym sezonie 3 miejsce da nam grę w Lidze Europy. Niestety w Pucharze Szkocji sensacyjnie triumfowała ekipa Hearts przez co zagramy tylko w Conference League.

Finansowo jest bardzo dobrze. Niestety zarząd nie zgodził się na dalszą rozbudowę klubowych obiektów. Na otarcie łez dostałem potężny fundusz transferowy: 11,5 mln Euro.

Statystyki piłkarzy w tym sezonie.

Nie wiem kiedy rozegram kolejny sezon. Gra w lidze szkockiej trochę mnie już nudzi. Dwaj potentaci jeszcze 2-3 lata będą dla nas nie do pobicia a reszta jest słabiutka. Ponadto osiągnąłem prawie wszystkie cele tej kariery. Jedynie rozbudowa obiektów utknęła w martwym punkcie bowiem zarząd uważa że obecne są adekwatne do poziomu klubu.  Z drugiej strony mam w kadrze kilku fajnych młodzieżowców któych rozwoju jestem ciekawy. Chyba jednak przynajkniej jeden sezon jeszcze rozegram...  

 NOTKA ORGANIZACYJNA

Blog spełnia wszystkie wymagania regulaminowe.

Linki przydatne dla potencjalnych uczestników eliminacji 7. Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów:

SAMOUCZEK

REGULAMIN RM

Polecane dodatki do gry: