PS. Dzień dobry :) Jestem i ja. Pograłem trochę w nową wersję (od zera do LM, trochę Pogonią), ale aktualnie mam dużo na głowie i jakoś nie było czasu wziąć się za "poważną" karierę i żeby to opisać jeszcze tutaj, a nie chciałem nic robić po łebkach w kontekście opisu ;-) Życzę - mam nadzieję - miłej lektury.

Chociebuż, a właściwie Cottbus albo będąc dokładniejszym: Chóśebuz to miasto powiatowe znajdujące się na terenie Brandenburgii, przede wszystkim to kulturowa stolica Łużyczan.

Miasto miało wielu władców - Prusowie, Polacy, Węgrzy, Czesi oraz Francuzi, ostatecznie jednak kongres wiedeński przekazał tereny łużyckie Prusom. Dwukrotnie ulegało zniszczeniu - najpierw podczas wojny trzydziestoletniej, a potem - gdy już wybudowało swóją tożsamość energetyczną (XIX wiek - wydobycie węgla brunatnego) został zbombardowane przez Amerykanów w trakcie trwania drugiej wojny światowej, gdyż miasto stanowiło ważne miejsce produkcji przemysłu wojennego.

W czasach NRD rozwinęła się kultura łużycka, postępowała urbanizacja. I tu ciekawostka - właśnie w Chociebużu miał miejsce strajk głodowy przeciwko... wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce. 

I tu dochodzimy do sedna, nawiązując do tradycji przemysłowych w 1966 powstał tutaj klub piłkarski - BSG Energie Cottbus.  To oficjalna data, bo poprzednikiem był klub FSV Sturm Marga  założony przez... górnikow wydobywających węgiel brunatny w 1919 roku. Przez okres nazistowskich niemiec działalność klubu została zakazana i właśnie w 1966 wrócono do tradycji i pod patronatem zakładów górniczych i elektrowni - zyskał nazwę Energie.

Największym sukcesem za czasów NRD była po prostu gra w pierwszej lidze, aczkolwiek niezbyt długa. Natomiast po zjednoczeniu Niemiec - grali w 2. Bundeslidze aż do 2000 roku, gdy awansowali do najwyższej klasy rozgrywkowej.

Znaczący fakt - Energie Cottbus było pierwszym klubem w Niemczech, gdzie na boisku występowało jednocześnie 11 obcokrajowców.  W 2003 roku niestety spadli do drugiej ligi, ale tylko na trzy lata, jednak drugi spadek w sezonie 08/09 już był bardziej bolesny - przez 5 lat nie uzyskali kolejnej promocji, a co gorsze - spadli  do 3 ligi a później - do czwartej, czyli Regionalligi.

Stadoniem, na którym na co dzień gra zespół Energie nosi nazwę "Stadion der Freundschaft" czyli... stadion przyjaźni. To kolejna wskazówka dotycząca mojego pomysłu na tę karierę. Wiecie już o co chodzi? Nie? Nie dziwię się, ale niedlugo wszystko się wyjaśni.

Widok rzeczywisty:

O co chodzi w tej karierze?

Wymyśliłem sobie taki rodzaj gry, mam nadzieję, że nie będzie nudny, trochę mi urozmaici grę oraz sprawie, że będzie fajna do śledzenia, przy okazji - chciałbym w ramach obecnej sytuacji, takim swoim małym gestem wypromować wschodnią piłkę. 

Mianowicie - w edytorze zmieniłem ustawienia klubowe, aby generowali mi się w głównej mierze Polacy, oczywiście Niemcy także będą (oraz inne narodości, zależne od sztabu), ale głównym nabór będzie polski. Dodatkowo zdecydowałem się na zatrudnianie (sztab też) zawodników z byłej republiki radzieckiej lub ich satelit.

Zaliczymy do tego współczesne państwa-byłe-republiki:

Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Estonia, Kazachstan, Kirgistan, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina, Uzbekistan

Satelity:

Mongolia, Polska, Niemcy,  Czechy, Słowacja, Węgry, Bułgaria, Rumunia, Afganistan.

De facto, biorąc pod uwagę specyfikę FM-a zapewne zawężę się do tej listy państw:

Rumunia
Polska
Niemcy
Czechy
Słowacja
Węgry
Bułgaria
Gruzja
Armenia
Azerbejdżan
Estonia
Kazachstan
Litwa
Łotwa
Mołdawia
Ukraina

Z wiadomych względów - wykluczam zarówno Rosję jak i Białoruś.

Zaczynamy zabawę!

Cóż - Energie to marka, zupełnie nie zasługuje na miejsce, w którym obecnie się znajduje - liga na poziomie regionalnym? Dla takiego klubu?  Nic więc dziwnego, że w opinii fachowców byliśmy typowani na drugie miejsce, zaraz po berlińskim Dynamie. Łatwo jednak nie będzie, bo liczy się tylko zwyciezca ligi... no prawie, bo wygrana ta gwarantuje dopiero udział w meczu barażowym.

Oczywiście skład jak na tę ligę mam bardzo dobry, pisałem też o swojej wizji budowy klubu, ale w tej chwili - nie mam jak tego realizować, po prostu jak najszybciej musimy dostać się do drugiej ligi i tam można zacząć budowę prawdziwego klubu opartego na wschodniej sile, wtedy będzie i budżet i możliwości zatrudnienia czy to sztabu trenerskiego czy scoutów.

PS. Tak widzę Pronicheva, ale ściągnięto go właśnie w tym okienku, więc miałem ograniczone pole manewru.

Według moich sztabowców naszym najlepszym graczem jest maestro środka pola, będący w wieku idealnej równowagi między doświadczeniem a młodością - Niclas Erlbeck.

Brandenburg Landespokal

Jako klub z niższych graliśmy rzecz jasna w pucharze regionalnym, dopiero wygranie go kwalifikowało nas w następnym sezonie do gry już na szczeblu centralnym, w normalnym pucharze Niemiec.

Dwie pierwszy rundy poszły jak burza, a właściwie mówiąc - przeszliśmy górę i zdobyliśmy zamek, pokonując kolejno Senftenberg oraz Oranienburg - po równo, po 6:0. W 1/4 również nie mieliśmy problemu - wygrywając z naszym rywalem aż 5:1, popis umiejętności strzeleckich zaliczył Engelhardt, strzelając cztery gole.

W półfinale mierzyliśmy się z ekipą Południowa Brandenburgia i właśnie na tym etapie napotkaliśmy pierwszy opór, niewielki, ale koniec końców - daremny, wygrywamy 2:0 po dublecie Zagrofakisa.

W finale zanotowaliśmy identyczny wynik, ale to było bardzo jednostronne widowisko, co widać zresztą po statystykach, wygrywamy 2:0 i pewnie wywalczamy awans do Pucharu Niemiec.

Cóż, droga do do sukcesu była wyjątkowo prosta w tym przypadku.

Regionalliga Nordost - jesień

Już w swoim pierwszym pojedynku ligowym, a więc kompletnym debiucie, jeśli chodzi o grę o punkty miałem mierzyć się z głównym faworytem do wygrania całych rozgrywek - do Chociebuża przyjeżdżała ekipa ze stolicy Niemiec. I jedyne co potrafili pokazać w tym meczu to jeden, jedyny celny strzał. Cóż, nie za wiele...

W ogóle przez pierwsze 5 kolejek przeszliśmy jak burza - wygraliśmy wszystko co było do wygrania, ba - nie straciliśmy nawet gola!

Ale, gdy już straciliśmy gola to i przegraliśmy mecz - naszym 'katem' okazał się Chemik z Lipska. Bezpośrednio po tym spotkaniu także gubimy punkty, tym razem jednak remisując. Do końca rundy jesiennej takich 'wpadek' notujemy łącznie sześć - trzy remisy i trzy wygrane. Tak - idziemy po swoje, wygrywamy 13 meczów, jednak Jedna depcze nam po piętach, tracąc do nas ledwie punkt. Nieco dalej jest Dynamo, ale to już bezpieczniejsza odległość - 5 oczek. Raczej niżej nie powinniśmy spaść, bo nad czwartą ekipą mieliśmy już 9 punktów przewagi.  Tak czy siak - tylko wygrany ligi ma szanse na dalsze... nadzieje.

Nabór Juniorów

Zdecydowałem się pokazać nabór, żebyście zobaczyli, że główni adepci to Polacy.

A to najlepszy wg. szkółki (profil na koniec sezonu):

Regionalliga Nordost - wiosna

W niższych ligach lubię to, że terminarz jest... zaplanowany. To znaczy - nie ma w nim zazwyczaj zmian. Zaczynamy jesień z zespołem x to i zagramy z nimi jako pierwsi na wiosnę itp. Tak było i tym razem, bo wiosnę inaugurowaliśmy z BFC Dynamo - tym razem tylko remisując. Mieliśmy taki trójmecz berliński - szkoda, że nie graliśmy od razu trzech meczów w Berlinie albo chociaż dwóch po sobie, a tymczasem graliśmy wyjazd-dom-wyjazd, gratisy za bilety na linii Chociebuż-Berlin gwarantowane. Niestety z dwóch wypraw do Berlina poza zdjęciami z zoo przywiozimy ledwie czter punkty. Na domiar złego - byliśmy bardzo gościnni, oddając trzy punkty z własnego obiektu ekipie Tasmanii.

Przypomnę tylko, że sezon zaczęliśmy od 9 punktów zdobytych na klubach ze stolicy kraju. Nic jednak w przyrodzie nie ginie i wróciliśmy na właściwe tory - przegrywając dopiero po zdobyciu trzech kolejnych kompletów punktów. Dobra passa trwała cały czas - to momentu decydującego starcia z Jeną już nie przegraliśmy, owszem punkty potrafiliśmy gubić remisując kilka meczów, ale dystans do lidera cały czas trzymaliśmy.

Na trzy kolejki przed końcem byliśmy niemal pewni drugiego miejsca, ale ono znaczyło tyle co nic. Mecz z liderem też nic rozwiązał, bo padł tam remis 2:2, więc faworyzujący rywala rezultat. Swoją siłę pokazaliśmy w przedostatniej kolejce pokonując Berliner AK 2:0 i grając w meczu o wszystko w ostatniej kolejce.

Spotkanie - majstersztyl. Pełna dominacja, pewne zwycięstwo, ale nie wszystko zależało od nas. Byliśmy zależni od... trzeciej siły, a więc BFC Dynamo.

Jak dobrze, że w Szczecinie dobrze żyją z kibicami BFC Dynamo to może coś tam szepnięto na ucho do piłkarzy ze stolicy, aby się postarali w meczu z Jeną... Efekt?

Niesłychane, Jena traci gola w 90. minucie i przegrywa w Berlinie - co daje nam awans do baraży.

Baraże o 3 ligę

Rywalem w walce o awans była ekipa Ottensen, zupełnie dla mnie anonimowa. I tak właśnie wyglądał ich występ w pierwszym spotkaniu z nami - anonimowo, bezbarwnie, bezzębnie.

Chyba już pierwsze spotkanie pokazało kto zasługuje na grę ligę wyżej, nie? Chyba z tego samego założenia wyszli nasi rywale, bo w rewanżu nie podjęli już rękawicy, oddali przez 90 minut jeden celny strzał - trochę mało, kto miał do odrobienia trzy gole.

Awansujemy!

Po sezonie

Najlepszy strzelec:

Zgodnie z zapowiedzą, najlepszy piłkarz, przy okazji najlepszy asystent:

Niestety tak jak pisałem wcześniej - nie ma za co póki co robić 'rewolucje':

Najmocniejsza '11':

Pozdrawiam stałych bywalców :)

 NOTKA ORGANIZACYJNA

Blog spełnia wszystkie wymagania regulaminowe.

Linki przydatne dla potencjalnych uczestników eliminacji 8. Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów:

SAMOUCZEK

REGULAMIN ROZGRYWKI MISTRZÓW

Polecane dodatki do gry: