Kac-Kadra-Gate – czyli afera, która otwiera oczy kibicom i spędza sen z powiek trenerowi Nawałce...

Chyba każdy z nas z niedowierzaniem i konsternacją patrzył na to, co prezentowali sobą na boisku nasi kadrowicze podczas ostatnich spotkań. Mając wciąż w pamięci waleczną i szalenie ambitną ekipę, która w eliminacjach do Euro (czy później, już na mistrzostwach Europy we Francji), gotowa była umierać na boisku, gryźć przysłowiową trawę, czy wypluwać płuca, mogliśmy odnieść czasem wrażenie, że ktoś podmienił nam kadrę… Tak, jakby wakacje i przerwa reprezentacyjna sprawiły, że na zgrupowaniu pojawili się już zupełnie inni gracze. Oczywiście, uwaga ta nie dotyczy wszystkich. Nie zmienia to jednak faktu, że ogólne wrażenie i całościowa ocena gry naszej kadry, nie może być dobra, nawet mimo bardzo korzystnych wyników i końcowego bilansu, który jasno stwierdza: dwa mecze i 6 punktów - na 6 możliwych do zdobycia.

Zdobycz punktowa nie powinna jednak tuszować żenującego wręcz obrazu kadry, który wyłania się wraz z kolejnymi publikacjami, zwłaszcza na łamach Przeglądu Sportowego. To właśnie dziennikarze tej gazety otworzyli przysłowiową puszkę Pandory, z której, niczym ohydne robactwo,  wypełzają kolejne rewelacje, informacje, domysły i fakty, wobec których nie sposób przejść obojętnie. Każdy chce skomentować tę  sytuację, niemal każdy portal dodaje coś od siebie, próbuje przyciągnąć uwagę czytelnika na wszelkie możliwe sposoby. Powoli całe  wydarzenie zaczyna przypominać brazylijską  telenowelę. Smutne, że jej bohaterami są ludzie w bluzach z orzełkiem na piersi...

A w jaki sposób motywuje swoje publikacje zastępca redaktora  naczelnego PS,  Przemysław Rudzki? Dość klarownie:

Mnie, w każdym razie, ta argumentacja przekonuje i wierzę w szczerość intencji pana redaktora.  Dla wielu kolorowych magazynów i prasy brukowej (czyli poszukiwaczy taniej sensacji i skandali), będzie to jednak doskonała pożywka, której dostarczaniem postanowili tym razem zająć się nasi kadrowicze. Wstyd…

FELIETON PRZEMYSŁWA RUDZKIEGO - PS

Dla każdego oddanego reprezentacji Polski kibica, to jak kubeł zimnej wody, który po początkowym szoku, powoduje coś w rodzaju olśnienia, sprawia, że otwierają nam się oczy i automatycznie na większość pytań związanych ze słabszą dyspozycją, znajdujemy bardzo szybko odpowiedzi…  Parafrazując bowiem znane powiedzonko, można dziś stwierdzić, że jak nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi o… kaca!

Jakże banalne rozwiązanie zagadki. Jakiż niesmak pozostanie po tych ekscesach reprezentantów, o których aż huczy w mediach. Niekiedy są to ogólnikowe stwierdzenia, w których brak konkretów, czy nazwisk. Ale też nie brakuje kwiecistego i bardziej dosadnego języka i wymieniane są już nazwiska piłkarzy, którzy najbardziej narozrabiali. Podobno na tej niechlubnej liście znajdują się: Łukasz Teodorczyk, Artur Boruc, Bartosz Kapustka, a nawet… Kamil Glik. Ponoć. No właśnie – „prawdopodobnie” jest tutaj słowem kluczowym i być może nigdy nie dowiemy się ile w tych doniesieniach jest prawdy.

Oto, jak całą sprawę nakreśla  jeden z portali:

„Napastnik organizuje imprezę żeby wkupić się do zespołu, skrzydłowy wskakuje nago do basenu podpuszczony przez obrońcę, inny defensor na czworaka chodzi po korytarzu a prowodyr całego zamieszania zwraca wszystkie przyjęte płyny w hotelowym lobby. Niestety to nie skrócona wersja sceny z filmu, to nawet nie opis wydarzeń z zamierzchłych czasów kadry, to zdarzenia, które miały miejsce podczas ostatniego zgrupowania reprezentacji Polski, przynajmniej tak twierdzą niektóre osoby…

Doniesień na temat wyczynów reprezentantów Polski w hotelu „Double Tree by Hilton” w Warszawie, w internecie pojawia się coraz więcej. Niektóre tak jak Kamil Grosicki w meczu z Danią – pojawiają się i znikają. Dziennikarze publikują smsy otrzymane od innych dziennikarzy, by po chwili w przypływie rozsądku szybko je usunąć, niestety „internety” niczego nie zapominają a o tym, że Glik czołgał się po korytarzu a Teodorczyk zwracał zawartość żołądka wie już każdy. Pytanie jest tylko jedno – czy to prawda?(…)”

CAŁY ARTYKUŁ - TUTAJ

I jeszcze jeden ciekawy fragment – oto, jakie podsumowanie reprezentacyjnych dokonań Łukasza Teodorczyka możemy znaleźć na portalu Weszło:

„Teodorczyk miał być zawodnikiem, z którym problemy mieć będą obrońcy z Armenii, a tymczasem największe miały sprzątaczki z Polski. Tym samym zawodnik Anderlechtu Bruksela zanotował dość specyficzny hat-trick:

– skompromitował się na boisku,

– skompromitował się w hotelu,

– skompromitował się podczas konferencji prasowej (…)”

CAŁY ARTYKUŁ - TUTAJ

Publikacje na łamach Przeglądu Sportowego są nieco bardziej stonowane, ale także nie brak w nich mocnych słów:

CAŁY ARTYKUŁ PS - TUTAJ

Kolejny fragment, tym razem bardziej osobiste opinie Przemysława Rudzkiego:

„I sam Nawałka, i piłkarze uwierzyli w swoją wielkość. Nie wszyscy, żeby była jasność. Wielu z nich od lat budowała swoją pozycję, ciężko harując na Zachodzie i zmagając się z silną konkurencją. Oni wiedzieli, że liczy się tylko poprzedni i następny mecz. I wiedzą to nadal. Lewandowski, Fabiański, Piszczek, Błaszczykowski i kilku innych (…)

Środowisko piłkarzy niczym w zasadzie nie różni się od tego, które was otacza. To tacy sami ludzie jak my.

Problem tkwi w tym, że większość społeczeństwa tak nie uważa. Oni zaś sami, jak w kawałku Paktofoniki „Jesteś Bogiem”, za bardzo wierzą w ten refren. Uwielbiani, proszeni o zdjęcia i autografy, o wywiady, nabierają poczucia, że wykonują najważniejszą misję świata. I choć nie budują mostów, nie ratują ludzkich żyć, to są w stanie zapełniać wielkie areny, gdzie rozhisteryzowany tłum śledzi każdy ich krok. Żyją w bańce mydlanej. My poświęcamy im mnóstwo czasu, zapisując tony makulatury, wy swojego, czytając.

Być może jestem zbyt głupi, by zrozumieć, dlaczego piłkarz przyjeżdża na zgrupowanie kadry i okazuje się, że jego dziecięcym marzeniem nie było założenie barw narodowych, lecz upicie się i zwymiotowanie w pokoju. A przecież mógł to zrobić w domu, prawda?”

FELIETON PRZEMYSŁĄWA RUDZKIEGO

Nie jestem tropicielką skandali, miłośniczką taniej sensacji, zwolenniczką śledzenia i kontrolowania dorosłych przecież  ludzi na każdym kroku. Nie cieszą mnie wpadki, czy publiczne  kompromitowanie się znanych osób. A już akurat ta afera w szczególności nie jest mi na rękę. Cała ta sytuacja - niepotrzebna, niesmaczna, absurdalna i żenująca. Ale cóż  poradzić, nie można przecież dłużej zakłamywać rzeczywistości, czas  najwyższy spróbować ją  uzdrowić. I moim zdaniem temu właśnie służą tego typu publikacje, jak teksty, które ukazały się m.in. w PS. Oczywiście teraz jest niesmak i nieprzyjemny wstrząs w obozie Adama Nawałki, ale  wydaje mi się, że selekcjoner takiego właśnie wstrząsu potrzebował – by móc zacząć naprawę czegoś, co przestało należycie funkcjonować. Bo teraz już nie sposób zamieść problem pod dywan i udawać, że on nie istnieje. Trener musi zadziałać stanowczo i skutecznie. Poradzi sobie z tym, tak jak przezwyciężył wiele wcześniejszych problemów.  

Wciąż wierzę w intuicję i mądrość Adama Nawałki, choć jego pomnikowy wizerunek, który wykreowałam sobie w myślach, nieco zbladł, a ja sama od dziś z większym dystansem będę przypatrywać się jego działaniom. Ale podkreślam to jeszcze raz – wciąż wierzę w Adama Nawałkę, tak samo, jak w potencjał tej kadry!