Skarb kibica Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Niemcy 2024

„Skarb kibica“, który publikujemy na łamach Mój Football Manager, to wspólne dzieło Kuby (Shreka), kolejnego Kuby (poprostukuba00) i moje. Razem oprowadzimy was po stadionach i miastach niemieckiego turnieju, omówimy wszystkie grupy (tutaj polecam uważnie prześledzić, każdy z nas omówił po dwie, więc spojrzenia na uczestników EURO są różne, tak jak różne jest spojrzenie na piłkę nas wszystkich). Shrek zaserwował garść ciekawostek ze szczególnym podkreśleniem sporej liczby przedstawicieli naszej Ekstraklasy. Na koniec zabawiliśmy się w typera.

Miłej lektury!

Przemek ,,przeminho" Łapiński, zastępca redaktora naczelnego Mój Football Manager

 

---

 

Skarb kibica Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Niemcy 2024

 

(żródło: UEFA)

 

 

Mistrzostwa Europy w Niemczech to 17 edycja rozgrywki o miano najlepszej reprezentacyjnej drużyny Europy. Po raz drugi zostaną rozegrane na terenie Niemiec (pierwszy raz były rozgrywane w roku 1988, na terenie Niemiec Zachodnich – czyli Republiki Federalnej Niemiec), a jeśli liczyć spotkania w objazdowym Euro 2020, gdzie mecze były rozgrywane w Monachium, to są to ich trzecie Mistrzostwa jako organizatora.

Na Euro po raz trzeci zagoszczą 24 drużyny, a jedynym debiutantem na imprezie będzie Gruzja.

 

Drużyna	Zakwalifikowana jako	Liczba występów w ME	Najlepszy wynik w ME
Niemcy	Gospodarz	13	Mistrzostwo (1972, 1980, 1996)
Hiszpania	Zwycięzca grupy A	11	Mistrzostwo (1964, 2008, 2012)
Francja	Zwycięzca grupy B	10	Mistrzostwo (1984, 2000)
Anglia	Zwycięzca grupy C	10	II miejsce (2020)
Turcja	Zwycięzca grupy D	5	Półfinał (2008)
Albania	Zwycięzca grupy E	1	Faza grupowa (2016)
Belgia	Zwycięzca grupy F	6	II miejsce (1980)
Węgry	Zwycięzca grupy G	4	III miejsce (1964)
Dania	Zwycięzca grupy H	9	Mistrzostwo (1992)
Rumunia	Zwycięzca grupy I	5	Ćwierćfinał (2000)
Portugalia	Zwycięzca grupy J	8	Mistrzostwo (2016)
Szkocja	2. drużyna grupy A	3	Faza grupowa (1992, 1996, 2020)
Holandia	2. drużyna grupy B	10	Mistrzostwo (1988)
Włochy	2. drużyna grupy C	10	Mistrzostwo (1968, 2020)
Chorwacja	2. drużyna grupy D	6	Ćwierćfinał (1996, 2008)
Czechy	2. drużyna grupy E	10	Mistrzostwo (1976)
Austria	2. drużyna grupy F	3	1/8 finału (2020)
Serbia	2. drużyna grupy G	5	II miejsce (1960, 1968)
Słowenia	2. drużyna grupy H	1	Faza grupowa (2000)
Szwajcaria	2. drużyna grupy I	5	Ćwierćfinał (2020)
Słowacja	2. drużyna grupy J	2	1/8 finału (2016)
Polska	zwycięzca barażu dywizji A	4	Ćwierćfinał (2016)
Ukraina	zwycięzca barażu dywizji B	3	Ćwierćfinał (2020)
Gruzja	zwycięzca barażu dywizji C	debiutant

 

---

---

 

Stadiony i Miasta EURO 2024

 

Źródło: UEFA

 

 

Mistrzostwa zostaną rozegrane na 10 stadionach w 10 miastach – Berlin, Dortmund, Dusseldorf, Frankfurt nad Menem, Gelsenkirchen, Hamburg, Kolonia, Lipsk, Monachium i Stuttgart.

 

 

1. Stadion Olimpijski - BERLIN

 

Brama Branderburska
Autorstwa AlterVista CC BY-SA 3.0

 

Berlin to największe miasto, a zarazem stolica Niemiec. Zlokalizowane jest w północno-wschodniej części kraju na nizinie północnoniemieckiej, niedaleko granicy z Polską (niespełna 90 km). Metropolia stanowi polityczne, kulturowe i ekonomiczne centrum Federacji Niemieckiej.
 

Powierzchnia Berlina wynosi ponad 890 km kw, a liczba ludności oscyluje w okolicach 3,7 miliona mieszkańców (cały obszar metropolitalny liczy aż 6 mln). Pod względem populacji stolica naszych zachodnich sąsiadów jest największą metropolią w Unii Europejskiej i szóstą na Starym Kontynencie, ustępując jedynie Stambułowi, Moskwie, Londynowi oraz Sankt Petersburgowi.
 

Do najważniejszych atrakcji turystycznych tego przepełnionego historią i kulturą miasta należą Brama Brandenburska i 368-metrowa wieża telewizyjna, oferująca wspaniałe widoki z tarasu widokowego.
 

Mecze w Berlinie zostaną rozegrane na Olympiastadion Berlin.

Stadion Olimpijski w Berlinie powstawał w latach 1934-1936 z myślą o Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1936 roku. Budowa przebiegła według planu i gościła wielką sportową imprezę. Podczas II wojny światowej obiekt ucierpiał w niewielkim stopniu, zaś tuż po wojnie przejęli go Brytyjczycy i służył jako kwatera wojsk okupacyjnych. Mimo długiej tradycji lekkoatletycznej, Stadion Olimpijski jest nierozerwalnie związany z piłką nożną. To tu swoje domowe mecze rozgrywa Hertha Berlin. Od 1985 roku to na nim są rozgrywane finały piłkarskiego Pucharu Niemiec. Gościł też finał Ligi Mistrzów w sezonie 2014/2015. Olympiastadion dwukrotnie był wykorzystywany podczas mistrzostw świata. W 1974 roku rozgrywano na jego murawie trzy mecze, zaś w 2006 roku aż sześć – w tym sam finał. Przed mundialem z 2006 roku obiekt przeszedł gruntowną przebudowę. Po jej zakończeniu może on pomieścić 74 228 kibiców, co plasuje go na trzecim miejscu w Niemczech, po Signal Iduna Park w Dortmundzie i Allianz Arena w Monachium.

 

Autorstwa Martijn Mureau - Praca własna, CC BY-SA 4.0
 

Pojemność – 70 000
Miasto – Berlin
Klub – Hertha BSC Berlin
 

Mecze:
• Hiszpania – Chorwacja
• Polska – Austria
• Holandia – Austria
• spotkanie 1/8 finału
• spotkanie 1/4 finału
• FINAŁ

---

 

2. Allianz Arena - MONACHIUM

 

Nowy Ratusz
Autorstwa Diliff - Retouche von Bild:Rathaus and Marienplatz from Peterskirche - August 2006.jpg, CC BY-SA 3.0
 

 

Rok 1158 jest najwcześniejszą datą, w której miasto zostało wymienione w dokumencie podpisanym w Augsburgu. W tym czasie Henryk Lew zbudował most nad rzeką Isar obok osady benedyktynów. Prawie dwie dekady później, w 1175 r. Monachium oficjalnie otrzymało status miasta i otrzymało fortyfikacje. Jeszcze na początku XVIII wieku było małym miastem, którego liczba mieszkańców nie przekraczała 30 tys. Dziś to trzecie największe miasto Niemiec.
 

Monachium jako kulturowe i historyczne centrum Bawarii różni się od innych miast Niemiec. W przeciwieństwie choćby do Berlina mówi się tu dialektem bawarskim, a dominującym wyznaniem jest rzymski katolicyzm.
 

Dziś region metropolitalny Monachium, który rozciąga się na miasta takie jak Augsburg lub Ingolstadt, liczy ponad 5,6 miliona mieszkańców.Położony nad rzeką Isar, słynie z pięknej architektury, znakomitej kultury, historii i corocznego festiwalu piwa Oktoberfest. Monachium ma kwitnącą scenę kulturalną i wielu podróżników jest absolutnie oszołomionych jego architekturą. Chociaż został ciężko zniszczony przez alianckie bombardowania podczas II wojny światowej, wiele z jego historycznych budynków zostało odbudowanych, w tym największy kościół, katedra Frauenkirche i słynny ratusz. Liczne atrakcje architektoniczne, imprezy sportowe, zoo, wystawy i festiwal Oktoberfest przyciągają znaczną turystykę.
 

Mecze w Monachium będą rozgrywane na Allianz Arena.

Konstrukcja powstała w latach 2003-2005, a koszt budowy wyniósł 350 milionów euro. Początkowo stadion był także areną zmagań zespołu TSV 1860 Monachium, ale w 2006 r. Bayern wykupił od tej ekipy 50% udziałów i stał się samodzielnym właścicielem obiektu. Ostatecznie do 2017 roku TSV mogło grać jeszcze swoje domowe potyczki na Allianz Arena, zgodnie z wcześniej zawartą umową, która miała obowiązywać do 2025 roku.

Pierwszym meczem w historii, który odbył się na Allianz Arena, był pojedynek TSV 1860 Monachium z 1. FC Nuernberg w ramach pokazowego meczu. Wówczas starcie rozegrane 30 maja 2005 r. zakończyło się zwycięstwem monachijskiej drużyny 3:2. Mimo stosunkowo niedługiej historii Allianz Arena zdążyła już gościć ważne piłkarskie wydarzenia. W 2006 roku obiekt w Monachium był jednym z dwunastu niemieckich stadionów, który został wykorzystany do przeprowadzenia mundialu w tym kraju. Na Allianz Arena odbyły się wówczas cztery mecze fazy grupowe, spotkanie 1/8 finału oraz półfinał. W roku 2020 odbyły się na nim mecze grupowe i ćwierćfinał EURO 2020.

W 2012 roku na tym stadionie w Monachium zorganizowano finał Ligi Mistrzów. Był to niezwykle ważny mecz na Bawarczyków, ponieważ do decydującego starcia dotarł Bayern, który ostatecznie uległ Chelsea FC 3:4 po serii jedenastek (1:1 w regulaminowym czasie).

 

Autorstwa Richard Bartz, Munich aka Makro Freak - Praca własna, CC BY-SA 2.5
 

Pojemność – 67 000
Miasto – Monachium
Klub – FC Bayern Monachium
 

Mecze:
• Niemcy – Szkocja (mecz otwarcia)
• Słowenia – Serbia
• Dania – Serbia
• Rumunia – Ukraina
• spotkanie 1/8 finału
• spotkanie 1/2 finału

---

 

3. Signal Iduna Park - DORTMUND

Niemieckie Muzeum Piłki Nożnej
Autorstwa Von Lucas Kaufmann - Eigenes Werk, CC BY-SA 4.0
 

Niegdyś ośrodek przemysłu stalowego, nowoczesny Dortmund jest obecnie znany jako „zielone” miasto zaawansowanych technologii oraz centrum kultury i handlu. To tętniące życiem i zamożne centrum regionalne zostało założone w 882 roku i ma długą historię do odkrycia w swoich muzeach i zabytkach. Swój rozwój Dortmund zawdzięcza XIX-wiecznej rewolucji przemysłowej.

Okoliczne kopalnie soli i huty stali spowodowały ogromny napływ mieszkańców do Zagłębia Ruhry. Większość nowo przybyłych pochodziła ze Śląska i innych ziem polskich. Do dzisiaj w Dortmundzie działa silna społeczność polska, a aż 10 tys. mieszkańców przyznaje się do polskich korzeni.  Uważany za kulturalne serce Zagłębia Ruhry z tętniącą życiem sceną kulturalną i bogatym dziedzictwem sportowym prezentowanym w Niemieckim Muzeum Piłki Nożnej.
 

Mecze w Dortmundzie zostaną rozegrane na Signal Iduna Park.

Historia Westfalenstadion sięga 1965 roku, gdy po raz pierwszy pojawiły się plany budowy nowego stadionu dla Borussii Dortmund. Nowy obiekt powstał dopiero przed Mistrzostwami  Świata 1974, które odbywały się w Niemczech. Stadion początkowo mógł mieścić ponad 54 tysiące osób, ale był wielokrotnie remontowany. Po raz pierwszy prace zostały wymuszone wraz z wymogami UEFA, spowodowanymi tragedią na Heysel. W jej wyniku pojemność stadionu – która w głównej mierze zależała od miejsc stojących – skurczyła się do 48 tysięcy. Ten stan nie potrwał jednak długo. Już w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych ponownie powiększono Westfalenstadion, a pojemność wzrosła do 69 tysięcy. Przed mundialem w 2006 roku ponownie go powiększono. Po pracach renowacyjnych mógł przyjąć 83 tysiące kibiców.

Obecnie, biorąc pod uwagę rozgrywki ligowe, jest to najbardziej pojemny stadion w Niemczech. Arena BVB jest popularna głównie dzięki tzw. Żółtej Ścianie. To trybuna należąca do najbardziej fanatycznych kibiców niemieckiego klubu,  jest największą wolnostojącą trybuną w Europie o pojemności 25 tysięcy widzów.

Signal Iduna Park gościła spotkania w trakcie dwóch mundiali i finał Pucharu UEFA w 2001 roku. Niektóre mecze rozgrywa tu również reprezentacja Niemiec.

 

Autorstwa Arne Müseler / www.arne-mueseler.com, CC BY-SA 3.0 de
 

Pojemność – 66 000
Miasto – Dortmund
Klub – BVB Borussia Dortmund
 

Mecze:
• Włochy – Albania
• Francja – Polska
• Turcja – Gruzja
• Turcja – Portugalia
• spotkanie 1/8 finału
• spotkanie 1/2 finału

---

 

4. MHPArena - STUTTGART

Mercedes-Benz Museum
Autorstwa Julian Herzog, CC BY 4.0
 

Początki miasta sięgają czasów rzymskich, gdy nad rzeką Neckar znajdował się obóz wojskowy. Nazwa miasta wywodzi się ze staroniemieckiego i oznacza "stadninę koni". Stuttgart jest ciekawym przykładem miasta niemieckiego, którego populacja w drugiej połowie XX wieku (między rokiem 1960 a 2000) spadła aż o 150 tysięcy mieszkańców. Dopiero zjednoczenie Niemiec przyciągnęło do Stuttgartu nowych mieszkańców, którzy osiedlili się tu po opuszczeniu terenów dawnego NRD. Dziś stolica Badenii-Wirtembergii jest jednym z najszybciej rozwijających się miast tej części Europy, ze znaczącą społecznością polskiego pochodzenia.

Stuttgart jest głównym miastem przemysłowym i siedzibą dwóch najbardziej znanych producentów samochodów na świecie, Mercedesa i Porsche. Region Stuttgartu wykazuje największe w Niemczech nagromadzenie instytucji naukowych, akademickich i badawczych. Nigdzie w Niemczech nie jest zgłaszane więcej patentów niż w Stuttgarcie. Nakłady na prace badawczo-rozwojowe w tym regionie wynoszą około 4,3 miliarda euro rocznie. Miasto to słynie z pięknych pałaców, m.in. Altes Schloss oraz Neues Schloss, wartym zobaczenia miejscem jest też Zamek Myśliwski (Schloss Favorite). Znajduje się tu Muzeum Mercedesa – prawdziwy rarytas dla miłośników tej marki.  
 

Mecze w Stuttgarcie będą rozgrywane na MHPArena.

Stadion wybudowano w 1933 roku i pierwotnie nazywał się Adolf Hitler Kampfbahn. Po II wojnie światowej przechrzczono go chwilowo na Century Stadium, a od 1949 roku nazywał się Neckarstadion. Ta nazwa obowiązywała długo, bo aż do 1993 roku. Od 1993 do 2008 roku nosił nazwę Gottlieb-Dailmer Stadion, a w latach 2008-2023 nazywał się Mercedes-Benz Arena. Od lipca 2023 roku nosi nazwę MHPArena. Obiekt jest gospodarzem domowych meczów VfB Stuttgart, a w przeszłości i innego piłkarskiego klubu z tego miasta – Stuttgarter Kickers. Pierwszą wielką przebudowę stadion przeszedł na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Sfinansowała ją firma Daimler-Benz. W pobliżu obiektu znajduje się od tamtej pory muzeum, siedziba i fabryka Mercedes-Benz.

Obiekt ma unikatowy, wykonany z tkaniny dach, co sprawia, że stadion ma bardzo charakterystyczny wygląd. Stadion gościł też kilka największych imprez piłkarskich. Dwukrotnie był gospodarzem mistrzostw świata (w 1974 i 2006 roku), a raz mistrzostw Europy (w 1988 roku). Dwukrotnie rozgrywano na nim także finały Pucharu Europy (dzisiejszej Ligi Mistrzów): w latach 1959 i 1988.

 

Autorstwa montebianco - Praca własna, CC BY-SA 3.0
 

Pojemność – 54 000
Miasto – Stuttgart
Klub – VfB Stuttgart
 

Mecze:
• Niemcy – Węgry
• Szkocja – Węgry
• Słowenia – Dania
• Ukraina – Belgia
• spotkanie 1/4 finału

---

 

5. Arena AufSchalke - GELSENKIRCHEN

Dawna Kopalnia Nordstern
Autorstwa Marc Schuelper - Praca własna, CC BY-SA 3.0
 

Gelsenkirchen to miasto liczące około 260 tys. mieszkańców, położone blisko zachodniej granicy Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna – Westfalia.. Podobnie jak wiele innych miast w Zagłębiu Ruhry, rozwój i upadek Gelsenkirchen jest ściśle związany z górnictwem. Kopalnie i kopalnie węgla prowadziły do ​​szybkiego wzrostu liczby ludności aż do połowy XX w. Po zamknięciu do dziś dominuje bezrobocie. Gelsenkirchen to miasto w Zagłębiu Ruhry, które zostało najbardziej dotknięte zmianami strukturalnymi, obecnie jest znane jako miasto o najniższym średnim dochodzie w Niemczech (16 203 euro), największym bezrobociu (15 procent) i najwyższym odsetku dzieci żyjących w ubóstwie (41 procent).
 

Gelsenkirchen udoskonala swój wizerunek, promując kulturę przemysłową. Stare rafinerie zostały przebudowane na hale widowiskowe i lodowiska. Piękne ścieżki rowerowe leżą teraz tam, gdzie biegły stare linie kolejowe, obecnie odwiedzający znajdą tu tereny zielone, teatry i rejsy statkiem, a także dziedzictwo przemysłowe Zagłębia Ruhry.
 

Mecze w Gelsenkirchen będą rozgrywane na Arena AufSchalke.

 

Autorstwa Wo st 01 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 de
 

Pojemność – 50 000
Miasto – Gelsenkirchen
Klub – FC Schalke 04
 

Mecze:
• Hiszpania – Włochy
• Serbia – Anglia
• Gruzja – Portugalia
• spotkanie 1/8 finału

---

 

6. Volksparkstadion - HAMBURG

Port w Hamburgu
Autorstwa AlexKazakhov - Praca własna, Domena publiczna
 

Dawny hanzeatycki port w Hamburgu jest dzisiaj drugim największym ośrodkiem miejskim w Niemczech. Co ciekawe, Hamburg jest najludniejszym miastem Europy, które jednocześnie nie ma funkcji stolicy państwa. Od XVII wieku aż do czasu rozwoju Berlina było to największe miasto niemieckojęzyczne. W Hamburgu mieszka największa w Europie społeczność afgańska. Ponad 20 tys. ludzi przyznaje się do korzeni w Afganistanie.
 

Hamburg jest znany ze swojego ogromnego, tętniącego życiem portu – żywego świadectwa jego morskiej historii. Port w Hamburgu stanowi wyjątkową mieszankę industrialnej architektury i niezliczonych możliwości spędzania wolnego czasu.  Niedaleko portu znajduje się Reeperbahn w dzielnicy St. Pauli. Ta legendarna ulica stanowi centrum nocnego życia Hamburga, z niezliczonymi barami i klubami. Jednak miasto to nie tylko życie nocne, to Stare Miasto i Alster – dopływ Łaby, który rozlewa się w duże jezioro w samym środku miasta – słynne Außenalster.
 

Mecze w Hamburgu będą rozgrywane na Volksparkstadion Hamburg.

 

Domena publiczna, CC BY-SA 3.0,
 

Pojemność – 50 000
Miasto – Hamburg
Klub – Hamburger SV
 

Mecze:
• Chorwacja – Albania
• Polska – Holandia
• Gruzja – Czechy
• Czechy – Turcja
• spotkanie 1/4 finału

---

 

7. RheinEnergieStadion - KOLONIA

Kolonia nocą. Widoczne wieże ratusza, kościoła św. Marcina i katedry.
Autorstwa Andreas Tille - Praca własna, CC BY-SA 4.0
 

Dzieje miasta sięgają czasów rzymskich. W średniowieczu Kolonia była jednym z najważniejszych miast zachodniej Europy. W 1200 roku żyła tam, ogromna jak na tę epokę, liczba 50 tys. mieszkańców. Dla porównania – w Krakowie żyło wówczas 10 razy mniej ludzi (ok. 5 tys.). Dzisiejsza Kolonia jest miastem wielokulturowym. Jak podają władze miasta, aż 37% jego mieszkańców przyszło na świat poza granicami Niemiec.
 

Miasto o bogatej historii, leży nad Renem i jest domem dla ponad miliona mieszkańców, a także najczęściej odwiedzanym zabytkiem w Niemczech: kościołem katedralnym Świętego Piotra, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Kamień węgielny pod gotycką katedrę położono już w 1248 roku, a ukończono ją dopiero około 630 lat później. Tuż obok katedry znajdują się dwa z wielu słynnych kolońskich muzeów: Muzeum Ludwigów (Museum Ludwig), znane na całym świecie z kolekcji sztuki XX i XXI wieku, oraz Muzeum Rzymsko-Germańskie, które przenosi zwiedzających o 2000 lat wstecz, do czasów, kiedy miasto, zwane wówczas Colonia Claudia Ara Agrippinensium, zostało założone.
 

Mecze w Kolonii zostaną rozegrane na RheinEnergieStadion.

Stadion został oddany do użytku w 1923 roku. Wybudowano go w miejscu usuniętych fortyfikacji na mocy Traktatu Wersalskiego. Do 1936 roku, czyli momentu powstania Stadionu Olimpijskiego w Berlinie, był to największy obiekt sportowy w Niemczech. Wówczas nosił nazwę Muengersdorfer Stadion. W 1948 roku odbył się tutaj mecz pomiędzy zespołami z Norymbergii i Kaiserslautern, który oglądała na trybunach rekordowa liczba 75 tys. widzów.

W 1972 ruszyła przebudowa obiektu, który miał przemianować się na stadion olimpijski, który miałby pomieścić 80 tys. widzów. W trakcie realizacji projektu, koszt wzrósł prawie czterokrotnie, dlatego nie dokończono budowy. Wskutek zaniechania projektu, stadion w Kolonii wypadł z listy miast-gospodarzy mundialu 1974 na rzecz Signal Iduna Park w Dortmundzie. Ostatecznie w 1975 roku dokończono przebudowę obiektu w Kolonii, ale finalnie było o 20 tys. mniej miejsc siedzących niż początkowo planowano. Ten remont pozwolił na rozegranie tutaj dwóch meczów EURO 1988.

Na początku XXI wieku, a dokładnie w 2004 roku zakończono ostatnią przebudowę RheinEnergieStadion ze względu na nadchodzący mundial w 2006 roku. Podczas Mistrzostw Świata w Niemczech rozegrano tutaj aż pięć spotkań.

 

Autorstwa dronepicr - Rhein Energie Stadion Luftbild - aerial, CC BY 2.0

Pojemność – 47 000
Miasto – Kolonia
Klub – FC Koeln
 

Mecze:
• Węgry – Szwajcaria
• Szkocja – Szwajcaria
• Anglia – Słowenia
• Belgia – Rumunia
• spotkanie 1/8 finału

---

 

8. Merkur-Spiel Arena - DUSSELDORF

Stare Miasto
Autorstwa Anil Öztas, CC BY-SA 4.0
 

Düsseldorf to miasto na prawach powiatu, stolica kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia. Jest to jedno z większych miast zachodnich Niemiec, o powierzchni 217,21 km² i liczbie mieszkańców ok. 620 tys., zajmując tym samym siódme miejsce w Niemczech pod względem liczby ludności. Uznawany za niemiecką stolicę mody i mediów. Co ciekawe, mieszka tu największa u naszych zachodnich sąsiadów społeczność pochodzenia japońskiego, a Düsseldorf jest uznawany za największe japońskie miasto poza Japonią. Migranci z Kraju Kwitnącej Wiśni pojawili się nad Renem w latach 50. XX wieku wraz z ówczesnymi japońskimi inwestorami.
 

Düsseldorf, który po II wojnie światowej przeżył fazę przyśpieszonego rozwoju, jest miastem o dużym znaczeniu gospodarczym i siedzibą wielu niemieckich koncernów przemysłowych, takich jak: ARAG i Ergo Group, ThyssenKrupp, E.ON , Henkel i Metro AG. Swoją centralę na całe Niemcy ma w Düsseldorfie zarówno firma Novell, jak i wiele innych koncernów japońskich.
 

Miasto słynie z życia nocnego, karnawału, imprez, zakupów oraz targów takich jak Boot Messe (targi łodzi i sportów wodnych) oraz Igedo (targi mody). Każdego roku ponad 4 miliony osób odwiedza wesołe miasteczko Kirmes, który odbywa się przez 10 dni w lecie. W mieście jest ponad 250 piwiarni i restauracji na Starym Mieście, które zostało nazwane "najdłuższym barem na świecie".
 

Mecze w Düsseldorfie zostaną rozegrane na Merkur-Spiel Arena.

Merkur Spiel-Arena powstała w 2004 roku, a jej budowa kosztowała 240 milionów euro. Wskutek renowacji przeprowadzonej w 2010 roku, kiedy dołożono ponad 3000 krzesełek, obiekt sportowy w Dusseldorfie może pomieścić 54 600 kibiców. Ponadto, stadion dysponuje rozsuwanym dachem. Stadion w Dusseldorfie do tej pory nie był gospodarzem wielkich imprez. Reprezentacja Niemiec rozegrała tutaj jedynie kilka meczów towarzyskich.

 

Autorstwa Jörg Wiegels, Düsseldorf - Praca własna, CC BY 3.0
 

Pojemność – 47 000
Miasto – Düsseldorf
Klub – Fortuna Dusseldorf
 

Mecze:
• Albania – Hiszpania
• Austria – Francja
• Słowacja – Ukraina
• spotkanie 1/8 finału
• spotkanie 1/4 finału

---

 

9. Deutsche Bank Arena - FRANKFURT

Panorama miasta
Autorstwa Thomas Wolf, www.foto-tw.de, CC BY-SA 3.0 de
 

Miasto otrzymało swoją nazwę na cześć Franków – zachodniogermańskich plemion, które dały początek późniejszemu Królestwu Francji i Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu, stając się fundamentem kultur niemieckiej i francuskiej. Tradycyjnie protestanckie miasto jest dziś zdominowane przez wyznawców katolicyzmu.
 

Widoczna znad rzeki Men panorama Frankfurtu z licznymi drapaczami chmur w niczym nie ustępuje innym metropoliom na świecie. Z jedną tylko różnicą: pod panoramą „Mainhattanu” nie rozciąga się żadne milionowe miasto. Frankfurt liczy tylko około 700 000 mieszkańców, choć jest wiodącym centrum finansowym w Niemczech oraz siedzibą Europejskiego Banku Centralnego.

Miasto łączy w sobie nowoczesność i tradycję, międzynarodowość i prastarą heską kulturę. Słynie nie tylko z przyrody i wspaniałego widok na panoramę miasta, ale także 15 różnych muzeów: od architektury po film, od sztuk pięknych po historię Żydów. Wśród miłośników sztuki szczególnie znane i popularne jest muzeum Städel. Oferuje ono przegląd 700 lat historii sztuki europejskiej.
 

Mecze we Frankfurcie będą rozgrywane na Deutsche Bank Arena.

Stadion powstał w 1925 roku, a koszt jego budowy wyniósł ok. 3,7 milionów marek (obecnie 14 milionów euro). Na tamte czasy był to bardzo nowoczesny, mieszczący 35 tys. widzów stadion. 7 czerwca 1925 roku odbył się tutaj pierwszy ważny mecz – finał mistrzostw Niemiec, w którym FC Nurnberg pokonał lokalny Frankfurt 1:0.

Na przestrzeni lat obiekt sportowy we Frankfurcie przechodził szereg zmian i modernizacji zgodnie z duchem czasu. Dzięki temu Waldstadion był zawsze brany pod uwagę przy okazji organizowania turniejów międzynarodowych w Niemczech, ponieważ spełniał wszystkie wymagania stadionu-organizatora. Deutsche Bank Park był gospodarzem mundialu 1974 i 2006, Pucharu Konfederacji 2005 oraz EURO 1988. Na trybunach Waldstadion może zasiąść obecnie 58 000 kibiców.

 

Autorstwa Patrik Meyer - Patrik Meyer, CC BY-SA 4.0
 

Pojemność – 46 000
Miasto – Frankfurt
Klub – Eintracht Frankfurt
 

Mecze:
• Szwajcaria – Niemcy
• Dania – Anglia
• Belgia – Słowacja
• Słowacja – Rumunia
• spotkanie 1/8 finału

---

 

10. Red Bull Arena - LIPSK

 

Pomnik Bitwy Narodów
Autorstwa Frank Vincentz - Praca własna, CC BY-SA 3.0
 

Największe miasto dawnej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, zawdzięcza swoje początki małej wiosce rybackiej zbudowanej około 900 roku, którą Słowianie (spokrewnieni z dzisiejszymi Łużyczanami) założyli u zbiegu rzek Plejsy i Parthe i nazwali Lipsk (od lip lub lipa, lipa). W 1015 miejscowość została po raz pierwszy wymieniona w kronice jako urbs Libzi („Miasto Lipy”).   Co ciekawe, przed II wojną światową w Lipsku mieszkało aż 100 tys. ludzi więcej niż dzisiaj. Po zjednoczeniu Niemiec tysiące ludzi opuściło Lipsk i udało się na Zachód.
 

Lipsk postrzegany jest nie tylko jako muzyczna stolica Niemiec, lecz także jako jedno z głównych miast muzyki w całej Europie. Wielu wybitnych muzyków, takich jak Johann Sebastian Bach czy Robert Schumann tworzyło w Lipsku. Richard Wagner urodził się tutaj i to tutaj rozpoczął swoją edukację muzyczną. Przez centrum miasta przebiega lipski szlak „Śladami nut”, który prowadzi obok domów i miejsc związanych z twórczością poszczególnych kompozytorów.
 

Jeśli Lipsk jest z czegoś znany, to ze swoich przepięknych budowli. Liczne arcydzieła architektoniczne wznoszą się tutaj ku niebu. Jako przykład można podać Pomnik Bitwy Narodów (niem. Völkerschlachtdenkmal), który przy wysokości 91 metrów i powierzchni wynoszącej cztery hektary jest jednym z największych pomników w Europie. Warto również przyjrzeć się Nowemu Ratuszowi, ponieważ znajduje się tam najwyższa wieża ratuszowa w całych Niemczech licząca sobie aż 114 metrów. Imponujący widok przedstawiają również kościoły w mieście, kościoł św. Tomasza (niem. Thomaskirche) i kościoł św. Mikołaja (niem. Nikolaikirche).
 

Mecze w Lipsku będą rozgrywane na Red Bull Arena.

Red Bull Arena to największy stadion piłkarski na terenie byłego NRD.

W 1956 roku powstał Zentralstadion, który był wtedy zaliczany do grona największych stadionów w Europie. Wówczas obiekt sportowy mógł pomieścić nawet sto tysięcy widzów. Wraz z upływem czasu coraz trudniej było utrzymywać tak gigantyczny stadion, dlatego w końcu XX wieku podjęto decyzję o likwidacji stadionu piłkarskiego w Lipsku. Na terenie zburzonego stu tysięcznego obiektu sportowego powstał stary-nowy Zentralstadion. Nowy stadion został wybudowany od podstaw, ale pozostawiono starą nazwę. Jego budowa miała miejsce w latach 2000-2004. W 2006 roku na Zentralstadion gościło aż pięć meczów finałów Mistrzostw Świata, których gospodarzem były Niemcy.

W 2010 roku klub z Lipska wykupił koncern Red Bulla, co poskutkowało również zmianą nazwy stadionu na Red Bull Arena.

 

Autorstwa Arne Müseler / www.arne-mueseler.com, CC BY-SA 3.0 de
 

Pojemność – 42 000
Miasto – Lipsk
Klub – RB Lipsk
 

Mecze:
• Chorwacja – Włochy
• Holandia – Francja
• Portugalia – Czechy
• spotkanie 1/8 finału

 

---

 

---

 

Sędziowie główni

 

Spotkania sędziować będzie 19 sędziów z 15 krajów. Anglia, Francja, Niemcy i Włochy mają dwóch przedstawicieli wśród rozjemców, a nowością jest fakt, że EURO po raz pierwszy będzie prowadził sędzia ze strefy CONMEBOL – Argentyńczyk Fecundo Tello. My także mamy swojego przedstawiciela w elicie – jest nim Szymon Marciniak.

 

Państwo	Sędzia	Sędziowie asystenci
Argentyna	Facundo Tello	Gabriel Chade Ezequiel Brailovsky
Anglia	Michael Oliver	Stuart Burt Dan Cook
Anglia	Anthony Taylor	Gary Beswick Adam Nunn
Francja	François Letexier	Cyril Mugnier Mehdi Rahmouni
Francja	Clément Turpin	Nicolas Danos Benjamin Pages
Niemcy	Daniel Siebert	Jan Seidel Rafael Foltyn
Niemcy	Felix Zwayer	Stefan Lupp Marco Achmüller
Włochy	Marco Guida	Filippo Meli Giorgio Peretti
Włochy	Daniele Orsato	Ciro Carbone Alessandro Giallatini
Holandia	Danny Makkelie	Hessel Steegstra Jan de Vries
Polska	Szymon Marciniak	Tomasz Listkiewicz Adam Kupsik
Portugalia	Artur Soares Dias	Paulo Soares Pedro Ribeiro
Rumunia	Istvan Kovacs	Vasile Florin Marinescu Mihai Ovidiu Artene
Słowenia	Slavko Vinčić	Tomaž Klančnik Andraž Kovačič
Słowacja	Ivan Kružliak	Branislav Hancko Jan Pozar
Hiszpania	Jesús Gil Manzano	Diego Barbero Sevilla Ángel Nevado Rodriguez
Szwecja	Glenn Nyberg	Mahbod Beigi Andreas Söderkvist
Szwajcaria	Sandro Schärer	Stéphane de Almeida Bekim Zogaj
Turcja	Halil Umut Meler	Mustafa Emre Eyisoy Kerem Ersoy

 

---

 

Grupy

 

Żródło: UEFA

 

 

Zasady

 

Za zwycięstwo przyznawane są trzy punkty, za remis jeden, o kolejności w grupie będzie decydować suma zdobytych punktów. Do 1/8 finału awansują wszyscy zwycięzcy grup, wszystkie drużyny z drugich miejsc i cztery najlepsze drużyny z trzecich miejsc. Gdy dwie lub więcej drużyn uzyskają tę samą liczbę punktów (po rozegraniu wszystkich meczów w grupie), o kolejności decydują kryteria określone przez UEFA (Article 20), kolejno:

1. Większa liczba punktów zdobytych w meczach pomiędzy tymi drużynami;
2. Lepszy bilans zdobytych i straconych bramek w meczach pomiędzy tymi drużynami;
3. Większa liczba bramek zdobytych pomiędzy tymi drużynami;
4. Jeżeli po zastosowaniu kryteriów 1-3 pozostają drużyny, dla których nie rozstrzygnięto kolejności, kryteria 1-3 powtarza się z udziałem tylko tych drużyn, jeżeli kolejność jest nierozstrzygnięta, stosuje się dalsze punkty;
5. Lepszy bilans zdobytych i straconych bramek w meczach w grupie;
6. Większa liczba bramek zdobytych we wszystkich meczach w grupie;
7. Większa liczba wygranych meczów we wszystkich meczach w grupie;
8. Jeśli w ostatniej kolejce fazy grupowej, dwie drużyny zmierzą się ze sobą i każda z nich ma taką samą liczbę punktów, jak również taką samą liczbę zdobytych i straconych bramek, a wynik zakończy się remisem w meczu pomiędzy tymi drużynami, ustala się ich miejsce grupowe przez serię rzutów karnych. (Kryterium to nie jest stosowane, jeśli więcej niż dwie drużyny mają taką samą liczbę punktów.);
9. Klasyfikacja Fair Play turnieju finałowego;
10. Pozycja w rankingu eliminacji do turnieju głównego.

Jeżeli dwie drużyny uzyskały tę samą liczbę punktów oraz tę samą liczbę bramek i grają ostatni grupowy mecz ze sobą i remisują na koniec tego meczu, to kolejność tych drużyn rozstrzygają rzuty karne (bezpośrednio po tym meczu) – pod warunkiem, że żadne inne drużyny nie uzyskały tej samej liczby punktów po zakończeniu meczów grupowych. Wcześniej wymienione kryteria stosuje się jeżeli więcej, niż dwie drużyny uzyskają tę samą liczbę punktów.

4 najlepsze drużyny, spośród tych, które zajęły 3. miejsca w grupach, ustala się na podstawie następujących kryteriów (biorąc pod uwagę wszystkie mecze grupowe) (Article 21.3), kolejno:

1. Większa liczba zdobytych punktów;
2. Lepszy bilans (większa różnica) bramek zdobytych i straconych;
3. Większa liczba bramek zdobytych;
4. Większa liczba wygranych meczów;
5. Niższa suma punktów dyscyplinarnych na podstawie wyłącznie żółtych i czerwonych kartek otrzymanych przez zawodników i osoby towarzyszące we wszystkich meczach grupowych (czerwona kartka = 3 punkty, żółta kartka = 1 punkt, wykluczenie za dwie żółte kartki w jednym meczu = 3 punkty);
6. Pozycja w rankingu eliminacji do turnieju głównego.

 

---

---

 

Każda z 24 drużyn mogła wystawić 26-osobowy skład (dopiero 3 maja UEFA, zdecydowała, że składy mogą liczyć 26 zawodników, a nie jak zakładał początkowy regulamin – 23 graczy).

 

 

Tak wyglądają składy:

 

Grupa A

 

Niemcy

Trener: Julian Nagelsmann (ur. 23 lipca 1987)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Manuel Neuer	27 marca 1986	119	0	Bayern Monachium	Niemcy
2	OB	Antonio Rüdiger	3 marca 1993	69	3	Real Madryt	Hiszpania
3	OB	David Raum	22 kwietnia 1998	21	0	RB Leipzig	Niemcy
4	OB	Jonathan Tah	11 lutego 1996	25	0	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
5	PO	Pascal Groß	15 czerwca 1991	7	1	Brighton & Hove Albion	Anglia
6	OB	Joshua Kimmich	8 lutego 1995	86	6	Bayern Monachium	Niemcy
7	NA	Kai Havertz	11 czerwca 1999	46	16	Arsenal	Anglia
8	PO	Toni Kroos	4 stycznia 1990	109	17	Real Madryt	Hiszpania
9	NA	Niclas Füllkrug	9 lutego 1993	16	11	Borussia Dortmund	Niemcy
10	PO	Jamal Musiala	26 lutego 2003	29	2	Bayern Monachium	Niemcy
11	PO	Chris Führich	9 stycznia 1998	4	0	VfB Stuttgart	Niemcy
12	BR	Oliver Baumann	2 czerwca 1990	0	0	TSG Hoffenheim	Niemcy
13	NA	Thomas Müller	13 września 1989	129	45	Bayern Monachium	Niemcy
14	NA	Maximilian Beier	17 października 2002	1	0	TSG Hoffenheim	Niemcy
15	OB	Nico Schlotterbeck	1 grudnia 1999	12	0	Borussia Dortmund	Niemcy
16	OB	Waldemar Anton	20 lipca 1996	2	0	VfB Stuttgart	Niemcy
17	PO	Florian Wirtz	3 maja 2003	18	1	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
18	OB	Maximilian Mittelstädt	18 marca 1997	4	1	VfB Stuttgart	Niemcy
19	PO	Leroy Sané	11 stycznia 1996	60	13	Bayern Monachium	Niemcy
20	OB	Benjamin Henrichs	23 lutego 1997	15	0	RB Leipzig	Niemcy
21	PO	İlkay Gündoğan [KAPITAN]	24 października 1990	77	18	FC Barcelona	Hiszpania
22	BR	Marc-André ter Stegen	30 kwietnia 1992	40	0	FC Barcelona	Hiszpania
23	PO	Robert Andrich	22 września 1994	5	0	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
24	OB	Robin Koch	17 lipca 1996	9	0	Eintracht Frankfurt	Niemcy
25	PO	Emre Can	12 stycznia 1994	43	1	Borussia Dortmund	Niemcy
26	NA	Deniz Undav	19 lipca 1996	2	0	VfB Stuttgart	Niemcy

 

Shrek:

Jestem wielkim fanem niemieckiej piłki, ale ostatnie dwa Mundiale pokazały (a licząc z EURO - trzy imprezy rangi mistrzowskiej), że niemiecka piłka reprezentacyjna przeżywa mały kryzys. Brak klasowego napastnika, potrafiącego wykończyć akcje, czy problemy ze środkiem obrony, to największe problem Die Mannshaft. I niewiele zmieniają tutaj fantastyczne wyniki klubowe Borusii Dortmund, Bayeru Leverkusen, Bayernu Monachium, czy Freiburga w Europejskich Pucharach. Być może Fullkrug będzie tym Gorreadorem, za którym tęsknią kibice pamiętający czasy Miro Klosego, a Ci starsi, Klausa Allofsa, Horsta Hrubesha, czy Gerda Mullera. Czy brak powołania dla Hummelsa, oznacza, że selekcjonerowi Nagelsmanowi wykreował się pewny środek obrony? Czy Rudiger i Tah, będą stanowili zaporę nie do przejścia? Czy Havertz będzie tym, który będzie tym, który będzie wykańczał akcje kolegów?  Mecze towarzyskie  z Holandią i Francją pokazały, że granie na jednego wszędobylskiego zawodnika może się sprawdzić, ale ostatnie sparingi z czerwca z Ukrainą i Grecją, pokazują, że z bardziej cofniętymi rywalami, może być kłopot.

Czego możemy oczekiwać od gry naszych zachodnich sąsiadów? Gry konsekwentnej, nastawionej na grę do końca, dalekich wyjść poza pole karne Neuera i wysokiego posiadania piłki. Czy to wystarczy do awansu? Cóż, nie jestem nawet pewny, czy wyjdą spokojnie z grupy, bo jest ona na tyle wyrównana, że przy jakiejkolwiek wpadce, może się okazać, że awansują z 3 miejsca, lub zakończą udział w turnieju na 4 pozycji. W każdym razie ja życzę im jak najlepiej, standardowo chcąc by wygrali cały turniej.

Na kogo warto zwrócić uwagę? Poza gwiazdami typu Wirtz, Havertz, Musiala, mam dwa typy. Pierwszy to młodzian, który przebojem wdarł się do pierwszej drużyny Bayernu Monachium – Aleksandar Pavlovic. Zawodnik lubiący operować w środku pola, potrafiący w stylu Toniego Kroosa, zagrać długie podania na nos. Niestety, 12 czerwca z powodu kontuzji, został wysłany do domu, a w jego miejsce w reprezentacji został powołany Emre Can.  Drugim z nich jest 32 letni Pascal Gross występujący na co dzień w Premier League w Brighton. Zawodnik box to box, ma fantastyczny sezon i jest chyba jedynym zawodnikiem, idealnie lepiącym obronę z atakiem- takim jak niegdyś byli Lothar Matthaus, czy Bastian Schweinsteiger. Czy uda im się pokazać w najsilniej obsadzonej formacji reprezentacji gospodarzy turnieju?

Jak daleko zajdą?: 3 - 4 miejsce w grupie, z sufitem po sam finał.

 

---

 

 

Szkocja

Trener: Steve Clarke (ur. 29 sierpnia 1963)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Angus Gunn	22 stycznia 1996	10	0	Norwich City	Anglia
2	OB	Anthony Ralston	16 listopada 1998	9	1	Celtic	Szkocja
3	OB	Andrew Robertson [KAPITAN]	11 marca 1994	71	3	Liverpool	Anglia
4	PO	Scott McTominay	8 grudnia 1996	49	8	Manchester United	Anglia
5	OB	Grant Hanley	20 listopada 1991	50	2	Norwich City	Anglia
6	OB	Kieran Tierney	5 czerwca 1997	45	1	Real Sociedad	Hiszpania
7	PO	John McGinn	18 października 1994	65	18	Aston Villa	Anglia
8	PO	Callum McGregor	14 czerwca 1993	60	3	Celtic	Szkocja
9	NA	Lawrence Shankland	10 sierpnia 1995	11	3	Heart of Midlothian	Szkocja
10	NA	Ché Adams	13 lipca 1995	30	6	Southampton	Anglia
11	PO	Ryan Christie	22 lutego 1995	49	6	Bournemouth	Anglia
12	BR	Liam Kelly	23 stycznia 1996	1	0	Motherwell	Szkocja
13	OB	Jack Hendry	7 maja 1995	31	3	Al-Ettifaq FC	Arabia Saudyjska
14	PO	Billy Gilmour	11 czerwca 2001	27	1	Brighton & Hove Albion	Anglia
15	OB	Ryan Porteous	25 marca 1999	11	1	Watford	Anglia
16	OB	Liam Cooper	30 sierpnia 1991	19	0	Leeds United	Anglia
17	PO	Stuart Armstrong	30 marca 1992	50	5	Southampton	Anglia
18	NA	Lewis Morgan	30 września 1996	3	0	New York Red Bulls	USA
19	NA	Tommy Conway	6 sierpnia 2002	1	0	Bristol City	Anglia
20	PO	Ryan Jack	27 lutego 1992	20	0	Rangers	Szkocja
21	BR	Zander Clark	26 czerwca 1992	4	0	Heart of Midlothian	Szkocja
22	OB	Ross McCrorie	18 marca 1998	1	0	Bristol City	Anglia
23	PO	Kenny McLean	8 stycznia 1992	39	2	Norwich City	Anglia
24	OB	Greg Taylor	5 października 1997	14	0	Celtic	Szkocja
25	NA	James Forrest	7 lipca 1991	39	5	Celtic	Szkocja
26	OB	Scott McKenna	12 listopada 1996	35	1	FC Kopenhaga	Dania

 

Shrek:

Szkocja awansowała z grupy mając za rywali Hiszpanię i Norwegię, ba, potrafiła na własnym boisku z Hiszpanami wygrać, na wyjeździe zaś z Norwegią. Punkty straciła przegrywając z Hiszpanią, oraz remisując u siebie z Norwegią i Gruzją, która także ostatecznie pojechała na Euro. Stanowią zgrany kolektyw, bez wyraźnej gwiazdy, do tego doliczając ich siłę i wytrzymałość, grę do końca, mogą być groźni dla każdego. Ich największym mankamentem jest atak. Z 17 bramek strzelonych w eliminacjach, 8 wypracował McTominay ( 7 goli i asysta), kolejny strzelec John McGinn, to również pomocnik.  Ba, nawet rywal z czerwcowych spotkań towarzyskich Gibraltar, zdołał zatrzymać licznik na dwóch straconych bramkach, mimo, że Szkoci oddali aż 26 strzałów. Jeżeli szybko uda im się strzelić gola, będą bronili się co sił, by utrzymać korzystny wynik, a potrafią to robić. Potrafią też grać do ostatniej minuty, jednak gdy szybko się ich napocznie, z przeciwnikami o nieco wyższej klasie mają problem z odrobieniem strat – tak było w meczu z Francją (chociaż prowadzili 1:0, skończyło się 1:4, czy Holandią 0:4). Najsłabszy zespół w grupie, ale stylem gry bardzo niepasujący Niemcom, którzy mają problem, by przełamać szczelną defensywę czy Szwajcarom, którzy mogą mieć problem z atletycznym, ostrym i siłowym stylem gry Szkotów.

Na kogo warto zwrócić uwagę?

Lawrance Shankland to wychowanek najstarszego klubu w Szkocji Queen’s Park FC z Glasgow. W kadrze zadebiutował w 2019 roku, ale występ eliminacjach do Euro 24, zawdzięcza pechowi kolegi – konkretnie Che Adamsowi, gdyż został dowołany, gdy doznał kontuzji. Dobrze gra tyłem do bramki, jeszcze lepiej w powietrzu i co najważniejsze dla napastnika w takiej drużynie jak Szkocja, nie potrzebuje wielu okazji, by zdobyć bramkę. Czy potwierdzi klasę najlepszego snajpera sezonu Ligi Szkockiej minionego sezonu?    

Jak daleko zajdą?: Walka o 3 miejsce w grupie, max 1/8.

 

---

 

Węgry

Trener: Marco Rossi (ur. 9 września 1964)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Péter Gulácsi	6 maja 1990	54	0	RB Leipzig	Niemcy
2	OB	Ádám Lang	17 stycznia 1993	69	2	Omonia Nikozja	Cypr
3	OB	Botond Balogh	6 czerwca 2002	4	0	Parma Calcio	Włochy
4	OB	Attila Szalai	20 stycznia 1998	44	1	SC Freiburg	Niemcy
5	OB	Attila Fiola	17 lutego 1990	57	2	Fehérvár FC	Węgry
6	OB	Willi Orbán	3 listopada 1992	45	6	RB Leipzig	Niemcy
7	OB	Loïc Négo	15 stycznia 1991	36	2	Le Havre AC	Francja
8	PO	Ádám Nagy	17 czerwca 1995	81	2	Spezia Calcio	Włochy
9	NA	Martin Ádám	6 listopada 1994	22	3	Ulsan HD	Korea Południowa
10	PO	Dominik Szoboszlai [KAPITAN]	25 października 2000	42	12	Liverpool	Anglia
11	OB	Milos Kerkez	7 listopada 2003	16	0	Bournemouth	Anglia
12	BR	Dénes Dibusz	16 listopada 1990	36	0	Ferencvárosi TC	Węgry
13	PO	András Schäfer	13 kwietnia 1999	25	3	Union Berlin	Niemcy
14	PO	Bendegúz Bolla	22 listopada 1999	17	0	Servette FC	Szwajcaria
15	PO	László Kleinheisler	8 kwietnia 1994	51	3	Hajduk Split	Chorwacja
16	PO	Dániel Gazdag	2 marca 1996	25	4	Philadelphia Union	USA
17	PO	Callum Styles	28 marca 2000	22	0	Sunderland	Anglia
18	OB	Zsolt Nagy	25 maja 1993	20	3	Puskás Akadémia FC	Węgry
19	NA	Barnabás Varga	25 października 1994	11	6	Ferencvárosi TC	Węgry
20	NA	Roland Sallai	22 maja 1997	49	13	SC Freiburg	Niemcy
21	OB	Endre Botka	25 sierpnia 1994	26	1	Ferencvárosi TC	Węgry
22	BR	Péter Szappanos	14 listopada 1990	1	0	Paksi FC	Węgry
23	NA	Kevin Csoboth	20 czerwca 2000	8	0	Újpest FC	Węgry
24	OB	Márton Dárdai	12 lutego 2002	2	0	Hertha BSC	Niemcy
25	PO	Krisztofer Horváth	8 stycznia 2002	3	0	Kecskeméti TE	Węgry
26	PO	Mihály Kata	13 kwietnia 2002	3	0	MTK Budapeszt	Węgry

 

Shrek:

Czy uda się nawiązać wynikami do ery Złotej Jedenastki z lat 50? Mecz w Lidze Narodów w 2022 z Anglią na Wembley, gdzie Madziarzy ograli gospodarzy 4:0, może na to wskazywać, ale jeszcze na takie deklaracje za wcześnie, o czym sam mówi trener reprezentacji Marco Rossi. Węgrzy pewnie awansowali z pierwszego miejsca w grupie, gdzie nie doznali żadnej porażki. Co prawda jej rywale – Serbia, Czarnogóra, Litwa i Bułgaria, nie należą do europejskiego topu, to jednak ten wyczyn umieszcza ich w grupie 5 drużyn, którym się to udało (poza nimi jeszcze Francja, Anglia, Rumunia i Portugalia), a to już zacne towarzystwo.

Upatruje w Węgrach czarnego konia turnieju. Świetnie bronią, jeszcze lepiej kontratakują, a do tego trener Rossi znalazł sposób by połączyć włoską perfekcję w wykonywaniu poleceń taktycznych, z nieustępliwością i grą do końca, można spodziewać się twardego orzecha do zgryzienia, zwłaszcza dla rywali. Ostatnia porażka w meczach o punkty to wrzesień 2022, co prawda w sparingu przed Euro przegrali z Irlandią, jednak tam, zginęli od własnej broni tj kontrataków.

Zresztą najlepszym sposobem na wygranie z nimi spotkania, jest po prostu oddanie im piłki, bo mają ogromne problemy w ataku pozycyjnym. Nie będzie jednak na Mistrzostwach zbyt wielu ekip, którym takie rozegranie meczu będzie odpowiadało. To raczej Madziarzy, będą częściej bronili i wychodzili z kontratakami, które finalizować będzie Dominik Szoboszlai, czy Barnabas Varga.   

Jak daleko zajdą?: Walka o dwa czołowe miejsca w grupie, ćwierćfinał jest w ich zasięgu.

---

 

Szwajcaria

Trener:  Murat Yakın (ur. 15 września 1974)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Yann Sommer	17 grudnia 1988	89	0	Inter Mediolan	Włochy
2	OB	Leonidas Stergiou	3 marca 2002	3	0	VfB Stuttgart	Niemcy
3	OB	Silvan Widmer	5 marca 1993	43	4	Mainz 05	Niemcy
4	OB	Nico Elvedi	30 września 1996	53	2	Borussia Mönchengladbach	Niemcy
5	OB	Manuel Akanji	19 lipca 1995	60	3	Manchester City	Anglia
6	PO	Denis Zakaria	20 listopada 1996	54	3	AS Monaco	Francja
7	NA	Breel Embolo	14 lutego 1997	63	13	AS Monaco	Francja
8	PO	Remo Freuler	15 kwietnia 1992	67	8	Bologna FC	Włochy
9	NA	Noah Okafor	24 maja 2000	22	2	AC Milan	Włochy
10	PO	Granit Xhaka [KAPITAN]	27 września 1992	125	14	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
11	NA	Renato Steffen	3 listopada 1991	39	4	FC Lugano	Szwajcaria
12	BR	Yvon Mvogo	6 czerwca 1994	9	0	FC Lorient	Francja
13	OB	Ricardo Rodríguez	25 sierpnia 1992	115	9	Torino FC	Włochy
14	NA	Steven Zuber	17 sierpnia 1991	54	11	AEK Ateny	Grecja
15	OB	Cédric Zesiger	24 czerwca 1998	4	0	VfL Wolfsburg	Niemcy
16	PO	Vincent Sierro	8 października 1995	3	0	Toulouse FC	Francja
17	NA	Ruben Vargas	5 sierpnia 1998	41	7	FC Augsburg	Niemcy
18	NA	Kwadwo Duah	24 lutego 1997	1	0	Łudogorec Razgrad	Bułgaria
19	NA	Dan Ndoye	25 października 2000	11	0	Bologna FC	Włochy
20	PO	Michel Aebischer	6 stycznia 1997	20	0	Bologna FC	Włochy
21	BR	Gregor Kobel	6 grudnia 1997	5	0	Borussia Dortmund	Niemcy
22	OB	Fabian Schär	20 grudnia 1991	81	8	Newcastle United	Anglia
23	PO	Xherdan Shaqiri	10 października 1991	123	31	Chicago Fire	USA
24	PO	Ardon Jashari	30 lipca 2002	2	0	FC Luzern	Szwajcaria
25	NA	Zeki Amdouni	4 grudnia 2000	15	7	Burnley	Anglia
26	PO	Fabian Rieder	16 lutego 2002	5	0	Stade Rennais	Francja

 

Shrek:

Szwajcaria awansowała z niezwykle wyrównanej grupy, gdzie przegrała jedno spotkanie (z Rumunią na wyjeździe), ale wygrała zaledwie 4 z dziesięciu ( dwa zwycięstwa z najsłabszą Andorą, okazała wygrana z Białorusią, oraz wygrana z Izraelem), nie pokazało całej siły szwajcarskiego futbolu. A jaka ona jest? Najlepszą odpowiedzią będzie: to zależy. Są w reprezentacji gracze, którzy kosztowali sporo pieniędzy i niektórzy, okazywali się niewarci aż tak dużych kwot transferowych (Breel Embolo), a niektórzy będą mieli możliwość udowodnienia swojej wartości (Noah Okafor, Dan Ndoye, czy Remo Freuler – rok temu kosztował 9 mln funtów). Są także, którzy swoją klasę udowodnili wcześniej (Shaqiri, Zakaria, Sommer czy Xhaka) i to oni będą nadzieją kibiców na jak najlepsze wyniki podczas imprezy rozgrywanej po sąsiedzku. Do tego zawodnicy rewelacji Seria A - Bologny, liczą na przełożenie dobrej formy z ligi na Mistrzostwa.

Najlepszym strzelcem drużyny podczas kwalifikacji był Zeki Amdouni – autor 6 bramek i jeden z nowej fali nadciągających zdolnych zawodników, którzy coraz częściej pojawiają się w drużynie. Syn Turka i Tunezyjki, jeszcze w wieku juniorskim grał zarówno dla reprezentacji Turcji, jak i Szwajcarii, jednak seniorski debiut w reprezentacji Helwetów, miał miejsce 27 września 2022 roku w spotkaniu Ligi Narodów UEFA. W kadrze gra za jedynym wysuniętym napastnikiem, podobną rolę pełnił w FC Basel, gdzie w sezonie 22/23 strzelił 22 bramki.

Innym ciekawym zawodnikiem może być Vincent Sierro, który w reprezentacji zadebiutował po udanych spotkaniach eliminacyjnych – 26 marca 2024, gdy Helweci podejmowali zawodników z Irlandii. Ma 28 lat, a jego ostatni sezon we Francji – w Tuluzie (30 występów, 6 bramek) pokazał, że może odgrywać ważną rolę w reprezentacji. Czy uda mu się przebić jednak w piekielnie silnej drugiej linii Szwajcarów?

Jak upatruje szanse Szwajcarów? Jest to chyba najsolidniejsza ekipa w grupie, czyli nie spodziewam się wpadek, oraz nie zlękną się będących w kryzysie reprezentacji Niemiec. A to, że potrafią ogrywać faworyzowane drużyny, pokazały mecze Ligi Narodów, gdzie ograli Hiszpanię i Portugalię. Pierwsze miejsce nie będzie dla mnie zaskoczeniem, takim byłoby odpadnięcie już po eliminacjach.

Jak daleko zajdą?: Ćwierćfinał

---

---

 

Grupa B

 

Hiszpania

Trener: Luis de la Fuente (ur. 21 czerwca 1961)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	David Raya	15 września 1995	5	0	Arsenal	Anglia
2	OB	Dani Carvajal	11 stycznia 1992	44	0	Real Madryt	Hiszpania
3	OB	Robin Le Normand	11 listopada 1996	11	1	Real Sociedad	Hiszpania
4	OB	Nacho	18 stycznia 1990	25	1	Real Madryt	Hiszpania
5	OB	Dani Vivian	5 lipca 1999	2	0	Athletic Bilbao	Hiszpania
6	PO	Mikel Merino	22 czerwca 1996	21	1	Real Sociedad	Hiszpania
7	NA	Álvaro Morata [KAPITAN]	23 października 1992	73	35	Atlético Madryt	Hiszpania
8	PO	Fabián Ruiz	3 kwietnia 1996	23	2	Paris Saint-Germain	Francja
9	NA	Joselu	27 marca 1990	11	5	Real Madryt	Hiszpania
10	NA	Dani Olmo	7 maja 1998	33	8	RB Leipzig	Niemcy
11	NA	Ferran Torres	29 lutego 2000	41	19	FC Barcelona	Hiszpania
12	OB	Álex Grimaldo	20 września 1995	4	0	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
13	BR	Álex Remiro	24 marca 1995	1	0	Real Sociedad	Hiszpania
14	OB	Aymeric Laporte	27 maja 1994	29	1	Al-Nassr	Arabia Saudyjska
15	PO	Álex Baena	20 lipca 2001	3	1	Villarreal CF	Hiszpania
16	PO	Rodri	22 czerwca 1996	50	3	Manchester City	Anglia
17	NA	Nico Williams	12 lipca 2002	14	2	Athletic Bilbao	Hiszpania
18	PO	Martín Zubimendi	2 lutego 1999	6	0	Real Sociedad	Hiszpania
19	NA	Lamine Yamal	13 lipca 2007	7	2	FC Barcelona	Hiszpania
20	PO	Pedri	25 listopada 2002	20	2	FC Barcelona	Hiszpania
21	NA	Mikel Oyarzabal	21 kwietnia 1997	30	11	Real Sociedad	Hiszpania
22	OB	Jesús Navas	21 listopada 1985	53	5	Sevilla FC	Hiszpania
23	BR	Unai Simón	11 czerwca 1997	40	0	Athletic Bilbao	Hiszpania
24	OB	Marc Cucurella	22 lipca 1998	4	0	Chelsea	Anglia
25	PO	Fermín López	11 maja 2003	1	0	FC Barcelona	Hiszpania
26	NA	Ayoze Pérez	29 lipca 1993	1	1	Real Betis	Hiszpamia

 

Shrek:

Hiszpanie pewnie przeszli grupę eliminacyjną, doznając jednej, porażki w spotkaniu ze Szkocją w drugiej kolejce. Ich supremacja w grupie jednak nie była zagrożona, a potwierdzili ją, kończąc grupę z dorobkiem 25 zdobytych bramek i 5 straconych (poza Szkocją, bramkarza Hiszpanii pokonali jeszcze dwukrotnie zawodnicy Gruzji i raz piłkę do siatki skierował Cypryjczyk). Jeżeli utrzymają koncentrację na najwyższym poziomie, mogą być jednym z faworytów do końcowego triumfu.

Z pewnością będą grać na wskroś ofensywnie. Wysunięty napastnik Morata, będzie wspierany przez skrzydłowych Yamala, Nico Williamsa, czy Ferrana Torresa, a także środkowych pomocników, zwłaszcza Daniego Olmo, Rodriego, Pedriego, czy Fabiana Ruiza. Jeśli gdzieś można szukać jakichś słabości, to z pewnością jest to środek obrony. Od czasu zakończenia kariery reprezentacyjnej przez Sergio Ramosa, jest wyraźny problem ze znalezieniem szefa na tej newralgicznej postaci. Aymeric Laporte przenosząc się do Arabii Saudyjskiej, sam poniekąd wypisał się z roli jego następcy, ale na tle słabszych rywali dalej wygląda solidnie. Czy będzie nim Nacho Fernandez, który zalicza solidne występy w Realu Madryt, a może Robin Le Normand z Realu Sociedad? W przyszłości swoje szanse dostaną – Daniel Vivian z Athletic Bilbao (a może już na Euro zobaczymy go w wyjściowym składzie?), oraz skreślony przed samym Euro Pau Cubarsi – 17-latek z Barcelony.  

Na kogo warto zwrócić uwagę – ciężko jest wśród tylu graczy europejskiego formatu, wskazać kogoś nieoczywistego, dlatego ja, proponuje popatrzeć na kogoś, komu jest bliżej do zakończenia kariery, ale może być jasną postacią z ławki La Furia Roja, jak określana jest hiszpańska jedenastka.

Urodzony w Niemczech, konkretnie w Stuttgarcie Jose Luis Mato Sanmartin – czyli Joselu, debiutował w spotkaniu z Norwegią 25 marca 2023 roku. Wszedł z ławki w 81 minucie, a w 84 i 85 zaliczył swoje premierowe trafienia. W Eliminacjach trafił jeszcze dwukrotnie, a zważywszy na to, że głównie wchodził z ławki, jest to naprawdę niezły wynik. W eliminacjach bramki strzelał co 62 minuty i posiadania takiego prawdziwego energizera wchodzącego z ławki w kryzysowych momentach, może poderwać całą drużynę do lepszej gry.

Jak daleko zajdą?: Odpadnięcie w ćwierćfinale byłby dla mnie ogromną niespodzianką in minus. Jeden z faworytów do wygrania turnieju.

 

---

 

Chorwacja

Trener: Zlatko Dalić (ur. 26 października 1966)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Dominik Livaković	9 stycznia 1995	54	0	Fenerbahçe SK	Turcja
2	OB	Josip Stanišić	2 kwietnia 2000	18	0	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
3	OB	Marin Pongračić	11 września 1997	8	0	US Lecce	Włochy
4	OB	Joško Gvardiol	23 stycznia 2002	30	2	Manchester City	Anglia
5	OB	Martin Erlić	24 stycznia 1998	9	0	US Sassuolo Calcio	Włochy
6	OB	Josip Šutalo	28 lutego 2000	14	0	Ajax Amsterdam	Holandia
7	PO	Lovro Majer	17 stycznia 1998	31	8	VfL Wolfsburg	Niemcy
8	PO	Mateo Kovačić	6 maja 1994	101	5	Manchester City	Anglia
9	NA	Andrej Kramarić	19 czerwca 1991	93	28	TSG Hoffenheim	Niemcy
10	PO	Luka Modrić [KAPITAN]	9 września 1985	175	25	Real Madryt	Hiszpania
11	PO	Marcelo Brozović	16 listopada 1992	96	7	Al-Nassr	Arabia Saudyjska
12	BR	Nediljko Labrović	10 września 1999	1	0	HNK Rijeka	Chorwacja
13	PO	Nikola Vlašić	4 października 1997	56	8	Torino FC	Włochy
14	NA	Ivan Perišić	2 lutego 1989	131	33	Hajduk Split	Chorwacja
15	PO	Mario Pašalić	9 lutego 1995	63	10	Atalanta BC	Włochy
16	NA	Ante Budimir	22 lipca 1991	21	2	CA Osasuna	Hiszpania
17	NA	Bruno Petković	16 września 1994	38	11	Dinamo Zagrzeb	Chorwacja
18	PO	Luka Ivanušec	26 listopada 1998	21	2	Feyenoord	Holandia
19	OB	Borna Sosa	21 stycznia 1998	20	1	Ajax Amsterdam	Holandia
20	NA	Marko Pjaca	6 maja 1995	26	1	HNK Rijeka	Chorwacja
21	OB	Domagoj Vida	29 kwietnia 1989	105	4	AEK Ateny	Grecja
22	OB	Josip Juranović	16 sierpnia 1995	37	0	Union Berlin	Niemcy
23	BR	Ivica Ivušić	1 lutego 1995	6	0	Pafos FC	Cypr
24	NA	Marco Pašalić	14 września 2000	5	1	HNK Rijeka	Chorwacja
25	PO	Luka Sučić	8 września 2002	7	0	Red Bull Salzburg	Austria
26	PO	Martin Baturina	16 lutego 2003	3	0	Dinamo Zagrzeb	Chorwacja

 

Shrek:

Jeszcze na dwie kolejki przed końcem Chorwaci byli w niemałych tarapatach. Mieli tyle samo punktów, co Walia, ale gorszy od nich stosunek spotkań. Co więcej, Walijczycy podejmowali na wyjeździe Armenię i pewna awansu Turcję u siebie. Komplet punktów sprawiłby, że to oni zagraliby na Mistrzostwach Europy, z Armenią jednak stracili punkty, a podłamani tym, że Chorwaci pewnie wygrali z Łotwą, zremisowali również ostatnie spotkanie z Turcją. Chorwaci tymczasem uniknęli baraży. Mimo że stracili tylko 4 bramki (lepsi w tym zakresie była tylko Portugalia i Francja), to ich atak nie funkcjonował tak, jak przyzwyczaił nas do tego. 13 bramek to 3 najsłabszy atak spośród drużyn, które awansowały bezpośrednio (gorzej wypadły tylko Albania i Czechy – po 12 bramek).

Mimo wszystko ta mieszanka doświadczenia z młodością może być groźna dla każdego – w Lidze Narodów, ograła Francję, oraz Holandię, ulegając Hiszpanii w karnych. Co prawda, działo się to 2 lata temu, ale trzon zespołu pozostał w zasadzie niezmieniony.  W dalszym ciągu o sile zespołu decydować będą doświadczeni Perisić, Modrić, Kramarić – najlepszy strzelec eliminacji drużyny, Kovacić, Brozović, Sutalo, bramkarz Livaković, wspierani młodym, ale też już doświadczonym Gvardiolem. Do czego wystarczy taka mieszanka? Ćwierćfinał dla mnie to minimum, ale nie zdziwi mnie fakt, gdy dojdą do finału.

Jak daleko zajdą?: Ćwierćfinał wydaje się celem minimum.

 

---

 

Włochy

Trener: Luciano Spalletti (ur. 7 marca 1959)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Gianluigi Donnarumma [KAPITAN]	25 lutego 1999	62	0	Paris Saint-Germain	Francja
2	OB	Giovanni Di Lorenzo	4 sierpnia 1993	35	3	SSC Napoli	Włochy
3	OB	Federico Dimarco	10 listopada 1997	19	2	Inter Mediolan	Włochy
4	OB	Alessandro Buongiorno	6 czerwca 1999	4	0	Torino FC	Włochy
5	OB	Riccardo Calafiori	19 maja 2002	2	0	Bologna FC	Włochy
6	OB	Federico Gatti	24 czerwca 1998	3	0	Juventus Turyn	Włochy
7	PO	Davide Frattesi	22 września 1999	15	5	Inter Mediolan	Włochy
8	PO	Jorginho	20 grudnia 1991	54	5	Arsenal	Anglia
9	NA	Gianluca Scamacca	1 stycznia 1999	16	1	Atalanta BC	Włochy
10	PO	Lorenzo Pellegrini	19 czerwca 1996	30	6	AS Roma	Włochy
11	NA	Giacomo Raspadori	18 lutego 2000	28	6	SSC Napoli	Włochy
12	BR	Guglielmo Vicario	7 października 1996	2	0	Tottenham Hotspur	Anglia
13	OB	Matteo Darmian	2 grudnia 1989	43	2	Inter Mediolan	Włochy
14	NA	Federico Chiesa	25 października 1997	47	7	Juventus Turyn	Włochy
15	OB	Raoul Bellanova	17 maja 2000	2	0	Torino FC	Włochy
16	PO	Bryan Cristante	3 marca 1995	40	2	AS Roma	Włochy
17	OB	Gianluca Mancini	17 kwietnia 1996	13	0	AS Roma	Włochy
18	PO	Nicolò Barella	7 lutego 1997	53	9	Inter Mediolan	Włochy
19	NA	Mateo Retegui	29 kwietnia 1999	8	4	Genoa	Włochy
20	NA	Mattia Zaccagni	16 czerwca 1995	5	0	SS Lazio	Włochy
21	PO	Nicolò Fagioli	12 lutego 2001	3	0	Juventus Turyn	Włochy
22	NA	Stephan El Shaarawy	27 października 1992	31	7	AS Roma	Włochy
23	OB	Alessandro Bastoni	13 kwietnia 1999	23	1	Inter Mediolan	Włochy
24	OB	Andrea Cambiaso	20 lutego 2000	4	0	Juventus Turyn	Włochy
25	PO	Michael Folorunsho	7 lutego 1998	1	0	Hellas Verona	Włochy
26	BR	Alex Meret	22 marca 1997	3	0	SSC Napoli	Włochy

 

Shrek:

Włochy wywalczyły awans bezpośrednio, ale trzecią Ukrainę wyprzedził dzięki lepszemu bilansowi spotkań między tym rywalem – 2:1 na początku eliminacji i 0:0 w Leverkusen (z powodu wojny mecze Ukrainy są rozgrywane na neutralnych obiektach). Nie mieli też zbyt wiele do powiedzenia w spotkaniach z Anglikami, co jest odzwierciedleniem kryzysu, jaki trapi włoski futbol (brak awansu do Mistrzostw Świata w Katarze). Brak z przodu fantastycznych piłkarzy, zwłaszcza ofensywnych, z jakich niegdyś słynęła ta reprezentacja, sprawia, że ciężko będzie im walczyć o coś więcej niż ćwierćfinał.

I owszem można mówić, że zarówno Chiesa z Juventusu jak i Scamacca z Atalanty to świetni zawodnicy, jednak nie potwierdzają tego liczby. Chiesa w Seria A gra sporo – 33 spotkania, jednak zdobył jednak tylko 9 bramek w ostatnim sezonie – zresztą, on jest bardziej skrzydłowym. Scamacca z kolei w ostatnim sezonie w klubie zaliczył 19 bramek, ale w reprezentacji jego liczba skalpów zamyka się na liczbie 1. Czy uda mu się ją polepszyć na Euro? Są jeszcze gracze Napoli – Rapsadori, który niestety częściej wchodzi do gry jako zmiennik, przez co jego licznik bramek w Seria A to 5, oraz Mateo Retegui, który dla Genoi w zeszłym sezonie zdobył 9 bramek, ale jest najskuteczniejszym napastnikiem w kadrze Włoch w mijającym sezonie.

Cóż, reprezentacja Włoch zdaje sobie z problemów z napastnikami, dlatego ich atuty to przede wszystkim niezwykle silna druga linia, który zarówno dobrze broni, jak i atakuje. Najlepszym strzelcem eliminacji został Davide Frattesi, a Pellegrini czy DiMarco potrafią zaskoczyć celnym uderzeniem z dystansu.  

Mimo tego, że są obrońcami trofeum i nigdy nie należy lekceważyć serca mistrzów, to nie wróżę im obrony trofeum. Raczej trzecie miejsce i odpadnięcie w 1/8 lub ćwierćfinale.

Jak daleko zajdą?: Walka o wyjście z grupy, 1/8 finału.

 

---

 

Albania

Trener: Sylvinho (ur. 12 kwietnia 1974)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Etrit Berisha	10 marca 1989	81	0	Empoli FC	Włochy
2	OB	Iván Balliu	1 stycznia 1992	13	0	Rayo Vallecano	Hiszpania
3	OB	Mario Mitaj	6 sierpnia 2003	14	0	Lokomotiw Moskwa	Rosja
4	OB	Elseid Hysaj	2 lutego 1994	84	2	SS Lazio	Włochy
5	OB	Arlind Ajeti	25 września 1993	26	1	CFR Cluj	Rumunia
6	OB	Berat Djimsiti [KAPITAN]	19 lutego 1993	58	1	Atalanta BC	Włochy
7	NA	Rey Manaj	24 lutego 1997	34	8	Sivasspor	Turcja
8	PO	Klaus Gjasula	14 grudnia 1989	28	0	SV Darmstadt 98	Niemcy
9	NA	Jasir Asani	19 maja 1995	13	4	Gwangju FC	Korea Południowa
10	PO	Nedim Bajrami	28 lutego 1999	23	4	US Sassuolo Calcio	Włochy
11	NA	Armando Broja	10 września 2001	21	5	Fulham	Anglia
12	BR	Elhan Kastrati	2 lutego 1997	2	0	AS Cittadella	Włolchy
13	OB	Enea Mihaj	5 lipca 1998	19	0	FC Famalicão	Portugalia
14	PO	Qazim Laçi	19 stycznia 1996	27	3	Sparta Praga	Czechy
15	NA	Taulant Seferi	15 listopada 1996	19	3	Baniyas SC	ZEA
16	PO	Medon Berisha	21 października 2003	1	0	US Lecce	Włochy
17	PO	Ernest Muçi	19 marca 2001	10	3	Beşiktaş JK	Turcja
18	OB	Ardian Ismajli	30 września 1996	38	2	Empoli FC	Włochy
19	NA	Mirlind Daku	1 stycznia 1998	5	1	Rubin Kazań	Rosja
20	PO	Ylber Ramadani	12 kwietnia 1996	35	1	US Lecce	Włochy
21	PO	Kristjan Asllani	9 marca 2002	20	2	Inter Mediolan	Włochy
22	PO	Amir Abrashi	27 marca 1990	50	1	Grasshopper Club Zürich	Szwajcaria
23	BR	Thomas Strakosha	19 marca 1995	28	0	Brentford	Anglia
24	OB	Marash Kumbulla	8 lutego 2000	19	0	US Sassuolo Calcio	Włochy
25	OB	Naser Aliji	27 grudnia 1993	14	0	FC Voluntari	Rumunia
26	NA	Arbër Hoxha	6 października 1998	4	0	Dinamo Zagrzeb	Chorwacja

 

 

Shrek:

Albania dosyć sensacyjnie zajęła pierwsze miejsce w „polskiej” grupy, wyprzedzając reprezentację Czech, jak i Polski. Nie jest to przypadek, a bez wątpienia skutek poprawienia selekcji zawodników i doboru taktyki do nich. Odpowiada za to trener Sylvinho, ale przede wszystkim działacze federacji, którzy sprawiają, że Albańczycy coraz częściej wolą reprezentować swój kraj, nie zaś kraj, w którym się wychowali. Przykłady? Ivan Baillu, który reprezentował młodzieżowe drużyny Hiszpanii, Taulent Seferi, który zadebiutował nawet w dorosłej reprezentacji Macedonii, Naser Aliji, Nedim Bajrami czy Arlind Ajeti, którzy reprezentowali Szwajcarię w drużynach młodzieżowych. A jest też Kristijan Asllani, który odrzucił możliwość reprezentowania drużyny Włoch. Czy byliby na tyle silni, by zadebiutować w dorosłej reprezentacji, pewnie nie, ale albańska piłka zrobiła bardzo duży progres w kwestii odzyskiwania zawodników, którzy urodzili się na obczyźnie, lub jako dzieci, na tę obczyznę musiały się udać.

Ich awans, to zapewne wypadkowa słabszej reprezentacji Polski i Czech, mimo wszystko wywalczyli go na boisku, determinacją, zadziornością, która jest typowa dla mieszkańców Bałkanów, która była podlana mieszanką niezłej techniki użytkowej i odpowiedzialności taktycznej.

Jestem niezwykle ciekawy co zaprezentuje gracz Chelsea (dla której w minionym sezonie rozegrał 19 spotkań i strzelił 2 bramki), który jest obecnie wypożyczony do Fulham – Armando Borja. Czy uda mu się polepszyć reprezentacyjny bilans, który zatrzymał się obecnie na 5 trafieniach?

Gdyby trafili do innej grupy, liczyłbym na małą sensacyjkę, w postaci wyjścia z grupy. Tu rywale wydają się zbyt mocni – Hiszpania i Chorwacja wydają się być poza zasięgiem, wygrana z Włochami, jest mało prawdopodobna, ale nie niemożliwa. Czy trzy punkty wystarczą, by wyjść z grupy?

Jak daleko zajdą?: Miejsca 3 - 4, ale z niewielkimi szansami na wyjście.

---

---

 

Grupa C

 

Dania

Trener:  Kasper Hjulmand (ur. 9 kwietnia 1972)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Kasper Schmeichel	5 listopada 1986	101	0	RSC Anderlecht	Belgia
2	OB	Joachim Andersen	31 maja 1996	32	0	Crystal Palace	Anglia
3	OB	Jannik Vestergaard	3 sierpnia 1992	41	2	Leicester City	Anglia
4	OB	Simon Kjær [KAPITAN]	26 marca 1989	132	5	AC Milan	Włochy
5	OB	Joakim Mæhle	20 maja 1997	45	11	VfL Wolfsburg	Niemcy
6	OB	Andreas Christensen	10 kwietnia 1996	69	3	FC Barcelona	Hiszpania
7	PO	Mathias Jensen	1 stycznia 1996	30	1	Brentford	Anglia
8	PO	Thomas Delaney	3 września 1991	78	8	RSC Anderlecht	Belgia
9	NA	Rasmus Højlund	4 lutego 2003	14	7	Manchester United	Anglia
10	PO	Christian Eriksen	14 lutego 1992	130	41	Manchester United	Anglia
11	NA	Andreas Skov Olsen	29 grudnia 1999	30	8	Club Brugge	Belgia
12	NA	Kasper Dolberg	6 października 1997	47	11	RSC Anderlecht	Belgia
13	OB	Mathias Jørgensen	23 kwietnia 1990	37	2	Brentford	Anglia
14	NA	Mikkel Damsgaard	3 lipca 2000	27	4	Brentford	Anglia
15	PO	Christian Nørgaard	10 marca 1994	25	1	Brentford	Anglia
16	BR	Mads Hermansen	11 lipca 2000	0	0	Leicester City	Anglia
17	OB	Victor Kristiansen	16 grudnia 2002	8	0	Bologna FC	Włochy
18	OB	Alexander Bah	9 grudnia 1997	11	1	SL Benfica	Portugalia
19	NA	Jonas Wind	7 lutego 1999	27	8	VfL Wolfsburg	Niemcy
20	NA	Yussuf Poulsen	15 czerwca 1994	79	13	RB Leipzig	Niemcy
21	PO	Morten Hjulmand	25 czerwca 1999	7	0	Sporting CP	Portugalia
22	BR	Frederik Rønnow	4 sierpnia 1992	10	0	Union Berlin	Niemcy
23	PO	Pierre-Emile Højbjerg	5 sierpnia 1995	77	10	Tottenham Hotspur	Anglia
24	NA	Anders Dreyer	2 maja 1998	3	0	RSC Anderlecht	Belgia
25	OB	Rasmus Kristensen	11 lipca 1997	21	0	AS Roma	Włochy
26	NA	Jacob Bruun Larsen	19 września 1998	6	1	TSG Hoffenheim	Niemcy

 

poprostukuba00:

Mistrzostwa Europy sprzed trzech lat są dla Duńczyków pięknym wspomnieniem. Wielu kibiców, nawet tych z innych krajów, zachwycało się ich grą i niesamowitą determinacją, zwłaszcza w kluczowych momentach turnieju. To właśnie w fazie pucharowej reprezentacja ta błyszczała najjaśniej, przenosząc się przez kolejne etapy aż do półfinału, gdzie niestety musiała uznać wyższość wspomnianej już Anglii. Nie możemy też zapomnieć o trudnych chwilach, gdy kibice z Finlandii i Danii łączyli siły, modląc się o uratowanie Christiana Eriksena.

Dania miała sporo szczęścia jeśli chodzi o rywali w eliminacjach, była bowiem zdecydowanym faworytem rywalizując między innymi ze Słowenią, z którą co ciekawe spotkają się w grupie na EURO w Niemczech. Mimo łatwych rywali zdarzało im się męczyć z Kazachstanem czy San Marino. Zdobyli 22 punkty wraz ze wspomnianą Słowenią, a o pierwszym miejscu zadecydował lepszy bilans spotkań bezpośrednich.

W opinii wielu kibiców i obserwatorów gra oraz postawa reprezentacji Danii straciła znacząco na atrakcyjności i po prostu zaczęła męczyć się z wieloma słabymi reprezentacjami. Jednym z głównych problemów, które do tego się przyczynił, jest brak gry wielu piłkarzy w klubach oraz dość niepewny styl gry. Najważniejsze postacie w kadrze Kaspra Hjulmanda nie imponują statystykami. Rasmus Højlund zaliczył całkiem udany debiut w Manchesterze United, Yussuf Poulsen w Lipsku zdobył tylko pięć bramek w bardzo przeciętnym sezonie. Znane nazwiska, takie jak Eriksen, Højbjerg, Kjær, Delaney czy Christensen rozegrali w swoich klubach na tyle mało minut, by móc mówić o pewności i mocy liderów. Żeby nie było ciągle tak negatywnie, to w zeszłym sezonie niezłą markę we Włoszech wyrobił sobie Victor Kristiansen rozgrywając solidny sezon awansując wraz z Bologną do Ligi Mistrzów i z pewnością będzie jednym z podstawowych defensorów reprezentacji Danii. Niemniej jednak sądzę, że Dania mimo problemów wciąż jest na tyle dobra, by zdołać awansować z grupy, przy czym należy pamiętać, że nawet trzecie miejsce jest premiowane awansem w odpowiednich warunkach. Jednak moja intuicja podpowiada mi, że zgarniając trzy punkty nie wyjdą z grupy.

Kluczowy piłkarz: Rasmus Hojlund
Największy prospekt: Victor Kristiansen
Jak daleko zajdą?: Faza grupowa, chyba że 3 punkty pozwolą im na awans

 

---

 

Słowenia

Trener: Matjaž Kek (ur. 9 września 1961)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Jan Oblak [KAPITAN]	7 stycznia 1993	65	0	Atlético Madryt	Hiszpania
2	OB	Žan Karničnik	18 września 1994	28	1	NK Celje	Słowenia
3	OB	Jure Balkovec	9 września 1994	38	0	Alanyaspor	Turcja
4	OB	Miha Blažič	8 maja 1993	32	0	Lech Poznań	Polska
5	PO	Jon Gorenc Stanković	14 stycznia 1994	24	1	Sturm Graz	Austria
6	OB	Jaka Bijol	5 lutego 1999	49	1	Udinese Calcio	Włochy
7	PO	Benjamin Verbič	27 listopada 1993	58	6	Panathinaikos	Grecja
8	PO	Sandi Lovrić	28 marca 1998	35	4	Udinese Calcio	Włochy
9	NA	Andraž Šporar	27 lutego 1994	53	12	Panathinaikos	Grecja
10	PO	Timi Max Elšnik	19 kwietnia 1998	15	1	Olimpija Lublana	Słowenia
11	NA	Benjamin Šeško	31 maja 2003	29	11	RB Leipzig	Niemcy
12	BR	Vid Belec	6 czerwca 1990	21	0	APOEL FC	Cypr
13	OB	Erik Janža	21 czerwca 1993	10	2	Górnik Zabrze	Polska
14	PO	Jasmin Kurtić	10 stycznia 1989	91	2	FC Südtirol	Włochy
15	PO	Tomi Horvat	24 marca 1999	75	0	Sturm Graz	Austria
16	BR	Igor Vekić	6 maja 1998	1	0	Vejle BK	Dania
17	NA	Jan Mlakar	23 października 1998	17	3	Pisa SC	Włochy
18	NA	Žan Vipotnik	18 marca 2002	9	2	Girondins Bordeaux	Francja
19	NA	Žan Celar	14 marca 1999	10	0	FC Lugano	Szwajcaria
20	OB	Petar Stojanović	7 października 1995	53	2	UC Sampdoria	Włochy
21	OB	Vanja Drkušić	30 października 1999	7	0	PFK Soczi	Rosja
22	PO	Adam Gnezda Čerin	16 lipca 1999	31	4	Panathinaikos	Grecja
23	OB	David Brekalo	3 grudnia 1998	13	1	Orlando City SC	USA
24	PO	Nino Žugelj	23 maja 2000	1	0	FK Bodø/Glimt	Dania
25	PO	Adrian Zeljković	19 sierpnia 2002	1	0	Spartak Trnawa	Słowacja
26	NA	Josip Iličić	29 stycznia 1988	81	17	NK Maribor	Słowenia

 

poprostukuba00:

Słowenia ostatni raz na Mistrzostwach Europy wystąpiła 24 lata temu, podobnie jak Serbia - choć oczywiście bez zawirowań związanych z istnieniem narodu i nazwą. Słoweńcy co zabawne w grupie z Jugosławią wywalczyli zaledwie 2 punkty, które na dwie dekady zakończyły ich występy na EURO.

O Słoweńcach i ich drodze na turniej w Niemczech wspominałem już przy kadrze Danii. Znaleźli się w tej samej grupie, zgarniając identyczną liczbę punktów, choć z perspektywy reprezentacji Matjaza Keka, ten wynik odbiera się jako bardzo duży sukces.

Słowenia może, ale nie musi - ale nie tylko, oni mają spore predyspozycje, by móc sprawić niespodziankę. Po świetnych eliminacjach gdzie strzelili 20 bramek, a stracili zaledwie 9, można powiedzieć, że ten kolektyw stać na sprawianie niespodzianek. Siły tej reprezentacji trzeba upatrywać jedynie w konsekwencji bycia drużyną i solidnym monolitem, co potrafili udowodnić w wygranym spotkaniu z USA i Portugalią, która nie wychodziła na to spotkanie rezerwową jedenastką. Poruszając kwestie personali, na pewno trzeba wspomnieć o polskich akcentach, gdyż do Niemiec jadą Blazic z Lecha Poznań, Janza z Górnika Zabrze czy Zahovic z Pogoni Szczecin. Jeśli zaś chodzi o największe gwiazdy, poza Oblakiem, trzeba wspomnieć o młodym Benjaminie Sesko, który w ostatnim sezonie strzelił 14 bramek dla Lipska i przyciąga sobą uwagę wielu mocnych i atrakcyjnych klubów. Uważam, że Oblak będzie miał sporo pracy w starciach grupowych i dwojąc, trojąc się co sił zapobiegnie wielu bramkom, lecz ostatecznie nie uchroni Słoweńców od ostatniego miejsca w grupie. Liczę jednak, że w spotkaniach z Danią i Słowenią pokażą swoją najlepszą formę z meczów eliminacyjnych i towarzyskich.

Kluczowy piłkarz: Jan Oblak
Największy prospekt: Benjamin Sesko
Jak daleko zajdą?: Faza grupowa

 

---

 

 

Serbia

Trener: Dragan Stojković (ur. 3 marca 1965)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Predrag Rajković	31 października 1995	32	0	RCD Mallorca	Hiszpania
2	OB	Strahinja Pavlović	24 maja 2001	35	4	Red Bull Salzburg	Austria
3	OB	Nemanja Stojić	15 stycznia 1998	2	0	TSC Bačka Topola	Serbia
4	OB	Nikola Milenković	12 października 1997	54	3	ACF Fiorentina	Włochy
5	PO	Nemanja Maksimović	26 stycznia 1995	49	0	Getafe CF	Hiszpania
6	PO	Nemanja Gudelj	16 listopada 1991	62	1	Sevilla FC	Hiszpania
7	NA	Dušan Vlahović	28 stycznia 2000	27	13	Juventus Turyn	Włochy
8	NA	Luka Jović	23 grudnia 1997	33	10	AC Milan	Włochy
9	NA	Aleksandar Mitrović	16 września 1994	91	58	Al-Hilal	Arabia Saudyjska
10	PO	Dušan Tadić [KAPITAN]	20 listopada 1988	108	23	Fenerbahçe SK	Turcja
11	PO	Filip Kostić	1 listopada 1992	63	3	Juventus Turyn	Włochy
12	BR	Đorđe Petrović	8 października 1999	3	0	Chelsea	Anglia
13	OB	Miloš Veljković	26 września 1995	30	1	Werder Brema	Niemcy
14	PO	Andrija Živković	11 lipca 1996	46	1	PAOK FC	Grecja
15	OB	Srđan Babić	22 kwietnia 1996	8	1	Spartak Moskwa	Rosja
16	PO	Srđan Mijailović	10 listopada 1993	7	0	FK Crvena zvezda	Serbia
17	PO	Ivan Ilić	17 marca 2001	16	0	Torino FC	Włochy
18	NA	Petar Ratkov	18 sierpnia 2003	1	0	Red Bull Salzburg	Austria
19	PO	Lazar Samardžić	24 lutego 2002	9	0	Udinese Calcio	Włochy
20	PO	Sergej Milinković-Savić	27 lutego 1995	51	9	Al-Hilal	Arabia Saudyjska
21	PO	Mijat Gaćinović	8 lutego 1995	27	2	AEK Ateny	Grecja
22	PO	Saša Lukić	13 sierpnia 1996	46	2	Fulham	Anglia
23	BR	Vanja Milinković-Savić	20 lutego 1997	19	0	Torino FC	Włochy
24	OB	Uroš Spajić	13 lutego 1993	21	0	FK Crvena zvezda	Serbia
25	PO	Filip Mladenović	15 sierpnia 1991	31	1	Panathinaikos	Grecja
26	PO	Veljko Birmančević	5 marca 1998	5	0	Sparta Praga	Czechy

 

poprostukuba00:

Serbia ma niesamowitego pecha co do gry w najważniejszym turnieju reprezentacyjnym na Starym Kontynencie. Od 2010 roku, z przerwą w 2014, uczestniczyli na mundialach, a EURO stanowiło dla nich spory problem aż przez 24 lata, choć też nie do końca, gdyż grali tam jako Jugosławia, tak więc będąc dokładnym, będą to debiutanckie mistrzostwa dla Serbów. Na turnieju w Belgii i Holandii jako Jugosławia wyszli z grupy, co od razu przydzieliło ich do ćwierćfinału, gdzie przejechała się po nich Holandia aż 6:1. Bycie odosobnionym bytem przez dwie dekady jak widać nie służy Serbom, choć mają naprawdę sporo doświadczenia i umiejętności, które wierzę, że pozwolą im na walkę do końca o awans z grupy.

Reprezentacja Serbii miała całkiem przyjemną ścieżkę eliminacyjną, w której na ich drodze najtrudniejszych wyzwań stali Węgrzy oraz Czarnogórcy. Udało im się zdobyć drugie miejsce, ulegając jedynie Węgrom i wyprzedzając swoich zachodnich sąsiadów.

Serbowie muszą się martwić głównie o swoją defensywę, którą Dragan Stojković od dłuższego czasu próbuje uporządkować bez większych sukcesów. Od mundialu w Katarze udało im się zachować czyste konto jedynie w 4 z 15 meczów. Problemy wynikają przede wszystkim z niezadowalającej formy i umiejętności obrońców, a także z braku regularnej gry i problemów zdrowotnych. Nadzieją w linii obrony jest Strahinja Pavlović, największy prospekt tej kadry. Zawodnik Salzburga, wyceniany na 25 milionów euro, w zeszłym sezonie zbierał bardzo dobre oceny i ma przed sobą moim zdaniem, świetlaną przyszłość. Na szczęście jakości i solidności nie brakuje im w pomocy i ofensywie. Choć wiele imponujących statystyk, na przykład Milinkovicia-Savicia czy Mitrovicia, pochodzi z lig saudyjskich, wciąż są to solidne podstawy niezłej gry. Kluczowe postacie, takie jak Dusan Tadić, Filip Kostić i przede wszystkim Dusan Vlahović, sprawiają, że drużyna ma gwiazdy, które potrafią odmieniać stan spotkania i zgarniać cenne punkty. Moim zdaniem w grupie wraz z Danią będą toczyć zażartą batalię i to właśnie oni wyjdą z tego zwycięsko i to dzięki mocnej ofensywie. Mój typ to 6 punktów zdobytych ze Słowenią i Danią i awans z 2. miejsca. Dalej nie mają raczej na co liczyć.

Kluczowy piłkarz: Dusan Vlahovic
Największy prospekt: Strahinja Pavlovic
Jak daleko zajdą?: 1/8 finału

 

---

 

Anglia

Trener: Gareth Southgate (ur. 3 września 1970)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Jordan Pickford	7 marca 1994	61	0	Everton	Anglia
2	OB	Kyle Walker	28 maja 1990	83	1	Manchester City	Anglia
3	OB	Luke Shaw	12 lipca 1995	31	3	Manchester United	Anglia
4	PO	Declan Rice	14 stycznia 1999	51	3	Arsenal	Anglia
5	OB	John Stones	28 maja 1994	72	3	Manchester City	Anglia
6	OB	Marc Guéhi	13 lipca 2000	11	0	Crystal Palace	Anglia
7	NA	Bukayo Saka	5 września 2001	33	11	Arsenal	Anglia
8	PO	Trent Alexander-Arnold	7 października 1998	25	3	Liverpool	Anglia
9	NA	Harry Kane [KAPITAN]	10 września 1993	91	63	Bayern Monachium	Niemcy
10	PO	Jude Bellingham	29 czerwca 2003	29	3	Real Madryt	Hiszpania
11	NA	Phil Foden	28 maja 2000	34	4	Manchester City	Anglia
12	OB	Kieran Trippier	19 września 1990	48	1	Newcastle United	Anglia
13	BR	Aaron Ramsdale	14 maja 1998	5	0	Arsenal	Anglia
14	OB	Ezri Konsa	23 października 1997	4	0	Aston Villa	Anglia
15	OB	Lewis Dunk	21 listopada 1991	6	0	Brighton & Hove Albion	Anglia
16	PO	Conor Gallagher	6 lutego 2000	13	0	Chelsea	Anglia
17	NA	Ivan Toney	16 marca 1996	3	1	Brentford	Anglia
18	NA	Anthony Gordon	24 lutego 2001	3	0	Newcastle United	Anglia
19	NA	Ollie Watkins	30 grudnia 1995	12	3	Aston Villa	Anglia
20	NA	Jarrod Bowen	20 grudnia 1996	8	0	West Ham United	Anglia
21	NA	Eberechi Eze	29 czerwca 1998	4	0	Crystal Palace	Anglia
22	OB	Joe Gomez	23 maja 1997	15	0	Liverpool	Anglia
23	BR	Dean Henderson	12 marca 1997	1	0	Crystal Palace	Anglia
24	NA	Cole Palmer	6 maja 2002	4	1	Chelsea	Anglia
25	PO	Adam Wharton	6 lutego 2004	1	0	Crystal Palace	Anglia
26	PO	Kobbie Mainoo	19 kwietnia 2005	3	0	Manchester United	Anglia

 

poprostukuba00:

Synowie Albionu na Euro '20 wznosili się na fali genialnej formy, pokonując po drodze m.in. Chorwację i Niemcy. Jednakże, choć ich występ był niewątpliwie imponujący, finałowe starcie z Włochami pozostawia zgorzkniałe rozrzewnienie, a powodem fatalne rzuty karne.

Reprezentacja Anglii przez eliminacje przebrnęła niczym walec, nie przegrywając żadnego spotkania. Najistotniejsze w grupie z Włochami i Ukrainą okazały się dwa zwycięstwa ze squadra Azzurra, a jedyne zgubione punkty przyszły w starciach z Ukrainą i Macedonią Północną.

Podczas gdy jakość piłkarska Anglików nie budzi wątpliwości, poważne pytania pojawiają się w kontekście ich mentalności. Bo przecież mistrzostwa wygrywa się nie tylko na boisku, ale również w głowach zawodników. Żądza rewanżu za ostatni turniej odgrywa równie znaczącą rolę w motywacji zawodników. W mojej opinii jedynym mankamentem reprezentacji Southgate'a jest wcześniej wspomniany mental oraz defensywa, moim zdaniem brak w niej pewności i jakości, jaką możemy zobaczyć w fazie rozegrania i ofensywy, gdzie króluję Foden, Bellingham, wschodząca gwiazda Palmer i oczywiście Harry Kane. Wśród młodych talentów, które mogą zabłysnąć na turnieju, wyróżniłbym trójkę: Mainoo, Gallagher i Cole Palmer. Kto wie, może w decydujących momentach, gdy zabraknie doświadczenia, ich błyskotliwość nas zaskoczy. Celem i aspiracją Anglików są zapewne złote medale, choć osobiście uważam, że może to być trudne do osiągnięcia. Myślę, że ich przygoda zakończy się na półfinale, ponieważ brakuje im tego ostatecznego elementu, który czyni zespół kompletnym i gotowym na zdobycie tytułu.

Kluczowy piłkarz: Phil Foden, Jude Bellingham
Największy prospekt: Cole Palmer
Jak daleko zajdą?: Półfinał

 

---

---

 

Grupa D

 

Zestawienie, które interesuje nas wszystkich najbardziej, w końcu tu Polska pod dowództwem Michała Probierza stanie do intensywnej walki o cenne punkty z wymagającymi rywalami.
Faworytem oczywiście jest Francja a tuż za nią Holandia. Nasza drużyna, wspólnie z Austrią, z pewnością postara się sprawić niespodziankę, utrudniając najlepszym zdobywanie punktów i podważając przewidywania ekspertów.

 

Polska

Trener: Michał Probierz (ur. 24 września 1972)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Wojciech Szczęsny	18 kwietnia 1990	82	0	Juventus Turyn	Włochy
2	OB	Bartosz Salamon	1 maja 1991	14	0	Lech Poznań	Polska
3	OB	Paweł Dawidowicz	20 maja 1995	11	0	Hellas Verona	Włochy
4	OB	Sebastian Walukiewicz	5 kwietnia 2000	4	1	Empoli FC	Włochy
5	OB	Jan Bednarek	12 kwietnia 1996	57	1	Southampton	Anglia
6	PO	Jakub Piotrowski	4 października 1997	6	2	Łudogorec Razgrad	Bułgaria
7	NA	Karol Świderski	23 stycznia 1997	31	11	Hellas Verona	Włochy
8	PO	Jakub Moder	7 kwietnia 1999	23	2	Brighton & Hove Albion	Anglia
9	NA	Robert Lewandowski [KAPITAN]	21 sierpnia 1988	150	82	FC Barcelona	Hiszpania
10	PO	Piotr Zieliński	20 maja 1994	90	12	SSC Napoli	Włochy
11	PO	Kamil Grosicki	8 czerwca 1988	93	17	Pogoń Szczecin	Polska
12	BR	Łukasz Skorupski	5 maja 1991	10	0	Bologna FC	Włochy
13	PO	Taras Romanczuk	14 listopada 1991	3	1	Jagiellonia Białystok	Polska
14	OB	Jakub Kiwior	15 lutego 2000	23	1	Arsenal	Anglia
15	OB	Tymoteusz Puchacz	23 stycznia 1999	14	0	1. FC Kaiserslautern	Niemcy
16	NA	Adam Buksa	12 lipca 1996	15	6	Antalyaspor	Turcja
17	PO	Damian Szymański	16 czerwca 1995	18	2	AEK Ateny	Grecja
18	OB	Bartosz Bereszyński	12 lipca 1992	55	0	Empoli FC	Włochy
19	PO	Przemysław Frankowski	12 kwietnia 1995	41	3	RC Lens	Francja
20	PO	Sebastian Szymański	10 maja 1999	34	3	Fenerbahçe SK	Turcja
21	PO	Nicola Zalewski	23 stycznia 2002	18	0	AS Roma	Włochy
22	BR	Marcin Bułka	4 października 1999	1	0	OGC Nice	Francja
23	NA	Krzysztof Piątek	1 lipca 1995	29	11	İstanbul Başakşehir	Turcja
24	PO	Bartosz Slisz	29 marca 1999	9	0	Atlanta United	USA
25	PO	Michał Skóraś	15 lutego 2000	8	0	Club Brugge	Belgia
26	PO	Kacper Urbański	7 września 2004	2	0	Bologna FC	Włochy

 

poprostukuba00:

Ostatnie EURO przywodzi mi na myśl postać Grzegorza Krychowiaka, który jest symbolem tamtych mistrzostw, czyli niepewności, bylejakości i karuzeli emocji. Tamten turniej dostarczył nam rollercoaster emocjonalny, poczynając przez kompromitację ze Słowacją, pokaz charakteru i optymizmu z Hiszpanami, kończąc na złudnej nadziei i bezradności ze Szwedami. Były fajne momenty, ale one niestety nie dają punktów.

O eliminacjach każdy z nas chcę zapomnieć i pozostawić w pamięci jedynie pozytywne wrażenie po barażach. Kiedy losowano tę grupę, każdy z nas myślał, że przejdziemy przez nią bez szwanku, a dostaliśmy zamiast tego koszmarne i traumatyczne spotkania, które cudem zdołały uratować wygrane baraże. Gdy pomyślę o tym, że od Mołdawii dzielił nas zaledwie 1 punkt, to zastanawiam się co i jak wyczarował nam poczciwy staruszek Fernando. Szczęśliwie w playoffach zdemolowaliśmy Estonię i w Cardiff poradziliśmy sobie z presją gry u Walijczyków, co poskutkowało szczęśliwie zakończonymi rzutami karnymi, gdzie uratował nas Szczęsny, jak to zawsze bywa w trudnych chwilach reprezentacji.

Gdybyśmy spojrzeli na naszą grę i formę przed spotkaniami towarzyskimi, myślę, że entuzjazmu wśród kibiców byłoby zdecydowanie mniej. Wygrane spotkania z Ukrainą i Turcją poprawiły nastroje i to nie bezzasadnie. Nadal naszą największą niewiadomą jest forma obrońców, gdzie skompletować optymalną trójkę Probierzowi może nie być łatwo. Salamon z Ukrainą zagrał całkiem solidnie, by z Turkami być bardzo elektrycznym. Podobnie jest z Kiwiorem, który potrafi świetnie rozegrać piłkę, ale mieć problemy w obronie. Doskonale wiem, że Bednarek kojarzy się wielu ze wpadkami, choć na przekór wierzę, że to jednak on zapewni nam doświadczenie i spokój w obronie. Rzutem na taśmę swoją dobrą formę zdołał zaprezentować młodziutki Urbański, który bez kompleksów wszedł w buty reprezentanta. Dla mnie jest to największy talent tej kadry, który kto wie, może podobnie jak Kapustka zaprezentuje się godnie na EURO.

Natomiast jeśli chodzi o kluczowe postacie, to będę trochę kontrowersyjny, bowiem nie wymienię Roberta Lewandowskiego (mam nadzieję, że wróci na mecz z Austrią). W mojej opinii szybkość, technika oraz energiczność Zalewskiego może być dla nas decydująca. Postacie takie jak Urbański, Szymański czy Zieliński jeśli będą w dobrej formie, mogą być dla nas motorem napędowym w próbach ofensywnych.
Finalizacja akcji oczywiście też jest dla nas istotna, lecz uważam, że priorytetem dla nas będzie rozgrywanie i tworzenie akcji, bowiem z przodu mamy dosyć pewnych napastników.

Co do oczekiwań lub celów, to ja po prostu liczę, że nasi dadzą z siebie wszystko i będą harować na każdym metrze boiska. Jeśli to piłkarze nam zapewnią, to jestem pewien, że jesteśmy w stanie zdobyć nawet te 4 punkty, które dadzą nam raczej spokojną 1/8 finału. Może to się źle zestarzeć, aczkolwiek ja pozostaje optymistą.

Kluczowy piłkarz: Nicola Zalewski, Piotr Zieliński
Największy prospekt: Kacper Urbański
Jak daleko zajdą?: 1/8 finału

 

 

 

---

 

Holandia

Trener: Ronald Koeman (ur. 21 marca 1963)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Bart Verbruggen	18 sierpnia 2002	7	0	Brighton & Hove Albion	Anglia
2	OB	Lutsharel Geertruida	18 lipca 2000	9	0	Feyenoord	Holandia
3	OB	Matthijs de Ligt	12 sierpnia 1999	45	2	Bayern Monachium	Niemcy
4	OB	Virgil van Dijk [KAPITAN]	8 lipca 1991	68	9	Liverpool	Anglia
5	OB	Nathan Aké	18 lutego 1995	45	5	Manchester City	Anglia
6	OB	Stefan de Vrij	5 lutego 1992	64	3	Inter Mediolan	Włochy
7	PO	Xavi Simons	21 kwietnia 2003	14	1	RB Leipzig	Niemcy
8	PO	Georginio Wijnaldum	11 listopada 1990	93	28	Al-Ettifaq FC	Arabia Saudyjska
9	NA	Wout Weghorst	7 sierpnia 1992	31	9	TSG Hoffenheim	Niemcy
10	NA	Memphis Depay	13 lutego 1994	92	45	Atlético Madryt	Hiszpania
11	NA	Cody Gakpo	7 maja 1999	24	9	Liverpool	Anglia
12	PO	Jeremie Frimpong	10 grudnia 2000	4	1	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
13	BR	Justin Bijlow	22 stycznia 1998	8	0	Feyenoord	Holandia
14	PO	Tijjani Reijnders	29 lipca 1998	9	1	AC Milan	Włochy
15	OB	Micky van de Ven	19 kwietnia 2001	4	0	Tottenham Hotspur	Anglia
16	PO	Joey Veerman	19 listopada 1998	10	1	PSV Eindhoven	Holandia
17	OB	Daley Blind	9 marca 1990	107	3	Girona FC	Hiszpania
18	NA	Donyell Malen	19 stycznia 1999	32	7	Borussia Dortmund	Niemcy
19	NA	Brian Brobbey	1 lutego 2002	2	0	Ajax Amsterdam	Holandia
20	NA	Joshua Zrkzee	22 maja 2001	0	0	Bolonia	Włochy
21	PO	Ian Maatsen	10 marca 2002	0	0	Borussia Dortmund	Niemcy
22	PO	Denzel Dumfries	18 kwietnia 1996	53	6	Inter Mediolan	Włochy
23	BR	Mark Flekken	13 czerwca 1993	7	0	Brentford	Anglia
24	PO	Jerdy Schouten	12 stycznia 1997	5	0	PSV Eindhoven	Holandia
25	NA	Steven Bergwijn	8 października 1997	33	8	Ajax Amsterdam	Holandia
26	PO	Ryan Gravenberch	16 maja 2002	12	1	Liverpool	Anglia

 

poprostukuba00:

Na ostatnim Euro Holandia dosyć mocno rozpędzała się w fazie grupowej, zgarniając komplet zwycięstw, aby okazale zmarnować swoją pracę w przegranej 1/8 z Czechami. Pamiętam, że wobec tej reprezentacji miałem spore oczekiwania po fazie grupowej i bardzo mocno byłem zaskoczony, jak zostali zdetronizowani przez naszych sąsiadów. Z pewnością chcą zmazać plamę po tamtym blamażu.

W eliminacjach nie zawiedli w grupie z Francją, co prawda ulegli jej dwukrotnie, ale oprócz tych porażek przebrnęli przez grupę bez żadnych wpadek. Pewny awans z drugiego miejsca, choć zapewne mając taki potencjał, liczyli, że uda im się urwać punkty Francuzom.

Holendrzy mają czym zagrozić, potrafią świetnie grać w piłkę, imponując dynamiką akcji, lecz ich postawa na turnieju zależy od formy ich liderów. Jeśli z tym wszystko zagra to stać ich na wszystko. Istotne dla nich jest to by przygotować się na mocne ekipy, gdyż z tym mają spory problem, świetnie radzą sobie ze średniej klasy rywalami, lecz gdy przychodzi gigant, jest ciężko. Ronald Koeman ma do dyspozycji ciekawą mieszankę mocnego doświadczenia z polotem i energicznością młodej krwi. Van Dijk - generał linii obrony świetnie zarządza tyłami, Xavi Simons i Jeremie  Frimpong - napędzają szybkością i świetną techniką rozegranie akcji i wzmacniają ofensywę swoimi błyskotliwymi zagraniami a w wykończeniu niezłą robotę robi Depay i Weghorst.

Moim zdaniem stać ich na półfinał, co prawda wszystko zależy od tego jak ułoży się drabinka, ale czuję, że są w stanie dołączyć do najlepszej czwórki Starego Kontynentu.

Kluczowy piłkarz: Virgil Van Dijk
Największy prospekt: Xavi Simons
Jak daleko zajdą?: Półfinał

 

---

 

 

Austria

Trener: Ralf Rangnick (ur. 29 czerwca 1958)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Heinz Lindner	17 lipca 1990	37	0	Royale Union Saint-Gilloise	Belgia
2	OB	Maximilian Wöber	4 lutego 1998	25	0	Borussia Mönchengladbach	Niemcy
3	OB	Gernot Trauner	25 marca 1992	11	1	Feyenoord	Holandia
4	OB	Kevin Danso	19 września 1998	20	0	RC Lens	Francja
5	OB	Stefan Posch	14 maja 1997	32	1	Bologna FC	Włochy
6	PO	Nicolas Seiwald	4 maja 2001	24	0	RB Leipzig	Niemcy
7	NA	Marko Arnautović	19 kwietnia 1989	112	36	Inter Mediolan	Włochy
8	PO	Alexander Prass	26 maja 2001	5	0	Sturm Graz	Austria
9	PO	Marcel Sabitzer [KAPITAN]	17 marca 1994	78	17	Borussia Dortmund	Niemcy
10	PO	Florian Grillitsch	7 sierpnia 1995	43	1	TSG Hoffenheim	Niemcy
11	NA	Michael Gregoritsch	18 kwietnia 1994	55	15	SC Freiburg	Niemcy
12	BR	Niklas Hedl	27 marca 2001	1	0	Rapid Wiedeń	Austria
13	BR	Patrick Pentz	2 stycznia 1997	6	0	Brøndby IF	Dania
14	OB	Leopold Querfeld	20 grudnia 2003	21	1	Rapid Wiedeń	Austria
15	OB	Philipp Lienhart	11 lipca 1996	19	1	SC Freiburg	Niemcy
16	OB	Phillipp Mwene	29 stycznia 1994	12	0	Mainz 05	Niemcy
17	PO	Florian Kainz	24 października 1992	28	1	1. FC Köln	Niemcy
18	PO	Romano Schmid	27 stycznia 2000	11	0	Werder Brema	Niemcy
19	PO	Christoph Baumgartner	1 sierpnia 1999	36	13	RB Leipzig	Niemcy
20	PO	Konrad Laimer	27 maja 1997	36	4	Bayern Monachium	Niemcy
21	OB	Flavius Daniliuc	27 kwietnia 2001	3	0	Red Bull Salzburg	Austria
22	PO	Matthias Seidl	24 stycznia 2001	4	0	Rapid Wiedeń	Austria
23	PO	Patrick Wimmer	30 maja 2001	12	1	VfL Wolfsburg	Niemcy
24	NA	Andreas Weimann	5 sierpnia 1991	24	2	West Bromwich Albion	Anglia
25	NA	Maximilian Entrup	25 lipca 1997	3	1	TSV Hartberg	Austria
26	PO	Marco Grüll	6 lipca 1998	5	0	Rapid Wiedeń	Austria

 

poprostukuba00:

Austriacy na zeszłych mistrzostwach zaprezentowali się naprawdę godnie. W grupie przegrali jedynie z Holendrami, pokonując Macedończyków i Ukraińców. Swoją solidną i zdyscyplinowaną grą byli w stanie doprowadzić do dogrywki z przyszłymi mistrzami, czyli Włochami, odpadając po bramkach Chiesy i Pessiny.

Droga eliminacyjna poszła im bardzo sprawnie, wygrali 6 spotkań, udało im się urwać remis Belgom i z przewagą dziewięciu punktów nad Szwedami awansowali na rozgrywki w Niemczech.

Ralf Rangnick, obejmując reprezentację Austrii, całkowicie odmienił jej styl gry, choć proces ten wymagał sporo czasu. Zawodnicy pod wodzą niemieckiego trenera zaczęli imponować energią i zapałem, walcząc o każdy centymetr boiska. Dzięki wysokiemu pressingowi i zdyscyplinowanej organizacji konsekwentnie odnoszą ważne zwycięstwa. Jeśli chodzi o kluczowych piłkarzy tej drużyny, to nieobecność Davida Alaby i Xaviera Schlagera z pewnością odbije się znacząco na grze Austriaków. Uważam, że godnym zastępcą Alaby może być Stefan Posch, solidny obrońca z możliwością gry na wielu pozycjach linii obrony, który wyróżnia się stabilną formą i niezłą umiejętnością gry jeden na jeden. Natomiast w ostatnich meczach towarzyskich świetnie spisał się Baumgartner, który może być równie ważny i istotny i bardzo dobrze zastąpić Schlagera.

Spory talent tkwi w najmłodszym piłkarzu pierwszego składu, który gra prawie wszystko i w lidze i w kadrze narodowej mając 23 lata, mowa o Nicolasie Seiwaldzie. Wyróżnia się wszechstronnością w linii pomocy, wytrzymałością i zaangażowaniem w grze defensywnej. Z pewnością jest to jeden z najbardziej oddanych żołnierzy Rangnicka. Gdy spojrzymy na napastników tego kraju, to tam tkwi w mojej opinii największy deficyt. Gregoritsch z Freiburga nie jest zbyt wybitnym strzelcem a Arnautovic, mając 35 lat, swój najlepszy moment ma już dawno za sobą.

Siłą tej reprezentacji zdecydowanie jest zorganizowana gra, umiejętności gry mocnym pressingiem oraz szybkie kontrataki. Uważam, że nie jest to reprezentacja, której powinniśmy się bać, lecz z pewnością siebie stanąć do walki. Jako Polak oczywiście stawiam ich w pozycji do zajęcia ostatniego miejsca w grupie.

Kluczowy piłkarz: Cristoph Baumgartner
Największy prospekt: Nicolas Seiwald
Jak daleko zajdą?: Faza grupowa

 

---

 

Francja

Trener: Didier Deschamps (ur. 15 października 1968)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Brice Samba	25 kwietnia 1994	3	0	RC Lens	Francja
2	OB	Benjamin Pavard	28 marca 1996	54	5	Inter Mediolan	Włochy
3	OB	Ferland Mendy	8 czerwca 1995	10	0	Real Madryt	Hiszpania
4	OB	Dayot Upamecano	27 października 1998	20	2	Bayern Monachium	Niemcy
5	OB	Jules Koundé	12 listopada 1998	28	0	FC Barcelona	Hiszpania
6	PO	Eduardo Camavinga	10 listopada 2002	17	1	Real Madryt	Hiszpania
7	PO	Antoine Griezmann	21 marca 1991	129	44	Atlético Madryt	Hiszpania
8	PO	Aurélien Tchouaméni	27 stycznia 2000	31	3	Real Madryt	Hiszpania
9	NA	Olivier Giroud	30 września 1986	133	57	AC Milan	Włochy
10	NA	Kylian Mbappé [KAPITAN]	20 grudnia 1998	79	47	Paris Saint-Germain	Francja
11	NA	Ousmane Dembélé	15 maja 1997	44	5	Paris Saint-Germain	Francja
12	NA	Randal Kolo Muani	5 grudnia 1998	17	3	Paris Saint-Germain	Francja
13	PO	N’Golo Kanté	29 marca 1991	55	2	Al-Ittihad Club	Arabia Saudyjska
14	PO	Adrien Rabiot	3 kwietnia 1995	43	4	Juventus Turyn	Włochy
15	NA	Marcus Thuram	6 sierpnia 1997	20	2	Inter Mediolan	Włochy
16	BR	Mike Maignan	3 lipca 1995	16	0	AC Milan	Włochy
17	OB	William Saliba	24 marca 2001	15	0	Arsenal	Anglia
18	PO	Warren Zaïre-Emery	8 marca 2006	4	1	Paris Saint-Germain	Francja
19	PO	Youssouf Fofana	10 stycznia 1999	18	3	AS Monaco	Francja
20	NA	Kingsley Coman	13 czerwca 1996	55	8	Bayern Monachium	Niemcy
21	OB	Jonathan Clauss	25 września 1992	13	2	Olympique Marsylia	Francja
22	OB	Theo Hernández	6 października 1997	27	2	AC Milan	Włochy
23	BR	Alphonse Areola	27 lutego 1993	5	0	West Ham United	Anglia
24	OB	Ibrahima Konaté	25 maja 1999	16	0	Liverpool	Anglia
25	NA	Bradley Barcola	2 września 2002	2	0	Paris Saint-Germain	Francja

 

poprostukuba00:

Francja po świetnym mundialu w Rosji, była dosyć specyficznym bytem na Mistrzostwach Europy w 2021 roku. W grupie zdobyli skromne jedyne zwycięstwo z Niemcami po samobóju Hummelsa i 2 remisy, co ostatecznie dało im pierwsze miejsce. I tak oto docierając do 1/8 finału wydarzył się szalony mecz ze Szwajcarami, gdzie Seferovic wraz z Gavranovicem doprowadzili do rzutów karnych, a tam wydarzyło się to, czego każdy spodziewałby się najmniej, Mbappe z niestrzelonym karnym i Francja pojechała do domu. Spora kompromitacja i szok dla francuskich kibiców, który pewnie odczuwają to aż do dziś.

W swojej grupie eliminacyjnej walczyli o awans z Holendrami i co ciekawe analogicznie będzie na EURO. Z włączonym trybem walca punkty zgubili tylko raz, remisując z Grecją, po drodze miażdżąc Gibraltar 14:0 czy Holandię 4:0.

Moim zdaniem na najbliższym turnieju będą drużyną najbardziej kompletną, ciężko mi znaleźć jakiekolwiek mankamenty w dowolnej fazie reprezentacji Trójkolorowych. Uważam, że z piłkarzy francuskich można byłoby stworzyć co najmniej dwie jedenastki, które mogłyby śmiało walczyć o półfinał nadchodzącego turnieju. Jakość jaka bije od Francuzów jest, można by rzec, nawet przytłaczająca, jeśli byłbym złośliwy, to rzekłbym, że zgubić ich może nagromadzenie wielkiego ego, lecz doskonale wiem, że Deschamps umie zarządzać tą drużyną i wykorzystać każdego zawodnika jak to tylko możliwe. Mbappe jako kluczowa persona o wielkich ambicjach z pewnością będzie chciał do swej gabloty dołożyć pierwsze Mistrzostwo Europy, którego pragnie zapewne tak mocno jak zdobycia Ligi Mistrzów.

Ze wkraczającej w drużynę Les Bleus młodości, najbardziej w moich oczach wyróżnia się i imponuje mi Zaire - Emery. Wszedł w mocną kadrę PSG bez żadnych problemów, a jego grę charakteryzuje świetne wyszkolenie techniczne i to, co lubię u zawodników najbardziej, czyli oddanie i praca na przestrzeni całego boiska.

Gdzie zatrzymają się Francuzi? Moim zdaniem w finale, tam może być różnie, lecz ja osobiście upatruję innego zdobywcę trofeum, choć oczywiście mogę się bardzo pomylić.
 

Kluczowy piłkarz: Kylian Mbappe
Największy prospekt: Warren Zaire - Emery
Jak daleko zajdą?: Finał

 

---

---

 

Grupa E

 

Belgia

Trener: Domenico Tedesco (ur. 12 września 1985)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Koen Casteels	25 czerwca 1992	10	0	VfL Wolfsburg	Niemcy
2	OB	Zeno Debast	24 października 2003	8	0	RSC Anderlecht	Belgia
3	OB	Arthur Theate	25 maja 2000	15	0	Stade Rennais	Francja
4	OB	Wout Faes	3 kwietnia 1998	15	0	Leicester City	Anglia
5	OB	Jan Vertonghen	24 kwietnia 1987	154	10	RSC Anderlecht	Belgia
6	OB	Axel Witsel	12 stycznia 1989	132	12	Atlético Madryt	Hiszpania
7	PO	Kevin De Bruyne [KAPITAN]	28 czerwca 1991	101	27	Manchester City	Anglia
8	PO	Youri Tielemans	7 maja 1997	67	7	Aston Villa	Anglia
9	NA	Leandro Trossard	4 grudnia 1994	32	7	Arsenal	Anglia
10	NA	Romelu Lukaku	13 maja 1993	115	85	AS Roma	Włochy
11	PO	Yannick Carrasco	4 sierpnia 1993	74	11	Al-Shabab	Arabia Saudyjska
12	BR	Thomas Kaminski	23 października 1992	1	0	Luton Town	Anglia
13	BR	Matz Sels	16 lutego 1992	8	0	Nottingham Forest	Anglia
14	NA	Dodi Lukebakio	24 września 1997	15	2	Sevilla FC	Hiszpania
15	OB	Thomas Meunier	12 września 1991	66	8	Trabzonspor	Turcja
16	PO	Aster Vranckx	4 października 2002	7	0	VfL Wolfsburg	Niemcy
17	NA	Charles De Ketelaere	10 marca 2001	15	2	Atalanta BC	Włochy
18	PO	Orel Mangala	18 marca 1998	15	0	Olympique Lyon	Francja
19	NA	Johan Bakayoko	20 kwietnia 2003	12	1	PSV Eindhoven	Holandia
20	NA	Loïs Openda	16 lutego 2000	17	2	RB Leipzig	Niemcy
21	OB	Timothy Castagne	5 grudnia 1995	43	2	Fulham	Hiszpania
22	NA	Jérémy Doku	27 lutego 2002	22	2	Manchester City	Anglia
23	PO	Arthur Vermeeren	7 lutego 2005	4	0	Atlético Madryt	Hiszpania
24	PO	Amadou Onana	16 sierpnia 2001	13	0	Everton	Anglia
25	OB	Maxim De Cuyper	22 grudnia 2000	2	0	Club Brugge	Belgia

 

przeminho:

Belgowie mają w dorobku dwa medale mistrzostw Europy, które wywalczyli w XX wieku. W swoim premierowym występie na Euro w 1972 roku Czerwone Diabły uplasowały się na trzecim miejscu, występując w roli gospodarza turnieju. Wówczas w Liege Belgia pokonała Węgrów 2:1. Kolejny raz Belgowie zagrali na Mistrzostwach Europy we Włoszech w 1980 roku i wtedy również odnieśli sukces, kończąc turniej na drugim miejscu.

Do rywalizacji w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2024 przystępowali w roli zdecydowanego faworyta do zwycięstwa w grupie F. Drużyna prowadzona przez Domenico Tedesco stanęła na wysokości zadania, kończąc walkę na pierwszej lokacie. Najgroźniejszym rywalem Belgii w walce o pierwsze miejsce niespodziewanie była Austria, która ostatecznie zapisała na swoje konto tylko jeden punkt mniej.

Reprezentacja Belgii to drużyna, z którą na poprzednich turniejach wiązało się spore nadzieje. Efekt? Najlepszy wynik to ćwierćfinał Mistrzostw Europy w 2021 i 2016 roku. Eliminacje pokazały, że pod wodzą nowego selekcjonera, Domenico Tedesco, wszystko zaczyna się układać jak należy. Belgia nie przegrała w nich ani jednego meczu i poniekąd można zrozumieć rozbudzone nadzieje kibiców przed Mistrzostwami Europy. Zwłaszcza że w reprezentacji pojawili się młodzi i głodni gry piłkarze. Lois Openda, Johan Bakayoko i Arthur Vermeeren to zawodnicy, którzy mogą świadczyć o sile Czerwonych Diabłów na Euro 2024. A są jeszcze przecież Jeremy Doku i Arthur Theate. Nie należy jednak zapominać o Romelu Lukaku, od którego dyspozycji zależy chyba nawet więcej niż od formy Kevina De Bruyne. Belgowie uchodzą za faworytów grupy E, ale w fazie pucharowej wiele może zależeć od tego, na kogo trafią, Ja w ich wypadku stawiam na ćwierćfinał.
 

Kluczowy piłkarz: Romelu Lukaku
Młody talent: Jeremy Doku
Jak daleko zajdą? 1/4 finału
 

 

---

 

Słowacja

Trener: Francesco Calzona (ur. 24 października 1968)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Martin Dúbravka	15 stycznia 1989	43	0	Newcastle United	Anglia
2	OB	Peter Pekarík	30 października 1986	127	2	Hertha BSC	Niemcy
3	OB	Denis Vavro	10 kwietnia 1996	20	2	FC Kopenhaga	Dania
4	OB	Adam Obert	23 sierpnia 2002	5	0	Cagliari Calcio	Włochy
5	PO	Tomáš Rigo	3 lipca 2002	1	1	Baník Ostrawa	Czechy
6	OB	Norbert Gyömbér	3 lipca 1992	39	0	US Salernitana 1919	Włochy
7	NA	Tomáš Suslov	7 czerwca 2002	28	3	Hellas Verona	Włochy
8	PO	Ondrej Duda	5 grudnia 1994	72	13	Hellas Verona	Włochy
9	NA	Róbert Boženík	18 listopada 1999	40	7	Boavista FC	Portugalia
10	NA	Ľubomír Tupta	27 marca 1998	6	0	Slovan Liberec	Czechy
11	PO	László Bénes	9 września 1997	22	2	Hamburger SV	Niemcy
12	BR	Marek Rodák	13 grudnia 1996	22	0	Fulham	Austria
13	PO	Patrik Hrošovský	22 kwietnia 1992	55	0	KRC Genk	Belgia
14	OB	Milan Škriniar [KAPITAN]	11 lutego 1995	68	3	Paris Saint-Germain	Francja
15	OB	Vernon De Marco	18 listopada 1992	10	1	Hatta Club	ZEA
16	OB	Dávid Hancko	13 grudnia 1997	38	4	Feyenoord	Holandia
17	NA	Lukáš Haraslín	26 maja 1996	36	6	Sparta Praga	Czechy
18	NA	David Strelec	4 kwietnia 2001	18	3	Slovan Bratysława	Słowacja
19	PO	Juraj Kucka	26 lutego 1987	107	14	Slovan Bratysława	Słowacja
20	NA	Dávid Ďuriš	22 marca 1999	12	1	Ascoli Calcio	Włochy
21	PO	Matúš Bero	6 września 1995	30	1	VfL Bochum	Niemcy
22	PO	Stanislav Lobotka	25 listopada 1994	55	4	SSC Napoli	Włochy
23	BR	Henrich Ravas	16 sierpnia 1997	0	0	New England Revolution	USA
24	NA	Leo Sauer	16 grudnia 2005	2	0	Feyenoord	Holandia
25	OB	Sebastián Kóša	13 września 2003	1	0	Spartak Trnawa	Słowacja
26	NA	Ivan Schranz	13 września 1993	22	3	Slavia Praga	Czechy

 

przeminho:

Do tej pory Słowacja dwa razy zagrała na mistrzostwach Europy. Miało to miejsce w 2016 roku na turnieju we Francji i cztery lata później, gdy podejmowała w grupie Polskę, Szwecję i Hiszpanię.

Awans na Euro 2024 wywalczyła zajmując drugie miejsce w grupie J. Drużyna prowadzona przez Francesco Calzonę w całych eliminacjach doznała tylko dwóch porażek, oba z reprezentacją Portugalii. Słowacy odnieśli również siedem zwycięstw i zanotowali jeden remis.

Największymi gwiazdami reprezentacji Słowacji są Milan Skriniar, David Hancko i Stanislav Lobotka.  Belgowie i Ukraińcy wydają się poza ich zasięgiem, za  to Rumunia jest rywalem, z którym będą walczyć o trzecie miejsce w grupie.

Kluczowy piłkarz: Milan Skriniar
Młody talent: Leo Sauer
Jak daleko zajdą: 3 miejsce w grupie

 

---

 

Rumunia

Trener: Eduard Iordănescu (ur. 16 czerwca 1978)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Florin Niță	3 lipca 1987	21	0	Gaziantep FK	Turcja
2	OB	Andrei Rațiu	20 czerwca 1998	17	1	Rayo Vallecano	Hiszpania
3	OB	Radu Drăgușin	3 lutego 2002	17	0	Tottenham Hotspur	Anglia
4	OB	Adrian Rus	18 marca 1996	20	1	Pafos FC	Cypr
5	OB	Ionuț Nedelcearu	25 kwietnia 1996	27	2	Palermo FC	Włochy
6	PO	Marius Marin	30 sierpnia 1998	18	0	Pisa SC	Włochy
7	NA	Denis Alibec	5 stycznia 1991	37	5	Muaither SC	Katar
8	PO	Alexandru Cicâldău	8 lipca 1997	37	4	Konyaspor	Turcja
9	NA	George Pușcaș	8 kwietnia 1996	42	11	SSC Bari	Włochy
10	PO	Ianis Hagi	22 października 1998	35	5	Deportivo Alavés	Hiszpania
11	OB	Nicușor Bancu	18 września 1992	36	2	Universitatea Krajowa	Rumunia
12	BR	Horațiu Moldovan	20 stycznia 1998	11	0	Atlético Madryt	Hiszpania
13	PO	Valentin Mihăilă	2 lutego 2000	21	4	Parma Calcio	Włochy
14	PO	Darius Olaru	3 marca 1998	18	0	FCSB	Rumunia
15	OB	Andrei Burcă	15 kwietnia 1993	27	1	Al-Okhdood Club	Arabia Saudyjska
16	BR	Ștefan Târnovanu	9 maja 2000	1	0	FCSB	Rumunia
17	PO	Florinel Coman	10 kwietnia 1998	15	1	FCSB	Rumunia
18	PO	Răzvan Marin	23 maja 1996	55	3	Empoli FC	Włochy
19	NA	Denis Drăguș	6 lipca 1999	11	2	Gaziantep FK	Turcja
20	PO	Dennis Man	26 sierpnia 1998	24	7	Parma Calcio	Włochy
21	PO	Nicolae Stanciu [KAPITAN]	7 maja 1993	70	14	Damac FC	Arabia Saudyjska
22	OB	Vasile Mogoș	31 września 1992	7	0	CFR Cluj	Rumunia
23	PO	Deian Sorescu	29 sierpnia 1997	17	0	Gaziantep FK	Turcja
24	OB	Bogdan Racovițan	6 czerwca 2000	2	0	Raków Częstochowa	Polska
25	NA	Daniel Bîrligea	19 kwietnia 2000	2	0	CFR Cluj	Rumunia
26	PO	Adrian Șut	30 kwietnia 1999	2	0	FCSB	Rumunia

 

przeminho:

Pierwszym raz w rozgrywkach o Mistrzostwo Europy Rumunia uczestniczyła w roku 1980, w roku 2000 osiągnęła na nich ćwierćfinał.

Rumuni zakwalifikowała się do Euro 2024, zajmując pierwsze miejsce w grupie I. Podopieczni Ediho Iordănescu zaprezentowali solidną formę, nie przegrała żadnego z 10 meczów. Ich bilans wyniósł sześć zwycięstw i cztery remisy, co przełożyło się na zdobycie dwudziestu dwóch punktów. Drugą w tabeli Szwajcarię wyprzedzili aż o 5 punktów.

Rumuni są wyjątkowo zmobilizowani, gdyż na poprzednich Mistrzostwach Europy, jak i w sześciu ostatnich edycjach Mistrzostw Świata… nie zagrali. Ich siłą może być dość wyrównana kadra, w której nie ma zdecydowanego lidera.

Kluczowy piłkarz: Radu Drăgușin
Młody talent: Radu Drăgușin
Jak daleko zajdą: 4 miejsce w grupie.

 

---

 

Ukraina

Trener: Serhij Rebrow (ur. 3 czerwca 1974)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Heorhij Buszczan	31 maja 1994	18	0	Dynamo Kijów	Ukraina
2	OB	Juchym Konopla	26 sierpnia 1999	14	1	Szachtar Donieck	Ukraina
3	OB	Ołeksandr Swatok	27 września 1994	6	0	SK Dnipro-1	Ukraina
4	OB	Maksym Tałowierow	28 czerwca 2000	3	0	LASK Linz	austria
5	PO	Serhij Sydorczuk	2 maja 1991	61	3	KVC Westerlo	Belgia
6	PO	Taras Stepanenko	8 sierpnia 1989	83	4	Szachtar Donieck	Ukraina
7	NA	Andrij Jarmołenko	23 października 1989	119	46	Dynamo Kijów	Ukraina
8	PO	Rusłan Malinowski	4 maja 1993	61	7	Genoa	Włochy
9	NA	Roman Jaremczuk	27 listopada 1995	50	10	Valencia CF	Hiszpania
10	NA	Mychajło Mudryk	5 stycznia 2001	21	2	Chelsea	Anglia
11	NA	Artem Dowbyk	21 czerwca 1997	28	10	Girona FC	Hiszpania
12	BR	Anatolij Trubin	1 sierpnia 2001	11	0	SL Benfica	Portugalia
13	OB	Illa Zabarny	1 września 2002	36	1	Bournemouth	Anglia
14	PO	Heorhij Sudakow	1 sierpnia 2002	17	2	Szachtar Donieck	Ukraina
15	NA	Wiktor Cyhankow	15 listopada 1997	54	13	Girona FC	Hiszpania
16	OB	Witalij Mykołenko	29 maja 1999	41	1	Everton	Anglia
17	OB	Ołeksandr Zinczenko [KAPITAN]	15 grudnia 1996	63	9	Arsenal	Anglia
18	PO	Wołodymyr Brażko	23 stycznia 2002	4	0	Dynamo Kijów	Ukraina
19	PO	Mykoła Szaparenko	4 października 1998	31	1	Dynamo Kijów	Ukraina
20	NA	Ołeksandr Zubkow	3 sierpnia 1996	33	2	Szachtar Donieck	Ukraina
21	OB	Wałerij Bondar	27 lutego 1999	4	0	Szachtar Donieck	Ukraina
22	OB	Mykoła Matwijenko	2 maja 1996	65	0	Szachtar Donieck	Ukraina
23	BR	Andrij Łunin	11 lutego 1999	12	0	Real Madryt	Hiszpania
24	OB	Ołeksandr Tymczyk	20 stycznia 1997	17	1	Dynamo Kijów	Ukraina
25	NA	Władysław Wanat	4 stycznia 2002	6	0	Dynamo Kijów	Ukraina
26	OB	Bohdan Mychajliczenko	21 marca 1997	8	0	Polissia Żytomierz	Ukraina

 

przeminho:

Ukraina trzykrotnie zagrała na mistrzostwach Europy. Zadebiutowała podczas Euro 2012, które organizowała wraz z Polską. Wówczas współgospodarze turnieju nie wyszli z grupy. Cztery lata później na mistrzostwach we Francji Żółto-niebiescy ponownie nie zdołali przejść do fazy pucharowej. W 2021 roku Ukraińcy pod wodzą Andrija Szewczenki dotarli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Anglią 0:4.

Reprezentacja Ukrainy jest jedną z trzech drużyn, które awans na Mistrzostwa Europy wywalczyły przez baraże. W zasadniczej części eliminacji Ukraińcy grali w grupie C, gdzie jej rywalami były zespoły Anglii, Włoch, Macedonii Północnej i Malty. Ukraina do ostatniej kolejce rywalizowała z Włochami o drugie miejsce w grupie, ale ostatecznie musiała zadowolić się trzecią lokatą. W marcowych barażach Ukraińcy najpierw pokonali 2:1 Bośnię i Hercegowinę, a w finałowym meczu ograli we Wrocławiu 2:1 Islandię.

Zdecydowanie ważnymi postaciami w reprezentacji Ukrainy będą dwie gwiazdy hiszpańskich boisk Andrij Łunin i Artem Dowbyk oraz dobrze prezentujący się w eliminacjach do Euro Mudryk. Jednak najważniejszą postacią naszych sąsiadów jest ich kapitan Ołeksandr Zinczenko.

Kluczowy piłkarz: Ołeksandr Zinczenko
Młody talent: Heorhij Sudakow
Jak daleko zajdą: 1/8 finału
 

 

---

---

 

Grupa F

 

Turcja

Trener: Vincenzo Montella (ur. 18 czerwca 1974)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Mert Günok	1 marca 1989	29	0	Beşiktaş JK	Turcja
2	OB	Zeki Çelik	17 lutego 1997	45	2	AS Roma	Włochy
3	OB	Merih Demiral	5 marca 1998	44	2	Al-Ahli Dżudda	Arabia Saudyjska
4	OB	Samet Akaydin	13 marca 1994	6	0	Panathinaikos	Grecja
5	PO	Okay Yokuşlu	9 marca 1994	40	1	West Bromwich Albion	Anglia
6	PO	Orkun Kökçü	29 grudnia 2000	28	2	SL Benfica	Portugalia
7	NA	Kerem Aktürkoğlu	21 października 1998	29	5	Galatasaray SK	Turcja
8	NA	Arda Güler	25 lutego 2005	7	1	Real Madryt	Hiszpania
9	NA	Cenk Tosun	7 czerwca 1991	51	20	Beşiktaş JK	Turcja
10	PO	Hakan Çalhanoğlu [KAPITAN]	8 lutego 1994	86	18	Inter Mediolan	Włochy
11	NA	Yusuf Yazıcı	29 stycznia 1997	43	3	Lille OSC	Francja
12	BR	Altay Bayındır	14 kwietnia 1998	9	0	Manchester United	Anglia
13	OB	Ahmetcan Kaplan	16 stycznia 2003	0	0	Ajax Amsterdam	Holandia
14	OB	Abdülkerim Bardakcı	7 września 1994	8	1	Galatasaray SK	Turcja
15	PO	Salih Özcan	11 stycznia 1998	18	0	Borussia Dortmund	Niemcy
16	PO	İsmail Yüksek	26 stycznia 1999	14	1	Fenerbahçe SK	Turcja
17	NA	İrfan Kahveci	15 lipca 1995	32	2	Fenerbahçe SK	Turcja
18	OB	Mert Müldür	3 kwietnia 1999	24	1	Fenerbahçe SK	Turcja
19	NA	Kenan Yıldız	4 maja 2005	7	1	Juventus Turyn	Włochy
20	OB	Ferdi Kadıoğlu	7 października 1999	15	1	Fenerbahçe SK	Turcja
21	NA	Barış Alper Yılmaz	23 maja 2000	15	2	Galatasaray SK	Turcja
22	PO	Kaan Ayhan	10 listopada 1994	58	5	Galatasaray SK	Turcja
23	BR	Uğurcan Çakır	5 kwietnia 1996	27	0	Trabzonspor	Turcja
24	NA	Semih Kılıçsoy	15 sierpnia 2005	2	0	Beşiktaş JK	Turcja
25	NA	Yunus Akgün	7 lipca 2000	9	2	Leicester City	Anglia
26	NA	Bertuğ Yıldırım	12 lipca 2002	3	2	Stade Rennais	Francja

 

przeminho:

W 1996 roku Gwiazdy Półksiężyca zaliczyły nieudany debiut na Mistrzostwach Europy. Przegrały bowiem z: Portugalią, Danią oraz Chorwacją. Nie strzeliły nawet gola. W roku 2000 wywalczyła historyczny ćwierćfinał, w którym uległa 0:2 Portugalii. Niespodziewanie Turcja nie przebrnęły przez kwalifikacje do Euro 2004, powróciły  na kolejnych mistrzostwach Europy w 2008 roku, gdzie dotarła do półfinału. Ich rywalem byli Niemcy.. Nasi zachodni sąsiedzi triumfowali 3:2 po golu Philippa Lahma w 90 minucie. Na mistrzostwa organizowane przez Polskę i Ukrainę Turcja się nie zakwalifikowała, w dwóch kolejnych edycjach kończyła swój udział po fazie grupowej. Warto też przypomnieć o brązowych medalach zdobytych na Mistrzostwach Świata w 2002 roku.

Reprezentacja Turcji o awans na Euro 2024 rywalizowała w grupie D. Jej najpoważniejszymi przeciwnikami były zespoły Chorwacji i Walii. Turcy pod wodzą Vincenzo Montelli stanęli jednak na wysokości zadania i zaliczyli bardzo dobre eliminacje. Z ośmiu rozegranych spotkań wygrali pięć, doznając przy tym tylko jednej porażki. Bilans ten pozwolił im wyprzedzić o jeden punkt Chorwację i zakończyć rywalizację na pierwszym miejscu.

Najważniejszą postacią i reżyserem gry reprezentacji Turcji jest Hakan Çalhanoğlu,  wyróżniłbym też Orkuna Kökçü. Co ciekawe obaj piłkarsko wychowali się poza Turcją, podobnie jak jeden z dwóch wielkich talentów, Kenan Yıldız z Juventusu. Na pewno sporo szans dostanie Arda Güler. Gracz Realu Madryt ma papiery na wielką karierę. Polecam uważnie śledzić poczynania Semiha Kılıçsoy, osiemnastolatek strzelił w tym sezonie ligi tureckiej 11 bramek.

Kluczowy piłkarz: Hakan Çalhanoğlu
Młody talent: Arda Güler
Jak daleko zajdą: 3 miejsce w grupie
 

 

---

 

Gruzja

Trener: Willy Sagnol (ur. 18 marca 1977)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Giorgi Loria	27 stycznia 1986	78	0	Dinamo Tbilisi	Gruzja
2	OB	Otar Kakabadze	27 czerwca 1995	61	0	Cracovia	Polska
3	OB	Lasza Dwali	14 maja 1995	32	1	APOEL FC	Cypr
4	OB	Guram Kaszia [KAPITAN]	4 lipca 1987	113	3	Slovan Bratysława	Słowacja
5	OB	Solomon Kwirkwelia	6 lutego 1992	58	0	Al-Okhdood Club	Arabia Saudyjska
6	PO	Giorgi Koczoraszwili	19 czerwca 1999	8	0	Levante UD	Hiszpania
7	NA	Chwicza Kwaracchelia	12 lutego 2001	30	15	SSC Napoli	Włochy
8	NA	Budu Ziwziwadze	10 marca 1994	26	7	Karlsruher SC	Niemcy
9	NA	Zuriko Dawitaszwili	15 lutego 2001	35	6	Girondins Bordeaux	Francja
10	PO	Giorgi Czakwetadze	29 sierpnia 1999	25	8	Watford	Anglia
11	NA	Giorgi Kwilitaia	1 października 1993	37	6	APOEL FC	Cypr
12	BR	Luka Gugeszaszwili	29 kwietnia 1999	1	0	Qarabağ FK	Azerbejdżan
13	OB	Giorgi Goczoleiszwili	14 lutego 2001	8	0	Szachtar Donieck	Ukraina
14	OB	Luka Loczoszwili	29 maja 1998	10	1	US Cremonese	Włochy
15	OB	Giorgi Gwelesiani	5 kwietnia 1991	1	0	Persepolis FC	Iran
16	PO	Nika Kwekweskiri	29 maja 1992	60	0	Lech Poznań	Polska
17	PO	Otar Kiteiszwili	26 marca 1996	37	2	Sturm Graz	Austria
18	PO	Sandro Altunaszwili	19 maja 1997	5	0	Wolfsberger AC	Austria
19	NA	Lewan Szengelia	27 września 1995	17	1	Panetolikos	Grecja
20	PO	Anzor Mekwabiszwili	5 czerwca 2001	14	0	Universitatea Krajowa	Rumunia
21	NA	Giorgi Citaiszwili	18 listopada 2000	17	1	Dinamo Batumi	Gruzja
22	NA	Georges Mikautadze	31 października 2000	25	10	FC Metz	Francja
23	NA	Saba Lobżanidze	18 grudnia 1994	36	3	Atlanta United	USA
24	OB	Dżemal Tabidze	18 marca 1996	15	1	Panetolikos	Grecja
25	BR	Giorgi Mamardaszwili	29 września 2000	17	0	Valencia CF	Hiszpania
26	PO	Gabriel Sigua	30 czerwca 2005	2	0	FC Basel	Szwajcaria

 

przeminho:

Wydarzeniem grupy F będzie debiut na Mistrzostwach Europy reprezentacji Gruzji, która awans wywalczyła pokonując Luksemburg i Grecję w meczach barażowych.

Udział w turnieju reprezentacja Gruzji zawdzięcza przede wszystkim dobremu wynikowi w Lidze Narodów. W pierwszej edycji nowego turnieju Gruzja wywalczyła od razu awans do dywizji C, a swój sukces powtórzyła dwie edycje później. Aktualnie podopieczni Willy’ego Sagnola należą do stawki rywalizującej w dywizji B Ligi Narodów. Od momentu zmian wprowadzonych przez UEFA część reprezentacji ma zapewniony udział w barażach o awans na Euro. Jedną z tych drużyn była właśnie Gruzja, która rozgrywki w grupie zakończyła na 4. miejscu za plecami m.in. Norwegii, a mimo to uczestniczyła w decydujących meczach o bilet na niemiecki turniej.

Gruzja jako kraj piłkarski rozkwitła w ostatnich kilku latach. W tym czasie do najlepszych lig w Europie trafiło kilku reprezentantów kraju. Największą karierę na zachodzie zrobili Khvicha Kvaratskhelia, Giorgi Mamardashvili czy Georges Mikautadze.

Kluczowy piłkarz: Khvicha Kvaratskhelia
Młody talent: Gabriel Sigua
Jak daleko zajdą: 4 miejsce w grupie
 

 

---

 

Portugalia

Trener: Roberto Martínez (ur. 13 lipca 1973)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Rui Patrício	15 lutego 1988	108	0	AS Roma	Włochy
2	OB	Nélson Semedo	16 listopada 1993	30	0	Wolverhampton Wanderers	Anglia
3	OB	Pepe	26 lutego 1983	137	8	FC Porto	Portugalia
4	OB	Rúben Dias	14 maja 1997	56	2	Manchester City	Anglia
5	OB	Diogo Dalot	18 marca 1999	20	2	Manchester United	Anglia
6	PO	João Palhinha	9 lipca 1995	27	2	Fulham	Anglia
7	NA	Cristiano Ronaldo [KAPITAN]	5 lutego 1985	207	130	Al-Nassr	Arabia Saudyjska
8	PO	Bruno Fernandes	8 września 1994	67	22	Manchester United	Anglia
9	NA	Gonçalo Ramos	20 czerwca 2001	13	8	Paris Saint-Germain	Francja
10	NA	Bernardo Silva	10 sierpnia 1994	89	11	Manchester City	Anglia
11	NA	João Félix	10 listopada 1999	39	8	FC Barcelona	Hiszpania
12	BR	José Sá	17 stycznia 1993	2	0	Wolverhampton Wanderers	Anglia
13	OB	Danilo Pereira	9 września 1991	73	2	Paris Saint-Germain	Francja
14	OB	Gonçalo Inácio	25 sierpnia 2001	9	2	Sporting CP	Portugalia
15	PO	João Neves	27 września 2004	7	0	SL Benfica	Portugalia
16	PO	Matheus Nunes	27 sierpnia 1998	14	2	Manchester City	Anglia
17	NA	Rafael Leão	10 czerwca 1999	27	4	AC Milan	Włochy
18	PO	Rúben Neves	13 marca 1997	47	0	Al-Hilal	Arabia Saudyjska
19	OB	Nuno Mendes	19 czerwca 2002	23	0	Paris Saint-Germain	Francja
20	OB	João Cancelo	27 maja 1994	54	10	FC Barcelona	Hiszpania
21	NA	Diogo Jota	4 grudnia 1996	39	14	Liverpool	Anglia
22	BR	Diogo Costa	19 września 1999	22	0	FC Porto	Portugalia
23	PO	Vitinha	13 lutego 2000	17	0	Paris Saint-Germain	Francja
24	OB	António Silva	30 października 2003	11	0	SL Benfica	Portugalia
25	NA	Pedro Neto	9 marca 2000	2	1	Wolverhampton Wanderers	Anglia
26	NA	Francisco Conceição	14 grudnia 2002	1	0	FC Porto	Portugalia

 

przeminho:

Portugalczycy na Euro zadebiutowali w 1984 roku, w efektownym stylu stanęli wówczas na podium mistrzostw Europy, ulegli w nich dopiero w półfinale gospodarzom i przyszłym triumfatorom tej imprezy – reprezentacji Francji 2:3.  Od 2000 roku Portugalia obecna jest na każdym ważnym turnieju międzynarodowym. W roku 2004 zostali wicemistrzami Europy a w 2016, na francuskich boiskach wygrali cały turniej, pokonując w finale Francję po dogrywce 1:0 po golu strzelonym przez Édera. W kolejnej edycji zawiodła, odpadając już w 1/8 finału, będą więc bardzo zmotywowani, zwłaszcza że w mistrzostwach Świata w Katarze też zawiedli odpadając w ćwierćfinale.

Reprezentacja Portugalii w imponującym stylu wywalczyła awans na Euro 2024. Jako jedyna zapisała na swoje konto komplet punktów, wygrywając wszystkie 10 rozegranych spotkań. Trzeba jednak podkreślić, że nie miała zbyt wymagających rywali. W grupie J rywalizowała z zespołami Słowacji, Luksemburga, Islandii, Bośni i Hercegowiny oraz Liechtensteinu.

Prawdopodobne, że Euro 2024 będzie ostatnim tańcem Cristiano Ronaldo, który będzie chciał zakończyć reprezentacyjną karierę w wielkim stylu. Jeżeli wszystko zagra jak należy, to Portugalia śmiało może bić się o medale. Zwłaszcza że ofensywna siła rażenia tej ekipy jest wręcz nieprawdopodobna. Cristiano Ronaldo, Goncalo Ramos, Joao Felix, Diogo Jota, Bruno Fernandes, Bernardo Silva, Rafael Leão plus bardzo pewna obrona dowodzona przez Rubena Diasa.
Z młodych graczy warto obserwować młodego defensywnego pomocnika z Benfiki João Nevesa. Na pewno szanse na spore kariery mają Gonçalo Inácio i António Silva.

Kluczowy piłkarz: Cristiano Ronaldo
Młody talent: João Neves
Jak daleko zajdą: Finał

 

---

 

Czechy

Trener: Ivan Hašek (ur. 6 września 1963)

Nr.	Pozycja	Piłkarz	Data urodzenia	Mecze	Gole	Klub	Kraj klubu
1	BR	Jindřich Staněk	27 kwietnia 1996	10	0	Slavia Praga	Czechy
2	OB	David Zima	8 listopada 2000	21	1	Slavia Praga	Czechy
3	OB	Tomáš Holeš	31 marca 1993	28	2	Slavia Praga	Czechy
4	OB	Robin Hranáč	29 stycznia 2000	3	0	Viktoria Pilzno	Czechy
5	OB	Vladimír Coufal	22 sierpnia 1992	42	1	West Ham United	Anglia
6	OB	Martin Vitík	21 stycznia 2003	2	0	Sparta Praga	Czechy
7	PO	Antonín Barák	3 grudnia 1994	41	11	ACF Fiorentina	Włochy
9	NA	Petr Ševčík	4 maja 1994	12	0	Slavia Praga	Czechy
9	NA	Adam Hložek	25 lipca 2002	32	2	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
10	NA	Patrik Schick	24 stycznia 1996	38	19	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
11	NA	Jan Kuchta	8 stycznia 1997	21	3	Sparta Praga	Czechy
12	OB	David Douděra	31 maja 1998	9	1	Slavia Praga	Czechy
13	NA	Mojmír Chytil	29 kwietnia 1999	14	6	Slavia Praga	Czechy
14	PO	Lukáš Provod	23 października 1996	19	2	Slavia Praga	Czechy
15	OB	David Jurásek	7 sierpnia 2000	9	0	TSG Hoffenheim	Niemcy
16	BR	Matěj Kovář	17 maja 2000	2	0	Bayer 04 Leverkusen	Niemcy
17	PO	Václav Černý	17 października 1997	16	6	VfL Wolfsburg	Niemcy
18	OB	Ladislav Krejčí	20 kwietnia 1999	10	3	Sparta Praga	Czechy
19	NA	Tomáš Chorý	26 stycznia 1995	5	2	Viktoria Pilzno	Czechy
20	PO	Ondřej Lingr	7 października 1998	15	1	Feyenoord	Holandia
21	PO	Lukáš Červ	10 kwietnia 2001	1	0	Viktoria Pilzno	Czechy
22	PO	Tomáš Souček [KAPITAN]	27 lutego 1995	69	12	West Ham United	Anglia
23	BR	Vítězslav Jaroš	23 lipca 2001	1	0	Sturm Graz	Austria
24	OB	Tomáš Vlček	28 lutego 2001	2	0	Slavia Praga	Czechy
25	PO	Pavel Šulc	29 grudnia 2000	3	0	Viktoria Pilzno	Czechy
26	PO	Matěj Jurásek	30 sierpnia 2003	2	1	Slavia Praga	Czechy

 

przeminho:

Po rozpadzie Czechosłowacji powstały dwa odrębne państwa – Czechy i Słowacja. W 1996 r. Czechy po raz pierwszy zagrały na dużym turnieju, występując w Euro rozgrywanym w Anglii. Premierowy występ został okraszony wicemistrzostwem Europy. Od swojego debiutu Czesi regularnie uzyskują awans na mistrzostwa Europy. Trzykrotnie kończyli zmagania na Euro na etapie fazy grupowej (2000, 2008  oraz 2016 roku.).  W 2004 roku na mistrzostwach Europy w Portugalii czeska kadra zakończyła zmagania na półfinale, przegrywając po dogrywce 0:1 z Grekami, czyli z późniejszymi triumfatorami turnieju. Królem strzelców Euro został wówczas Milan Baros z pięcioma trafieniami. Na Euro rozgrywanym w Polsce i na Ukrainie w 2012 roku Czesi dotarli do ćwierćfinału, w którym ulegli Portugalczykom 0:1. Podobny wynik uzyskali podczas Euro 2020. W ćwierćfinale przegrali z Danią 1:2.

Reprezentacja Czech była w eliminacjach do Euro 2024 jednym z rywali reprezentacji Polski. Obie drużyny rywalizowały z Albanią, Mołdawią i Wyspami Owczymi w grupie E. Nasi południowi sąsiedzi rywalizację zakończyli na drugim miejscu w tabeli, dając bezpośredni awans do turnieju. W trakcie eliminacji pokonali Biało-czerwonych 3:1 u siebie, natomiast spotkanie na Stadionie Narodowym w Warszawie zakończyło się remisem 1:1. Czesi eliminacje zakończyli z bilansem 4-3-1.

Adam Hlozek, Patrik Schick, Tomas Soucek – te nazwiska warte wspomnienia, kiedy mowa o kluczowych graczach Czechów. Na uwagę zasługuje fakt, że większość ich reprezentantów gra lidze czeskiej. Ivan Hašek powołał na Euro całą grupę młodych graczy, mających za sobą co najwyżej trzy występy w reprezentacji. Wśród nich warto śledzić rozwój karier Mateja Juraska i Martina Vitika.

Kluczowy piłkarz: Tomáš Souček
Młody talent:  Martin Vitík
Jak daleko zajdą: 1/8 finału
 

---

---

 

CIEKAWOSTKI STATYSTYCZNE

 

 Na koniec jeszcze mała garść statystyk.

 

Zawodników zgłoszonych do Euro jest 622 zawodników, reprezentujących 218 klubów. Najwięcej zawodników dały ligi angielskie – 114, włoskie – 105, niemieckie – 80, hiszpańskie – 57 i francuskie – 31. Stanowi to 62,2 % wszystkich zawodników. Liga Polska dała 8 zawodników ( poza trzema graczami z Polski, sa to Kvekveskiri z Lecha, Kakabadze z Cracovii reprezentujący Gruzję, Erik Janzna z Górnika Zabrze, Miha Blazic z Lecha reprezentujący Słowenię, oraz Bogdan Racovitan z Rakowa Częstochowa, który będzie występował dla Rumunii). Z Arabii Saudyjskiej jest 14 graczy, a z ligi naszych południowych sąsiadów – Czech, występować będzie 21 zawodników, co jest 7 wynikiem wśród krajów, z jakich kluby wysłały swoich zawodników.

 

 

Kraj, z którego pochodzi klub	Liczba zawodników
Anglia	114
Włochy	105
Niemcy	80
Hiszpania	57
Francja	31
Turcja	25
Czechy	21
Austria	16
Holandia	15
Ukraina	15
Arabia Saudyjska	14
Grecja	12
Belgia	12
Portugalia	12
Rumunia	10
Węgry	9
Chorwacja	8
Szkocja	8
Polska	8
Stany Zjednoczone	7
Szwajcaria	6
Cypr	6
Słowacja	5
Dania	4
Rosja	4
Serbia	3
Słowenia	3
Bułgaria	2
Gruzja	2
ZEA	2
Korea Południowa	2
Katar	1
Norwegia	1
Azerbejdżan	1
Iran	1

 

Jeśli chodzi o kluby, to najwięcej przedstawicieli dały Inter Mediolan i Manchester City – po 13 graczy. Na równie duże ubytki mogą narzekać Real Madryt i PSG, z których na Mistrzostwa pojechało po 12 graczy, RB Lipsk i FC Barcelona dały po 11 graczy, z kolei 10 graczy reprezentuje barwy Bayeru Leverkusen, Bayernu Monachium i Slavii Praga, co dla mnie osobiście jest małą niespodzianką, bo nie spodziewałem się, że niemalże cały podstawowy skład, pojedzie na Euro. Najlepsze kluby włoskie w tym zestawieniu – Roma, Juve i Bologna (która wskoczyła tutaj dzięki dowołaniu w ostatniej chwili Joshuy Zirkzee) reprezentuje po 9 graczy, a klasyfikację z 9 graczami na Euro zamyka Liverpool. Najlepszy polski klub w tym zestawieniu – Lech Poznań, dał 3 graczy. Co ciekawe, poza reprezentacją Polski i przedstawicielami jej ligi, są także gracze, którzy w przeszłości występowali na naszych boiskach. Są to:  reprezentanci Gruzji Giorgi Citaiszwili, który kiedyś występował w Wiśle Kraków i Lechu Poznań, Lasza Dvali, który grał w Śląsku Wrocław i Pogoni Szczecin, Rumun Dejan Sorescu, który ostatni sezon spędził w Gazientepie FK, gdzie jest wypożyczony z Rakowa Częstochowa,  Słowacy Henrich Ravas, który bronił barw Widzewa Łódź, Lukas Haraslim, występujący w Lechii Gdańsk, Vernon De Marco, występujący w Lechu, Ondrej Duda, będący kiedyś wielką nadzieją Legii Warszawa, Serbowie Filip Mladenović, również kiedyś przywdziewający barwy Legii Warszawa, Vanja Milinković Savić z Lechii Gdańsk, Albańczyk Ernest Muci i Chorwat Josip Juranović, którzy również grali dla Legii Warszawa. Ponadto dwóch reprezentantów swoich krajów, miało możliwość gry w naszych barwach.

Willi Orban – Węgier, którego mama ma polskie pochodzenie, zaś tata Thomasa Kaminskiego, reprezentującego Belgię, ma również polski korzenie.

Jeśli chodzi o zestawienia, które reprezentacje korzystają z graczy występujących w rodzimych ligach, najlepszy rezultat mają Anglicy – 24 zawodników powołanych na Euro gra w Anglii, na drugim miejscu są Włosi z 23 zawodnikami, ostatnie miejsce podium zajmują Niemcy z 20 zawodników.

 

Reprezentacja	Liczba zawodników	Liczba zawodników z rodzimej ligi	Procent udziału
Albania	26	0	0,00
Anglia	26	24	92,31
Austria	26	7	26,92
Belgia	25	3	12,00
Chorwacja	26	6	23,08
Czechy	26	16	61,54
Dania	26	0	0,00
Francja	25	8	32,00
Gruzja	26	2	7,69
Hiszpania	26	19	73,08
Holandia	26	6	23,08
Niemcy	26	20	76,92
Polska	26	3	11,54
Portugalia	26	6	23,08
Rumunia	26	7	26,92
Serbia	26	3	11,54
Słowacja	26	3	11,54
Słowenia	26	3	11,54
Szkocja	26	8	30,77
Szwajcaria	26	2	7,69
Turcja	26	12	46,15
Ukraina	26	14	53,85
Węgry	26	9	34,62
Włochy	26	23	88,46

 

Jeśli zaś chodzi o trenerów, to najwięcej trenerów pochodzi z Włoch, jest ich aż 5 (Francesco Calzona – Słowacja, Vincenzo Montella – Turcja, Domenico Tadesco – Belgia, Marco Rossi – Węgry i Luciano Spalletii - Włochy)

 

Kraj	Trener	Reprezentacja, którą prowadzi
Włochy	Luciano Spalletti	Włochy
Włochy	Francesco Calzona	Słowacja
Włochy	Vincenzo Montella	Turcja
Włochy	Domenico Tadesco	Belgia
Włochy	Marco Rossi	Węgry
Francja	Didier Deschamps	Francja
Francja	Willy Sagnol	Gruzja
Niemcy	Julian Nagelsman	Niemcy
Niemcy	Ralf Rangnick	Austria
Hiszpania	Luis de la Fuente	Hiszpania
Hiszpania	Roberto Martinez	Portugalia
Brazylia	Sylvinho	Albania
Chorwacja	Zlatko Dalić	Chorwacja
Czechy	Ivan Hasek	Czechy
Dania	Kasper Hjulmand	Dania
Anglia	Gareth Southgate	Anglia
Holandia	Ronald Koeman	Holandia
Rumunia	Edward Iordanescu	Rumunia
Szkocja	Steve Clarke	Szkocja
Serbia	Dragan Stojković	Serbia
Słowenia	Matjaz Kek	Słowenia
Szwajcaria	Murat Yakin	Szwajcaria
Ukraina	Sergiej Rebrow	Ukraina

 

 

---

 

NASZE TYPY

 

Shrek:

Kto zmierzy się w finale? Patrząc na formę zespołów przed Euro, oraz tabelkę fazy pucharowej, obstawiam, że będzie to ktoś z grupy B (Hiszpania), lub z grupy F ( Portugalia), bo to te dwie drużyny zmierzą się najprawdopodobniej w półfinale w Monachium. Z drugiej strony drabinki jeżeli Francuzi zajmą pierwsze miejsce w naszej grupie i uporają się w ćwierćifnale ze zwyciężcą grupy E, to ich typuje do finału.

 

Czarny koń turnieju? Węgry. Mają bardzo dobre pokolenie piłkarzy, którzy lubią i co ważniejsze potrafią cierpieć, biegając za piłką, oraz biegając do kontraataków, a taka gra jest bardzo niewygodna dla wszystkich zespołów z Europejskiego topu. Dla mnie ćwierćfinał nie byłby zaskoczeniem, a kto wie, czy nie zajdą dalej?

 

Król strzelców? Goncalo Ramos z Portugalii. Gruzja, którą obstawiam jako dostarczyciela punktów i poprawienie liczniku bramek, będzie skupiała się na zatrzymaniu Ronaldo (a w zasadzie każdy rywal grającuy z Portugalią), a właśnie Ramos mający więcej miejsce będzie tym, który bedzie z tego najbardziej korzystał. MVP turnieju zostanie ktoś z największą liczbą punktów w punktakcji kanadyjskiej - czy będzie to CR7, czy Ramos, czy Bruno Fernandes, czy jeszcze ktoś inny, ciężko stwierdzić.

 

 

poprostukuba00:

Do finału typuję kompletną Francję wraz z ambitną, młodą Hiszpanią - moim zdaniem Mistrzostwa Europy w Niemczech wygra La Furia Roja.

 

Czarnego konia tego turnieju ciężko jest mi wytypować. Sądzę, że najbardziej zaskoczy nas postawa reprezentacji Gruzji, która moim zdaniem wyjdzie z grupy i będzie sporym objawieniem tego turnieju, także niech to będzie mój czarny koń.

Król strzelców - wielu pewnie wytypuje tu Mbappe, lecz ja to rozgryzłem trochę inaczej. Moim zdaniem najwięcej bramek strzeli Cristiano Ronaldo, ma do tego idealne warunki w grupie, są tam niezbyt mocne reprezentację, którym może nastrzelać trochę bramek i poprawić w fazie pucharowej.

Najlepszym zawodnikiem turnieju w moim typowaniu zostanie Kylian Mbappe, będzie strzelał nie wiele ale samą grą i zaangażowaniem w ofensywie doprowadzi Francuzów do finału.

 

przeminho:

Jeszcze niedawno myślałem, że obok Francji głównym faworytem Euro będzie Anglia, niestety ich ostatnie wyniki nie napawają optymizmem. Niemcy nadal mają swoje niewytłumaczalne logicznie problemy, nasi zachodni sąsiedzi to wielka zagadka, mogą równie dobrze wygrać Euro jak i odpaść po fazie grupowej. Na Hiszpanów nie stawiam z jednego powodu, jeśli w najlepszym klubie hiszpańskim, zwycięzcy Ligi Mistrzów obecność w pierwszej jedenastce Hiszpana nie jest pewnikiem to jak u licha stawiać na taką reprezentację? Włosi tak samo, o sile Serie A stanowią dziś gracze zagraniczni. Dlatego na finalistów typuję dwie reprezentacje, których gracze skutecznie podbijają wszystkie najsilniejsze ligi Europy. Zagrają w nim Portugalczycy i Francuzi, Trójkolorowi ostatecznie wygrają prowadzeni przez nowego gracza Realu Madryt Kyliana Mbappe, którego typuję do wszystkich najważniejszych nagród  Euro, myślę, że będzie tak podbudowany transferem, że wzniesie na swoje nie 100% formy a 120.
Czarnym koniem będzie Szkocja, która dotrze co najmniej do ćwierćfinału. Ostatnio grają bardzo fajną piłkę, dodatkowo jest to piłkarska nacja, która zasługuje na sukces, może Anglicy opracowali zasady piłki nożnej, ale to Szkoci nauczyli ich grać w piłkę, a nie tylko biegać za piłką. To bardziej życzeniowe myślenie z mojej strony niż wniosek wyciągnięty po analizie formy, statystyk i siły kadry.

 

---

---

 

Terminarz fazy grupowej

 

– piątek, 14 czerwca 2024
grupa A: Niemcy – Szkocja (21:00, Monachium) TVP1, TVP SPORT

– sobota, 15 czerwca 2024
A: Węgry – Szwajcaria (15:00, Kolonia) TVP1, TVP SPORT
B: Hiszpania – Chorwacja (18:00, Berlin) TVP2, TVP SPORT
B: Włochy – Albania (21:00, Dortmund) TVP1, TVP SPORT

– niedziela, 16 czerwca 2024
D: Polska – Holandia (15:00, Hamburg) TVP1, TVP SPORT
C: Słowenia – Dania (18:00, Stuttgart) TVP2, TVP SPORT
C: Serbia – Anglia (21:00, Gelsenkirchen) TVP1, TVP SPORT

– poniedziałek, 17 czerwca 2024
E: Rumunia – Ukraina (15:00, Monachium) TVP1, TVP SPORT
E: Belgia – Słowacja (18:00, Frankfurt) TVP2, TVP SPORT
D: Austria – Francja (21:00, Duesseldorf) TVP1, TVP SPORT

– wtorek, 18 czerwca 2024
F: Turcja – Gruzja (18:00, Dortmund) TVP2, TVP SPORT
F: Portugalia – Czechy (21:00, Lipsk) TVP1, TVP SPORT

– środa, 19 czerwca 2024
B: Chorwacja – Albania (15:00, Hamburg) TVP1, TVP SPORT
A: Niemcy – Węgry (18:00, Stuttgart) TVP2, TVP SPORT
A: Szkocja – Szwajcaria (21:00, Kolonia) TVP1, TVP SPORT

– czwartek, 20 czerwca 2024
C: Słowenia – Serbia (15:00, Monachium) TVP1, TVP SPORT
C: Dania – Anglia (18:00, Frankfurt) TVP2, TVP SPORT
B: Hiszpania – Włochy (21:00, Gelsenkirchen) TVP1, TVP SPORT

– piątek, 21 czerwca 2024
E: Słowacja – Ukraina (15:00, Duesseldorf) TVP1, TVP SPORT
D: Polska – Austria (18:00, Berlin) TVP1, TVP SPORT
D: Holandia – Francja (21:00, Lipsk) TVP2, TVP SPORT

– sobota, 22 czerwca 2024
F: Gruzja – Czechy (15:00, Hamburg) TVP1, TVP SPORT
F: Turcja – Portugalia (18:00, Dortmund) TVP2, TVP SPORT
E: Belgia – Rumunia (21:00, Kolonia) TVP1, TVP SPORT

– niedziela, 23 czerwca 2024
A: Szkocja – Węgry (21:00, Stuttgart) TVP2, TVP SPORT
A: Szwajcaria – Niemcy (21:00, Frankfurt) TVP1, TVP SPORT

– poniedziałek, 24 czerwca 2024
B: Albania – Hiszpania (21:00, Duesseldorf), TVP SPORT
B: Chorwacja – Włochy (21:00, Lipsk) TVP2, TVP SPORT

– wtorek, 25 czerwca 2024
D: Francja – Polska (18:00, Dortmund) TVP1
D: Holandia – Austria (18:00, Berlin), TVP SPORT
C: Anglia – Słowenia (21:00, Kolonia) TVP2
C: Dania – Serbia (21:00, Monachium), TVP SPORT

– środa, 26 czerwca 2024
E: Słowacja – Rumunia (18:00, Frankfurt) TVP2
E: Ukraina – Belgia (18:00, Stuttgart), TVP SPORT
F: Czechy – Turcja (21:00, Hamburg) TVP1
F: Gruzja – Portugalia (21:00, Gelsenkirchen), TVP SPORT

 

Drabinka fazy pucharowej

 

 

– sobota, 29 czerwca 2024
1/8 finału (I): 1A – 2C (21:00, Dortmund) TVP1, TVP SPORT
1/8 finału (II): 2A – 2B (18:00, Berlin) TVP2, TVP SPORT

– niedziela, 30 czerwca 2024
1/8 finału (III): 1C – 3DEF (21:00, Gelsenkirchen) TVP1, TVP SPORT
1/8 finału (IV): 1B – 3ADEF (18:00, Kolonia) TVP2, TVP SPORT

– poniedziałek, 1 lipca 2024
1/8 finału (V): 1F – 3ABC (21:00, Frankfurt) TVP1, TVP SPORT
1/8 finału (VI): 2D – 2E (18:00, Duesseldorf) TVP2, TVP SPORT

– wtorek, 2 lipca 2024
1/8 finału (VII): 1E – 3ABCD (18:00, Monachium) TVP2, TVP SPORT
1/8 finału (VIII): 1D – 2F (21:00, Lipsk) TVP1, TVP SPORT

– piątek, 5 lipca 2024
1/4 finału (1): III – I (18:00, Stuttgart) TVP2, TVP SPORT
1/4 finału (2): V – VI (21:00, Hamburg) TVP1, TVP SPORT

– sobota, 6 lipca 2024
1/4 finału (3): VII – VIII (21:00, Berlin) TVP1, TVP SPORT
1/4 finału (4): IV – II (18:00, Duesseldorf) TVP2, TVP SPORT

– wtorek, 9 lipca 2024
1/2 finału: III/I – V/VI (21:00, Monachium) TVP1, TVP SPORT

– środa, 10 lipca 2024
1/2 finału: VII/VIII – IV/II (21:00, Dortmund) TVP1, TVP SPORT

– niedziela, 14 lipca 2024
FINAŁ (21:00, Berlin) TVP1, TVP SPORT