Kula u nogi - refleksje na gorąco. Przewrót w PZPN!

Dziś, wyjątkowo, śledziłem to, co się dzieje podczas Walnego Zgromadzenia Sprawozdawczo-Wyborczego PZPN. I - muszę to przyznać - zostałem pozytywnie zaskoczony.

Początek nie zapowiadał żadnych emocji. Najpierw kurtuazyjne przemowy jakichś bezimiennych ludzi z UEFA i FIFA. Nadanie, poprzez aklamację, tytułów prezesów honorowych Michałowi Listkiewiczowi i Grzegorzowi Lacie oraz inne wyróżnienia. Wspominanie ludzi piłki, którzy odeszli od nas na zawsze. Wypowiedź Listkiewicza, w stylu słynnego „Łubudubu, łubudubu, niech nam żyje prezes naszego klubu“. Wreszcie „wybór“ prezesa, czyli „gonitwa z udziałem tylko jednego konia“.
 

Najciekawsze nastąpiło znacznie później. Kulesza zarekomendował trzech wiceprezesów - oczywiście tych samych, którzy pełnili już te funkcje: Henryka Kulę, Mieczysława Golbę i Macieja Mateńko. Aby ich nominacja „przeszła“ potrzebna była większość bezwzględna. I - co szokujące - wszyscy trzej przepadli! Po 15 minutach przerwy zdenerwowany prezes PZPN ponowił swoje kandydatury, dukając bezładnie o "sukcesach finansowych związku i że to są ludzie, którzy się do tych sukcesów przyczynili, zatem, towarzysze, nie ociągajcie się i głosujcie prawilno!" Ku mojemu zaskoczeniu, delegaci nie ugięli się pod presją Kuleszy. I ponownie wszyscy trzej zostali odrzuceni!

Po kolejnej, ponad półgodzinnej przerwie, Kulesza pojawił się złamany i zgaszonym głosem podał trzy inne kandydatury. Na stanowisko wiceprezesa ds. organizacyjno-finansowych rekomendował Adama Kaźmierczaka, na wiceprezesa ds. szkoleniowych Sławomira Kopczewskiego, a ds. zagranicznych Dariusza Mioduskiego. I te trzy kandydatury przeszły!

Tym samym odcięta została prezesowi symboliczna kula u nogi. Szkoda tylko, że on sam zdecydowanie tego nie chciał. Ale, jestem pewny, stała się rzecz pożyteczna dla polskiej piłki. 

PZPN podzielił się na dwie frakcje. Jedną stanowią tzw. „baroni“ (prezesi wojewódzkich związków PN), drugą - przedstawiciele klubów. I ci drudzy zabrali się za „kruszenie betonu“. Słusznie! Należy skończyć z tymi wszystkimi śmiesznym, stetryczałymi panami, którzy może dobrze sprawdzają się gdzieś na prowincji, ale o nowoczesnym zarządzaniu nie mają bladego pojęcia. Dawanie etatów ludziom w myśl zasady „bierny, mierny, ale wierny“ nie powinno mieć miejsca w żadnej szanującej się instytucji. Tak jest na zachodzie: tam liczą się kompetencje, a nie zdolności do zakulisowych gierek i kaptowania sobie ludzi przy wódeczce, grillu i disco polo.

Przy okazji liczę, że wywalony na zbity pysk zostanie niejaki Kozłowski, pełniący funkcję „dyrektora ds. komunikacji“. Już jego poprzednik,  Kwiatkowski, był nieznośnym intrygantem, któremu wydawało się, że jest ważniejszy od większości piłkarzy. A jego zachowanie w stosunku do Michniewicza było obrzydliwe. Lecz Kozłowski „przebija“ Kwiatkowskiego pod każdym względem. Omotał sobie Probierza wokół palca i popuszczał co rusz smrodliwe bąki do swoich zaprzyjaźnionych kurtyzan, Czyli tzw. „dziennikarzy“, którzy dawali się wypuszczać jak małe dzieci i łykali każdy kit. Manipulant i postać, która nigdy nie powinna pojawić się w strukturach PZPN.