x
Poprzednie części cyklu, zawierającego krótkie, ciekawe fakty zaczerpnięte z kart historii futbolu:
PIEPRZONY OLIVER KAHN Z POLSKI
Czy wiedziałeś, jakie były kulisy zatrudnienia Grzegorza Szamotulskiego w Śląsku Wrocław (rok 2001)?
Fragment książki „Szamo - wszystko, co wiedziałbyś o piłce nożnej, gdyby cię nie oszukiwano“ (2013, wydawnictwo Buchmann)
"Rzadko kiedy opinie na temat jakiegoś człowieka, wygłaszane przez obcych ludzi, są aż tak zbieżne z rzeczywistością. Wszystko, co mówi się o Wójciku, jest prawdą, tylko że należałoby te plotki pomnożyć razy dziesięć i dopiero wtedy zbliżylibyśmy się do faktycznego obrazu tego trenera. Rzeczywiście ma charyzmę, rzeczywiście wzbudza respekt i strach, rzeczywiście jest skończonym chamem i rzeczywiście potrafi wykręcić taki numer, jaki nikomu innemu nawet nie przyszedłby na myśl. Miałem z nim kontakt jako z selekcjonerem reprezentacji Polski, ale lepiej zdążyliśmy poznać się w Śląsku Wrocław. Była to przedziwna znajomość. Grałem w PAOK-u Saloniki – a raczej już nie grałem, o czym jeszcze opowiem – kiedy zadzwonił „Wujo”.
– Misiu, bramkarza potrzebuję. Takiego jak ty – powiedział.
– Trenerze, jestem!
Szybko doszliśmy do porozumienia. Już nie pamiętam, czy Wójcik zaproponował mi 220 tysięcy, czy 180 tysięcy złotych za rozegranie tylko jednej rundy. Coś koło tego, przyjmijmy, że chodziło o 220 tysięcy. To były pieniądze, jakich wówczas w polskiej lidze raczej się nie płaciło, a już na pewno nie bramkarzom. Zachęcony takimi warunkami, przyleciałem do Polski w celu podpisania kontraktu.
– Pójdziemy do prezesa Cymanka. Ty, misiu, siedzisz cicho jak mysz pod miotłą, grzecznie się prezesowi kłaniasz i nawet nie otwierasz na moment tej swojej niewyparzonej gęby. Ja załatwiam wszystko. Oczywiście, umówiliśmy się na dwieście dwadzieścia tysięcy, więc załatwione, tyle właśnie dostaniesz.
– W porządku.
Janusz Cymanek był prezesem Śląska. Dość młody, troszkę taki grubawy, z poczciwą twarzą. Weszliśmy do jego gabinetu, ja i Wójcik. Po jakichś gadkach szmatkach o tym, jak minął lot i co tam w Grecji słychać, przeszliśmy wreszcie do rzeczy. Cymanek zapytał:
– Panie Grzegorzu, ile chciałby pan zarabiać?
Siedziałem na krześle zrelaksowany, traktowałem tę rozmowę jako zwykłą formalność. Nie przeczuwając najmniejszych kłopotów, odparłem:
– Dwieście dwadzieścia tysięcy za tę rundę.
– Ile, kurwa?! Ile?! – krzyknął nagle Wójcik i jak oparzony zerwał się na równe nogi, jednocześnie trącając mnie ręką.
Tego się nie spodziewałem. Mogło się zdarzyć wszystko, ale nie to. Jak rzadko kiedy zapomniałem języka w gębie. Wójcik był cały czerwony ze złości.
– Kim ty myślisz, że jesteś, gnoju? – warknął. – Popierdoliło cię! Nie chcę cię widzieć na oczy!
– Ale… – próbowałem coś wykrztusić. W głowie pytałem sam siebie: „O co chodzi? Przecież postępuję z nakreślonym wcześniej planem. Zrobiłem dokładnie to, czego chciał. W czym rzecz? Dlaczego on się tak drze?”.
– Nie ma żadnego ale! Tobie się wydaje, że co? Że ty jesteś Oliver Kahn? Prezesie, oto pieprzony Oliver Kahn z Polski! Dwieście dwadzieścia tysięcy? Tobie dać dwa tysiące to by było dużo! Ty durniu, wyjdź natychmiast! – Wójcik aż się trząsł z nerwów, a ja byłem kompletnie skołowany.
Przecież ten facet dopiero co ustalił ze mną stawkę, którą podałem, a teraz obraża mnie przy prezesie klubu. Gdyby nie to, że całkowicie mnie zaskoczył, pewnie bym go zdzielił. Jednak nie byłem w stanie nawet pisnąć. Mój mózg nie nadążał z analizowaniem zmian sytuacji.
– Prezesie, ja z nim porozmawiam na osobności – wypalił Wójcik i wyszliśmy na korytarz. Ledwie drzwi się zamknęły, a „Wójt” momentalnie się uspokoił, jego twarz znowu nabrała normalnych kolorów. Szepnął mi do ucha: – Słuchaj, misiu, wejdziemy jeszcze raz. Znowu podasz tę samą sumę, ja znowu zrobię teatrzyk, trochę się wkurwię, ale później tego cielaczka przekonam.
Jak obiecał, tak zrobił.
Minutę później Cymanek spytał:
– To co, panie Grzegorzu? Namyślił się pan?
– Dwieście dwadzieścia tysięcy, to jest moja stawka – odparłem, chociaż już chyba nie brzmiałem jak człowiek, który wie, co mówi.
– No, kurwa, nie wierzę! Nie wierzę! On dalej swoje! – Wójcik znowu zaczął lamentować. – Mam tego serdecznie dość! Albo tego gnoja wywalamy za drzwi, albo go bierzemy, nie będę z tym idiotą negocjował! Tylko kogo, jak nie jego? Kogo weźmiemy? Potrzebujemy dobrego bramkarza. Prezesie, ma pan propozycję? – Ton Wójcika robił się coraz spokojniejszy.
Cymanek żadnej propozycji nie miał, sceny rozgrywające się w tym gabinecie chyba przerastały także jego.
„Wójt” nabrał powietrza w płuca i zrezygnowany powiedział:
– Chuj, prezesie. Dobra, dajmy mu. Niech ma, dobry jest.
I tak zostałem zawodnikiem Śląska Wrocław."
Autor: Mahdi
Wicemistrz Polski FM 2015, Mistrz Polski FM 2017, FM 2019, FM 2020, FM2021 i FM2022, 3. miejsce w Polsce FM 2018, Typer Sezonu 2020/21 - 2. miejsce, Typer Sezonu 2021/22 - 3. miejsce
kaminior323
Główny Sponsor Rozgrywki Mistrzów, 3. miejsce w Polsce FM 2020
Komentarzy: 2327
Grupa: Moderator
Ranga: Prawoskrzydłowy z Poznania
Ranga sponsorska: Sponsor Premium
Dołączył: 2015-12-02
Poziom ostrzeżeń: 0
25-02-2017, 10:36 , ocenił powyższy materiał: mocne
Świetny artykuł, od rana poprawił mi humor.
Mahdi
Wicemistrz Polski FM 2015, Mistrz Polski FM 2017, FM 2019, FM 2020, FM2021 i FM2022, 3. miejsce w Polsce FM 2018, Typer Sezonu 2020/21 - 2. miejsce, Typer Sezonu 2021/22 - 3. miejsce
Komentarzy: 10655
Grupa: Root Admin
Ranga: Ojciec Założyciel
Ranga sponsorska: Sponsor Główny
Dołączył: 2015-03-20
Poziom ostrzeżeń: 0
25-02-2017, 11:26
Delkopcio88
Nagroda Fair Play w eliminacjach 1. Edycji RM
Komentarzy: 313
Grupa: Wirtualny Menedżer
Ranga: Wójt ze Szczecina
Dołączył: 2015-12-02
Poziom ostrzeżeń: 0
25-02-2017, 12:03 , ocenił powyższy materiał: mocne
grinch123
Komentarzy: 2291
Grupa: Moderator
Ranga: Zegarmistrz z Tarnowa
Dołączył: 2015-12-02
Poziom ostrzeżeń: 0
25-02-2017, 18:41 , ocenił powyższy materiał: mocne
Marass
Komentarzy: 516
Grupa: Wirtualny Menedżer
Ranga: Uzdolniony Praktyk
Ranga sponsorska: Sympatyk
Dołączył: 2016-09-24
Poziom ostrzeżeń: 0
25-02-2017, 22:23 , ocenił powyższy materiał: mocne